คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : My Brother 21 - เด็กน้อย
เด็กน้อย
“อาบน้ำให้หน่อยน้า~”
มือเล็กดึงเสื้ออีกคนเขย่าไปมาเบาๆพร้อมกับทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์
“ไม่ดีมั้งครับฮยอง”
“พี่จินยังเคยอาบให้เลยยย”
ปากเล็กยู่ลงอย่างงอนๆเรียกรอยยิ้มขำจากอีกคนได้เป็นอย่างดี จองกุกยืนมองอีกคนนิ่ง
...พอเมาแล้วทำตัวเด็กขนาดนี้เลยหรอ... คนตัวโตทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็โดนมือเล็กดึงเสื้อไว้ทำให้ต้องหันกลับมามองและ..
จุ๊บ~
ร่างเล็กเขย่งตัวขึ้นจุ๊บที่แก้มอีกคนแบบเด็กๆทำให้จองกุกถึงกับหน้าเหวอจากการกระทำของรุ่นพี่ตัวเล็ก
“พี่จินเคยบอกให้ทำแบบนี้แล้วจะอาบน้ำห้ายย”
“!?!” จีมินทำท่าจะจุ๊บแก้มอีกรอบร่างโปร่งจึงต้องรีบห้ามไว้ก่อน
“ก..
ก็ได้ครับฮยอง” พูดจบก็รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดคลุมอาบน้ำมาแล้วจูงมืออีกคนเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
จองกุกค่อยๆถอดเสื้อยืดอีกคนออกอย่างกล้าๆกลัวๆ
ตาคมจ้องมองร่างตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ผิวขาวใสเหมือนผิวเด็กกับกล้ามเนื้อสวยๆที่ไม่ชัดมากนัก
จองกุกลอบกลืนน้ำลายก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น ...อดทนไว้จองกุก อดทนไว้โว้ยยย... คิดได้ดังนั้นก็ค่อยๆหันมาช่วยอีกคนถอดกางเกงสแลคสีดำออก
มือเล็กเลื่อนลงทำท่าจะถอดบ๊อกเซอร์มือใหญ่จึงต้องรีบจับห้ามไว้
“ชิ้นนี้ไม่ต้องถอดก็ได้ครับ!” จองกุกพ่นลมออกมาอย่างโล่งใจที่คนตัวเล็กไม่ถอดมันออกและยังดีที่บ๊อกเซอร์เจ้าปัญหานั่นเป็นสีดำสนิทไม่อย่างนั้นคงได้เห็นอะไรต่อมิอะไรไปแล้ว
ร่างสูงเอื้อมไปเปิดฝักบัวเพื่อให้น้ำที่ไหลออกมาชโลมทั่วผิวกายจีมินก่อนจะหยิบสบู่เหลวใกล้ๆมาบีบใส่มือแล้วชโลมลงไปที่ไหล่เล็กอย่างเบามือ
“ถูหลังให้ด้วยยย”
คนตัวเล็กที่ยืนกึ่งหลับกึ่งตื่นเอ่ยบอกอีกคนแล้วพิงหัวหน้าผากแนบกับผนังห้องน้ำ
จองกุกทำตามคำขออีกคน มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาว
“คิก~”
เสียงหัวเราะทำให้จองกุกต้องขมวดคิ้วมองแต่ก็ทำได้แค่นั้น
คนตัวโตรีบชำระล้างฟองสบู่บนตัวอีกคนจนสะอาดแล้วรีบเอาชุดคลุมมาใส่ให้อีกคน
“อ่า..
พี่ถอดบ๊อกเซอร์เองได้มั้ย?” คนตัวเล็กไม่ตอบอะไร ทำแค่ยิ้มแล้วก้มลงถอดบ๊อกเซอร์ออก
จองกุกจับมืออีกคนหวังจะพาเดินออกไปแต่ร่างเล็กกลับเซล้มลงซบกับอกกว้างของตัวเองซะก่อน
คนตัวโตโอบไหล่เล็กไว้เพื่อไม่ให้อีกคนไหลลงไปนอนกองกับพื้นก่อนจะตัดสินใจอุ้มร่างเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาว
“อย่าคิดจาลวนลามจีมินนะ
ไม่งั้นจะฟ้องพี่จินแน่~”
แขนเล็กยกขึ้นโอบรอบคออีกคนพลางบอกห้ามไม่ให้ลวนลามทั้งที่ตัวเองตังหากที่เหมือนกำลังจะลวนลามคนตรงหน้า
“กลัวหรอครับ?”
จองกุกเลิกคิ้วขึ้นถามแต่ก็ได้ความเงียบเป็นคำตอบแทน ...สงสัยจะหลับไปแล้วมั้ง...
จองกุกอุ้มร่างเล็กไปนอนบนเตียงในห้องแล้วจัดการสวมเสื้อผ้าที่ไปรื้อมาจากในตู้ให้อีกคนเรียบร้อย
ร่างโปร่งก้มมองเสื้อผ้าตัวเองที่เปียกเล็กน้อยจากการอาบน้ำให้รุ่นพี่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างบนเตียง
มือหนาคว้าผ้าห่มคลุมตัวอีกคนอย่างแผ่วเบาแล้วหันเดินไปเก็บเสื้อผ้าของคนตัวเล็กไปซักปั่นแห้งก่อนจะอาบน้ำชำระล้างร่างกาย
.
.
.
ร่างโปร่งที่จัดการร่างกายตัวเองเรียบร้อยแล้วเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบผ้าห่มผืนสำรองออกมาเตรียมจะเดินออกไปนอกห้องนอน
ครืดๆ
เสียงวัตถุบางอย่างกำลังสั่นไหวเรียกให้จองกุกมองหาก่อนจะพบว่ามันวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง
สมาร์ทโฟนของคนตัวเล็กที่หยิบออกมาวางไว้ก่อนจะพาจีมินไปอาบน้ำกำลังสั่นอย่างแรงเหมือนจะเรียกร้องให้เจ้าของกดรับเร็วๆ
หน้าจอกว้างปรากฏชื่อของคนที่โทรเข้ามา ...พี่จิน... ไม่รอช้ามือหนากดรับสายทันทีก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ฮัลละ..”
[จีมิน! อยู่ไหนห๊ะ!? นี่มันตีสามแล้วนะทำไมยังไม่กลับบ้านอีก!?
ไหนบอกพี่ว่าจะกลับตีสามไง!? พี่เป็นห่วงรู้มั้ย!? ทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้!?]
ปลายสายรัวคำถามยาวจนไม่มีช่องว่างให้จองกุกได้พูดเลยสักนิด
“พี่จินครับ
ฟังผมก่อน”
[นั่นใคร? จองกุกหรอ?]
“ครับผม ตอนนี้พี่จีมินอยู่ที่คอนโดผมน่ะครับ กำลังหลับอยู่เลย”
[ทำไมถึงไปอยู่กับนายได้ล่ะ?]
“คือว่า...
ผมไปเจอพี่จีมินเมาอยู่น่ะครับ แล้วก็ดึกมากแล้วผมเลยพากลับมาด้วย”
[ห๊ะ! เมา!? นายทำอะไรจีมินรึเปล่าน่ะ?]
“ทะ.. ทำอะไรครับ?”
[ก็จีมินเวลาเมาชอบทำตัวเหมือนเด็กห้าขวบน่ะสิ
เพราะงี้ไงถึงไม่ถูกกับเหล้า]
“อ่า
ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่กล้าทำอะไรเขาหรอก”
[อืมๆ พี่ฝากดูแลหน่อยละกัน
สภาพจิตใจคงแย่น่าดู]
“ทำไมหรอครับ?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย
[จีมินเลิกกับวีแล้ว..]
“อ่าครับ พี่จิน” เอ่ยเรียกคนปลายสายพลางหันไปมองคนตัวเล็กที่นอนอยู่
[...]
“พรุ่งนี้ผมขออนุญาตพาพี่จีมินไปผ่อนคลายหน่อยได้มั้ยครับ?”
[อ่า.. ได้สิ ถ้าเจ้าหมูยอมไปด้วยนะ]
“ฮ่ะๆ แล้วผมจะพาไปส่งตอนเย็นนะครับ”
หลังจบบทสนทนาจองกุกก็วางสมาร์ทโฟนไว้ที่เดิม
“จองกุก~”
ร่างโปร่งหันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าจีมินลุกขึ้นมานั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ ...ยังไม่หลับอีกหรอเนี่ย?...
“ยังไม่นอนอีกหรอครับ?”
“จีมินนอนไม่หลับ”
จีมินส่ายหน้าไปมาพร้อมกับพองแก้มอย่างน่ารัก
“แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะฮยอง?”
จองกุกทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคนตัวเล็ก
“เล่านิทานให้จีมินฟังหน่อย”
“!?!”
คนตัวโตอึ้งไปเล็กน้อยแล้วก็ต้องนึกถึงคำพูดของซอกจิน ...เวลาเมาชอบทำตัวเหมือนเด็กห้าขวบ...
“นะๆๆ จองกุกนะ” มือเล็กเขย่าแขนเสื้ออีกคนเบาๆ
จองกุกมองการกระทำน่ารักนั้นขำๆ ...นี่สินะ เหตุผลที่ไม่ถูกกับเหล้า...
“ได้ครับๆ”
จีมินยิ้มร่าก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วกอดแขนอีกคนไว้
“ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีเจ้าชายอยู่พระองค์หนึ่งกำลังจะขึ้นครองราชย์ แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องตามหารักแท้ให้ได้ก่อน
เจ้าชายออกเดินทางไปเรื่อยๆแล้วก็ได้พบกับเจ้าหญิงองค์นึง
เจ้าหญิงองค์นี้มีนิสัยขี้หวงพี่สาวของตัวเองมากและคิดว่าเจ้าชายจะมาจีบพี่ตัวเองจึงได้หาวิธีกลั่นแกล้งเจ้าชายสารพัด
จนในที่สุดเจ้าชายทนไม่ไหวจึงสารภาพรักกับเจ้าหญิงไป ส่วนเจ้าหญิงที่แอบหลงรักเจ้าชายอยู่ลึกๆก็ได้ตอบตกลงไป
และสุดท้ายเมื่อเจ้าชายตามหารักแท้พบก็ได้ขึ้นครองราชย์โดยมีเจ้าหญิงอยู่เคียงข้างและครองรักกันตลอดกาล”
“...”
เสียงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดลงบนแขนแกร่งเป็นจังหวะสม่ำเสมอบ่งบอกให้รู้ว่าคนตัวเล็กเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว
จองกุกค่อยๆดึงแขนตัวเองออกให้เบาที่สุดเพราะกลัวอีกคนจะตื่น
เมื่อหลุดออกมาได้ก็หยิบผ้าห่มที่เตรียมไว้ขึ้นมาพร้อมที่จะเดินออกไป
เขาเลือกที่จะนอนที่โซฟานอกห้องแทนที่จะนอนในห้องนอนของตัวเอง
เป็นเพราะเขายกห้องนี้ให้จีมินได้นอนพักผ่อนแล้วและให้เกียรติรุ่นพี่คนตัวเล็ก
ไม่อยากให้อีกคนรู้สึกแย่ที่ต้องมานอนร่วมห้องกับคนที่ไม่ชอบ
แม้จะน้อยใจอยู่บ้างแต่ก็ไม่อยากให้มีปัญหากับอีกฝ่ายภายหลังจึงคิดว่าทำแบบนี้น่ะดีแล้ว
“จองกุก..”
“!?!” ...ยังไม่หลับอีกรึไงนะ... จองกุกเลิกคิ้วหันไปมองเจ้าของเสียงเรียก
“จองกุกรักพี่จินจริงๆรึเปล่า?”
ปากขยับแต่ตาสวยนั่นยังคงปิดอยู่
“...”
“จีมินขอโทษนะ..
แต่จีมินอยากให้พี่จินคบกับวีมากกว่า” จองกุกสะดุดกับประโยคนั้นเล็กน้อย
แต่ท่าทางนั่นทำให้รู้ว่าอีกคนแค่ละเมอพูดออกมา
ขายาวก้าวไปยืนข้างๆเตียงก่อนจะโน้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูคนน่ารักเบาๆ
“ผมก็คิดแบบนั้นนะครับ
เพราะผม.. อยากคบกับฮยองมากกว่า” ยิ้มมองคนที่กำลังหลับใหลเล็กน้อยก่อนจะแอบขโมยจุ๊บลงที่หน้าผากมนแล้วเดินออกไปนอกห้อง
...ฮยองจะรักผมบ้างได้มั้ย...
TBC.
Talk with Writer.
อันยองงงงงงงงง เค้ามาอัพให้แล้วนะ
เปิดเข้ามาตกใจกับยอดเฟ้บ ขอบคุณมากจริงๆนะคับ ยังไงก็จะพยายามพัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อยๆนะคับ ^ ^
ความคิดเห็น