ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนี้... เสถียร (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #13 : รักนี้...เสถียร 13

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 329
      6
      31 ม.ค. 61

    ตอนที่ 13



       ภาพที่เห็นจนชินตา ในหลายๆวันที่ผ่านมาคือ หมี? หนุ่มร่างสูงหัวยุ่งๆใส่แว่นในเสื้อเชิ์ตสีสุภาพสบายๆในวันทำงานเหมือนไปทางนายแบบมากกว่าอาจารย์มหาวิทยาลัยประจำคณะวิศกรรมศาสตร์ 

    ยืนยิ้มแฉ่งอวดฟันแทบจะครบทุกซี่เป็นสิ่งแรกทันทีที่ เห็นร่างบาง....


       และเป็นอีก ภาพที่เห็นจนชินตา รุ่นพี่ที่เคารพก็จะส่งรอยยิ้ม และเสียงขบขันเล็กน้อยตามฉบับชายหนุ่มวัยผู้เข้าเลข 4 ผู้มีรัศมีของความอบอุ่นที่พร้อมจะส่งให้ทุกคนรอบข้าง รวมถึง ...........

    อีตาอาจารย์ต่างคณะด้วย

     


    และ ประโยคเดิมๆ

     



    สวัสดีครับ อาจารย์ ธวัช วันนี้เป็นไงมั้งครับ เหนื่อยไหม



     

    จ้า พ่อคุณ



    ***********************************************************

       โรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์น่าจะมีเนื้อที่ ที่ใหญ่ที่สุดเมื่อเทียบกับบรรดาโรงอาหารคณะอื่นๆ เพราะด้วยจำนวนของนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งจากต่างคณะที่มีปริมาณมากจะต้องเข้ามาเรียนวิชาพื้นฐานในคณะนี้นั้นเอง นอกจากขนาดพื้นที่จะมีมากแล้ว บรรดาร้านอาหารก็เป็นที่ขึ้นชื่อด้วยเช่นกัน

        ในที่สุดอาหารหลากหลายชนิดจากร้านอาหารอีสานร้านดังประจำคณะ ก็วางเรียงรายรอเชื้อเชิญให้เจ้าของมื้ออาหารมื้อนี้ได้ลิ้มลอง

     


    วันนี้ดื่มน้ำโค้กนะครับ อากาศมันร้อน จะได้ชื่นใจ อาจารย์ รจิ ด้วยนะครับ

     


    จ้า พ่อคุณ.....


     

    ร่างสูงต่างคณะ ยื่นมือหนารินน้ำอัดลมที่เจ้าตัวจัดแจงซื้อมาให้กับรุ่นน้องคนสนิทของร่างบางที่นั่งข้างตนเอง ก่อนที่จะหันมายิ้มตอบให้กับ อาจารย์รุ่นพี่ หรือ อาจารย์ ธวัช ที่ส่งยิ้มในเชิงขอบคุณที่ตนเองเปลี่ยนหน้าที่มารินน้ำในร่างบางได้ชื่นใจ

     

    ปกติ อาจารย์ ธวัช จะไม่ชอบดื่มน้ำอัดลม แต่ด้วยสภาพอากาศวันนี้ที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้น และอาจารย์ข้างกายตนนั้นเพิ่งคุมสอบเสร็จ น้ำอัดลมก็น่าจะช่วยให้ชื่นใจเป็นเท่าตัว ยิ่งทานคู่กับบรรดาอาหารรสจัดจานในวันนี้ ยิ่งอร่อย

     

    อาจารย์ ชนา คุมเด็กสอบเสร็จวันไหนครับ เสร็จตามกำหนดมหาลัยเลยไหม



    ของผมไม่ได้เสร็จตามกำหนดครับอาจารย์ธวัช เพราะ วิชาที่ผมสอนเป็นวิชาเลือกของภาค ส่วนมากเป็นพวกเด็กปี 4 แล้วมีสอบจบพวกเด็ก ป.โท สิ้นเดือนนี้ด้วย แล้วของอาจารย์รจิ ละครับ เสร็จพร้อมๆ อาจารย์ ธวัชไหมครับ หรือว่ามีสอบจบ เด็กป.โท

     



    ของผม....

      


    เดี๋ยวนะ อีตานี่รู้ตารางพี่ธวัชเลยหรอ ?????

     


    ในช่วงขณะที่อาจารย์ใช้ความคิด สายตาของรุ่นพี่คนสนิท และคนต่างคณะ ต่างรอคอยคำตอบตนนั้น ก็แอบมีการส่งสายตาให้กันและกัน เจ้าแว่นมือหนาก็ไม่ลืมที่จะขยันเติมอาหารบริการจานคนข้างๆ

     


    ของผม คุมวิชาสุดท้ายพร้อมพี่ธวัชวันสุดท้ายของที่มหาลัยกำหนดเลย แถมเทอมปลายผมไม่มีสอนวิชาของเด็กป.โท เลยปวดหัวกับการตรวจข้อสอบเด็กป.ตรีอย่างเดียว

     


    แต่เหมือนว่าจะมีโปรเจคเข้ามาที่คณะครับอาจารย์ชนา ช่วงเด็กป.ตรีหยุด แล้วก็เหมือนเดิมตามประสาอาจารย์สายวิทย์ต้องทำงานวิจัย  และดูแลพวกเด็กป.โท ป.เอกในแลปอีก คณะของอาจารย์ ชนา ก็น่าจะ

    เหมือนๆกัน กับผม และ ต้ ..น


    แย่จริงผมเนี้ย เพราะแก่แล้วแน่ๆ  ทานกันเถอะครับ เดี๋ยวผมลุกไปเอาช้อนเอง



    ประโยคท้ายที่อาจารย์วัยกลางคนพูดนั้น เสมือนเจาะจงให้ชายหนุ่มร่างใหญ่ข้างกายนั้นสบายใจกับการทานอาหารมากกว่าจะลุกมาจัดการหยิบช้อนอันใหม่ให้ตน ก่อนจะเคลื่อนกายอันอบอุ่นออกจากที่นั่ง ก็ไม่วายส่งสายตาว่าไม่เป็นไร ให้รุ่นน้องคนสนิทเช่นกัน

     




    พี่ธวัชอ่า เป็นคนอบอุ่น คนอยู่ใกล้ก็หลงแกทั้งนั้น ไม่ว่าจะเพศไหน อายุเท่าไร หึๆ..

     


    ครับ น่ารักด้วย


     

    จะบ้าหรอ! พี่ฉันเป็นผู้ชายนะ น่ารักใครเขาใช้กับผู้ชายกัน

     


    อ้าว แล้วผมต้องใช้คำว่าอะไรหรอครับ


     


    เออว่ะ แต่ก็จริง.....

     



    อ่อ.... อบอุ่น ต้องใช้คำว่าอบอุ่นสิ

     



    อบอุ่น?    ไม่เหมาะๆครับ  เพราะผมอยากจะเป็นคนที่อบอุ่นให้กับอาจารย์ธวัชมากกว่า แล้วอาจารย์รจิ หลงอาจารย์ธวัชหรอครับ

      



    จะบ้าหรอ!! ”

     



    อาจารย์หนุ่มต่างคณะถาม พร้อมทั้งตักอาหารคำใหญ่เข้าปาก แก้มสองข้างแสดงออกมาชัดเจนว่าอาหารอัดแน่นเต็มภายใน บวกกับมุมฝีปากที่ยกขึ้น จ้องมองร่างบางผ่านกรอบแว่นอย่างไม่ได้สนใจมากนัก 

    ว่าเจ้าตัวนั้น ตัวแดงเป็นมะเขือเทศสุก สงสัยอาหารจะเผ็ด ไหนจะอากาศที่ร้อนอีก ดีนะ นักศึกษาไม่เยอะ ไม่เช่นนั้นจะแออัดเข้าไปยิ่ง

     



    บ่ายนี้อาจารย์ ธวัชไม่มีคุมสอบ ชวนไปทานไอติมที่คณะดีกว่า



    ชายหนุ่มต่างคณะยังคงยิ้มให้กับ รุ่นน้องคนสนิทของร่างบาง และไม่ลืมที่จะกวาดตามองของร่างบางข้างกาย

     




    จะบ้าหรอ คิดได้   อ้าว?”

     










    อ้าว ไอตุลย์มาได้ไง ?”





    ร่างสูงกำยำภายใต้ชุดสูทลำลอง ผสมกับทุกท่วงท่ามีเสน่ห์ ก้าวเท้าเข้ามาตามเสียงเรียกของหนุ่มแว่นกับทรงผมที่ดูเหมือนไม่ได้จัดทรงแบบพิธีการมากนักแต่ก็ดูสบายๆในมาดของผู้ชายอารมณ์ดี การยืนประจันหน้ากันของชายหนุ่มทั้งสองที่ต่างอารมณ์และต่างมุม เหมือนนายแบบหลุดออกมาจากปกนิตยสารคนละฉบับ  ก็ทำให้เรียกความสนใจให้กับทุกสายตาในโรงอาหารนี้ได้

     



    วันนี้ไม่มีสอนนิหว่า มีอะไรหรือเปล่า?.... แล้วรู้ได้งั้นว่า ฉันอยู่โรงอาหารคณะวิทยา?”


     


    ร่างสูงในสูทลำลอง มองด้วยหางตากับรุ่นพี่คนสนิทผ่านเลนส์แว่นตากันแดดยี่ห้อดัง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้สอนประจำที่มหาลัยนี้ แต่ก็พอจะเดาได้ว่า เวลานี้ ร่างสูงข้างๆมักจะสิงอยู่ที่ใด

     




    แค่แวะมาหา


     

     




    ขอโทษด้วยนะครับ หลีกทางให้ผมหน่อยนะครับ

     

     


    เสียงนุ่มๆด้านหลัง สะกิตให้ชายหนุ่มในแว่นตากันแดดให้หันมามอง แต่ทว่าช้าไปเหมือนเทียบกับ

    ปฎิกิริยาของร่างสูงข้างๆ ที่พูดขึ้นมาก่อน


     

    ไอตุลย์ หลีกทางหน่อยดิ อาจารย์ธวัช  อาจารย์รจิ ครับ คนนี้คือรุ่นน้องผมครับ ตุลย์ ส่วนไอตุลย์ ข้างๆแกคือ อาจารย์ธวัช ส่วนอีกคน อาจารย์รจิ

     


         ทุกสายตาต่างมุ่งไปยัง อาจารย์หนุ่มอายุเข้าสู่เลข 4 และเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่อง รู้ราวว่าทุกคนต่างมองตรงมาที่ตน มีอยู่ช่วงเสี้ยววินาทีนึงที่ดวงสีน้ำตาลอ่อนคู่นี้เบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่เป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น อาจารย์ธวัช ก็ยิ้มทักทายให้กับชายหนุ่มคนใหม่ต่อหน้า

     

     


    สวัสดีครับ ทานอาหารกลางวันด้วยกันไหมครับ คุณตุลย์

     


     

    ผมมีธุระที่คณะบัญชี คงต้องขอตัวก่อน



     

    ตลอดที่พูดจนจบประโยค ชายหนุ่มร่างสูงในสูทนั้นไม่ได้ละสายตาออกจากร่างบางข้างหน้าแม้แต่น้อย ก่อนจะหันไปกล่าวคำลากับ ชายหนุ่มร่างสูงอีกคน และ เดินจากไป

     


    ถึงแม้คนอื่นไม่เห็น แต่เขาเห็น พี่ธวัชตกใจ เมื่อเห็น นายตุลย์  และนายตุลย์คนนี้ ก็มองพี่เขาอย่างไม่วางตา ถึงแม้จะมีแว่นตากันแดดกันสายตานิ่งเงียบเหมือนชายหนุ่มไว้ แต่ก็เดาได้ว่าคงจ้องรุ่นพี่คนสนิทอย่างจงใจ ส่วนอีตาอาจารย์ต่างคณะ เห้อ......

     


    คนอย่าง พี่ธวัชคงไม่ตกใจในรูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณมังสาของมนุษย์เป็นแน่ แต่อะไรละ? ที่ทำให้พี่เขามีอาการตกใจ ?


     


    แล้ว






     สภาพอย่าง อีตาอาจารย์ชนา ไปรู้จักกับคนอย่างนายตุลย์ ได้อย่างงั้นเนี้ย





    ************************************************************


    อาจารย์ รจิ (ต้น)


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×