น้ำตาลูกผู้ชาย ของ ม.6 โรงเรียนไตรมิตรฯ

รุ่นพี่พร้อมใจกัน พร้อมใจกันยืนเป็นวงกลม พร้อมผู้นำหนึ่งคน พี่เป้ก ปธน.ปีที่แล้ว พี่เป้กตะโกนอย่างสุดเสียง "บูม ทีเอ็มซี พร้อม!!!!" พี่ๆตอบรับกัน "พร้อม" พี่เป้ก "สาม สี่...."........(การบูมทีเอ็มซี)

ทันใดนั้นเอง ...ภาพที่อยู่ตรงหน้า คือ..!!! พี่ รุ่นพี่ที่เราเคารพรัก กอดคอกัน โค้งให้เรา ร้องบูมทีเอ็มซีกันอย่างสุดเสียง ถามว่ารู้สึกอย่างไร รู้สึกเลยครับ ขนลุก พูดได้เลยว่าขนลุกจริงๆ ไม่ใช่แค่ปอนด์ แต่กับเพื่อนๆทุกคน ทุกคนเริ่มมีอาการ อาการที่เรียกว่า น้ำตาคลอเบ้า "นี่หรือ รุ่นพี่ ....รุ่นพี่ที่จบไปแล้ว พี่ยังคงย้อนกลับมาดูแลพวกผมหรือ พวกพี่ยังไม่ลืมพวกผมกันใช่มั้ยครับ.... พวกพี่รู้มั้ย พวกผมรอวันนี้กันมานานแค่ไหน และแล้ววันนี้ก็มาถึง" น้ำตาแห่งความปิติ ยินดี ซาบซึ้ง ไหลออกมา ไหลออกมาจากตาของปอนด์ ตาของเพื่อน  รวมทั้งตาของพี่ๆหลายๆคน

  

เราขานกลับด้วยการบูมทีเอ็มซีเช่นกัน ชั่วโมงนั้นเองปอนด์ไม่คิดถึงภาระของคอผมที่จะต้องตามมา ไม่ว่าจะไมมีเสียง แสบลำคอ ดื่มน้ำไม่ได้ ปอนด์ไม่คิดแล้ว ปอนด์ตะโกนพร้อมน้ำตาอย่างสุดเสียง "บูม ทีเอ็มซี พร้อม!!!".....(การบูมทีเอ็มซี) เป็นครั้งแรกในตลอดระยะเวลาหกปีที่ปอนด์อยู่มา เป็นครั้งแรกที่ปอนด์ได้เห็นเพื่อนๆทุกคนสามัคคี พร้อมใจกันขนาดนี้ ทุกคนเป็นอย่างปอนด์ ตะโกนอย่างสุดเสียง ทั้งๆน้ำตาที่คลอเบ้าเช่นกัน.....เมื่อถึงช่วงปิดพิธี ปอนด์ได้เป็นตัวแทนกล่าวขอบคุณรุ่นพี่ พร้อมทั้งเพื่อนๆม.6ให้คำสัญญาด้วยกัน คำสัญญาที่ว่า "ในคราหน้าพวกเราจะกลับมาที่นี่กันอีก กลับมาให้คำแนะนำแก่น้อง กลับมาแชร์ประสบการณ์แก่น้อง กลับมาให้กำลังใจน้อง กลับมาพัฒนารร.ของเราให้ดียิ่งขึ้นอย่างที่รุ่นพี่ได้ทำไว้!!!!!"