เทพบุตรสุดเซอร์ไพรส์ (จับนางซินมารัก)

คำโปรย

            สาวเฉิ่ม เชย แว่นตาหนา สายตาสั้นมากจนแทบมองหน้าตัวเองในกระจกไม่เห็นยามถอดแว่นอย่าง...อารียา ที่ไม่เคยมีแฟน พอมีแฟนเข้าหน่อยก็ยอมทุ่มเทหัวใจ คอยเอาใจแฟนหนุ่มสารพัด ทั้งที่เขาหวังแค่หลอกเธอเล่น

            แต่แล้วจู่ๆ ก็เกิดเหตุบังเอิญที่ทำให้เธอได้พบผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งท้ายที่สุดผู้ชายอย่าง...ก้องภพ ก็เป็นผู้ชายสุดเซอร์ไพรส์ในชีวิตเธอ

            หนุ่มหล่อ สมบูรณ์แบบ อย่างก้องภพ ประธานบริษัทDWE ผู้มีฐานะร่ำรวย แอบมีใจครึ่งหนึ่งสงสารผู้หญิงสายตาสั้นคนหนึ่งซึ่งบังเอิญเข้าใจผิดว่าเธอเป็นหัวขโมย และเฝ้าคอยตามติดห่วงใยเธออยู่ตลอด

แล้วก็ช่างกระไร... เหตุการณ์ต่างๆ ยิ่งทำให้เขาเข้าใกล้เธอมากขึ้น จากความสงสารแปรเปลี่ยนเป็นความรัก หากแต่ไม่ใช่เพราะเผลอไผล แต่เป็นเพราะเขา...ตั้งใจจะรักผู้หญิงคนนี้จริง มาตั้งแต่แรกเจอ

.....................

.....................

.....................

ราวกับภาพเดิมถูกฉายซ้ำขึ้นมาให้เห็นในความทรงจำของเธออย่างกะทันหัน ริมฝีปากบางยังจดจำรสจูบที่ทำให้เธอแทบสำลักเมื่อตอนอยู่ในงานวันเกิดของสามแฝดได้เป็นอย่างดี พอคิดอย่างนั้นขึ้นมาความร้อนผ่าวก็ตีรวนจู่โจมร่างกายเธอขึ้นใหม่อีกระลอก

“แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ”

“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหมคะ” อารียาพยายามข่มใจไม่ให้ตื่นตระหนกกับความรู้สึกที่ตีรวนจนใจหวิว

“รู้ได้ยังไงว่าฉันจะไม่ทำ”

“ก็เมื่อคืน...คุณยังไม่ทำเลยนี่ค่ะ”

“รู้ได้ยังไงว่าไม่ได้ทำ” เขาถาม แล้วก็เหมือนจะนึกขึ้นมาได้เอง “อ้อ เด็กนั่นคงเป็นคนบอกเธอล่ะซิ”

“ค่ะ”

ใช่ เขายอมรับว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้แตะต้องเธอเลยแม้แต่น้อย แต่นั้นเป็นเพราะเธอเมาและไม่ได้สติ แต่ตอนนี้มันคนละเรื่องกัน

“ถึงเมื่อคืนจะไม่ได้ทำอะไร แต่ตอนนี้ก็ไม่แน่...” สายตาที่อ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์จนเธอหายใจหายคอไม่ค่อยออก รับรู้ได้ถึงอันตรายที่จดจ่ออยู่ตรงหน้าตงิดๆ

“ปล่อยนะคะ ปล่อยค่ะ” ยิ่งสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นรดอยู่ใกล้ใบหน้า ความหวาดเสียวในกายก็แล่นเร็วไปรวมตัวก่อกวนอยู่ที่ท้องน้อย ปั่นป่วนอย่างบอกไปถูก รู้สึกร้อนวูบวาบหวิวๆ คล้ายจะเป็นลมในเวลานี้เสียให้ได้

ความรู้สึกตีรวนก่อตัวอยู่ได้ไม่นาน ริมฝีปากหนาก็วางทาบประกบลงมาแนบแน่นกับปากอิ่มจนร่างบางเบิกดวงตากลมโตกว้างขึ้นอย่างตื่นตระหนก ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจูบเธอ แต่เธอก็อดใจระทึกไม่ได้เลยสักครั้ง

“อุ๊บ! อือ...อื้อ...อื้อ” อารียาได้แต่ร้องประทวงในลำคอ ขณะที่เจ้าของร่างหนาจูบเธออย่างดูดดื่มเร่าร้อนแต่ก็อ่อนหวานน่าจดจำ ความตื่นตระหนกถูกบั่นท่อนเป็นความพึงพอใจ จนกระทั่งมือบางสวมกอดตอบร่างหนา แล้วปล่อยให้เขาทำตามใจกับปากอิ่มของเธอต่อไป

“ทำไมไม่ขัดขืนแล้วล่ะ” เขาถามเธอหลังจากถอนจูบออกจากปากอิ่ม