คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : โจร
บ้านอนที
“โอ๊ยยยย
เ็บบบบ” เสียธารินร้อยเมื่อนทีำลัทำแผลให้
“ผมอโทษรับ
นาถูเบาๆแล้วนะ” นทีบอแล้วูสำลีในมือที่ใส่ยาใหู้
“นทีอพี่หน่อยสิ”
ธารินบออย่าอ้อนสุๆ
“เ้าเล่ห์นันะเราเนี่ย
ไปเอานิสัยแบบนี้มาาไหนันนะ” นทีว่าแล้ว็เอาสำลีแะไปที่แผลอธารินอย่าแร
“โอ๊ยยยย
ผัวเ็บนะิะ่าผัวัวเอเหรอ” ธารินบอับนที้วยวามเ็บปว
“ใ่
ะ่าทิ้แล้วไปหาผัวใหม่ที่ไม่บ้าาม” นทีแล้บอประไป
“ฝันไปเถอะ เพราะนอาพี่แล้วไม่มีสามีนไหนที่ีว่านี้แล้วละ”
ธารินบอแล้วยื่นมือไปเยานทีึ้นมา แล้ว้อาอย่าหวาน่ำ นทีึมือหนาอออ
“ หึ พึ่รู้นะว่าไเรนนี่็หลัวเอเป็น้วย”
นทีว่าแล้วเอามือยามาทาามแนอธารินรที่โนมัแทน นิ้วบาๆ ่อยๆ บรรทายาลไปที่ลูบไล้ไปามรอยแ
“พูยัับว่าเ้าไม่หลพี่ั้นแหละ”
ธารินบอแล้วเอื่อมแนเ้าไปอนที แล้ว้มหน้าลไปูบมือบาที่ำลัทายาให้นอยู่
“เอ่อ
พี่ธารินือว่า” นทีมีอาารอ้ำอึ้เล็น้อยับารระทำนั้นอธาริน
“ะบอว่ารัพี่เหรอ”
ธารินยิ้มให้แล้วไลู่บลไปเรื่อยๆ
“ไม่ใ่
ผมะบอว่ามือผมมียาหมอพี่ไม่ลัวแสบปาแสบอบ้าเหรอ” นทีบอแล้วรีบึมือออทันที
“ยาหม่อ!!!” ธารินพูออมาอย่าใ เารู้สึว่าเริ่มะแสบร้อนึ้นมาที่ปาแล้วสิ
“นทีพี่แสบปาอะ”
ธารินบออย่าแสบร้อน
“เี๋ยวผมไปเอาผ้ามาเ็ให้นะ”
นทีเรียมัวะลุออไปหาผ้ามาให้
“ไม่้อหรอ”
ธารินว้าแนอนทีเอาไว้ แล้วึเ้ามาอ
“ไหนบอว่าแสบไ”
นทีถาม้วยวามเป็นห่ว
“แสบสิ
แ่เรา้อรับผิอบพี่่อน” ธารินบออย่าเ้าเล่ห์
“รับผิอบยัไไหนบอมาสิ”
นทีถาม้วยวามสสัย เาเาใไม่ออว่าอีฝ่ายะมีแผนอะไรหรือเปล่า
“เป่าปาให้หน่อยสิ”
ธารินบอแล้วเอามือี้มาที่ปา
“อะไรนะ
ะบ้าเหรอะให้ผมูบปาอนนี้เนี่ยนะ มันะพิศารเินไปแล้ว” นทีบอ
“ไม่ไ้ใหู้บ
แ่ะให้เป่าเท่านั้นเอเหมือนอนเ็ๆไ”
ธารินบออย่าอ้อนๆ
“ถ้าเป่าแบบนั้น็ไ้ยื่นหน้ามาใล้ๆ้วยนะ”
นทีบอแล้ว
“ฟู่ววววว ฟู่ววววว..........”
นทีเป่าลมไปที่ปาหนาออีฝ่าย ธารินยิ้มหวานแล้วมอูริมฝีปาบาไ้รูปสีอมมพูเหมือนลีบุหลาบอนที
“ุ๊บหายเ็บหรือยัรับ”
นทีุ๊บลไปที่แ้มอธารินแล้วถามเล่นๆ
“ออีทีนึสิ”
ธารินที่รีบบออย่าีใ
Rttttttttttttttttttttttttt
เสียโทรศัพท์ัมาา้าเียนทีเินไปหยิบมารับสาย
ธารินมอามอย่าเสียาย
“ฮัลโหลริ
โทรมาทำไมเหรอ” นทีถาม
(ห้อแโนโรัวะ
รีบับมาที่หอเลยนะเว้ย แม่ัแทบทุห้อเลย)
เสียริบอ้วยน้ำเสียที่ใน่าู
“ว่าไนะโรเหรอ
หอเรามีโร้วยเหรอ” นทีถามอย่าใ
(เออิ
โนไปันหลายห้อเลยไอ้แ๊ห้อ้าๆัน ที่พึ่ื้อทีวีมาใหม่อะแม่นั่ร้อไห้รวราอยู่หน้าห้อเลยละ)
“แล้วมันเอาอะไรไปบ้าวะอในห้อันนะ”
นทีถามอย่าใ ธารินนั่ฟัเสียพูุยอริับนทีแล้วิาม
(เห็นในล้อวรหน้าห้อแอะ
มันเอาล่อสีเหลี่ยมใบหนึ่ออมาแล้วมัน็รีบหนีไปเลย
ำรวที่มา็สสัยเหมือนันว่าทำไมมันไม่เอาอย่าอื่นในห้อแไป้วย ทีวี
ระทะไฟฟ้า็ยัอยู่)
“นี้แว่าไนะล่อสี่เหลี่ยมเหรอ”
นทีร้อึ้นมาทันที นั้นมันล่อไ่มุที่ารินให้มานี้นา
เาหันไปมอหน้าธาริน้วยวามใ
(เออนะสิ
เี๋ยวันอไปลบันทึประำวันับำรว่อนนะ) ริบอแล้ววาสาย
“พี่ธารินือว่า”
นทีพู้วยเสียสั่นเรือแล้วหันไปมอหน้าธาริน ยิ่เห็นหน้าอีฝ่ายเา็แทบอยาะร้อไห้ออมา
“พี่ไ้ยินแล้วละ
ล่อใบนั้นสินะที่โรมันเอาไป” ร่าสูเินเ้าไปอนทีอย่าปลอบโยน มือหนาลูบหัวออีฝ่ายอย่าปลอบโยน
“แม่พี่รู้้อโรธมาแน่ๆเลย
พรุ่นี้เ้าเรา้อลับไปันแล้วละ” นทีบออย่าัวลใมา
“อย่าห่วไปเลยยัไมัน็้อเอามาืน”
ธารินบอ้วยเสียเย็นายแววอำมหิ
วัน่อมา
นทีับธารินรีบเินทาลับไปแ่เ้า
เพื่อไปูสภาพออัวเอ พวเาเินทามาถึหอใน่วบ่าย นทีโทรหาริทันที
“ฮัลโหล
ันมาแล้วนะนี้แอยู่ไหนอะ” นทีถามอย่าร้อนใเมื่อมาถึหน้าหอพัอนเอ
(แรีบึ้นมาูที่ห้อแเลยอนนี้ันอยู่ที่หน้าห้อแับำรว)
“ไปันเถอะรับพี่ธาริน”
นทีบอแล้วูมืออีฝ่ายไป
“อ้าว
มาแล้วเหรอ” เสียอิทัทาย
“็้อรีบลับมานะสิรับพี่
เลยไม่ไ้พาพี่ธารินไปเที่ยว่อเลย” นทีบออย่าเสียาย
“แย่ริๆ
ที่มีเรื่อแบบนี้เิึ้นอนที่เราไปเที่ยวัน” ธารินบอับอิ
“นั้นสิห้อัน็โนย
าน้ำร้อนไป้วย เลยินมาม่าับริไม่ไ้เลย” อิบออย่าิล
“สวัสีรับ
ุใ่เ้าอห้อนี้มั้ยรับ” เสียำรวหนุ่มนายหนึ่เินมาถามนที
“ใ่รับ
ห้อผมเป็นยัไบ้าเหรอรับ” นทีถามอย่าัวลใ
“เราพบรอยนิ้วมืออนร้าย
น่าะมาประมา 2 นแ่น่าแปลนะรับที่ห้ออุถูโมยไปแ่ล่อใบเียว
ไม่ทราบว่า้าในมีอะไรเหรอรับ” ำรวถาม่อ
“็แ่ล่อโบรานะรับ
นร้ายะเป็นพวอบสะสมอเ่าละมั้รับ” ธารินอบับำรว้วยท่าทาใเย็น
“ว่าแ่ผมสามารถเ้าไปในห้ออัวเอไ้มั้ยรับ
ุำรวะเ็บรายละเอียอะไรเพิ่มเิมอีหรือเปล่าละรับ”
นทีถามเพราะอนนี้ระเป๋าเป้ที่แบอยู่เริ่มหนัเ็มทนแล้ว
“อ้อ
ไม่แล้วละรับเิามสบายเลยรับ
ถ้าทาเราไ้เรื่อยัไะิ่อลับมาอีทีนะรับ
ถ้าไม่รัเียผมอเบอร์ุเอาไว้แ้รายละเอียไ้มั้ยรับ” ำรวหนุ่มส่นามบัรให้ับนทีแล้วยิ้มรุ่มริ้มให้อย่าเ้าู้
“เอ่อ ไม่้อลำบาแนามบัร็ไ้นะรับ
พอีผมับเมียใ้มือถือเรื่อเียวันนะรับ” ธารินแล้พูัอย่ารู้ทัน
สสัยะไ้่าำรว่อนโรแล้วมั้านนี้
“ั้นผมอัว่อนนะรับ”
ำรวผู้ื่มแห้วเินออไปอย่าเสียาย
“แหม
แนี้เสน่แรไม่เบานะโว้ยไอ้นที” ริเินมาโอบอแล้วแวนที
“ให้มันน้อยๆหน่อยเียว็โนอีนหรอ
แูหน้าพี่เาสะ่อนสิวะ” นทีใ้มือ้ายี้ให้ริูหน้าที่ำลับรามอธาริน
ถึแม้เาะรู้ว่าริับอิเป็นแฟนันแล้ว็ริ
“อโทษรับพี่”
ริบอับธาริน
“เฮ้ย
นทีนิ้วนา้า้ายทำไมใส่แหวน้วยอะ อย่าบอนะว่าธารินมันอแแ่านนะ”
อิี้ไปที่แหวนอนทีแล้วถาม
“็มีบ้าามประสาผัวเมีย”
ธารินบอับอิอย่ามั่นใ
“แรีบเล่าให้ันฟัเี๋ยวนี้เลยนะเว้ย”
ริถามอย่าสนใ
“ั้นเ้ามาุยันในห้อัน่อนสิ”
นทีวน
“เออีเหมือนัน”
ริบอแล้วเินามเ้าไป ธารินเินไป้าๆนทีแล้วเอื่อมมือไปโอบเอวเอาไว้แน่น พวเานัุ่ยันอย่าสนุสนานนทีเล่าเรื่อที่แ้วารู้เรื่ออพวเาแล้ว
และแน่นอนเาไม่ไ้บอเรื่อที่ธารินเป็นไเรนให้ใรฟัเ็า
“เรื่อมัน็เป็นอย่าที่เล่าให้ฟันะแหละ
เลิเ้าี้ันไ้แล้ว”
นทีพูึ้นมาอย่ารำาริที่เอาแ่ถามเรื่ออเาับธาริน
“อ้าว
็แเล่นไปเที่ยวสวีทหวานันสอนไม่ส่่าวมาหาันเลยนี่หว่า” ริบอ
“็พวเราไปันแ่
2 วันเอ” นทีบอปัไป
“แ่ันอิาพวแัเลยวะ
ไม่รู้ว่าแม่ันะยอมรับไ้แบบแม่แมั้ย”
ริบออย่าัวลเรื่ออัวเอึ้นมาทันที
“เอาน่าอย่าเรียไปเลย
ว่าแ่ห้อแโนเอาอะไรไปบ้าวะ” นทีถามอย่าเป็นห่ว
“็มีาน้ำร้อนับนาฬิาโน๊บุ๊นะสิ
เ็บใิบหายานอาารย์แม่อยู่ในนั้น้วยสิวยิบเป๋เลย” ริบออย่าแ้นใ
นี้็ใล้ะปิเทอมแล้ว้วย
“ริเหรอวะ
ั้น็้อทำใหม่หมเลยนะสิ” นทีถาม
“ว่าแ่พวพี่สอนนะ
ะนั่เียบันทำไมละรับ ไอ้นทีแฟนแพูเป็นมั้ยวะ” ริถาม
“เี๋ยว็ไ้หน้าแหหรอ”
นทีบอับริ
“เออ
ริ้วยลืมไปว่าพี่เาสายโห” ริบออย่าลืมัว
เายัำไ้ีอนที่โนธาริน่อยนหน้าแทบแห ในวันที่เาเินโอบอนทีวันนั้น
“พี่ว่าเราลับันไ้แล้วนะเี๋ยว็ทำรายานไม่ทันหรอ”
อิบอแล้วึแนริออมา
“อ้าวไหนว่าโน๊บุ๊โนโมยไละ”
นทีถามับริ
“พี่ไปยืมเพื่อนมาให้ริทำนะ
ไปันเถอะริ” อิบอแล้วยิ้มให้
“พี่ธารินรับผมอัวไปอาบน้ำ่อนนะรับ” นทีบอับร่าสูแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
“อืม
ไปอาบสิเหนื่อยมาทั้วันแล้ว” ธารินบอับนที
บันทึอไเรน
ิว่า้าะยอมให้ใรมาหยามันนานี้เียวเหรอ
โมยไม่ว่าแ่บัอาเอาอสำัที่แม่้ามอบให้ับนที
“พรายน้ำ
เ้าอยู่ไหน” ้าเรียผีพรายน้ำนเียวับที่เยเอามาใ้สอนนที
“มาแล้วเ้า้านายท่านนน”
เสียอผีพรายน้ำวาาวโพลน
ร่าายีาว ผมยาวนถึพื้น ใบหน้ามีบาแผลเ็มไปหม
“ไปามอๆ้าืนมา”
้าสั่นา
“ท่าน้อารให้้าัารพวมันยัไ”
นาถาม้า
“แ่สั่สอน็พอ
แ่ถ้ามันยัไม่เอาอๆ้ามาืน ็เอามันไปอยู่เป็นเพื่อนเ้า้วยเลย็ไ้”
้าสั่
“เ้า่ะนายท่าน”
นาานรับแล้วลอยออไปาห้ออย่ารวเร็ว
ร้านยาอ
ายสอนทำำลัื่มสุราันใน่ว่ำอวันนั้น
พวเาทั้สอเป็นโรที่ไปโมยอในหออนที
และอนนี้พวเาำลัพูุยันเรื่อส่วนแบ่อพวน
“้า้อไ้อในล่อนั้นมาว่าเอ”
ายนแรบอ
“ใ่ที่ไหนันละ้าเหนื่อยว่าเอั้เยอะ
้าะเอาไปายแล้วเอาเินมาแบ่ให้้าไม่โเอหรอน่า 50:50” ายนที่สอว่าอย่าหว้า
“เออๆ
อย่าโ้าละไอ้เ้ม แ่เอไม่ว่ามันแปลเหรอวะ เ็พวนั้นทำไมมันมีปัาที่ไหนไปเอาอพวนี้มาันวะ”
ายนแรถาม
“็ะไปโมยสมบัิโรพ่อโรแม่มันมามั้
ไอ้น้อย” เ้มบอับน้อย
“นั้นสิวะ
แสว่าพ่อแม่มันรวยมาเลยนะเว้ย” น้อยบอ
“เออ
สิว่าไม่ั้นะน่าโ่ทิ้อมี่าเอาไว้แบ่ให้พวเราใ่เหรอวะ” เ้มบออย่าสะใ
“ุยอะไรันอยู่เหรอ้ะพี่าย”
เสียหิสาวหน้าาีเินมาถาม
“ว้าว
สวยิบหายมาาไหนเหรอน้อสาว” เ้มถามึ้นมา่อน้วยวามหื่น
“ไอ้เ้มนนีู้อโว้ย
น้อเาเินมาทัู” น้อยว่าแล้วมอไล่ไปามร่าายอหิสาว
สายา้อมอไปที่ส่วนสวนอหิสาวอย่าน่าเลียและลาม
“พวพี่ว่าันสวยเหรอ้ะ”
หิสาวถามอย่าไม่ไ้หวาลัวับท่าทาอโรทั้สอแม้แ่น้อย
“สวยสิ้ะ
น้อสาวอพี่อสัทีไ้มั้ย้ะ” น้อยบอแล้วลุึ้นไปับมืออหิสาว
“ไอ้น้อยมึอย่าเยอะ
นนี้อู ูเอน้อเา่อนโว้ย” เ้มบอแล้วแย่มืออหิสาวไปึเอาไว้
“ไม่้อแย่ันหรอ้ะพวพี่
ันไม่ไ้รัเียพวพี่หรอนะ” หิสาวบอแล้วทำท่าทายั่วยวนโรหื่นามทั้สอ
“ริเหรอ้ะน้อสาว
ลาบปาแล้วู” เ้มว่าอย่าถูใ
“นั้นสิ้ะน้อสาว
ทำไมน้อสาว่าใบุอะไรนานี้ ี้หุ่นนี้แม่ให้มาเหรอ้ะ”
น้อยว่าแล้วี๊ปาอย่าหื่นระหาย
บ้านเ่าอโรทั้สอ
หิสาวเินามโรหื่นทั้สอนมาเรื่อยๆ
นถึหน้าประู โรทั้สอเินพาหิสาวเ้าไปที่ห้อนอนอพวน
“พร้อมะึ้นสวรร์หรือยั้ะน้อสาวห้อพวพี่น่าอยู่มั้ย้ะ”
เ้มบอ
“พวพี่พร้อมแล้วนะนสวย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า” น้อยว่า
“ันนะพร้อมั้นานแล้ว้ะ”
หิสาวเินเ้าไปอออโรทั้สออย่าหยอเย้า
โรหื่นทั้สอไม่ไ้สัเว่าเสียอหิสาวนั้นฟัูเยือเย็นและน่าลัวมา
“น่ารัริๆเลยมามะ
มาให้พี่อสัทีเถอะ” เ้มึัวหิสาวเ้าไปอทันในั้นร่าายอหิสาว็มีสภาพเปลี่ยนไป
ร่าายที่สะสวยเปลี่ยนเป็นาศพเน่าเปื่อย หน้าาสวยๆูหน้าลัวมีบาแผลลึลไปถึระู
และเริ่มมีลิ่นเน่าเหม็น
“ลิ่นอะไรวะเหม็นิบหาย”
น้อยบออย่าทนไม่ไหว
“น้อสาวไ้ลิ่นมั้ย
เฮ้ยยยย” เ้มร้อสุีวิ าอเาสั่นนแทบะยื่นไม่ไหว หน้าีเป็นสีาว
เมื่อเห็นภาพสยสยอรหน้า
“มึร้ออะไรอมึวะ”
น้อยถามอย่ามึนๆ เาเมานไม่รู้เรื่ออะไรเลย
“นั้นสิ้ะ
ร้อทำไมมมมม” เสียยาวและเย็นถามปาอเธอีออาัน เ้มลืนน้ำลายลอ
้วยวามลัวเอามือปิาอนเอ
“ไอ้น้อยยยยยยย”
เ้มร้อเรียเพื่อนที่ยัเมานไม่รู้เรื่อรู้ราวอะไรเลย
“อะไรวะไอ้เ้ม
อ้าวเห้ยยยยยยย”
น้อยหันไปเห็นหน้าอหิสาว ็ถึับใ
“ไหนว่าะอันไ”
ผีพรายน้ำบอแล้วเินเ้าไปหาทั้สอน
“อย่าเ้ามานะันไหว้ละอย่ามาหลอมาหลอนันเลย
ะเอาอะไรันะทำบุไปให้” เ้มร้อบอผีพรายน้ำแล้วยมือไหว้อย่าหวาหลัว
“ใ่้ะ
ันอละอย่า่าันเลยไว้ีวิพวันเถอะ” น้อยยมือไหว้อีน
“พวมึเอาอๆูืนมา
เอาอล่อไ่มุอูืนนนนนมา” เสียยาวอบลับไป
“ล่อไ่มุ!!!” สอโรร้อึ้นมาพร้อมันอย่าใ
“พวมึะืนหรือไม่ืน”
เสียผีสาวถามอย่าโหเหี้ยม
“ืน้ะ/ืนสิ้ะ” อย่ายื่นหน้ามาใล้พวันสิ” สอโรร้อบอ
“ไหนพวมึว่าูสวยไ
ไอ้อแหล” หยน้ำาาศพหยลมาใส่ร่าายอโรทั้สอ
ู่วววววว โรทั้สอถึับี่รา้วยวามหวาลัว
ความคิดเห็น