อัพเฉยๆ (:

การเป็นเด็ก ม.6 มันช่างแสนเหนื่อยใจ
แต่ถึงเหนื่อยใจ แต่มันก็ทำให้เรามีความสุขมาก
ที่ผ่านมารู้สึกว่าตัวเองก็เติบโตขึ้นมากเหมือนกัน
ปีที่แล้ว ยังเขียนบล็อคเรื่องรุ่นพี่เรียนจบอยู่เลย
เวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ตอนนี้กลับเป็นเราแล้ว
.. ถึงเวลาที่ต้องออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองมากขึ้น ..

รู้ึสึกว่าไม่ได้เขียนบล็อกมานานแสนนาน
เรื่องราวทีเกิดขึ้นในช่วงที่ห่างหายไปมันมากมายจนเล่าทั้งวันก็คงไม่หมด ๕๕
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองแก่ตัวลงมาก จนมีหลานรหัสกับเค้าแล้วด้วย
ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือโชคชะตา
ทำให้สายรหัสของเรา ณ ปัจจุบันที่มีกัน 4 คน มีลักษณะเหมือนกันมาก ๕๕๕
ไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องทัก ว่านี่มัน .. ลูกหมู รึเปล่าเนี่ย ๕๕๕
วันอำลาวันนั้นน้ำตาถึงกับซึมเลยทีเดียว
ประทับใจกับสิ่งที่น้องๆ หลานๆ จัดให้มากๆ
ขณะเดียวกันก็ยังคงรักพี่รหัสมากๆ ขอบคุณนะคะ ที่ยังคอยติดต่อ และเอาใจใส่กันเรื่อยมา
ที่่ผ่านมา ในห้องหลายครั้งอาจจะมีเรื่องราวดราม่าเกิดขึ้นมากมาย
แต่ทุกครั้งพวกเราก็ผ่านมันมาได้ และได้เรียนรู้ไปพร้อมๆ กัน
เราว่ามันทำให้พวกเรารักกันมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
วันแรกที่เราก้าวเข้าสู้ ห้องเรียนนี้ตอนขึ้นม.ปลาย เรารู้สึกว่า
มันเป็นห้องเรียนที่ทำให้เราต้องแบกรับความเหนื่อยล้า และการทำงานหนักมากมาย
แต่เพราะมีเพื่อนๆ แหละ ทำให้เรารู้สึกสนุก และไม่ผิดหวังที่ตัวเองตัดสินใจเข้ามายืนตรงนี้
ทั้งที่เมื่อก่อนเคยคิดอยากออกจากห้องนี้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อมองย้อนกลับไป
เราก็ได้รับอะไรๆ หลายอย่างจากห้องนี้ทีเดียว ทั้งเพื่อน พี่ น้อง หลาน ที่น่ารักทุกคน
ตัวเราเองเมื่อก่อนนี้ จะออกแนวแบบว่าคุยกันเฉพาะในกลุ่มเล็กๆ อ่ะ
จะไม่ค่อยเชื่อมสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เท่าไหร่ เพราะตัวเองคุยไม่เก่งเลย
แต่ตอนนี้เราสามารถพูดได้่ว่า เราสนิทกับเพื่อนทุกๆ คนในห้องนะ
เรากล้าพูดอะไรมากขึ้นตั้งเยอะ ขอบคุณเพื่อนๆ มากเลย

ต่อไปเป็นเรื่องของอนาคต ..
หลังจากไปสอบ O-NET และ GAT PAT มา
เริ่มกังวลอีกแล้ว ว่าคะแนนมันจะได้แบบที่หวังมั้ยนะ ?
อนาคตการเรียนฉันอยู่ที่หนาย ย ย ~
แต่ก็นะ ชีวิตมันต้องเดินต่อไปให้ได้
หวังว่าความพยายามทั้งหมดของเราคงไม่สูญเปล่า ฮี่ๆ

** มาเม้าท์เรื่องการ์ตูนบ้าง เรื่องไม่เครียดสำหรับเรา
ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าการ์ตูนเข้าไปแทรกซึมในสายเลือดเราเรื่อยๆ แล้ว
วันๆ อ่านการ์ตูน ดูอนิเม จนผช. 2 มิติเข้ามาอยู่ในวงเวียนชีวิตมากมาย
อย่างเช่น อ่านบาคุมัง ก็นั่งรอฉากที่นีซึมะคุงจะโผล่ออกมา คนอะไรไม่รู้น่ารักมาก ถึงจะออกแนวไม่เต็มเต็งเป็นบางทีก็เถอะ ไหนจะยาคุโมะคุงงง คนนี้แหละ ขอทีเถอะ จะน่ารักไปไหนพ่อคุณ อ่านนิยายจบไปหลายรอบแล้ว + อนิเมอีก หลงรักไปเต็มเปาแล้ว คนๆ นี้ แล้วยังมีเด็กใหม่ที่พึ่งเพิ่มเข้าสังกัด (ฮาเร็ม ดีๆ นี่ล่ะ ๕๕๕) พ่อหนุ่มโชตะ (หรือคาเสะฮายะ นั่นแล) คนนี้ก็น่ารักใช่เล่น ๕๕๕๕ อยากจะถามตัวเองเหมือนกันว่า 'นี่มันวิสัยของเด็กรอแอดเรอะ???' แทนที่จะอ่านหนังสือ เรียน ! ๕๕ **

เฮ้ย . . นี่เราเขียนบ่นไปเยอะขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เหอๆ
คงไม่มีใครมาอ่าน แต่เราก็อยากเขียน ๕๕๕๕
ถือว่าเป็นการบันทึกความเป็นไปของชีวิตเราแล้วกัน

แต่ใครประสงค์จะเม้นก็เม้นได้เลยนะ ;)
ถึงแม้อาจจะไม่เข้าใจเรื่องที่เราเขียนก็เถอะ ๕๕๕

อัพเฉยๆ (:

ความคิดเห็น