[FIC] TFBOYS ❀

ลำดับตอนที่ #8 : [ Kai & Yuan ] SO HOT !! : 2 [END]

 

.. S o h o t ..




 

แปะ แปะ แปะ 
 

' หื่มมม ใครสาดน้ำใส่วะ คนกำลังมีความสุข ' หยวนบ่นในใจ
 

" เห้ย สองคนนั้นทำอะไรกันน่ะ " 
 

จื่อฮงตะโกนขึ้นมาพร้อมกับวักน้ำในสระมาสาดใส่หยวนกับจุนไคอีกที 
 

มันช่างขัดอารมณ์คนกำลังมีความสุขของผมซะจริงจริ๊ง เฮ้อ - -
 

ผมจึงผละออกจากจุนไคและหันไปตอบจื่อฮงว่า 
 

" ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย ฉันกับจุนไคเล่นน้ำด้วยกันไม่ได้หรือไง " หยวนตอบ
 

" แบบนั้นไม่เรียกว่าเล่นน้ำแล้วมั้ง " เซียนซีพูดขึ้น
 

" ใช่ แบบนั้นเขาเรียกว่า จะ จะ .. " จื่อฮงพูดขึ้นมาอีกคนและทำหน้ายิ้มๆ ยั่วประสาทหยวนเล่น 
 

" จะอะไร .. " หยวนถามด้วยความสงสัย
 

" จะ จูบกันต่างหากล่ะ ฮ่า ฮ่าๆ คิดว่าถ่ายฉากเลิฟซีนกลางสระน้ำอยู่รึไง " 
 

จื่อฮงตอบพร้อมกับยิ้มปนขำๆ ไปด้วย ไอ้เรื่องแซวชาวบ้านเนี่ยถนัดจังนะ
 

" ป่าวซะหน่อย ไม่คุยกับนายแล้ว " ผมพูดกับจื่อฮงและวักน้ำในสระสาดใส่จื่อฮงไปอีกที
 

" นี่แหน่ะ นี่แหน่ะ " ผมแกล้งสาดน้ำใส่จื่อฮงไม่ยอมหยุด 
 

ต้องแกล้งซะให้เข็ดเลย ชอบแซวดีนัก ฮ่า ฮ่าๆๆ และในขณะที่ผมกำลังสาดน้ำ
 

ใส่จื่อฮงอยู่นั้น จู่ๆ จุนไคก็ว่ายน้ำมาทางด้านหลังของหยวนอย่างเงียบๆ 
 

และใช้แขนข้างหนึ่งของตนเองล็อกคอหยวนไว้จากด้านหลัง ทำให้หยวนมีอาการตกใจเล็กน้อย

แต่ เอ๊ !!! ทำไม หัวใจของผมถึงมีอาการแปลกๆ แบบนี้กันนะ O_O 
 

อาการแปลกๆ ที่ว่านั้นไม่ได้หมายความว่าหัวใจของผมมันเต้นแรงจนหยุดไม่ได้
 

แต่ว่า .. มันหยุดเต้นอย่างกระทันหัน หยุด เหมือนเวลาที่หยุดค้าง เพราะว่า . . . 
 

จุนไคใช้แขนของตนเองที่ล็อกคอผมอยู่นั้นดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้กับตัวของเขา

จนแนบชิดติดกันเป็นปาท่องโก๋ ก่อนที่จะค่อยๆ ประทับริมฝีปากสีชมพูอ่อนของเขา

ลงไปบนแก้มขาวๆ ของหยวนอย่างนุ่มนวลก็หมายถึงหอมแก้มนั้นแหละ >_<

แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนหน้าออกมาอย่างช้าๆ และพูดกับหยวนเบาๆ ว่า

" อย่ามัวเสียเวลาไปเล่นน้ำกับคนอื่นเลย มาเล่นกับฉันสนุกกว่าเยอะ "

โอ๊ยย ทำแบบนี้กะจะให้ผมหัวใจวายตายไปเลยหรือไง หัวใจผมเกือบจะหยุดเต้นไปแล้วนะ

เกือบจะหยุดเต้น ตั้งแต่ตอนที่นายมา หอมแก้มฉันโดยไม่มีการขออนุญาติกันสักคำเลย

นึกอยากหอมก็หอม นี้ถ้าวันไหน นึกอยากปล้ำก็คงปล้ำเลยสินะ o_o !!

" จุนไค " หยวนหันไปเรียกจุนไค เพราะตอนนี้หยวนยังโดนจุนไคล็อกคอไว้อยู่

" มีไร ? " จุนไคถามและทำหน้าสงสัย

" ปล่อยก่อน "

" ไม่ปล่อย " ดูเหมือนว่าจุนไคจะไม่ยอมปล่อยหยวนง่ายๆ หยวนเลยต้องลงมือจัดการเอง

โดยการใช้มือของตนเองแกะแขนของจุนไคที่ล็อกคอเอาไว้อยู่ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

หมอนี้แรงเยอะอย่างกับช้าง ( อุ๊ป ! นี้ไม่ได้ว่านายเหมือนช้างนะ )

" อย่าพยายามเลย ฉันไม่ปล่อยก็คือไม่ปล่อย " จุนไคบอกและยิ้มอย่างดีใจที่แกล้งหยวนได้

" ปล่อยก่อนเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว "

" ทำไมล่ะ ไม่อยากเล่นน้ำกับฉันหรอ ? "

" ป่าว ไม่ใช่อย่างงั้นแต่ ... "

" งั้นก็ไม่ปล่อย " อ้าว ไอ้นี้เอะอะ อะไรก็บอกไม่ปล่อยอย่างเดียวเลยเนอะ

" เดี๋ยวฟังให้จบก่อน คือฉันปวดฉี่อ่ะ " หยวนบอกจุนไค

" ปวดฉี่ แล้ว ? " จุนไคถามด้วยสีหน้างงๆ นิดหน่อย

" ก็ปล่อยฉันไปเข้าห้องน้ำสิ หรือจะให้ฉี่ลงสระห๊ะ ?? "

" ก็ไม่ยอมบอกตั้งแต่แรก "

" ก็บอกไปแล้ว นายเคยฟังอะไรมั้ย เอะอะอะไรก็บอกไม่ปล่อยอย่างเดียว "

" ฉันขอโทษ แต่ที่ฉันทำแบบนั้นก็เพราะ . . . " จุนไคพูดด้วยน้ำเสียงช้าๆ

" เพราะ . . . " หยวนถามจุนไคอีกรอบ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับมาทุกอย่างหยุดนิ่ง

อย่างกับเวลาที่หยุดค้าง

" ก็เพราะว่า . . ฉัน . . " จุนไคกำลังจะบอกหยวนหลังจากที่เงียบไปนาน

" โอ๊ยย ปวดฉี่ไม่ไหวแล้ว " หยวนรีบขึ้นจากสระน้ำก่อน โดยที่ยังไม่ได้ฟังคำตอบจากจุนไค

แล้วจึงรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที  อ่าา ได้ปลดทุกข์สักที

เฮ้อ ~ ทำไมวันนี้มันเหนื่อยอย่างนี้เนี่ย ไม่ได้เหนื่อยกายนะครับแต่เหนื่อยใจมากกว่า

จุนไคทำไมนายชอบทำเหมือนกับให้ความหวังฉันอยู่เรื่อยเลยนะ

ไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ เข้า ใจ เลย . . ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่านายคิดยังไงกับฉันกันแน่

เฮ้อ ~ เลิกคิดเรื่องพวกนี้สักทีเถอะหวังหยวน ผมพยายามดึงสติของตนเอง

ที่กำลังหลุดลอยไปหาจุนไคให้กลับมาแต่ดูเหมือนว่าจะกลับมายากซะแล้วสิ ฮ่าๆ

หลังจากปลดทุกข์เสร็จแล้วผมก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาแต่แล้วก็ . . .

" เฮ้ย !! " หยวนอุทานออกมาเมื่อเห็นว่าจุนไคมายืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำ

มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย เมื่อกี้ยังอยู่ในสระน้ำอยู่เลยไม่ใช่หรอ 0_0

" ตกใจอะไร หน้าฉันเหมือนผีหรือไง " จุนไคที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำถามหยวน

" เหมือนเป๊ะ " หยวนตอบจุนไค ถึงแม้คำตอบจะเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับความเป็นจริงก็เถอะ

ถึงนายจะหล่อแต่พอเปิดประตูออกมาแล้ว เจอนายยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ฉันก็ตกใจเป็นนะ

" อ้าว ซะงั้น ไม่น่าถามเลย "

" แล้วจะมายืนเป็นยามเฝ้าห้องน้ำรึไง จะเข้าต่อหรือป่าว " หยวนถามจุนไค

" ไม่เข้าหรอก แค่จะมาบอกว่าพวกเซียนซีกับจือฮงน่ะจะกลับกันแล้ว

เดี๋ยวพออาบนำ้แต่งตัวเสร็จก็จะกลับกันเลย นายรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ "

" งั้นฉันขอยืมเสื้อนายใส่ไปก่อนแล้วกัน " ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจาก

ลูกแมวตกน้ำเลยสักนิด แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะจุนไคคนเดียวนั้นแหละ

ตอนที่อยู่ในสระน้ำเมื่อกี้ผมก็ไม่ได้ใส่ชุดว่ายน้ำหรอก เพราะคิดว่าจะไม่เล่นน้ำอยู่แล้ว

แต่จุนไคก็ดันมาทำให้ผมตกน้ำไปซะก่อน เสื้อที่มีอยู่ตัวเดียวเลยเปียกไปหมด

มันเป็นเพราะนายคนเดียวเลย ~

" ได้ๆ ฉันผิดเองแหละ ที่ผลักนายจนตกน้ำ " จุนไคพูดกับหยวน

" รู้ตัวว่าผิดช้าไปนะ บางที แต่ช่างเถอะ ฉันรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่าจะได้รีบกลับ "

หยวนตอบจุนไค เมื่อพูดจบหยวนและจุนไคก็เดินไปที่ห้องของจุนไค

ซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้าน ระหว่างทางเดินมาจากข้างล่างจนถึงห้องของจุนไคทั้งหยวน

และจุนไคต่างคนต่างเงียบไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมา เงียบสนิทยิ่งกว่าป่าช้า

เอี๊ยดด ~ เสียงประตูห้องนอนที่ถูกจุนไคเปิดออกส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดออกมา

หยวนและจุนไคเดินเข้าไปห้องนั้น หลังจากที่ทั้งสองคนต่างเงียบกันไปนาน

เสียงพูดของหยวนก็ดังขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

" นี้ ! จุนไคเดี๋ยวฉันอาบก่อนนะ ยืมผ้าเช็ดตัวด้วย "

" อืม " จุนไคตอบสั้นๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวให้กับหยวน

หลังจากนั้นหยวนก็เข้าไปอาบน้ำ

เมื่อเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่ง ตอนนี้หยวนก็อาบน้ำเสร็จแล้ว

เอี๊ยด ~ หยวนเปิดประตูห้องน้ำและเดินออกมาโดยที่ร่างกายถูกคลุมด้วย

ผ้าขนหนูเพียงแค่ช่วงล่างของร่างกายเท่านั้น ส่วนท่อนบนนั้นเปลือยเปล่า

เผยให้เห็นผิวที่ขาวดุจหิมะที่ซ่อนอยู่ภายในเปล่งประกายอ่อร่า ปิ๊ง ปิ๊ง ~

เมื่อกระทบกับแสงไฟ หลังจากนั้นหยวนก็เดินมานั่งลงบนปลายเตียง

ซึ่งจุนไคก็นั่งอยู่ข้างๆ หยวนนั้นแหละ แล้วหยวนก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นมา

เช็ดผมที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ขณะที่ร่างเล็กยกแขนขึ้นเพื่อเช็ดผมของตนเอง

มันทำให้มองเห็นร่างกายที่ดูน่ารักได้สัดส่วนที่พอดี ผิวขาวดุจหิมะ

ใบหน้าที่ได้รูปกับเส้นผมสีดำขลับที่ดูยุ่งๆ เวลาเปียกน้ำแบบนี้มองแล้วก็รู้สึกว่า ..

หยวนนายช่างดูเซ็กซี่ซะเหลือเกิน จุนไคคนนี้นั่งมองตาไม่กระพริบเลยนะจะบอกให้

แปะ แปะ หยดน้ำเล็กๆ ที่เปียกอยู่บนเส้นผมของหยวนหยดลงบนเลือนร่างท่อนบน

ของหยวนและค่อยๆ ไหลไปตามผิวอย่างช้าๆ มองดูแล้วเหมือนกับ มือเล็กๆ

ที่คอยลูบไล้เลือนร่างกายอันสมบูรณ์แบบ โอ้ววว เซ็กซี่สุดๆ

" หยวน " จุนไคที่นั่งอยู่ข้างๆ หยวนเรียกหยวน

" ห๊ะ " หยวนตอบด้วยสีหน้างงๆ

" ทำไม ไม่รีบเช็ดผมให้แห้งล่ะ ดูสิเนี่ยเปียกไปหมดแล้ว "

จุนไคมองเลือนร่างท่อนบนของหยวนที่เปียกไปด้วยหยดน้ำจากเส้นผม ที่หยดลงมาไม่หยุด

" แล้วไง ? " หยวนที่ทำหน้างงๆ อีกรอบ จุนไคไม่ตอบคำถามของหยวน

แต่แสดงออกด้วยการหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่ว่างอยู่ใกล้ๆ ขึ้นมาเช็ดตัวเบาๆ

ให้กับหยวน หยวนเองก็ปล่อยให้จุนไคเช็ดตัวต่อไปโดยไม่ขัดขืน ผ้าขนหนูนิ่มๆ

กับมือของจุนไคที่สัมผัสลงบนร่างกาย อย่างอ่อนโยนมันเป็นความรู้สึกที่

อ่าาา ช่างมีความสุขจริงๆ เลย

เอี๊ยดดด ~ เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างกระทันหัน

" หยวนนายเสร็จหรือยังพวกเราจะกลับกันเเล้วนะ " จือฮงพูดออกมาขณะ

กำลังเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะตาค้างกับภาพที่เห็น 0_0

" นี้ ! พวกเรามาขัดจังหวะรึป่าวเนี่ย " เซียนซีพูดขึ้นมาอีกคน ขณะที่ทั้งจือฮง

และเซียนซีกำลังตาค้าง ยืนมองจุนไคนั่งเช็ดตัวให้หยวนบนเตียงแถมทั้งหยวน

และจุนไคต่างก็เปลือยท่อนบนกันทั้งคู่ งานนี้เห็นซิกแพคเต็มสองตาเลยครับท่าน

" ไม่ได้มาขัดจังหวะหรอก " จุนไคที่ดูเหมือนจะได้สติก่อนพูดขึ้นมา

ในขณะที่หยวนยังคงทำหน้างงๆ อยู่เหมือนเดิม หลังจากนั้นจุนไคก็พูดต่ออีก

" พวกนายกลับกันก็ได้ ส่วนหยวนน่ะ " จุนไคพูดและมองมาที่หยวนและพูดต่ออีก

" ฉันจะไปส่งให้ถึงเตียงนอนอย่างปลอดภัยเอง "

จุนไคพูดจบก็ส่งยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาให้หยวน

" โอ้โห หวานกันจังเลยนะคู่นี้ งั้นฉันกับจือฮงกลับก่อนนะ " เซียนซีพูดขึ้นแล้ว

ค่อยจูงมือของจือฮงให้เดินออกไปจากห้องด้วยกัน

ปัง ~ เสียงประตูปิด ตอนนี้ในห้องก็มีแค่หยวนกับจุนไคสองคน

เวลาอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้ทำไมผมมักจะรู้สึกว่าเวลามันเดินช้าลงทุกทีเลย

" หยวน " จุนไคกระซิบที่ข้างหูของหยวน จนหยวนที่นั่งเหม่ออยู่สะดุ้งเล็กน้อย

" ห๊ะ " หยวนตอบด้วยสีหน้างงๆ เหมือนเดิม

" รีบแต่งตัวซะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน พอเสร็จแล้วจะรีบไปส่งนายที่บ้าน "

จุนไคพูดจบก็ไม่รอช้าคว้าผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าไปแล้วรีบเข้าไปอาบน้ำทันที

ผ่านไปสักพัก~ จุนไคเข้าไปอาบน้ำได้สักพักแล้วก็น่าจะเสร็จได้เเล้วนะ

แต่ทำไมยังไม่ออกมาเลย หยวนเห็นว่าจุนไคยังไม่ยอมออกมาจึงเดินไปที่

หน้าประตูห้องน้ำแล้วก็เคาะประตู ก็อกๆ ก็อกๆ

" แป๊ปนึ่ง จะเสร็จแล้ว " จุนไคที่อยู่ในห้องน้ำตะโกนออกมา

เอี๊ยดด ~ จุนไคเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอหยวนยืนอยู่หน้าประตู

หยวนมองจุนไคที่แต่งตัวเสร็จแล้วตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำ

จุนไคแต่งตัวเก่งจริงๆ ดูดีไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า

" ฉันเสร็จแล้วจะกลับหรือยัง " จุนไคยืนพูดกับหยวนที่ยืนนิ่ง

อย่างกับวิญญาณออกจากร่าง หยวนไม่พูดอะไรออกมาแต่ใช้การกระทำ

เป็นการบอกคำตอบ 0_0

พลั่กก หยวนใช้มือทั้งสองข้างของตนดันตัวจุนไคให้ถอยหลังกลับเข้าไป

ในห้องน้ำจนตัวจุนไคติดชิดกับกำแพงของห้องน้ำแล้ว

เอี๊ยดดปังงง ~ หยวนยื่นมือข้างหนึ่งออกไปปิดประตูห้องน้ำและจัดการล็อกเรียบร้อย

หลังจากนั้นก็ใช้มือข้างหนึ่งของตนจับที่ต้นคอของจุนไคเบาๆ

ส่วนมืออีกข้างที่เหลือก็วางลงบนแก้มขาวๆ ของจุนไคและลูบแก้มของจุนไค ช้าๆ ไปด้วย

" นายจำได้มั้ย ที่ฉันบอกว่าอยากจะขอ . . " หยวนพูดกับจุนไค

" นายจะขออะไรล่ะ " จุนไคถามหยวนด้วยสีหน้าเคลิ้มๆ อย่างกับโดนมนต์สะกด

จุนไคถามหยวน หยวนก็ไม่ตอบแต่แสดงออกด้วยการนำริมฝีปากสีชมพูอ่อนของตนเอง

ไปแตะที่ริมฝีปากอันอวบอิ่มสีชมพูของจุนไคแทน จุนไคไม่ยอมตอบอะไรแต่จูบกลับ

อย่างร้อนแรงและหลังนั้นเราก็จูบกันอย่างดูดดื่มมากขึ้นมือของเราทั้งสองคนต่างเริ่ม

ลูบไล้ตามร่างกายของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ รสจูบในครั้งนี้ช่างหอมหวานเหลือเกิน >\\<

-- THE END --
 

｡SYDNEY♔