รักนี้... เสถียร (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #16 : รักนี้...เสถียร 16

รักนี้...เสถียร 16

วันนี้หอประชุมขนาดใหญ่ของคณะวิทยาศาสตร์ถูกเปิดใช้ เก้าอี้ถูกจัดเตรียมไว้อย่างเรียบร้อย พร้อมทั้งบรรดาเครื่องดื่ม และของว่างก็จัดรับรอง เริ่มมีอาจารย์หลายคนเข้ามาจับจองเลือกที่นั่ง และเริ่มจับกลุ่มสนทนาเป็นกลุ่มๆ บรรยากาศแลดูมีสีสันด้วยเสียงหัวเราะ และบทสนทนาอย่างสนิทสนม รวมถึงกลุ่มของอาจารย์เจ้าของรอยยิ้มอบอุ่นที่มักยิ้มทักทายให้กับบรรดาเพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน

   “งานรอบนี้ ดูจัดใหญ่จังนะครับ ใช้ห้องประชุมใหญ่เชียว”

“ ใช่ รอบนี้ทางกระทรวงขอความร่วมมือมาโดยตรง ขอทั้งเรา และคณะ.. เอ๋? พี่ได้บอก ธวัช หรือยังจ๊ะว่า เราต้องลงไปให้ความรู้ชาวบ้านพร้อมกับอาจารย์ในภาคเคมีเรา ยังมีอาจารย์จากภาคชีวเคมี ภาคมารีน และจีโอด้วย ไปกันเยอะ แล้วก็จาก คณะ อ้าว! มา กันแล้ว”

“ครับ?”

อาจารย์ ธวัช ได้เพียงแต่ขมวดคิ้ว งงงวยกับบทสนทนาที่ไม่ต่อเนื่องจากรุ่นพี่คนสนิท แต่มิคิดจะขัด หรือทวงถาม

ริมฝีปากบางยกขึ้นเล็กน้อย แพขนตาสีอ่อนขยับเคลื่อนไหวตามสายตาที่จ้องมองลงที่แก้วน้ำสีใสในมือของตนเองอย่างสงบ วิเคราะห์ถึงความใสของน้ำ รวมทั้งรูปร่างของภาชนะที่ออกแบบให้แสดงถึงความใส แฝงความสงบ

ทว่าน้ำใสในแก้วน้อยกลับขยับไหวตามแรงที่ส่งมาจากร่างเบา เมื่อมีสัมผัสปริศนาจากมือหนาวางอย่างช้าๆบนบ่าของตนเอง

“อาจารย์ ธวัช สวัสดีครับ”

 “อาจารย์ ชนา?”

ด้วยร่างกายที่หนาด้วยมัดกล้าม และสูงกว่า จึงทำให้อาจารย์ชนากรที่ยืนประกบด้านหลัง บดบังร่างอาจารย์ธวัช จนมิด มือหนาใหญ่ยังคงวางบนบ่าน้อยๆของคนตัวเล็ก ส่วนมือข้างที่ว่าง ยกขึ้นขยับแว่นตากรอบเหลี่ยมโดยไม่ลืมที่จะยิ้มตอบ รอยยิ้มอันอบอุ่น จากร่างเบาๆตรงหน้านี้ ชายหนุ่มจับจ้องไปตรงดวงตาคู่นี้ ศีรษะค่อยๆโน้มลงมา เพียงให้ได้สัมผัสใกล้ กว่านี้อีกสักนิด

 กลิ่นน้ำหอมจางๆ ปลุกให้ ชนากร ที่เหน็ดเหนื่อยจะการสอนให้กลับมีพลังขึ้นมาทันทีทันใด

“ อ้าว ธวัช รู้จักอาจารย์ชนากร สุดหล่อจากวิศวะแล้วหรอ ? ”

“ชมผมเกินไปแล้วครับ อาจารย์ธวัช ยังไม่เคยบอกว่า ผมหล่อเลย ใช่ไหมครับ”

อาจารย์ธวัช ได้เพียงแต่ยกคิ้วเชิงสงสัย ก่อนจะหันไปสำรวจชายหนุ่มที่ขยับมายืนอยู่ข้างกายแบบเต็มตา อากาศที่ร้อนจากด้านนอกทำให้ อาจารย์ชนากร มีเหงื่อไหลแซมหน้าผากกว้าง ทำให้ผมด้านหน้าตกลงมาปกหน้าผากเป็นปะปลาย เสริมด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มกว้างอย่างขี้เล่นยิ่งเพิ่มความมีเสน่ห์เป็นเท่าตัว ......

เสียงพูดคุย และหัวเราะเพิ่มขึ้นจากเดิม แปรผันตรงกับจำนวนอาจารย์ที่ขอมาร่วมบทสนทนา

ปฎิเสธไม่ได้ว่า ชายหนุ่มตัวสูงข้างกายเขาที่มือหนานั้นยังคงเกาะกุม จับจองบ่าของเขาอย่างไม่ยอมปล่อย ตกเป็นจุดสนใจของใครหลายๆคน

“อาจารย์ธวัช ครับ เราไปนั่งกันเถอะ ไปนั่งกับผมได้ไหมครับ?”

ประโยคที่ชายหนุ่มตัวโตข้างกาย กระซิบอย่างมั่นคงเพียงแค่สองคน สายตาภายใต้กรอบแว่นหนา ที่ส่งมาเสมือนออดอ้อน มือหนาจากเดิมที่วางจับจองพื้นที่บ่าของ อาจารย์ธวัช ค่อยๆเลื่อนลงมาจับจองพื้นที่ทั้งหมดของฝ่ามือบาง พร้อมทั้งบีบกระชับมือของเขาซ้ำ แบบขอความเห็นใจ

เขา ทำได้เพียงก้มมองดูฝ่ามือของตน ที่ถูกฝ่ามือใหญ่จากร่างสูงกอบกุมอย่างมิดชิด และส่งสายตาความเอ็นดูให้ ก่อนจะค่อยๆหันมาสบตาของคนข้างกาย เอียงศีรษะเพียงเล็กน้อย เพียงเพื่อจะได้มองคนข้างกายได้เต็มสายตา ก่อนจะหัวเราะเบาๆให้กับความเป็นเด็กน้อยของคนตัวใหญ่

“ไม่ได้หรอกครับ พี่ยุ เขาจองที่ให้ผม แต่ถ้าอาจารย์บอกผมก่อนว่าจะร่วมกิจกรรมด้วยกัน ผมอาจจะจองที่นั่งให้อาจารย์ชนาไปแล้วนะครับ”

 “ก็ผมกะ จะเซอร์ไพรส์คุณ อย่าลงโทษผมด้วยวิธีนี้เลยนะครับ อาจารย์ธวัช”

 “ผมล้อเล่นนะครับ อาจารย์ชนา ไปนั่งรวมกับอาจารย์คณะวิศวะจะดีกว่านะครับ ผมขอ””

  คนอายุมากกว่า ตัวเล็กกว่า ขยับใกล้ชายหนุ่มเข้ามาอีก ช้อนสายตามองขึ้นเพื่อให้มองได้ชัดเจน และ

 ส่งยิ้มเป็นเชิงขอโทษ พร้อมทั้งบีบเบาๆไปที่เจ้าฝ่ามือใหญ่ที่ยังคงกุมมือตนไว้ไม่ปล่อย

อาจารย์ธวัช เดินไปประจำที่ของฝั่งคณะวิทยาศาสตร์ โดยมีเสียงทักทายตลอดระยะทาง ยิ้มหัวเราะไปกับบรรดาอาจารย์คนสนิทของคณะตัวเอง ในขณะที่ อีกฝั่งของโต๊ะการประชุมบรรดาอาจารย์จากต่างคณะเข้าประจำที่เช่นกัน

การประชุมเริ่มต้นที่ การขอความร่วมมือจากกระทรวงที่ต้องการให้มหาวิทยาลัย ช่วยแก้ปัญหาคราบน้ำมันที่ส่งผลต่อสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะป่าชายเลน นอกจากงานวิจัยที่ต้องการให้เกิดขึ้นแล้ว ยังต้องการให้ช่วยให้ความรู้กับชาวบ้านในแถบนั้นด้วย

อาจารย์ชนากร ชายหนุ่มร่างสูงยืนเด่นและสง่าด้วยมาดผู้นำอย่างเป็นทางการในคาบหัวหน้าภาควิชาเครื่องกล กล่าวแจกแจงบทบาทหน้าที่ของคณะวิศวกรรมที่เข้ามามีส่วนร่วมกับงานครั้งนี้ ก่อนจะยกหน้าที่การแบ่งงานต่างๆให้อาจารย์ท่านอื่น เริ่มมีการเสนอความคิดเห็นต่างๆมากขึ้น ชายหนุ่มหัวหน้าภาคเครื่องกลจับจ้องทุกความคิดเห็นอย่างใส่ใจ

“ดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยนะครับ อาจารย์ชนา”

ความคิดแรกที่แวบเข้ามาให้หัวของอาจารย์ต่างคณะ อย่างธวัช คิดขึ้นมาทันทีทันใดที่ได้เห็นชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามเข้าโหมดหัวหน้าภาค บุคลิกภาพ เสริมด้วยรูปร่างและหน้าตายิ่งทำให้ชายหนุ่มดูเด่น และสง่าโดยที่ไม่ต้องบอกแต่สัมผัสได้ สายตาที่จับจ้องอย่างตั้งใจ การวางมือ หรือเพียงขยับส่วนไหนของร่างกาย ทำให้หลายๆคนในห้องประชุมละสายตาไม่ได้

ถึงแม้อาจารย์ชนากรจะตั้งใจ และใส่ใจกับทุกรายละเอียดของการประชุม แต่ก็ไม่วาย แอบลอบสังเกตชายหนุ่มร่างบางที่ก้มขีดเขียนลงสมุดส่วนตัว เมื่อครั้งมีการนำเสนอความคิดใดๆ อาจารย์ธวัชจะหันมองอย่างตั้งใจ และยิ้มให้กับทุกคนที่เสนอความคิดเห็น หัวเราะบ้าง กระซิบคุยบ้าง และสบตาเขา เมื่อจับได้ว่ามีใครสักคนลอบมองอยู่     รอยยิ้มของคนตัวเล็กนี้ ทำให้เขามีความสุข แม้เขาจะไม่ได้เป็นคนทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ แต่เขาก็รู้สึกหัวเราะไปพร้อมด้วย

********************************

“ผลประกอบการไตรมาสที่ผ่านมา มียอดสั่งซื้อที่สูงขึ้นครับ แต่จากการสำรวจตลาดที่ผ่านมา มีหลายเจ้าที่เริ่มแข่งขันกับเรามากขึ้น เพื่อเป็นการแก้ไขในระยะยาว ทางฝ่ายวิจัย และฝ่ายผลิตได้มีข้อเสนอมาให้คุณตุลย์พิจารณาครับ รายละเอียดหลักๆอยู่ในแฟ้มตรงหน้าที่แล้วครับ ขอเชิญฝ่ายวิจัยขึ้นมานำเสนอต่อเลยครับ”

 ตุลย์ นั่งในตำแหน่งของประธานบริษัท พร้อมทั้งบรรดาคณะกรรมการ หัวฝ่ายต่างๆ เข้าประชุมสรุป แผนงานในอนาคต บรรดาแฟ้ม และเอกสารที่สรุปเกี่ยวกับการประชุมครั้งนี้ เขา ได้อ่านหมดทั้งหมดแล้ว จึงเลือกที่จะสายตาลง นิ้วเรียวยาว เคาะเป็นจังหวะอย่างใช้ความคิด...

คิดวิเคราะห์ถึงความน่าจะเป็น และช่องทางในอนาคตให้กับบริษัทตนเอง หนึ่งในนั้น คืองานวิจัยพัฒนาเพิ่มประสิทธิภาพของสินค้าของบริษัท ให้มีคุณสมบัติที่พิเศษกว่าเดิม ฝ่ายวิจัยที่เขาจัดให้มีในบริษัทนี้ ดูท่า จะต้องการคนช่วยพิเศษ.....

 “คุณตุลย์ครับ จะกล่าวอะไรเพิ่มเติมไหมครับ ก่อนจะจบการประชุม”

 ชาลี เลขาคนสนิท ขยับกายเข้ามากระซิบข้างๆประธานหนุ่ม ที่ครองตำแหน่งผู้นำสูงสุง

ท่างทางอันนิ่งเงียบ แววตาอันเย็นชาสำรวจทุกๆคนในห้องประชุม ค่อยๆยืนขึ้น มือหนาติดกระดุมสูทหรูที่รับกับรูปร่างปกปิดเรือนกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ และเดินจากห้องประชุมโดยมิกล่าวอันใด ทั้งสิ้น

“คุณตุลย์เนี้ย มีเสน่ห์จริงอย่างที่พวกสาวๆบอกเลย ผมเป็นผู้ชายยังยอมเขาเลย แต่ดูกดดันๆอย่างงั้นก็ไม่รู้ พี่ว่าไหม ว่าแต่งานวิจัยที่เราเสนอไป ตกลงจะได้อนุมัติครับไหม?”

 “เออ ประธานของเราหล่อจริง แถมคนจริง ไม่พูดมาก ทำจริง พี่เจอคุณตุลย์กี่ครั้งๆ ก็เห็นนิ่งๆ กดดันๆอย่างงี้ตลอด แต่เขาเป็นคนฟังที่ดีนะ แบบว่าเป็นผู้นำที่ดี คุณตุลย์เขาตัดสินใจแล้วละ คนหัวทันสมัยอย่างเขา 

เริ่มงานเมื่อไรพี่ว่า จะขอให้รุ่นพี่ที่เป็นอาจารย์มหาลัยช่วยด้วย”

 “เห้ย พี่คุยกับคุณตุลย์ก่อนแล้วหรอ”

“เออดิ คุณตุลย์เป็นคนเรียกไปคุยเลย แถมยังซักละเอียดด้วย”

********************************************

“พี่ธวัชครับ บริษัทส่งเรื่องขอความร่วมมือเรื่องวิจัยงานให้ห้องแล็ปของพี่ธวัช พี่ธวัชมีอะไรเรียกร้องเพิ่มได้เลยนะครับ แต่ทางเราต้องการให้พี่เข้ามาที่ห้องแล๊ปบริษัทแทนที่จะทำงานในมหาลัยครับ แค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ”

“พี่ขอตัดสินใจก่อนนะ ตัวงานวิจัยที่ต้องการให้พี่เข้าไปช่วย น่าสนใจมากเลย มันตรงกับงานที่นักศึกษาปริญญาเอกของแล็ปพี่วิจัยอยู่ แต่ข้อเสนอให้มาที่ห้องแล็ปบริษัททำให้พี่ลำบากใจหน่อย เพราะพี่อาจจะเข้าไปได้ไม่กี่วัน พี่ยังต้องปฏิบัติหน้าที่อาจารย์ของมหาลัยอยู่ครับ ไหนจะต้องดูแลนักศึกษาปริญญาโทและเอกอีก ”

รุ่นน้องคนสนิทที่ได้ทำความรู้จักกันตั้งแต่ในช่วงที่เขาศึกษาต่อต่างประเทศจนถึงปัจจุบันที่ยังติดต่อด้วยกันเป็นระยะ ได้ติดต่อและต้องเรียกว่าต้องการตัวเขาอย่างมากมาช่วยร่วมในงานวิจัยของบริษัทที่สังกัดอยู่ มีการเสนอค่าตอบแทนที่สูงและอำนวยความสะดวกทุกอย่าง แต่ติดตรงต้องการให้เขาย้ายไปทำวิจัยที่แล็ปบริษัทมากกว่า ปกติห้องแล็ปของอาจารย์ธวัชมักจะมีความร่วมมือกับเอกชนหรือรัฐวิสาหกิจเสมอ เพราะเขาเองเล็งเห็นความสำคัญของการวิจัยทางเคมีว่าไม่ควรจะจบแค่ในห้องวิจัยหรือการตีพิมพ์ลงวารสารชื่อดัง แต่ควรจะเป็นงานวิจัยที่สามารถต่อยอดนำไปใช้ได้จริงทั้งในอุตสาหกรรมและในชีวิตประจำวัน จึงทำให้ห้องแล็ปของอาจารย์ธวัชไม่ได้ผลิตแต่งานตีพิมพ์วารสารแต่ยังมีการจดสิทธิบัตรงานประดิษฐ์อีกด้วย

“น้องนิดใกล้จะปิดเทอมแล้วด้วย... เอ เบอร์ใครโทรมา ? ”

“อาจารย์ธวัชค่ะ คุณครูประจำชั้นของน้องนิดนะคะ ตอนนี้น้องนิดถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลค่ะ น้องนิดเป็นลมหมดสติค่ะ อาจารย์ธวัชรีบมาที่โรงพยาบาลของมหาลัยเลยนะคะ”

************************************************