คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] :: Come back to me
Title :: [SF] Come back to me ♥
Author :: bzmaimai
Couple :: BANGXDAE
Rate :: PG
Talk :: มหากาฬน้ำเน่าบังแด -_-/ ถถถถถถถถถถ
พอดีอารมณ์น้ำเน่าไหลเข้าสมองเรา
ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาอ่านนะคะ *ส่งจูบใส่รีดเดอร์* -3-
ผมขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเหยิงละม้ายคล้ายรังนก ก็คนมันเครียดนี่ครับ - -
ผมทะเลาะกับแฟน แล้วก็ พลั้งปากไล่เขาไป...
แล้วนี่ก็เป็นวันที่สองที่ผมต้องอยู่คนเดียว -_-
เหงาโว้ย!
ผมตื่นมานอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงได้สักพัก เอาแต่คิดว่าจะทำยังไงให้เด็กนั่นกลับมา แต่มันก็คิดอะไรไม่ออก จะบ้าตายแล้วครับ
“ถ้ากูไปง้อ มึงจะกลับมาป่ะวะแดฮยอน -_-”
“แล้ว..กูควรจะซื้อดอกไม้สักกี่ช่อไปง้อ มึงถึงจะหายโกรธกูว่ะ”
“กูควรทำยังไงให้ได้มึงกลับมาว่ะ โอ้ยยย กูปากหมาเองแหละ ;__; ”
ผมลุกขึ้นมานั่งคร่ำครวญเหมือนคนประสาทกิน ชีวิตใกล้เพี้ยนไปทุกที และผมก็มีอาการประหลาดอยู่ตลอดในช่วงสองวันนี้ อาทิเช่น
ผมพูดคนเดียวตลอดเวลาที่มันไม่อยู่
ผมนั่งเหม่อบ่อยขณะเปิดหนังสงครามที่ระเบิดลงตู้มต้าม
ผมนอนหลับตอนเช้ามืดทุกคืน เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ผมจะกลายเป็นคนโรคจิตไหม?
สองวันจะเข้าวันที่สามแล้วนะโว้ยแดฮยอน! -__-
มึงอยู่โดยไม่มีกูได้ยังไง?
ขนาดกูไม่มีมึงยังไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรขนาดนี้
กูจะไปพามึงกลับมา - -/ ตอนนี้เลยเป็นไง กูทนไม่ไหวแล้ว ไม่เห็นหน้ามึง ไม่ได้แซะมึงแล้วกูใจจะขาด…
.
.
.
.
Daehyun part
ผมออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อมานั่งสูดอากาศดีๆที่สวนสาธารณะแถวบ้าน อันที่จริง ผมพึ่งกลับมาบ้านได้สองวัน
เพราะว่าทะเลาะกับยงกุกฮยอง อยู่ดีๆเขาก็ไล่ผมออกจากห้องเฉยๆแบบไร้เหตุผล -_-
เขาปัญญาอ่อน สองวันแล้วก็ยังไม่มาง้อ จะรอให้ผมฆ่าตัวตายเอาวิญญาณไปหลอกหลอนก่อนมั้ย?
แต่แอบเจ็บใจ เขาไล่ผมได้ยังไงว่ะ ผมแฟนเขานะเว้ย - -+++
“ฮยอง ถ้าฮยองไม่มาง้อนะ ผมนอนบ้านตลอดชีวิตแน่ กล้าดียังไงมาไล่ผมว่ะ ;____; ”
ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันเป็นแผล ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันร้าวพอประมาณ...~
เสียงร้องเพลงของใครไม่รู้ดังมาจากใกล้ๆ มองไป มีผู้ชายคนนึงกำลังร้องเพลง ดีดกีตาร์เปิดหมวก มีเด็กและคนสูงอายุกำลังยืนดูเขาเล่นอย่างมีความสุข
ปกติแถวนี้ไม่เคยมีอะไรแบบนี้น่ะครับ - -
ผมเองก็สงสัย จึงลองเดินไปดู สงสัยจะเป็นคนแรกที่มาร้องเพลงเปิดหมวกที่นี่
เสียงของเขาเพราะและคุ้นหูผมโคตรๆ
ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันเจ็บช้ำ…
มันคุ้น...
ราวกับว่าเคยฟังอยู่ทุกวัน..
เหมือนใครสักคน -__-
ใครสักคนที่ไล่ผมออกมานี่แหละ..
อยากบอกให้เธอได้ฟังคิดถึงเธอจังยัยตัวร้าย…
เสียงกีต้าร์ไร่เรียงมาจนถึงท่อนจบ ทุกคนต่างปรบมือให้เขา ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมต่างๆของตัวเอง
ตอนนี้เหลือแค่ผม..
“เพราะอ่ะดิ ยืนฟังไม่ไปไหนเลย”
“ก็งั้นๆ ที่ไหนก็หาฟังได้”
“ไม่ได้..แบบกู มึงหาที่ไหนไม่ได้หรอกแดฮยอน”
ยงกุกฮยองพูดพร้อมกับสะพายกีตาร์ขึ้น
กวนตีนจัง - -/
“รู้ได้ไง? แบบฮยอง ตามตลาดนัดถมเถไป”
“กูคนนะครับ ไม่ใช่เทปผีซีดีเถื่อน”
“ไม่ใช่ก็คล้าย”
“ช่างแม่ง ไปกับกู”
จู่ๆเขาก็ลากข้อมือผม และพามานั่งลงบนสนามหญ้าริมสระน้ำขนาดใหญ่ ต่างคนก็ต่างเงียบ มองนกมองไม้กันใหญ่ ผมรู้ว่าเขามีอะไรจะพูด แต่แม่งก็งี้ทุกที ทำเป็นเก็ก
“มึง...ไม่คิดถึงกูบ้างไง?”
สุดท้ายก็เป็นเขาที่จะอดถามก่อนไม่ได้
“เฉยๆ ผมชิล (' ')/ ”
“มึงเป็นแฟนประเภทไหน ไม่เจอสองวัน ทำไมไม่คิดถึงกู ทั้งๆที่กูเอาแต่คิดถึงแต่มึง”
เขาหันมาโวยผมนิดๆ ผมก็แอบขำในใจนะ เขาโตกว่าผมก็ตั้งหลายปี แต่ทำตัวเป็นเด็กกว่าผมอีก สมองไม่โต - -;
“ก็ขี้เกียจ ผมรู้ไง ยังไงฮยองก็ต้องมาหาผม”
ผมนั่งยักคิ้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่คนข้างๆ เหมือนได้ชัยชนะ
“เออ กูยอม ว่าแต่มึงอ่ะ ยอมยัง?”
“ยอมอะไร? -_-”
“จะยอมกลับไปกลับกูได้ยังครับ”
“ยังอ่ะ ร้องเพลงเมื่อกี้ให้ฟังอีกรอบก่อนดิ”
“ดำแล้วยังเรื่องมาก แฟนกูนี่แม่ง...”
ผมเหล่มองตาขวาง มีแฟนปากหมาต้องทำใจครับ -0-
ยงกุกฮยองค่อยๆเอากีตาร์ออกมาถือไว้ ก่อนจะบรรจงดีดมันพร้อมกับร้องเพลงนั้นตั้งแต่เริ่มแรก
Youngguk part ::
‘ มันก็จริงที่ฉันไล่เธอไป มันก็จริงฉันพูดเอง
ชอบมาทำให้ฉันต้องเสียใจ ห้ามอะไรไม่เชื่อฟัง’
“กูขอโทษ ที่เมา ชวนมึงทะเลาะ แล้วปากหมาไล่มึงออกจากห้อง”
‘ แต่เวลาที่ฉันไม่เจอะเธอ อยากจะนอนก็ร้อนใจ
หรือเธอเป็นคนที่บนฟ้าสร้างลงมา ให้ปั่นป่วนชีวิตฉัน ’
“เวลาสองวันที่ไม่มีมึง แม่งเหงา -_- กูเหมือนคนโรคจิตโดนแฟนทิ้ง”
‘ ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันเป็นแผล ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันร้าวพอประมาณ
ช่วยกลับมาทำให้ใจฉันเจ็บช้ำ อยากบอกให้เธอได้ฟังคิดถึงเธอจังยัยตัวร้าย ’
“กูมาง้อ มาขอให้มึงกลับไปด้วยกัน รักมึงชีวีแทบม้วยมลายเลยว่ะไอ้เด็กดำ ♥ ”
ผมมองไอ้เด็กตรงหน้า วางกีตาร์ในมือลงกับพื้นหญ้า พร้อมกับขยี้ผมสีน้ำตาลเข้มนุ่มๆของมันแรงๆ ตอนนี้มันกำลังยิ้มหน้าแทบแหก แก้มแทบปริ
ทำไม? กูง้อได้ดีเกินเหตุละสิถ้า ห้าห้าห้า -_-/
“เออ -//- จะกลับก็กลับดิ เชื่อแล้ว ว่ายงกุกฮยอง ตามตลาดนัดหรือที่ไหน ผมก็หามาแทนไม่ได้ ♥ ♥ ♥ ♥ ”
__________________________________________________________
ขอโทษที่หายไปชาติกว่าๆนะคะ ;0; มัวแต่เพ้อแต่พร่ำไปวันๆอยู่ 5555555555555555
เรื่องนี้ก็เคยลงในบ้านแบพไทยแลนด์มาก่อนแล้วเหมือนกันค่ะ ฮ่าๆ ><
ก็ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกๆคอมเม้นนะคะ รักทุกคน จุ้บนะ <3
ความคิดเห็น