ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter8: love true than fiction
หน้าตึกนิเทศศาสตร์ในเวลา 7.30 นาที คยองซูฟุบหลับกับโต๊ะอย่างเหนื่อยล้า วันนี้มีกิจกรรมรับน้องของคณะ เมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ก็มีคนบ้าคนนึงมาหลอกหลอนในหัวตลอดเวลา พูดละก็ขึ้น..น่าจะต่อยให้ตาเขียวไปเลย
เฮ้อ...ใจเต้นแรงอีกแล้ว
คยองซูได้แต่ถอนหายใจแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะได้สักพักก็รู้สึกถึงลมอุ่นที่ต้นคอ อะไรเนี่ย...แบคฮยอนแกล้งเขาอีกแน่เลย อย่างนี้ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ทำไมกลิ่นน้ำหอมแบคฮยอนเปลี่ยนไปนะ
"ไม่คิดจะลืมตาหันมามองหน้าหน่อยหรอ"
คำพูดขี้เล่นของคนที่โอบจากข้างหลังทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งก่อนจะหันขวับไปมองคนที่พูดเพราะเขาจำเสียงนี้ได้ แต่ตอนหันไปหาไม่ทันได้คิดอะไร ริมผีปากบางก็เฉียดโดนกับปากหนา ทำเอาคนปากบางตกใจมากกว่าเดิม
"ย๊าาา!!!"
"เฮ้..ฉันไม่ผิดนะ"
คนตัวโตกระโดดเด่งออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นสองข้าง แล้วไอ่หน้าไม่รู้ไม่ชี้นั้นคืออะไร... มือเล็กฟาดเข้ากับแขนของคนตัวโตเต็มแรง นี่มันครั้งที่สามแล้ว ที่คนตัวโตชอบเข้ามาใกล้กับหน้าของคยองซู จะบ้าตาย แล้วทำไมใจเต้นแรงเนี่ย เป็นโรคหัวใจหรอคยองซู..............
"ไอ่บ้า! ทำอะไรของนายเนี่ย "
"ฉันรุ่นพี่นายนะ เรียกพี่จงอินสิครับ" เขายักคิ้วสองทีอย่างกวนประสาท ยิ่งทำให้คยองซูอยากเอามือฟาดแขนคนตัวโตแรงๆอีกรอบ
"พี่หรอ ฝันไปเถอะครับ" คยองซูยืนกอดอกพร้อมกับแลบลิ้นใส่อีกคน แก้มพองๆของคยองซูทำให้จงอินอยากฟัดแก้มตุ่ยๆนั้นสักครั้ง ให้ตายเถอะ!!
"ดูทำหน้าเข้า ฮ่าๆๆ" จงอินเอื้อมมือไปหยิกแก้มนั้น คยองซูจึงสบัดหน้าเพื่อหลบมือหนาอย่างน่ารัก ตอนนี้แก้มของเขาขึ้นสีแล้ว อย่าทำแบบนี้ได้ไหมล่ะ คยองก็ผู้ชายนะครับ พึ่งรู้จักกันไม่ถึงไหนด้วย
"ฮ่าๆๆ งั้นฉันไปก่อนดีกว่า เหมือนเพื่อนของนายจะยืนรอนานแล้ว" คยองซูหันไปด้านข้างก็เห็นลู่หานยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ อ่าว..เวรกรรม
"ไปเลย คนบ้า"
คนตัวเล็กเอยปากไล่คนผิวเข้มทันที จะบ้าตาย..ลู่หานมาตอนไหน จะเห็นเขากับจงอินเผลอจุ้บกันรึเปล่านะ... ลู่หานเดินเข้ามาหัวเราะคิกคัก เมื่อจงอินเดินจากไป แต่เขาก็ลืมหันมายิ้มแล้วบอกมือยิกๆให้กับคยองซู
"ฮะฮะ คยองซูไปรู้จักรุ่นพี่คนนั้นได้ยังไงเนี่ย"
"ไม่ได้อยากรู้จักซะหน่อย คนอะไรก็ไม่รู้ น่าหมั่นไส้ชะมัดเลยอ่ะ อ่าลู่.."
"เขาดูชอบคยองซูนะ ลู่ว่า" ลู่หานมองหน้าเพื่อนตัวเองแล้วทำหน้าอย่างแซวๆ ตอนนี้คยองซูหน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว ไม่รู้เพราะว่าโกรธหรือเขินกันแน่ แต่ลู่หานว่า น่าจะอันหลังมากกว่านะ ฮ่าๆๆ เพราะลู่หานเห็นตั้งแต่รุ่นพี่คนนั้น ยื่นหน้าไปหาเพื่อนของเขาแล้ว มันน่ารักมากเลย เพื่อนตัวเล็กของเขามีคนมาจีบด้วยแหละ
"ไม่ต้องเลยนะ ว่าแต่ทำไมวันนี้มาเช้า" คยองซูถามเพื่อเปลี่ยนเรื่องพร้อมกับสายตาจ้องจับผิดไปให้ ก็ทุกทีลู่หานสายจะตาย
"เอ่อ..คือว่า ลู่มากับรุ่นพี่อ่ะ แฮ่ๆ"
"ใคร...?"
"เอ่อ...ก็.."
"เห้ยพวกนาย! ฉันมาแล้ว" บยอน แบคฮยอนมาได้จังหวะเหลือเกิน..คยองซูหันไปมองลู่หานที่ตอนนี้หน้าตาดูโล่งอกโล่งใจมาก แหม่..
ทั้งสามคนได้เข้าห้องประชุมเรียบร้อยแล้ว ห้องประชุมไม่ได้ใหญ่มากแค่พอให้น้องปีหนึ่ง คณะนิเทศศาสตร์เข้ามาอยู่ได้ไม่อึดอัดเท่านั้น กิจกรรมนี้จัดขึ้นเป็นธรรมเนียมแค่คณะนิเทศศาสตร์เท่านั้น
กิจกรรมก็ดำเนินต่อไป มันก็สนุกนะ แต่คยองง่วงมากเลยของีบแปบคงไม่ผิดใช่ไหม คยองซูค่อยๆหลับตาลง แต่แล้วก็มีกระดาษลอยมาจากข้างหลังที่ตอนนี้โดนตรงกลางหัวของเขาเรียบร้อยแล้ว คยองซูหยิบกระดาษขึ้นมาดูพร้อมกับหันไปมองข้างหลัง เจอคนตัวดำอีกละครับ อะไรของเขาเนี่ย คยองซูเปิดอ่านข้อความในกระดาษ อื้อหือ....ตัวหนังสือทุเรศมาก อ่านแทบไม่ออก
...........มากับฉัน...........
---------------------65%------------------------
เมื่ออ่านเสร็จก็หันไปมองคนที่หลบๆซ่อนอยู่หลังเก้าอี้ในห้องประชุม ตอนนี้คนผิวเข้มกวักมือเรียกคนตัวเล็กให้ไปหา แต่คนอย่างคยองซูเนี่ยนะ จะไป ฮ่าๆๆๆๆ ดูทำหน้าลุกลี้ลุกลนดิ ตลกมากอ่ะ
"ไม่ไปหรอก แบร่" คยองซูพูดเสียงเบาพร้อมกับแลบลิ้นใส่อีกคน ใครจะยอมไป บ้าเปล่า
"น้อง โด คยองซูค่ะ"
"หะ..หา..." เสียงปรบมือดังทั้งห้องประชุม คนตัวเล็กได้แต่ทำเหวอ หา..เขาให้ทำอะไรกันอ่ะ พลาดแล้วล่ะ คยองซูเอ๋ยยยยย
"ฮ่าๆๆๆ !!" คยองซูหันขวับไปมองคนที่หัวเราะอยู่หลังเก้าอี้ เอ่อ...หัวเราะเข้าไป
"เพราะนายคนเดียวเลย!" คยองซูพูดเสียงกระซิบ
"เขาให้ออกไปแนะนำตัวน่ะ.." โอ้ววว ลู่หานเพื่อนรัก ขอบคุณที่บอก คนตัวเล็กเดินไปหน้าเวทีอย่างเขอะเขิน และรุ่นพี่ปีสามก็ได้ยื่นไมค์ให้เขาเรียบร้อยแล้ว
"อ่า...สวัสดีครับ ผม โด คยองซู รหัส 23045 ครับ" เสียงกริ๊ดของสาวน้อยสาวใหญ่และเสียงวื้ดวิ้วของหนุ่มๆดังลั่นห้องประชุม ทำให้คนที่นั่งหลังเก้าอี้ไม่พอใจสักเท่าไหร่ ก็คยองซูของเขา เดี๋ยวต่อยเรียงคน....
"พี่อยากให้เราพูดให้กำลังใจเพื่อนๆในคณะหน่อยค่ะ"
"ก็ขอให้ทุกคนตั้งใจกับสิ่งที่ได้มานะครับ สู้ไปด้วยกันนะครับ ฮาททึก♥" เมื่อพูดจบเสียงกริ๊ดก็ดังมากกว่าเดิม เขาหัวเราะกับสิ่งที่พึ่งพูดออกไป ก่อนจะก้มหัวเล็กน้อยแล้วเดินลงจากเวที เพราะต้องลงจากหลังเวที คยองซูจึ่งเดินอ้อมมาทางด้านข้างของห้องประชุม
หมับ!
"เห้ย!! อ่าว..จงอิน"
"ชุ่ววว จะเสียงดังทำไม"
"ก็จะมากระชากทำไมเล่า...โอ๊ย จะลากไปไหน" คยองซูถูกคนตัวโตที่กึ่งดึงกึ่งลากให้เดินตามออกไปจากบริเวณห้องประชุม
"ไปเที่ยวกัน"
---------------------------------------------
มาลงเพิ่มแล้วนะ ที่ให้น้องคยองพูดแบบนั้น จริงๆแล้วประเด็นคือ อยากให้ดูคลิปนี้ http://youtu.be/SJN9eB71ifU ความน่ารักของน้องคยอง อ๊ายยย >< ฝากฟิคด้วยนะคะ เลิ้บๆๆๆ <3
----------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น