:: M.L.Project ! :: [ รักนี้สร้างได้ ! ]
คุณ.. เคยลอง'สร้างรัก'ดูบ้างมั้ย ? ..ลองสิ แล้วคุณจะรู้.. ว่ารักก็สร้างได้ !
ผู้เข้าชมรวม
2,735
ผู้เข้าชมเดือนนี้
24
ผู้เข้าชมรวม
2.73K
อัปเดตล่าสุด : 9 ส.ค. 58 / 16:40 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
:UPDATE:
ขอให้ท่านผู้อ่านจงทำใจ...
เนื่องด้วย'ผู้อัพ'ไม่ใช่'ผู้แต่ง'....
และด้วย 'ผู้แต่ง' ขี้เกียจที่จะอัพเอง
'ผู้อัพ' เลยต้องมาอัพโดยใช้ไอดีของตัวเอง
เพราะไม่รู้..พาสไอดี'ผู้แต่ง'น่ะนะ *-*..
ทั้งนี้ทั้งนั้นท่าน'ผู้แต่ง'บอกให้เอาลง..
'ผู้อัพ'เลยเอาลง..
โดยจะอัพในวันอาทิตย์..ของทุกอาทิตย์นะฮับ..
[ตอนใหม่มาเมื่อไหร่จะรีบเอาลงให้ทันที T^T! เพราะผู้อัพก็รออ่านอยู่]
ไม่เว้นวันพิเศษที่นึกคึกอยากจะอัพน่ะนะ..
ทางร้องเรียน >> MY.ID << ของผู้แต่ง
[แม้มันจะไม่ค่อยเข้าก็เถอะ T^T / ]
ตอนนี้อยู่ในช่วงมหกรรมดองแห่งชาติ !!!
Banner [รับแลกแบนเนอร์ Owo]
[ทำไปเรื่อยๆ..จนกว่าจะเบื่อ =..=;;[เพิ่มนู่นเพิ่มนี่]]
Banner เพื่อนบ้าน [รับแลกแบนเนอร์ Owo]
[ให้มาหลายอันก็ใส่หลายอัน =..=]
[ให้มาหลายอันก็ใส่หลายอัน =..=]
ผลงานอื่นๆ ของ {P} - F.ekc. ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ {P} - F.ekc.
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"สู้สู้"
(แจ้งลบ)วันนี้ถือโอกาสมาวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ซึ่งตามอ่านมาหลายตอนแล้ว ถึงเวลาจะวิจาร์สักที นิยายเรื่องนี้ทำให้คิดถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของตัวเองนะคะ ซึ่งรีดเดอร์เองก็ไม่ได้มีความรักอะไรที่หวานๆอย่างแวร์และก็เอเต้หรอก แต่พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนสองคนนี้มาเติมชีวิตในช่วงนั้นให้สมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ตัวละครในนิยายก็ตาม แต่ใจนั้นไม่ได้คิด ... อ่านเพิ่มเติม
วันนี้ถือโอกาสมาวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ซึ่งตามอ่านมาหลายตอนแล้ว ถึงเวลาจะวิจาร์สักที นิยายเรื่องนี้ทำให้คิดถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของตัวเองนะคะ ซึ่งรีดเดอร์เองก็ไม่ได้มีความรักอะไรที่หวานๆอย่างแวร์และก็เอเต้หรอก แต่พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนสองคนนี้มาเติมชีวิตในช่วงนั้นให้สมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ตัวละครในนิยายก็ตาม แต่ใจนั้นไม่ได้คิดว่าสองคนนี้เป็นตัวละครเลย ใจกลับคิดว่าเป็นเรื่องราวความรักของทั้งคู่คือเรืองราวของเพื่อนของเรา ได้เห็นว่าชีวิตของนักศึกษาช่างเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา คนไม่มีเพื่อนในมหาลัยอย่างรีดเดอร์ไม่เคยได้รู้เลยว่าคณะอื่นๆนั้นเขามีกิจกรรมอะไรกันบ้างและเรียนกันยังไง พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้ก็ได้ทำให้ได้รู้ว่าคณะอื่นนั้นเขาเป็นอย่างนี้นี่เอง ประทับใจแม้กระทั่งการนั่งทานข้าวในโรงอาหาร การแกล้งกันของเพื่อนๆ รีดเดอร์อ่านไปก็ได้แต่อมยิ้มไป คิดอยากจะมีเพื่อนแบบนี้บ้างจัง เฮฮาดีไม่มีใครเศร้าเลยสักวันอยากให้ทุกวันเป็นเหมือนตัวละครในเรื่องนี้จัง อยากเป็นเอเต้ที่มีเพื่อนน่ารักอย่าง แว่นโก๊ะ พรีม โย คือทุกคนน่ารักกันหมดเลยเหมือนไม่ใช่นิยาย เหมือนเอาชีวิตจริงของเพื่อนของเราเอามาเล่าสูกันฟังอะไรแบบนี้นะจ๊ะ อ่านไปหลายๆตอนก็รู้สึกว่า รีดเดอร์กลายเป็นเพื่อนของกลุ่มนี้ไปซะแล้ว ลืมไปเลยว่าได้ตัวละครทุกตัวไม่ได้มีจริงอยู่ในโลกใบนี้ คือรู้สึกถึงตัวละครว่าพวกเขามีชีวิตอยู่จริงๆนะคะ คิดถึงอดีตตอนเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ก็ตอนที่แวร์และเอเต้เอากระป๋องมาทำเป็นคลื่นและพูดกันนะจ๊ะ ไรเตอร์จำได้อยู่แล้วเนอะ น่ารักดีนะตอนนี้ เหมือนเด็กน้อยเลยไม่น่าจะใช่นักศึกษา อยากมีแฟนที่แสนจะขี้เล่นขี้อำอย่างแวร์ คือ ผู้ชายคนนี้บทจะหวานก็หวานนะ บทจะขี้เล่นจะแกล้งเราเนี่ยก็ทำให้เราแทบอยากจะกระโดดบีบคออะไรอย่างนี้เป็นตัวละครที่น่ารักมากๆชักจะเคลิ้มไปกับความน่ารักของแวร์ ชอบตอนที่แวร์นัดเดทครั้งแรกกับเอแต้นะจ๊ะ ในชีวิตจริงก็คงมีอยู่มากที่ผู้ชายเป็นแบบนี้ คือตื่นเต้นกับเรื่องที่ตัวเองมั่นใจสุดๆว่าไม่น่าจะตื่นเต้นนะจ๊ะ \" ฉันจะตื่นเต้นไปทำไมก็แค่ออกเดทกับสาวคนหนึ่งเท่านั้นเอง\" อืมนั่นซิ นายแวร์ เลือกเสื้อผ้าไม่ถูกทีเดียว ขำตอนนี้มากๆ และก็ประทับตอนที่แวร์ส่งข้อความเป็นตัวเลขมาหาเอเต้นะจ๊ะเกี่ยวกับโทรศัพท์นี่แหละรีดเดอร์บรรยายออกมาไม่ได้อ่า แต่ก็เชื่อว่าไรเตอร์จำได้อยู่แล้ว ไรเตอร์ช่างคิดจังเลย รีดเดอร์ตามไม่ทันเลยนะฉากนี้ และฉากที่เรียกได้ว่าสุดยอดของความประทับใจเกี่ยวกับตัวแวร์ก็คือ วันที่เขาออกเดทและให้เอเต้นอนหนุนตักนั่นแหละจ๊ะ ฉากนี้เล่นเอาแบบว่ากรี๊ดๆๆ อยู่คนเดียวแวร์น่ารักน่าหยิกมากๆ เอเต้ หญิงสาวที่ซื่อๆใสๆ อ่านไปรู้สึกเหมือนรีดเดอร์มีน้องสาวคนหนึ่งเลย และถ้าอยากจะมีน้องสาวสักคน ก็อยากให้เธอน่ารักและสดใสอย่างเอเต้นี่แหละค่ะ คือเธอสดใสได้ตลอดเวลาจริงๆไม่มีความเศร้าในโลกของเธอเลยถ้าในโลกของเรานี้มีคนอย่างเอเต้ โลกใบนี้คงสดใสขึ้นมากที่เดียว รีดเดอร์สงสารเธอมากๆอยู่ตอนหนึ่งค่ะ ตอนที่แวร์บอกว่าไม่คิดจะจีบเอเต้หรอกเพราะเอเต้ไม่ใช่คนสวย คือ ตอนนี้แหละคนสดใสอย่างเอเต้หดหู่ไปเลยทีเดียว ก็คิดได้ว่าโลกสดใสก็ต้องมีบ้างที่อาจจะหม่นหมอง แต่ไม่นานหรอกที่ความหม่นหมองนั้นจะอยู่นาน ไม่นานจริงๆ แว่นโก๊ะ เห็นผู้หญิงคนนี้ทีไรคิดถึงหนูร้อยอาลาเร่ทุกทีเลย เธอน่ารักจังเลยค่ะ ที ชายหนุ่มที่แสนจะขี้อายเขาช่างเป็นผู้ชายที่น่ารักและขี้อายได้ใจมากๆ หายากนะผู้ชายขี้อายเนี่ย ป๊อด ปากร้ายแต่ชอบเวลาเขาพูดนะ คือรีดเดอร์ไม่มีเพื่อนผู้ชายนะจ๊ะเลยไม่ค่อยจะรู้ว่าเวลาที่ผู้ชายเขาพูดกันนะเขาพูดกันแบบไหน เจอป๊อดเข้าไป อ่อ ปากผู้ชายอย่างนี้นี่เองแสบดีค่ะ โย อยากมีเพื่อนแบบโยนะ คือ มีเพื่อนแบบโยเนี่ยไปไหนก็อุ่นใจดีค่ะ เธอสามารถปกป้องเราได้ แม้ว่านิสัยของเธอออกจะเฟี้ยวๆแต่เธอก้เป็นเพื่อนที่คอยห่วงใยเอเต้เสมอชอบโยค่ะ หมวยพรีม ทำให้คิดถึงผู้หญิงที่น่ารักๆ ขาวๆหมวยเนอะดูเหมือนสาวญี่ปุ่นคิขุอาโนเนะอะไรประมาณนี้ ชอบฉากที่เอเต้กับแวร์ไปเที่ยวที่นครปฐมนะจ๊ะ คือรีดเดอร์ไม่เคยไปเลยนครปฐมได้รู้ได้เห็นแครในจอทีวีสี่เหลี่ยม พอไรเตอร์เดทของพระนางเรื่องนี้มาใส่เอาไว้เลยรู้สึกประทับใจกับนครปฐมและพุทธมณฑลเป็นอย่างมากเหมือนตัวเองได้ปเที่ยวพร้อมๆกับแวร์และเอเต้เลย และฉากที่ถอดรองเท้าเดินสนามหญ้า ชอบนิยายเรื่องนี้ที่มีแต่ความใสซือและบริสุทธิ์ของตัวละคร คือ ไม่ต้องมีบทรักที่หวือหวา ไม่ต้องมีนางมารร้ายคอยจิกคอยทึ้งผมของนางเอก ตบตีกับนางเอก ไม่ต้องมีคนจะจ้องฆ่าฟันกันเพื่อแย่งมรดกหรือเงินทอง ก็สนุกได้ ทุกวันนี้เราหันไปติดตามสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นมากจนเกินไป เลยคิดไปว่าถ้านิยายเรื่องหนึ่งถ้าขาด นางมารร้าย ถ้าขาดคนฆ่ากัน จะทำให้นิยายเรื่องนั้นๆไม่สนุก แต่เปล่าเลย ไรเตอร์ได้ทำให้รีดเดอร์ได้รู้แล้วว่าถึงจะไม่มีสิ่งเหล่านี้นิยายก็สนุกได้ ขอบคุณไรเตอร์ค่ะที่แต่งนิยายที่สนุกมาให้รีดเดอร์หลายๆคนได้อ่านกัน ถ้ารักในการเขียนนิยายแล้วละก็อย่าหยุดที่จะสรรสร้างแต่งเติมถ้อยคำที่ดีๆมาให้รีดเดอร์ได้อ่านอีกนะคะ อย่าได้สนใจยอดวิว ยอดโหวตมากนัก อย่าเอาตัวเลขมากำหนดให้เราหยุดที่จะทำในสิ่งที่เรารักเลย รีดเดอร์คิดว่าขณะที่ไรเตอร์กำลังคิดหาถ้อยคำและนั่งปั่นนิยายอยู่นั้น คงเป็นช่วงที่ไรเตอร์อาจจะปวดหัวอยู่ไม่น้อย แต่ในอาการปวดหัวนั้นก็น่าจะมีความสุขและรอยยิ้มปะปนมาแน่ๆ ไรเตอร์ถึงกลั่นกรองนิยายเรื่องนี้ออกมาได้อย่างน่ารักและสดใส แต่พอเอามาอัพไรเตอร์ก็ทุกข์ใจเพราะมีตัวเลขมากำหนดความสุข ความสุขของคนเรากำหนดด้วยตัวเลขไม่ได้หรอกนะคะไรเตอร์ ถึงแม้จะมียอดวิวอยู่เล็กน้อย รีดเดอร์ขอใ้ห้ไรเตอร์นึกถึงวันที่นั่งเขียนนิยายเรื่องนี้นะคะ วันนั้นน่าจะเป็นวันที่ไรเตอร์มีความสุขกับการเขียน ความทุกข์ใจของไรเตอร์มันไม่เข้ากับคนน่ารักๆและแสนจะสดใจอย่างไรเตอร์เอาซะเลย รีดเดอร์อยากให้ไรเตอร์เป็นเหมือนเอเต้ที่มีแต่ความสดใสนะจ๊ะ ขอบคุณคนอัพด้วยค่ะ ทั้งคนอัพและคนเขียนน่าจะเป็นเพื่อนรักกัน ซึ้งใจจังที่เห็นคนทำเพื่อกันและกันแบบนี้ เศร้าด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน ถือซะว่านี่คือ ประสบการณ์ของทั้งสองคนนะคะ ค่อยๆสะสมมันไปเรื่อยๆฝึกปรือให้มากๆสักวันจะเป็นวันของเราค่ะ จากใจ Nuchaba อ่านน้อยลง
NuChAbA | 20 ธ.ค. 54
-
3
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"สู้สู้"
(แจ้งลบ)วันนี้ถือโอกาสมาวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ซึ่งตามอ่านมาหลายตอนแล้ว ถึงเวลาจะวิจาร์สักที นิยายเรื่องนี้ทำให้คิดถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของตัวเองนะคะ ซึ่งรีดเดอร์เองก็ไม่ได้มีความรักอะไรที่หวานๆอย่างแวร์และก็เอเต้หรอก แต่พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนสองคนนี้มาเติมชีวิตในช่วงนั้นให้สมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ตัวละครในนิยายก็ตาม แต่ใจนั้นไม่ได้คิด ... อ่านเพิ่มเติม
วันนี้ถือโอกาสมาวิจารณ์นิยายเรื่องนี้ซึ่งตามอ่านมาหลายตอนแล้ว ถึงเวลาจะวิจาร์สักที นิยายเรื่องนี้ทำให้คิดถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของตัวเองนะคะ ซึ่งรีดเดอร์เองก็ไม่ได้มีความรักอะไรที่หวานๆอย่างแวร์และก็เอเต้หรอก แต่พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเหมือนสองคนนี้มาเติมชีวิตในช่วงนั้นให้สมบูรณ์แบบ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่ตัวละครในนิยายก็ตาม แต่ใจนั้นไม่ได้คิดว่าสองคนนี้เป็นตัวละครเลย ใจกลับคิดว่าเป็นเรื่องราวความรักของทั้งคู่คือเรืองราวของเพื่อนของเรา ได้เห็นว่าชีวิตของนักศึกษาช่างเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา คนไม่มีเพื่อนในมหาลัยอย่างรีดเดอร์ไม่เคยได้รู้เลยว่าคณะอื่นๆนั้นเขามีกิจกรรมอะไรกันบ้างและเรียนกันยังไง พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้ก็ได้ทำให้ได้รู้ว่าคณะอื่นนั้นเขาเป็นอย่างนี้นี่เอง ประทับใจแม้กระทั่งการนั่งทานข้าวในโรงอาหาร การแกล้งกันของเพื่อนๆ รีดเดอร์อ่านไปก็ได้แต่อมยิ้มไป คิดอยากจะมีเพื่อนแบบนี้บ้างจัง เฮฮาดีไม่มีใครเศร้าเลยสักวันอยากให้ทุกวันเป็นเหมือนตัวละครในเรื่องนี้จัง อยากเป็นเอเต้ที่มีเพื่อนน่ารักอย่าง แว่นโก๊ะ พรีม โย คือทุกคนน่ารักกันหมดเลยเหมือนไม่ใช่นิยาย เหมือนเอาชีวิตจริงของเพื่อนของเราเอามาเล่าสูกันฟังอะไรแบบนี้นะจ๊ะ อ่านไปหลายๆตอนก็รู้สึกว่า รีดเดอร์กลายเป็นเพื่อนของกลุ่มนี้ไปซะแล้ว ลืมไปเลยว่าได้ตัวละครทุกตัวไม่ได้มีจริงอยู่ในโลกใบนี้ คือรู้สึกถึงตัวละครว่าพวกเขามีชีวิตอยู่จริงๆนะคะ คิดถึงอดีตตอนเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ก็ตอนที่แวร์และเอเต้เอากระป๋องมาทำเป็นคลื่นและพูดกันนะจ๊ะ ไรเตอร์จำได้อยู่แล้วเนอะ น่ารักดีนะตอนนี้ เหมือนเด็กน้อยเลยไม่น่าจะใช่นักศึกษา อยากมีแฟนที่แสนจะขี้เล่นขี้อำอย่างแวร์ คือ ผู้ชายคนนี้บทจะหวานก็หวานนะ บทจะขี้เล่นจะแกล้งเราเนี่ยก็ทำให้เราแทบอยากจะกระโดดบีบคออะไรอย่างนี้เป็นตัวละครที่น่ารักมากๆชักจะเคลิ้มไปกับความน่ารักของแวร์ ชอบตอนที่แวร์นัดเดทครั้งแรกกับเอแต้นะจ๊ะ ในชีวิตจริงก็คงมีอยู่มากที่ผู้ชายเป็นแบบนี้ คือตื่นเต้นกับเรื่องที่ตัวเองมั่นใจสุดๆว่าไม่น่าจะตื่นเต้นนะจ๊ะ \" ฉันจะตื่นเต้นไปทำไมก็แค่ออกเดทกับสาวคนหนึ่งเท่านั้นเอง\" อืมนั่นซิ นายแวร์ เลือกเสื้อผ้าไม่ถูกทีเดียว ขำตอนนี้มากๆ และก็ประทับตอนที่แวร์ส่งข้อความเป็นตัวเลขมาหาเอเต้นะจ๊ะเกี่ยวกับโทรศัพท์นี่แหละรีดเดอร์บรรยายออกมาไม่ได้อ่า แต่ก็เชื่อว่าไรเตอร์จำได้อยู่แล้ว ไรเตอร์ช่างคิดจังเลย รีดเดอร์ตามไม่ทันเลยนะฉากนี้ และฉากที่เรียกได้ว่าสุดยอดของความประทับใจเกี่ยวกับตัวแวร์ก็คือ วันที่เขาออกเดทและให้เอเต้นอนหนุนตักนั่นแหละจ๊ะ ฉากนี้เล่นเอาแบบว่ากรี๊ดๆๆ อยู่คนเดียวแวร์น่ารักน่าหยิกมากๆ เอเต้ หญิงสาวที่ซื่อๆใสๆ อ่านไปรู้สึกเหมือนรีดเดอร์มีน้องสาวคนหนึ่งเลย และถ้าอยากจะมีน้องสาวสักคน ก็อยากให้เธอน่ารักและสดใสอย่างเอเต้นี่แหละค่ะ คือเธอสดใสได้ตลอดเวลาจริงๆไม่มีความเศร้าในโลกของเธอเลยถ้าในโลกของเรานี้มีคนอย่างเอเต้ โลกใบนี้คงสดใสขึ้นมากที่เดียว รีดเดอร์สงสารเธอมากๆอยู่ตอนหนึ่งค่ะ ตอนที่แวร์บอกว่าไม่คิดจะจีบเอเต้หรอกเพราะเอเต้ไม่ใช่คนสวย คือ ตอนนี้แหละคนสดใสอย่างเอเต้หดหู่ไปเลยทีเดียว ก็คิดได้ว่าโลกสดใสก็ต้องมีบ้างที่อาจจะหม่นหมอง แต่ไม่นานหรอกที่ความหม่นหมองนั้นจะอยู่นาน ไม่นานจริงๆ แว่นโก๊ะ เห็นผู้หญิงคนนี้ทีไรคิดถึงหนูร้อยอาลาเร่ทุกทีเลย เธอน่ารักจังเลยค่ะ ที ชายหนุ่มที่แสนจะขี้อายเขาช่างเป็นผู้ชายที่น่ารักและขี้อายได้ใจมากๆ หายากนะผู้ชายขี้อายเนี่ย ป๊อด ปากร้ายแต่ชอบเวลาเขาพูดนะ คือรีดเดอร์ไม่มีเพื่อนผู้ชายนะจ๊ะเลยไม่ค่อยจะรู้ว่าเวลาที่ผู้ชายเขาพูดกันนะเขาพูดกันแบบไหน เจอป๊อดเข้าไป อ่อ ปากผู้ชายอย่างนี้นี่เองแสบดีค่ะ โย อยากมีเพื่อนแบบโยนะ คือ มีเพื่อนแบบโยเนี่ยไปไหนก็อุ่นใจดีค่ะ เธอสามารถปกป้องเราได้ แม้ว่านิสัยของเธอออกจะเฟี้ยวๆแต่เธอก้เป็นเพื่อนที่คอยห่วงใยเอเต้เสมอชอบโยค่ะ หมวยพรีม ทำให้คิดถึงผู้หญิงที่น่ารักๆ ขาวๆหมวยเนอะดูเหมือนสาวญี่ปุ่นคิขุอาโนเนะอะไรประมาณนี้ ชอบฉากที่เอเต้กับแวร์ไปเที่ยวที่นครปฐมนะจ๊ะ คือรีดเดอร์ไม่เคยไปเลยนครปฐมได้รู้ได้เห็นแครในจอทีวีสี่เหลี่ยม พอไรเตอร์เดทของพระนางเรื่องนี้มาใส่เอาไว้เลยรู้สึกประทับใจกับนครปฐมและพุทธมณฑลเป็นอย่างมากเหมือนตัวเองได้ปเที่ยวพร้อมๆกับแวร์และเอเต้เลย และฉากที่ถอดรองเท้าเดินสนามหญ้า ชอบนิยายเรื่องนี้ที่มีแต่ความใสซือและบริสุทธิ์ของตัวละคร คือ ไม่ต้องมีบทรักที่หวือหวา ไม่ต้องมีนางมารร้ายคอยจิกคอยทึ้งผมของนางเอก ตบตีกับนางเอก ไม่ต้องมีคนจะจ้องฆ่าฟันกันเพื่อแย่งมรดกหรือเงินทอง ก็สนุกได้ ทุกวันนี้เราหันไปติดตามสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นมากจนเกินไป เลยคิดไปว่าถ้านิยายเรื่องหนึ่งถ้าขาด นางมารร้าย ถ้าขาดคนฆ่ากัน จะทำให้นิยายเรื่องนั้นๆไม่สนุก แต่เปล่าเลย ไรเตอร์ได้ทำให้รีดเดอร์ได้รู้แล้วว่าถึงจะไม่มีสิ่งเหล่านี้นิยายก็สนุกได้ ขอบคุณไรเตอร์ค่ะที่แต่งนิยายที่สนุกมาให้รีดเดอร์หลายๆคนได้อ่านกัน ถ้ารักในการเขียนนิยายแล้วละก็อย่าหยุดที่จะสรรสร้างแต่งเติมถ้อยคำที่ดีๆมาให้รีดเดอร์ได้อ่านอีกนะคะ อย่าได้สนใจยอดวิว ยอดโหวตมากนัก อย่าเอาตัวเลขมากำหนดให้เราหยุดที่จะทำในสิ่งที่เรารักเลย รีดเดอร์คิดว่าขณะที่ไรเตอร์กำลังคิดหาถ้อยคำและนั่งปั่นนิยายอยู่นั้น คงเป็นช่วงที่ไรเตอร์อาจจะปวดหัวอยู่ไม่น้อย แต่ในอาการปวดหัวนั้นก็น่าจะมีความสุขและรอยยิ้มปะปนมาแน่ๆ ไรเตอร์ถึงกลั่นกรองนิยายเรื่องนี้ออกมาได้อย่างน่ารักและสดใส แต่พอเอามาอัพไรเตอร์ก็ทุกข์ใจเพราะมีตัวเลขมากำหนดความสุข ความสุขของคนเรากำหนดด้วยตัวเลขไม่ได้หรอกนะคะไรเตอร์ ถึงแม้จะมียอดวิวอยู่เล็กน้อย รีดเดอร์ขอใ้ห้ไรเตอร์นึกถึงวันที่นั่งเขียนนิยายเรื่องนี้นะคะ วันนั้นน่าจะเป็นวันที่ไรเตอร์มีความสุขกับการเขียน ความทุกข์ใจของไรเตอร์มันไม่เข้ากับคนน่ารักๆและแสนจะสดใจอย่างไรเตอร์เอาซะเลย รีดเดอร์อยากให้ไรเตอร์เป็นเหมือนเอเต้ที่มีแต่ความสดใสนะจ๊ะ ขอบคุณคนอัพด้วยค่ะ ทั้งคนอัพและคนเขียนน่าจะเป็นเพื่อนรักกัน ซึ้งใจจังที่เห็นคนทำเพื่อกันและกันแบบนี้ เศร้าด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน ถือซะว่านี่คือ ประสบการณ์ของทั้งสองคนนะคะ ค่อยๆสะสมมันไปเรื่อยๆฝึกปรือให้มากๆสักวันจะเป็นวันของเราค่ะ จากใจ Nuchaba อ่านน้อยลง
NuChAbA | 20 ธ.ค. 54
-
3
-
0
ความคิดเห็น