Last Wizards : พลิกตำนานพ่อมดสีเทา

                
ปฐมบท : จุดเริ่มต้นของสีดำ

           กลุ่มคนราวๆ 20 คนยืนเรียงกันเป็นวงกลมล้อมบางอย่างไว้ แต่ละคนมีสีหน้าเศร้าสลดราวกับถูกพรากครอบครัวอันเป็นที่รัก ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลและคราบดินโคลน ตรงกลางวงล้อมมีชายหนุ่มอยู่ 2 คน คนแรกเป็นชายผมทอง ส่วนอีกคนสวมฮูดปิดบังใบหน้าไว้ ชายผมทองคนแรกก่อก้อนหินเป็นทรงพีระมิดเล็กๆ กองหนึ่ง ก่อนนำดอกไม้สีฟ้ามาวางด้านหน้ากองหินอย่างแผ่วเบา

                หลายคนเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ขณะที่อีกหลายคนพยายามกลั้นน้ำตา ก่อนที่พวกเขาจะนำดอกไม้ในมือมาวางหน้ากองหินทีละคนๆ เหมือนที่ชายผมทองกระทำ เหลือก็แต่ชายสวมฮูดที่แน่นิ่งมาตั้งแต่เช้าเท่านั้น ที่ยืนค้ำกองหินโดยไม่มีทีท่าจะนำดอกไม้มาวางเช่นคนอื่นๆ แม้ในมือของเขาจะเป็นดอกไม้สีฟ้าที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาดอกไม้ทั้งหมดก็ตาม

                ขอให้เจ้าหลับใหลอย่างสงบ ภายในพระหัตถ์แห่งพระผู้เป็นเจ้า เราจะไม่มีวันลืมเจ้า วันวานแห่งความสุขที่ผ่านมา ความดีงามของเจ้าที่มีต่อเรา เราจะไม่ลืมแคททารีน
                  ชายผมทองกล่าวเสียงต่ำอย่างเชื่องช้า แต่ก้องกังวานไปทั่วบริเวณ เขาหลับตาอย่างขมขื่น ส่วนอีกคนคือชายผมดำกลับกัดฟันแน่น ดอกไม้สีฟ้าถูกมือแกร่งบีบจนก้านแหลกละเอียด

                เจ้าจะไปไหน ชายผมทองเอ่ย ขณะที่ชายสวมฮูดเดินหนีออกไปอย่างรวดเร็ว มือคว้าดาบสีเงินที่เต็มไปด้วยเขม่าและรอยบิ่นเล็กๆ ทั่วทั้งเล่ม ยับเยินไม่ต่างจากสภาพโดยรวมของพวกเขาเท่าไหร่นัก บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไม่กี่ชั่วยามก่อนพวกเขาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรมา

                ก็กลับเซเรนส์ไงล่ะ! ชายหนุ่มตะคอกเสียงแข็ง และยังคงก้าวเดินต่อไปไม่หยุด

                จะกลับไปได้ยังไง ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลย! อีกอย่าง เจ้าคิดหรือว่าพวกมันจะไม่วางกองกำลังไว้ดักรอพวกเรา ถึงจะกลับไปได้เจ้าก็ตายเปล่าอยู่ดี!

                ก็แล้วจะให้ทำยังไง! แทรกซึมอยู่กับพวกมันอย่างที่เคยทำเหรอ? หรือว่าจะอยู่มันซะกลางป่าเลยล่ะ อ๋อ หรืออยากจะญาติดีกับพวกมัน ขายพวกพ้องเพื่อเข้าไปเสวยสุขกับพวกมัน แล้วทำเป็นว่าเรื่องโหดร้ายที่พวกมันทำกับพวกเราและแคททารีนไม่เคยเกินขึ้นมาก่อน!

                เจ้า!! หญิงสาวอีกคนกระโจนออกมาจากกลุ่มด้วยแววตาเอาเรื่อง แต่ก็ถูกมือแกร่งของชายผมทองห้ามไว้

                ข้ารู้ว่าเจ้าเสียใจ แต่พวกเราก็ไม่ต่างจากเจ้าเท่าไหร่นักหรอก! ในที่นี้ไม่มีใครไม่รักแคนทารีน และไม่มีใครขายพวกพ้องด้วย!

                ชายสวมฮูดหันกลับมามองพวกพ้องด้วยหางตา ในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดดุจทะเลคลั่งและความแน่วแน่ชนิดที่ว่าอะไรในโลกก็คงมิอาจสั่นคลอนมันได้อย่างแน่นอน

                เจ้าบ้า! กลับมาเดี๋ยวนี้!

ชายหนุ่มยังคงเดินต่อไป โดยไม่สนใจเสียงเรียกของพวกพ้องเลยแม้แต่น้อย

                พวกมันต้องชดใช้ พวกสารเลวนั่นต้องตายทั้งหมด!!

___________________________________

Character

 

พ่อมดแห่งเซเรนส์ : อเล็กซ์ 

     
เปลวเพลิงสีครามแห่งการดับสูญ : แมรี่ & วิซ 

 
ปีศาจผู้ว่างงาน : เดลรอส

   
บ้านลิปริก้า : ลัลเทีย & ฟรานซ์

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน