คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : ตอนที่ 81 มารยานาง จบ
หร อี้เสวี่ยน นารู้สึียามอยู่ในอ้อมแนอันอบอุ่นอ่อนโยนและแสนีทำให้นาหวั่นไหวไม่น้อยอนที่นาเริ่มไว้ใ และยิ่มั่นใว่านามอบวใทั้วให้แล้วเมื่อพระเนรทอแสแห่วามห่วใย และโอบอนาไม่ยอมวาลที่ั่ยาว่าเียบนรถม้า
ปล่อยให้หมอหลวที่ิามมา้วยรัษาบาแผลนาอย่าทุลัทุเลว่าะเรียบร้อย
นาแล้หลับเพราะเรท่านอ๋อผู้มีสืปัาเป็นเลิศัที่ประัร์่อสายานทั้แว้นโม่เทียน วาแผนารรบนะแว้นเหอือ อทัพหลายหมื่นนาย้วยทหารไม่ี่พันนายเพียเวลาสามวัน ะเห็นพิรุธเพราะนาแสละรบาไม่เป็น ลายเป็นว่านาหลับไปริๆ
โม่ อวี่เี้ยน ประทับเ้าอี้ไม้ที่ยมาั้ใล้อบเีย ทอเนร้อนหลับทุอาัปริยา นาหลับไม่สนิท ท่ายับัว พลิไปมาแม้ยามหลับา
พระอ์ทรทราบแล้วว่าเป็นบุรุษที่โีเพียใไ้นามาไว้้าาย แย้มโอษ์ว้าอย่าที่ไท่เยทรทำมา่อนให้นาที่ลืมามาสบเนรพอี...นาื่นแล้วและยิ้มหวานส่ให้พระอ์
ทรร้อสั่นนอห้อให้นำโ๊เม็บัวเ้ามา พระเนรยัับทุอัปริยาอนา
"้าเป็นห่วเ้ารู้หรือไม่" ้มพระพัร์เ้าหารัสเสียเบาบอนา
หร อี้เสวี่ยน ยับปาะล่าวแ่เปลี่ยนใระบายยิ้มออมา นาใล้ายมือแะพระปรา์เบาๆ เพราะพระพัร์อยู่ใล้และนาาพร่าในรูปามัเทพเียน ยิ่เปิยิ้มว้าเมื่อพระหัถ์ยมาทาบบนหลัมือนา
'สรี อออ้อนบุรุษเ่นใบ้าหนอ...นา้อทำอย่าไรท่านอ๋อถึะหลใหลในัวนา...! ทำอย่าที่ทำในอนนี้ เรียว่าอออ้อน อมารยาหิไ้หรือเปล่า นะ'
"เ็บแผลอยู่หรือไม่"
ำรัส่าอ่อนหวานนั เมื่อนานอนระแฟัา่ำหวาน้อสบพระเนรและพระหัถ์ลูบไล้หลัมือนาที่ยัแนบิพระปรา์
"ไม่เพะ เห็นท่านอ๋อทรห่วใยหม่อมัน้อหายวันหายืนเพะ"
"หึหึหึ" สรวเสียัวล "เ่นนั้นเ้า้อทานโ๊เท็บัวเสียหน่ิยอล้ว และะไ้ทานยา หมอหลวัไว้ให้แล้ว"
"เพะ ท่านอ๋อะทรเมาป้อนหม่อมันไ้หรือไม่เพะ" นาถามออไป ัลัวในัว่า ะบัอาเินไปหรือไม่ ที่ะให้ผู้สูศัิ์ลอ์เสมือนบ่าวรับใ้
็นาเยเห็นพี่สาวนายามเ็บป่วยอ้อนมาราให้ป้อน้าวป้อนน้ำ นี้นา
เ่นนี้็น่าะถือว่าใ้มารยาหิอออ้อนไ้ระมั
แล้วนา้อียิ้มมว้านาหยี่เมื่อท่านอ๋อทรแย้มโอษ์ว้า ละรับำนา
"ไ้สิ แ่เ้า้อทานให้หม มิเ่นนั้น้าะลโทษเ้า"
"เพะ"
โม่ อวี่เี้ยน ยัทอเนรนร่าบอบบาที่อสอาารอสรีอออ้อน หาเป็นเหล่าที่ทำอัปริยาเ่นนี้ พระอ์ลุสะบัสาวพระบาทถอยหาาเพราะรำราพระทัย
ทว่า... พอเป็นนาที่ส่แววา่ำหวานัเว้าวอนให้ปราี พระอ์ผู้ไม่เยใส่พระทัยับผู้ใ ไม่เยแยแสสรีนาใ ลับมาหวั่นไหวเป็นที่สุเพียวาลมโ่ำหวานู่นี้ พระอ์อยาะลโทษนายามนี้นั ไม่ิที่ว่านายัไม่ไ้ทานโ๊เม็บัวที่พระอ์ำับับท่านพ่อบ้าน้อเ้าไปุมที่โรรัวอย่าใล้ิ พระอ์ใส่ในามานน่าหวั่นพระทัย
"ปาเ้า... ยัเ็บหรือไม่"รัสถามสุรเสียแหบ้าวทุ่มลึวนใสาวเ้นระหน่ำ
พระหัถ์อี้าแะมุมปานาที่มีเลือไหลเมื่อเือบสอั่วยาม่อน...!!นี้พระอ์ประทับนั่เฝ้านาและทอเนรมอนาเพียผู้เียวนานนานั้นเียว รึ...!
"ไม่เ็บแล้วเพะ อบพระทัยที่สาห่วใยหม่อมัน"
หร อี้เสวี่ย นาั้ใยับปาเอยให้ริมฝีปาอนาสัมผัสถูันีอท่านอ๋อยามปานาสัมผัสถูนั้น สายา่ำหวานอนายัสบพระเนรพระอ์ไม่ิหลบถึใบหน้าอนาแะ่ำแสวามเินอาย นา้อพยายามไม่หลบพระเนรมวาววับนั้น
...นาระทำเ่นนี้เป็นารอออ้อนไ้หรือไม่หนอ...!
"หึหึหึ ้าอบที่เ้ามอ้า้วยสายาเ่นนี้อี้เสวี่ยน และ้าอสั่เ้า ห้ามมอายใเ่นนี้เป็นอันาไม่เ่นนั้น้าะวัลูาอมันที่บัอาสบาเ้า และะุหัวอมันหลุาบ่ามาเะเล่น...!!" รัสสุรเสียเป็นริเป็นั แล้ว้มพระพัร์เ้าหา ประทับุมพิที่วาหวาน่ำยามนี้ลับาพริ้ม แล้วโอษ์ยับเ้าหาปานา ูับวามหอมหวานไม่รู้เบื่อ
... พระอ์ทรลโทษนาแล้ว...เป็นโทษานที่นาทำให้พระอ์หวั่นไหว
ความคิดเห็น