กีฬาสี...

กีฬาสีปีนี้เป็นอะไรที่สนุกมาก
ยังกะพระเจ้าเห็นใจ ส่งงานมาให้ทำปีสุดท้ายก่อนจบ
ได้เต้นแอโรบิก+ถือถ้วยรางวัล
ชอบอ่ะเวลาได้ทำกิจกรรม

แต่ตอนเต้นร้อนไปหน่อยนะ เที่ยงตรงอ่ะ - -
เต้นอยู่ครึ่งชั่วโมง
เหนื่อยมากกกก คิดอยู่แล้วว่า...จะหยุดดีไหมนะ?
แต่ด้วยสปิริต...ถ้าเราหยุดตอนนี้ ก็ไม่ถึงกับงานล่ม
แต่มันเสียบรรยากาศนะเฟ้ย! แถมได้แสดงทั้งที
คราวนี้สมใจแล้ว ก็ทำให้มันเต็มที่หน่อยสิ
ทำให้คนดูเขาสนุกไปกับเรา

สรุปก็เต้นลืมแดด....
แต่ไม่ลืมความเหนื่อย เพราะหยุดหอบไม่ได้ = =
พอจบงานมีแต่คนบอกว่าสงสาร
อยากรู้จังว่าไอ้หน้าที่เราพยายามยิ้มมันออกมาเป็นไง
คนถึงสงสารเราเยอะขนาดนั้น - -

เข้าใจเลย เวลาที่พวกนักร้องแสดงบนเวทีมันเป็นยังไง
เขารู้สึกกันยังไงเวลาที่ต้องพาการแสดงนั้นให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ภูมิใจแค่ไหนในสิ่งที่ตัวเองทำจนสำเร็จ

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เศษส่วนหนึ่งของงาน
แต่มันก็มีค่า...เพียงพอที่จะจดจำไว้เป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป


พอตอนบูม
ร้องไห้ครับพี่น้อง...
ร้องทำไมอ่ะเหรอ? ไม่รู้สิ อยู่ๆก็ซึ้ง
ปีสุดท้ายที่เราจะได้ทำแบบนี้ ในโรงเรียนนี้ (โรงเรียนไรเดาเอา)
สงสัยจะรักโรงเรียนมากขึ้นก็ตั้งแต่วันนี้ล่ะมั้ง ^_^


อีกอย่างวันนี้มีความสุขมั่กๆ
คนๆนั้นเขาทำให้เรามีความสุขจนไม่อยากจะจากเขามาเลย
อยากใช้เวลาอยู่กับเขาทุกเวลา ทุกนาที

คนๆนั้นคือใคร...ไม่บอกนะ...เดี๋ยวเขาผ่านมาเห็น คิกๆๆ...



ปล. ใครช่วยบอกที ว่าไอ้ที่ไปต่อผมมา วันจันทร์เปิดไป
ข้าน้อยจะทำเยี่ยงไรเพื่อรักษาทรงผมทรงโปรดของข้าน้อยไว้
(อยากรู้ว่าทรงไหน...ดูที่รูปดิสเพลย์โปรไฟล์)
ไหนจะกระเป๋าที่โดนยึดไว้ห้องปกครองอีก
วันพุธต้องไปเอา แล้วข้าน้อยจะเข้าไปได้เยี่ยงไร
ในห้องนั้น...


- -