|
เทพโอดิน หลังจากการรับประทานอาหารอย่างสุภาพของลูเซียส เด็กหนุ่มเจ้าสำอางทั้งคู่ก็เดินออกมาจากร้านโดยค่าอาหารทั้งหมดลูเซียสเป็นคนออกให้ทั้งหมด จากนั้นลูเซียสจึงอาสาตนนำเที่ยวให้ทั่วๆเมืองหลวงแห่งแองเจิ้ล แปลตรงตัวว่าเมืองแห่งนางฟ้าซึ่งเป็นเมืองหลวงแห่งทวีป เอดิสเซีย หนึ่งในสี่มหาทวีปของโลกเวทมนต์ ไคเหม่อมองกับสภาพแวดล้อมที่แปลกใหม่ รถที่เขานั่งคือรถม้าสีดำทรงยุโรปที่วันนี้มีคนขับคือลูเซียสไม่น่าเชื่อว่าเด็กตัวเล็กๆจะสามารถบังคับรถที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ รอบๆตัวไคเองก็มียานพาหนะรูปแบบแปลกแตกต่างจนไคแทบจะหัวหมุน มีครอบครัวหนึ่งกำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานโดยอยู่บนพรมบินได้ท่าทางเป็นพรมชั้นดีซะด้วย หรือหญิงสาวอัศวินชุดเกราะเบาสีเงินขี่ยูนิคอร์นสีขาวปลอดสะอาด ดูไม่แตกต่างกับอัศวินในเทพนิยายสักเท่าไร่ โว้ว ยูนิคิอร์นสีขาวนั่นชื่ออเลติก้าวิ่งเร็วมากๆแถมยังโหดได้ใจระดับเจ้าป่า ไม่เก่งจริงไม่รวยจริงอย่าได้แอ้มเลยครับเด็กหนุ่มหัวทองพูดจาแทรกซ้อนทำลายความฝันอันสวยงามของไค จนชายหนุ่มต้องหันไปเหล่มองนิดๆ แล้วรู้ได้ไงว่ามันชื่ออเลติก้า ก็ คนๆที่ขี่อยู่ก็เป็นลูกศิษย์ของลิตเติ้ลแซงทัวร์รี่นะสิ ยัยนั่นเป็นเจ้าหญิงของแคว้นโซราเรียรวยมากทีเดียวนะ แต่ได้ยินว่ามีแฟนแล้วนายคงหมดสิทธิ์จีบแล้วละ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการไปจีบเธอเล่าเจ้าบ้า ฉันแค่สนใจยูนิคอร์นนั่นเท่านั้นเองแล้วก็รีบๆพาฉันไปร้านอาวุธซินซองซะทีสิ ช้าเอื่อยจริงไคแก้เขินด้วยการแขวะเจ้าเด็กแสนรู้ คร้าบๆนายท่าน แต่ว่าพี่ไคนี่ดูสงบสติอารมณ์ได้ดีกว่าคนอื่นเยอะเลยนะครับ ถ้าเป็นคนจากโลกนั้นมาถึงที่นี่ได้เห็นของแบบนี้โดยไม่ได้เตรียมใจมาคงบ้าไปแหงๆ เหอะ ชีวิตฉันเจออะไรที่มันสาหัสกว่านี้เยอะ ของแค่นี้มันจิ๊บๆไคโอ่ตัวเล็กน้อย เด็กหนุ่มข้างๆทำท่าอยากจะเถียงแต่สัญญาณให้ออกตัวก็มาถึงซะก่อน แน่นอนว่ายูนิคอร์นที่ไคกำลังมองอยู่นั้นออกตัวไปราวสายลมจนไคต้องกระพริบตา ของเขาแรงจริงแฮะลูเซียสบ่นๆไคจับกระแสของความอยากได้ของเจ้าเด็กนี่เหมือนกัน จะว่าไปฉันก็มองมานาน มีกระทั่งตู้เย็นบินได้นี่เพกาซัสคงมีด้วยใช่ไหมไคเอ่ยถามพี่เลี้ยงเด็กที่เลิกคิ้วเหมือนเจอคำถามโง่ๆ หันมามองไคด้วยสายตาที่ยากจะบรรยายทีหนึ่งก่อนพ่นลมหายใจและอธิบาย มันก็มี แต่ใครละจะไปปราบมันได้พูดจริงๆนะพี่ไค โลกนี้นะใช่ว่าจะเป็นเหมือนนิยาย เทพนิยาย นิทานบนโลกที่พี่เคยได้ยินทั้งหมดหรอกนะ เพกาซัส มังกรไฟ มังกรลม หรือสัตว์ที่ถูกจัดว่าอยู่ในระดับตำนานอื่นๆนั้น ใช่ว่าพ่อมด นักรบทั่วๆจะจับมาใช้งานได้หรอกนะพวกนี้นะมีสติปัญญาเท่าเทียมกับมนุษย์เลยละ ดีไม่ดีจะเหนือกว่าด้วยซ้ำ บางทีก็อาจจะมีอย่างเวทมนต์พันธะสัญญาอะไรเทือกนั้นแต่ว่ามันก็หายสาบสูญไปกว่าร้อยปีแล้วแต่ที่พี่เห็นๆว่ามันเอามาใช้งานได้นั้นเป็นเพราะวิธีการทางอ้อม อย่างยูนิคอร์นอเลติก้านั่นก็ได้มาจากการที่ยูนิคอร์นป่าเกิดไปผสมกับม้าที่วังของแคว้นโซราเรีย บนโลกนี้นะยูนิคอร์นที่สามารถเอามาใช้งานได้จริงๆมีแค่หกตัวเท่านั้น แล้วก็นะบอกให้เป็นความรู้ ผู้ที่ใช้มังกรได้มีแค่ สี่ตนด้วย มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ การจับสัตว์พวกนั้นไคถามอย่างสงสัย ยากสิ การจับมันมาใช้งานน่ะยากกว่าการสังหารมันซะอีก เพราะพอเราไม่มีพันธะสัญญาเวทมนต์โบราณที่เราเคยใช้ผูกมันเข้ากับเรา พวกนี้ก็จะทำตามใจได้หลายอย่างๆและถ้ามันไม่คิดรับใช้เราด้วยใจ เรื่องการใช้งานก็ไม่ต้องพูดถึง แต่ สร้างมันขึ้นมาก็ได้นี่เวทมนต์นั่นน่ะ นายเป็นจอมเวทไม่ใช่เหรอ สร้าง...พี่ไคเอ๋ย เวทมนต์ก็เสื่อมถอยมากว่าร้อยปี การสร้างเวทขึ้นมาสักบทไม่ใช่เรื่องง่ายๆต้องอิงหลักการมากมายกฏมหาศาล ยังไม่รวมถึงความเชี่ยวชาญระดับสูงของผู้ใช้เวท ซึ่ง ณ เวลานี้คนที่มีความสามารถไปถึงระดับนั้น ไม่มีสักกะคนหนึ่ง งั้น เดี๋ยวสินายจะบอกว่า เวทมนต์ของนายไม่เคยพัฒนามาเลยตั้งแต่ร้อยปีก่อนนะเหรอไคคิดได้ถึงข้อเท็จจริงอีกข้อหนึ่งขึ้นมาได้ เพราะถ้าไม่มีการสร้างสรรค์เวทมนต์ก็คงหยุดนิ่งหรือเสื่อมถอยลงไปเรื่อยๆ เหมือนกับเทียนนั่นเอง และสุดท้ายมันก็จะหายไป ในที่สุดพี่ก็เข้าใจถึงปัญหาใหญ่หลวงของโลกเวทมนต์จนได้ ผมละดีใจจริงๆอาจจะฟังดูเพ้อเจ้อแต่พี่น่ะคือคนที่เรารอคอยมาตั้งแต่ร้อยปีก่อน ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรความหวังของโลกเวทมนต์ก็ฝากไว้ที่พี่แล้วละนะ....เอาละถึงแล้วร้านอาวุธซินซองไคยังตกตะลึงกับข้อเท็จจริงที่ตัวเองพบไม่ได้ นี่เขาแบกรับปัญหายิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ เมื่อชายหนุ่มผมดำยาวกระเซิงๆเพราะต้านลมหนาวมาหลายนาทีลงจากรถมีคนสนใจพอสมควร เพราะชายหนุ่มคนนี้รูปร่างดีสมส่วน แถมเสื้อผ้ายังเป็นเสื้อผ้าสีดำชุดสูทสากลแบบโอเวอร์โค้ทที่คนมีเงินมีระดับเท่านั้นถึงจะซื้อใส่ได้ ทั้งหมดทำให้ไคดูลึกลับและมีเสน่ห์แบบไม่ตั้งใจ ร้านอาวุธซินซองเป็นร้านอาวุธที่หรูมาก นั่นคือคำนิยามของไคในครั้งแรกที่พบแทบจะไม่ต่างอะไรกับร้านจัดโชว์เสื้อผ้าแบร์นเนมหรูๆสักแห่ง มีแสงไฟส้มนวลสีขาวสว่างอ่อนๆให้ความรู้สึกเบาสบายผ่อนคลาย ในขณะที่ประตูเป็นประตูเปิดสองด้าน พี่เลี้ยงเด็กก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับบอกให้ไคเดินตามไป ซึ่งไคก็เข้าไปแต่โดยดีด้านในมีอากาศเย็นๆแต่ไม่ถึงกับหนาวมีเสียงหึ่งๆที่คุ้นเคย เฮ้ย เสียงแอร์นี่หว่าไคพึมพำงงเล็กน้อย นี่เขาอยู่โลกเวทมนต์แน่เรอะทำไมโลกเวทมนต์มีแอร์ด้วยฟะ แหมๆลูกค้านี่หูดีนะครับ รุ่นนี่รุ่นประหยัดพลังงานเบอร์ห้าเชียวนะครับ จะเลือกดูอาวุธชิ้นไหนครับ ประเภทไหนบอกผมมาได้เลยครับไคเหมือนโดนชกด้วยหมัดแย็ปตอนเจอคำว่าประหยัดพลังงานเบอร์ห้า แต่ก็ยังตั้งสติได้มองหาพี่เลี้ยงเด็กที่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้ อ้อ คุณลูเซียสเขาคงไปดูอาวุธชิ้นนั้นนะครับ มาทีไรต้องไปดูทุกทีเลยเจ้าของร้านยิ้มแย้ม ไคงุนงงเล็กน้อย ก่อนเจ้าของร้านจะเอ่ยถามอย่างสุภาพ ไปดูด้วยกันไหมครับ อ้อ เอ่อครับ เอะ คุณพูดภาษาอังกฤษนี่ไค พึ่งนึกออกว่าชายคุยกับชายคนนี้รู้เรื่อง อ้อ แน่นอนครับผมมีฝึกฝนเอาไว้ใช้งานในเวลาแบบนี้แหละครับ แต่ยังอ่อนไปหน่อยนะครับคนขายที่มีหน้าตาเหมือนเจ้าของร้านจิวเวอรี่ก็เดินพาไปที่มุมๆหนึ่ง ดาบอาไลค์คัส สร้างตามแบบที่ไกจินเคยใช้ ใช้แร่เหล็กชั้นดีสี่ประการแร่เวทมนต์ที่หายากได้ยิ่งเจ็ดประการ ขาดไปแค่หัวใจของมังกรดาเรอุสไม่งั้นก็คงครบตามต้นฉบับเดิมแต่เราใช้ หัวใจนรินามแทนหัวใจมังกรดาเรอุส หัวใจนิรนามไคเอ่ยถามศัพท์แปลกใหม่ คนขายยิ้มอย่างมีเลห์กลก่อนกระซิบเบาๆ ตั้งเอาไว้เพื่อความลับทางการค้านะครับ มีแค่คนที่สร้างกับผู้สืบทอดเท่านั้นที่ทราบว่าคือหัวใจอะไรปัจจุบันเคยสร้างมาแค่ห้าเล่มเท่านั้น แต่ละเล่มก็มีความแข็งแกร่งและไปสร้างตำนานมากมาย เอ่อ ขอโทษนะครับแล้วไกจินนี่ใครกันครับไคเอ่ยถามขณะเหลือบมองดาบที่ว่าและเจ้าเด็กที่อยากได้อยากได้จนน้ำลายหก ดาบอาไลค์คัส งดงามมากจริงๆนั่นแหละดาบทั้งเล่มเป็นผลึกแก้วสีขาวจนไม่น่าจะไปฟันอะไรขาดด้ามทำจากเงินแวววาวดูงดงามไม่ต่างอะไรจากดาบของอัศวินผู้จะไปโค่นล้มราชาปีศาจอะไรเทือกนั้นจริงๆ เอ้อ คุณไม่รู้จักไกจินหรือครับคนขายสะกิดอย่างสงสัยก่อนหรี่ตาในแบบที่มองดูก็รู้ว่าอันตราย ไม่รู้ครับไคตอบตามตรง หยามเกินไปแล้ววอยู่ๆคนขายก็ตะโกนออกมา พริบตานั้นเนตรทิพย์ของไคก็เห็นว่ามีอะไรผิดไป พลังไอบางอย่างหมุนวนอย่างรวดเร็วก่อนจะพุ่งมาทางไค ด้วยความรู้สึกที่คุ้นชินกับพลังเหนือธรรมชาติมานานไคจึงรู้ได้ว่ามันอันตราย ชายหนุ่มก้มก่อนกระโจนหลบอย่างรวดเร็ว พลังไอนั่นกำลังจะรวบรวมอีกครั้งแต่กลับถูกไอสีทองสว่างเรืองขัดขวางไว้เสียก่อนจนสลายไป คุณคิทชิน เขาไม่ใช่พวกปีศาจปลอมตัวมาหรอกแต่เขาไม่ใช่คนของโลกนี้ด้วยเหตุที่เขามาผมคงตอบให้ไม่ได้ แค่ว่าผมยืนยันได้ว่าเขามาได้ด้วยตำแหน่งของผมเลยละเสียงนุ่มๆของพี่เลี้ยงเด็กกล่าว ไคหันไปดูพบว่าลูเซียสกำลังกางมือใส่คิทชินเจ้าของร้าน แล้วผมจะแน่ใจได้อย่างไร ว่าเค้าไม่ใช่... ไปถามริต้าสิ แล้วคุณจะได้คำตอบแบบถึงพริกถึงขิงเลยละนะ ถ้าเอาท่านริต้ามาพูดแบบนี้ แสดงว่าคงใช่คนธรรมดาจริงๆแต่ว่าทำไมถึงหลบเวทมนต์ล่องหนของผมได้ผมไม่เข้าใจ ต่อให้เป็นปีศาจก็เถอะคิทชินแสดงอาการหนาวๆร้อนๆบ้างเมื่อได้ยินชื่อแม่มดดำผู้สร้างตำนานอันน่ากลัว อ่า ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่ยืนยันตัวเขาได้ พี่ไคโชว์เนตรทิพย์ให้เขาดูหน่อยสิครับลูเซียสกันมาพูดกับไค ซึ่งไคก็ทราบดีว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาถามมากจึงโชว์แต่โดยดี ดวงตาสีน้ำตาลแดงจึงเผยออกมาจากม่านผมสีดำเข้ม โอ๊ะ แย่แล้วละ ผมเผลอเสียมารยาทกับคุณลูกค้าไปซะแล้ว ต้องขออภัยอย่างสูงขอรับทันทีที่คิทชินเห็นดวงตาไคก็มีทีท่าเปลี่ยนไปทันทีไอสีเขียวขุ่นก็หายไปพร้อมๆกับที่ลูเซียสสลายพลังสีทองนั่น ไม่เป็นไรครับไคตอบปัดๆแต่รู้ตัวดีว่าใบหน้าคงบึ้งตึงไม่น้อย ทำไมนะเหรอก็ตรงพื้นที่เจ้านั่นยิ่งไอบางอย่างใส่กลายเป็นรอยไม้ขนาดเท่าลูกบอล นี่ถ้าโดนก็คงมีเจ็บบ้างละดูเหมือนลูเซียสจะรู้ความไม่พอใจของไคเหมือนกัน สำหรับคิทชินแล้วเครดิตกับลูกค้าสำคัญเสมอจึงต้องแก้สถานการณ์ เอ้อ เอาเป็นว่าชมดูของไปสักพักนะครับเดี๋ยวผมเอาของพิเศษมาให้คุณไคดูดีกว่า เป็นการต้อนรับเข้าสู่โลกเวทมนต์ขอรับพูดจบคิทชินก็หายตัวไปจากตรงนั้นทันที อะไรกัน บ้าหรือเปล่าหมอนี่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายไคบ่นทันทีที่คิทชินหายตัวไป ฮะๆ ไม่แปลกหรอกพี่ไค โลกใบนี้นะมีอะไรที่พี่คาดไม่ถึงเยอะมากๆที่เขาเข้าใจผิดว่าพี่เป็นพวกปีศาจที่คอยสร้างความปั่นป่วนให้กับโลกนี้ก็ไม่แปลกี ปีศาจ หมายถึงปีศาจจริงๆเหรอ ลูซิเฟอร์อะไรเทือกนั้นนะ โอย ไม่ใช่หรอกครับ ปีศาจก็หมายถึงพวกที่เป็นเอ่อ สิ่งมีชีวิตเวทมนต์ อธิบายยังไงดีละผมไม่เก่งด้วยสิเอาเป็นว่ามันเหมือนมอนเตอร์ในเกมออนไลน์ที่โลกพี่ แต่แบบว่าพวกนี้จะไม่ค่อยปรากฏตัวนักหรอกลูเซียสที่อธิบายแบบงงๆให้ไคฟัง แต่ที่ไคงงกว่าคือลูเซียสรู้จักเกมออนไลน์ได้ไง ช่างเถอะไคตัดบท ก่อนกำลังจะเดินดูรอบๆ คิทชินก็ปรากฏตัวพร้อมกล่องสีดำสลักลวดลายสวยงามดูแล้วเป็นของราคาแพงมีระดับ คุณไคครับ เชิญมาดูของพิเศษทางนี้เลยนะครับชายเจ้าของร้านแนะนำไคก็เดินตามไป จนไปถึงเคาท์เตอร์แก้วที่มี การตั้งโชว์ธนูหัวต่างๆวางเรียงกันสวยงาม คุณคิทชินครับ ไม่ทราบว่าแถวนี้มีรูปปั้นเทพโอดินไหมครับ เอ๋ อ้าว คุณไคสนใจเหรอครับ ก็มีนะครับเป็นรูปปั้นประจำตระกูลผมเองแหละครับถ้าอยากดูเดี๋ยวเสร็จจากตรงนี้ผมจะพาไปครับคิทชินยิ้มก่อนเปิดกล่องสีแดงสดออกมา ด้านในเป็นชุดแหวนต่างๆที่ประดับด้วยเพชรพลอย แม้ว่ากล่องจะกว้างแต่แหวนในกล่องนี้กลับมีแค่ไม่กี่วง นี่มัน หรือว่าคือสิ่งนั้น แหวนแห่งอาวุธลูเซียสโพล่งออกมาพร้อมกับพยามเขย่งเท้ามองอย่างสุดตัว ไคเลิกคิ้วสงสัยทันทีจนคิทชินต้องอธิบาย มันคือแหวนที่ใส่แล้วจะแปลงเป็นอาวุธได้นะครับ แต่ละชิ้นทุกคนต่างยอมรับว่ามันร้ายกาจมากและอาวุธนั้นจะยอมรับเจ้าของเพียงคนเดียว แต่ความสนุกของมันคือเราจะไม่มีโอกาสรู้ว่าแหวนวงไหนจะออกมาเป็นอาวุธแบบไหนนี่แหละความสนุกของมัน ข้อเสียละไม่ว่าลูเซียสบ่นๆ ขอโทษด้วยนะครับ แต่แพงแบบนี้ผมคงไม่เงินซื้อนะครับขอโทษด้วยนะครับไคยิ้มแห้งๆ ไม่เป็นไรครับ เลือกเอาไปเลยวงหนึ่งผมให้ครับในฐานะที่เสียมารยาทไปเมื่อครู่ขอเพียงแค่คุณเอ่อ ไม่ติดใจเอาความก็พอครับไคหันมามองกับลูเซียสพอจะเข้าใจแล้วว่าคิทชินต้องการจะสื่ออะไร ไคเกาหัวเล็กน้อยเขาไม่ได้อยากได้ของพวกนี้เลย ไคถอนหายใจเล็กน้อยและเอื้อมมือไปหยิบแหวน ขณะที่มือกำลังจะหยิบแหวนหัวสีดำดวงตาไคก็ทำงานซะก่อน ไคเห็นออร่าแบบเดียวกับตอนที่คิทชินโจมตีแต่คราวนี้มันเป็นกลุ่มก้อนเล็กๆราวกับดวงไฟดวงน้อยๆหลากสี และที่ดึงดูดสายตาไคที่สุดก็คือแหวนที่มุมล่างซ้าย มันเป็นแหวนสีทองเกลี้ยงๆชวนนึกถึงนิยายไตรภาคเรื่องหนึ่งแต่รัศมีสีทองของมันนั้นกินพื้นที่มากกว่าวงอื่นๆไคจึงหยิบแหวนวงนี้โดยปริยาย วงนี้แล้วกันครับไคพูดกับคิทชินที่ยิ้มๆแต่อ่านไม่ออก ใครจะรู้ว่าในใจคิทชินกำลังโวยวายบ้าคลั่งไปแล้วเพราะแหวนวงนี้นะมีราคาสูงที่สุดในบรรดาแหวนที่เขาขายแถมคนที่คิดจะซื้อยังต้องทำให้เขาพอใจซะก่อนเขาถึงจะยอมขาย ที่ผ่านมามีคนมากมายมาขอซื้อตีราคาสูงมากแต่คิทชินไม่คิดจะขายทว่าในวันนี้กลับต้องเสียของไปฟรีๆ เอ่อ มันราคาสูงเหรอครับผมไม่เอาก็ได้นะครับไคทำท่าจะวางลง แต่คิทชินชิงปิดกล่องสีแดงสดไปก่อนขืนปล่อยให้เป็นแบบนั้นชื่อเสียงร้านอาวุธเขาได้มีอันป่นปี้แหงๆ จึงฝืนยิ้มขึ้นมา ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอยากให้แหวนวงนี้เป็นของคุณจริงๆ คิทชินบอกกับไค ซึ่งเก็บมันลงกระเป๋าอย่างเงียบๆซึ่งคิทชินก็มองตามไปจนมันหายไปในกระเป๋าเสื้อโค้ทไค ผมอยากดูรูปปั้นโอดินครับไคพูดขึ้นคิทชินพยักหน้าเล็กน้อย เดี๋ยวคุณลูเซียสรอดูอาวุธไปก่อนนะครับคิทชินพูดก่อนเดินนำไคเข้าไปในเขตชั้นใน ซึ่งจัดโชว์อาวุธต่างๆดูจากตัวตึกเล็กๆไม่น่าเชื่อเลยว่าด้านในจะกว้างขวางจนไม่เชื่อ แถมยังดูดีพอๆกับที่จัดโชว์ด้านนอกเลยทีเดียวไคอดชื่นชมเจ้าของร้านอาวุธคนนี้ไม่ได้ คุณไคคิดยังไงครับถึงอยากดูรูปปั้นของ เทพโอดินนะครับไคคิดอยู่แล้วว่าต้องเจอคำถามราวๆนี้จึงได้เตรียมคำตอบเอาไว้ล่วงหน้า ผมสนใจตัวของเทพโอดินครับนั่นเป็นข้อเท็จจริงเขาสนใจแหงๆละก็เขาเป็นคนเดียวที่รอดจากการดื่มน้ำแห่งความรู้นี่ ถ้าไม่ถามเขาแล้วจะไปถามใคร อืม ผมสัมผัสได้ถึงความจริงใจนะครับ เอาเถอะครับรูปปั้นนะอยู่ส่วนในสุดเลยแต่ว่าคุณไครู้มาจากไหนครับเนี้ยว่าตระกูลผมมีรูปปั้นเทพโอดินฉบับดั้งเดิมอยู่ ปกติคนทั่วๆไปเขามักจะไปดูที่ด้านข้างๆของร้านซะมากกว่า อ้าว คนละที่กันหรอกเรอะตายละหว่า จะยอมรับตอนนี้ก็หน้าแตกพอดี นั่นคือความคิดของไค ความจริงแล้วรูปปั้นที่ริต้า มาลีนประชดให้ไคมาถามนั้นเป็นรูปปั้นเชิงศิลปะที่เน้นความดุดันของสงครามไม่ได้อิงกับความจริงของโลกแห่งเทพแม้แต่น้อย ส่วนที่ไคเอ่ยถามกับคิทชินเพราะคิดว่าคิทชินคงแนะนำได้ว่ารูปปั้นอยู่ที่ไหน แต่กลับกลายเป็นว่าคิทชินมีรูปปั้นที่ตรงกับความจริงเสียนี่ เรื่องราวคล้ายกับถูกเทพแห่งโชคชะตาปั่นเล่น เพราะว่าไคคิดจะไปพูดกับเทพแห่งโอดินจริงๆโดยไม่รู้เลยว่าต่อให้เป็นโลกเวทมนต์ก็ยังมีขีดจำกัดของความจริง ไคแค่คิดว่าเพราะเป็นโลกเวทมนต์อะไรๆก็น่าจะเป็นไปได้บวกกับเพราะริต้าแนะนำแบบประชดแต่ไคกลับคิดจริง ในขณะที่รูปปั้นของคิทชินคือรูปปั้นเพียงชิ้นเดียวที่สามารถติดต่อกับเทพโอดินได้จริงๆเพราะว่ามีมนตราโบราณที่ผูกพันกับเทพโอดินอยู่ ขอเพียงมีความศรัทธาที่ไร้กังขาก็จะสามารถพบกับท่านเทพโอดินได้อย่างแน่นอน แต่มีน้อยคนนักที่จะได้พบที่ผ่านมาคนที่สามารถปลุกเทพโอดินได้นั้นมีแค่สี่คนไม่รวมไค และสี่คนนั้นก็ยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆที่ยังไม่รู้เรื่องราวใดๆทั้งสิ้นอีกต่างหาก ไคไม่ได้ตอบเพราะงุนงงกับความผิดพลาดครั้งนี้ ในขณะที่คิทชินก็ไม่คิดจะสืบถามราวเรื่องเพราะว่าเป็นลักษณะของอาชีพ คิทชินที่ต้องอยู่กับความลับเสมอมาเขาเปิดประตูห้องๆหนึ่งเป็นห้องโล่งๆตรงกลางเป็นรูปปั้นชายคนหนึ่งที่สลักจากหินอ่อนสีขาวสะอาด ชายคนนี้ดูเยาว์วัยแต่ก็ไร้กาลเวลาไปพร้อมๆกันเขามีลักษณะของคนที่เป็นอมตะ เส้นผมยาวระคอดวงตาด้านซ้ายถูกปิดด้วยผ้าคาดงดงามใบมีหนวดเคราเล็กน้อยอยู่ในท่านั่งสบายๆบนบัลลังก์ที่สร้างด้วยหอกแหลมยาว มือขวากุมหอกกุงกุนีล ที่ว่ากันว่าไม่มีวันพลาดเป้าและจะกลับมาหาเจ้าของเสมอๆ มือซ้ายนิ้วกลางสวมแหวนดรอพเนอร์ที่จะถอดแบบตัวเองเป็นเจ็ดวงทุกเจ็ดวัน เพื่อให้แหวนใหม่อยู่เสมอๆ ชายคนนี้อยู่ในชุดเกราะหรูหราใบหน้าเคร่งครึมที่เท้ามีถังเหล้าไม้แบบโบราณไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเหล้าน้ำผึ้งแน่ๆ คุณไคดูๆไปนะครับ เดี๋ยวผมมารู้สึกว่ามีลูกค้าเข้าร้านนะครับถ้าจะออกไปให้สั่นกระดิ่งสีทองด้านนอกนะครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณออกไปเองไคพยักหน้ารับ เมื่อประตูไม้เนื้อหนาปิดลงไคเดินวนรอบ รูปปั้นเทพโอดินรอบหนึ่ง ก่อนจะไปคุกเข่าตามแบบพวกนอสท์หน้าเทพโอดิน ท่านเทพโอดินไคเอ่ยเสียงอย่างแผ่วเบา พลางคิดว่าตัวเองกำลังเพี้ยนอยู่หรือเปล่าแต่นี่มันโลกเวทมนต์นี่นะอะไรๆก็เป็นไปได้พยามคิดถึงเทพโอดินและเอ่ยเสียงเรียกอีกครั้ง ท่านเทพโอดิน ท่านเทพโอดิน ไคกำลังจะลุกออกจากที่นั่งเพราะคิดว่ามันคงไม่ได้ผล ทว่าบรรยากาศเปลี่ยนไป ด้วยเนตรทิพย์ไคมองเห็นคลื่นพลังสีฟ้ามหาศาลก่อตัวขึ้นที่รูปปั้น พลังสีฟ้านั่นค่อยๆซึ่มเข้าไปในตัวของรูปปั้นที่ละสัดส่วนนั่นคือสิ่งที่ไคเห็นจนกระทั่ง ....ไม่ใช่เด็กสี่ขวบนี่นา เจ้ามีธุระอะไรคำทักทายแรก ทำเอาไคผงะพลังกดดันแบบที่ไม่เคยเจอมาก่อนเพียงแค่อยู่เบื้องหน้าก็รู้สึกได้ทันทีถึงพลังมหาศาล เหงื่อตกไคเข้าใจเลยว่าพลังกดดันที่พูดกันบ่อยๆในการ์ตูนมันเป็นอย่างไร หัวใจแทบเต้นไม่เป็นระส่ำความกลัวที่มาพร้อมกับความยำเกรง เจ้าคงไม่เรียกข้าเพราะอยากดูหน้าเฉยๆหรอกใช่ไหม เจ้าหนุ่มท่านเทพโอดินเอ่ยขึ้นถึงตอนนี้ไคก็ยังไม่กล้าเงยหน้ามองเทพเบื้องหน้า ข้าอยากรู้วิธีเอาตัวรอดจากบ่อน้ำแห่งความรู้ไคโพล่งออกไป พร้อมๆกับรู้สึกว่ามันน่าเกลียดไปหน่อยที่พูดจาไม่เคารพจอมเทพแบบนั้น แต่จอมเทพกลับยิ้มเยาะ แบบนั้นนะสิดีแล้ว กล้าๆหน่อยไอ้หนุ่มข้าชอบคนกล้า อยากรู้วิธีเอาตัวรอดจากบ่อน้ำนั่นหรือ อืม ความจริงก็คือถ้าเจ้าดื่มได้นะ ข้ากำลังพูดถึงถ้าเจ้ามีสิทธิ์ที่จะดื่มเจ้าก็จะรอดเองแม้ว่ามันจะมีโอกาสที่จะทำให้เจ้าฟั่นเฟือนอยู่มากก็ตาม แต่ข้าเห็นว่าเจ้าจะรอดสบายใจเถอะ แต่ข้าพเจ้าได้ยินมาว่าไม่เคยมีใครรอด นอกจากท่านไคถึงตอนนี้ก็พูดอย่างเปิดเผยกับเทพพร้อมกับสำรวจจอมเทพเบื้องหน้าไปพลาง จอมเทพขยับตัวเล็กน้อยก่อนตอบ ที่ว่าไม่มีใครรอด เพราะว่าไม่มีใครเคยไปถึงต่างหากละและไม่มีใครเคยขอสิทธิ์นั้นได้สำเร็จ พวกที่เคยไปถึงแล้วกลับมาเล่านั้นต่างไม่ได้ไปถึงจริงๆ เขาไปแค่เกือบถึงเท่านั้น หมายความว่า...เอ่อ อธิบายด้วยครับไคอ้อนวอนเทพโอดิน ทุกอย่างมีราคาเจ้าหนู เอาของบูชามาก่อนสิข้าจะบอกมาถึงตอนนี้ไครู้สึกงงๆไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต อ่า เบื่อจริง คราวที่แล้วก็เด็กบ้าที่มาถามข้าเรื่องห้องน้ำ เอาเถอะๆในฐานะที่เจ้าเรียกข้ามาได้ในรอบหลายพันปีข้าจะใจดีเป็นพิเศษจอมเทพพูดอย่างเหนื่อยใจก่อนอธิบาย เวลาเจ้าจะขออะไรกับเทพ ไม่สิแค่จะพูดคุยอะไรกันเจ้าก็ต้องเตรียมของที่จะต้องแลกเปลี่ยนเอาไว้ ยิ่งเป็นการพูดคุยถึงของวิเศษต่างๆ มันก็เหมือนๆกับการซื้อข่าวนั่นแหละเข้าใจแล้วใช่ไหม แล้วก็จำไว้ให้ขึ้นใจละเจ้าหนูเทพโอดินอธิบาย มาถึงตอนนี้ไคค่อยเข้าใจแต่ก็คิดไม่ออกว่าจะเอาอะไรไปถวายขืนเอาลูกอมฮอล์รสน้ำผึ้งไปให้มีหวังโดนเสียบด้วยหอกแหงๆ เจ้าก็มีแล้วไม่ใช่ของนั่นน่ะ แหวนนะท่านเทพดูเอาใจช่วยสุดฤทธิ์ ไคก็นึกได้ว่าพึ่งได้แหวนเวทมนต์มามาดๆจึงหยิบแหวนสีทองออกมา เอ่อ...นี่ครับ นี่บ้าอะไร พูดสิ ว่าบูชาต่อข้าเทพโอดินชักสีหน้าใส่ คลื่นพลังสีฟ้าใสสะท้อนเป็นวง อ้อ เอ่อ ....ข้าแต่ท่านจอมเทพโอดินข้าขอบูชาแหวนวงนี้แก่ท่านอยู่ๆไคก็พูดจาออกมาโดยที่ไม่ได้คิดมาก่อน ราวกับว่ามันอยู่ใต้จิตสำนึกหรือใครดลใจให้พูด ดีมาก ข้ารับแหวนนี้ก็ได้ เพื่อแลกกับสิ่งที่เจ้าต้องการจอมเทพเอ่ย พลางยกมือขึ้นอย่างสง่างาม แหวนสีเงินจึงลอยออกจากมือของไคก่อนสลายหายไปกับธาตุอากาศ การจะไปถึงบ่อน้ำแห่งความรู้นั้น เจ้าต้องตามหาประตูทั้งเก้าให้เจอเสียก่อน ขอพรจากผู้เฝ้าประตูทั้งเก้าแล้วจากนั้นจงไปขอพรกับเทพธิดาแห่งกาลเวลา ร้องขอต่อนางจะด้วยอะไรก็ตามแต่ หากเจ้าขาดพรไปแม้พรเดียวจากผู้เฝ้าทั้งเก้าก็จะไม่มีวันไปถึง เทพธิดาแห่งกาลเวลา และถ้าเจ้าไม่ได้พรจากเทพธิดาแห่งกาลเวลาก็จงหันหลังกลับเถิดจอมเทพเอ่ยในขณะที่บรรยกาศแผ่ความขลังแห่งมนตราออกมาจนไคสัมผัสได้ ...แล้วถ้าได้ละ ฮ่าๆ เนิ่นนานแล้วนะที่เทพธิดาแห่งกาลเวลาไม่ได้ให้พรแก่ใคร พรนั้นเป็นสิ่งสำคัญสูงสุดที่สามารถบังคับได้ทั้งโลก หากเจ้าได้มันมาเรื่องการช่วยเหลือโลกเวทมนต์คงง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ ท่านพูดราวกับข้าจะไม่สำเร็จในงานนี้ ข้าเปล่าพูด เปล่าพูดเลยนะเด็กเอ๋ย แม้จะหันหลังกลับแต่ก็ใช่ว่าจะล้มเหลว โอ้ ข้าพูดเกินไปสินะ เอาละเด็กเอยได้เวลาที่ข้าต้องไปแล้ว หมดภาระหน้าที่ของข้าแล้ว เดี๋ยวสิ แล้วผมจะหาผู้เฝ้าทั้งเก้าได้ที่ไหนละ คำถามนั้นมีราคา เด็กน้อย เอาเถอะข้าเห็นว่าเจ้าจะได้พบพานมันในไม่ช้า แต่จงระวังตัวเจ้าเอง ความเชื่อความศรัทธาอย่างหมดหัวใจเท่านั้น ที่จะทำให้เจ้าผ่านพ้นและไปถึงที่หมายของเจ้าได้ นั่นคือพรของข้าที่มอบให้เจ้า...จอมเทพสายฟ้าเอ่ยลาพร้อมรอยยิ้มที่กล้าหาญราวกับจะแบ่งปันความกล้าหาญกับนักรบหนุ่มผู้ยังไม่ลืมตาตื่นอย่างไค ครืนนนนน...... เสียงสนั่น ไครู้สึกเหมือนโลกมืดลง หลับตาพร้อมๆกับความรู้สึกเย็นเฉียบที่ด้านข้างมีใครบางคนกำลังเขย่าตัวเขาพร้อมกับส่งเสียงเรียกอะไรสักอย่าง คุณไค คุณไค เป็นอะไรไปครับมาล้มอยู่ตรงนี้ ไคค่อยๆลืมตาพบว่าเป็นคิทชินกับลูเซียสที่มีหน้าซีดๆ เปล่า...ไม่ได้เป็นอะไรไคตอบแบบสั่นๆ เขากำลังงุนงงว่าเมื่อครู่เขาฝันหรือว่ามันเป็นจริงกันแน่ เปล่าได้อย่างไง ก็เมื่อกี้นายไม่หายใจ คิทชินฉันว่าส่งหมอนี่ไปให้โรงพยาบาลเวทเถอะ หมอนี่สำคัญนะลูเซียสเอ่ยพร้อมๆ กับยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครสักคน จริงเหรอ ที่ฉันหยุดหายใจน่ะไคเอ่ยถามคิทชิน ซึ่งคิทชินก็พยักหน้าเงียบๆ ไคเคยได้ยินว่าผู้ทรงวิญญาณในแอฟริกาจะกินยาชนิดหนึ่งที่ทำให้ตนเองมีสภาพกึ่งเป็นตายเพื่อไปบูชาเทพในพิภพอื่น ไคถอดถุงมือออกเผยมือขาวซีดก่อนจะล้วงไปหาแหวนที่ได้มา ก่อนจะพบว่ามันหายไปแล้ว ไคออกไปได้แล้วรถจะมาในอีกห้านาทีลูเซียสวางโทรศัพท์เวทมนต์แล้วหันมาพูดกับใคร เด็กหนุ่มผมทองดูจะจริงจังมากๆ ฉันก็บอกว่าไม่เป็นไรไงเล่า ทำเป็นเรื่องใหญ่โตไปได้ไคโวยวาย แต่ลูเซียสไม่ยินยอมบอกว่าไคต้องไปอย่างเดียว โดยที่ไคไม่ได้สังเกตว่าคิทชินมีท่าทีแปลกไป คุณไคครับไปเถอะครับ อย่างน้อยก็ไปตรวจร่างกายวิทยาการที่นี่ดีกว่าที่โลกนู้นมาก เดี๋ยวผมไปส่งครับ ไปครับคิทชินบอกไคกึ่งบังคับสุดท้ายจึงต้องเดินออกมานอกร้าน ขณะที่ลูเซียสรีบเดินออกไปด้านนอกเพื่อรอรถพยาบาลที่จะมาถึงนั้น คิทชินกลับรั้งตัวไคเอาไว้ก่อนก่อนพร้อมๆกับมอบของบางอย่างให้ไค นี่คงเป็นสิ่งที่คุณตามหา สร้อยคอที่รวมผลึกของน้ำของเจ็ดคาบสมุทรเอาไว้ เอ๋...ไค งุนงงทันทีแต่คิทชินกลับยิ้ม เป็นคำทำนายที่ผมได้มาพร้อมๆกับเจ้านี่มันจะเป็นของคนที่พบเทพโอดินนะครับ ตอนแรกผมนึกว่าเป็นผมเสียอีก แต่เป็นคุณไปซะได้เอาเถอะครับว่างๆก็เยี่ยมเยือนผมใหม่นะครับ...นั่นรถมาแล้วครับคิทชินพูดอย่างไม่มีโอกาสให้ไคถาม ไคเร็วๆสิ พวกนายไปจับหมอนั่นมาเร็วลูเซียสออกคำสั่งกับบุรุษพยาบาลร่างยักษ์ ซึ่งรับคำสั่งอย่างฮึดฮัดก่อนเดินมาหาไค และจับไคซึ่งร่างกายเล็กกว่าไปอย่างเรียบง่าย ในขณะเดียวกันหญิงคนชุดดำที่ใส่ฮู้ดปกปิดหน้าตาตนเอง ยืนเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่แถวนั่นก็เริ่มเดินออกไปจากจุดที่ไคกำลังโวยวายกับเหล่าบุรุษพยาบาล เธอเดินเลี้ยวเข้าตรอกหนึ่งมายืนอยู่ตรงหน้าจุดที่มีเงาของตึกทั้งตึกทาบมา จุดหนึ่งเป็นมุมตัดของเงามืดตรงนั้นมีกระแสธาตุมืดที่แข็งแกร่งยิ่งนัก เธอเอามือขาวซีดแตะที่ความมืดนั้นก่อนร่ายมนต์เบาๆ พริบตาเธอก็เข้าสู่ห้วงแห่งความมืดและมาปรากฏตัวที่ห้องโถงยาวๆ ที่มีคนใส่ชุดแบบเดียวกับเธออีกหลายคนกำลังอยู่ในท่าทางต่างๆไป เธอไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเธอเดินตรงไปที่สุดทางเดินของพรมแดง ฉันมีข่าวเธอพูดสั้นๆกำแพงที่ไม่น่าจะมีอะไรก็กลายเป็นประตูขนาดใหญ่บานหนึ่งเธอไม่จำเป็นต้องผลักเดินไปตรงๆมันก็เปิดให้เธอ เธอมีอะไรเสียงหงุดหงิดของสตรีที่ไม่ชอบหน้าดังขึ้น คิทชินยกสร้อยคอนั่นให้กับ ชายคนนั้นไปแล้วเธอพูดเนื้อหาข่าวสั้นๆ แต่กลุ่มคนเบื้องหน้าไม่ได้มีท่าทีแตกตื่นกับข่าวนี้มากนัก กลับกันใจเย็นกว่าที่เธอคาดไว้เยอะ เร็วไปหน่อย แต่ก็ดีเพราะเราชอบถ้ายังติดตามต่อไปเรื่อยเธอไปรับรางวัลของเธอได้เสียงหนึ่งในกลุ่มนั้นบอก เธอไม่ได้อินังขังขอบมากนักเพราะเธอรู้ดีว่าพวกนี้เห็นเธอเป็นแค่เครื่องมือเท่านั้นจึงถอยออกไป ในขณะที่กลุ่มคนนั้นก็เลิกเล่นโป๊กเกอร์และหันมาพูดคุยจริงจัง เร็วขนาดนี้ คิดว่าไงจะสำเร็จไหม ข้าไม่คิดว่าการเก็บผลึกธาตุทั้งเก้าดินแดนและเอามาท่องมนต์เปิดเส้นทางมันจะเป็นหนทางที่เร็วพอ แถมยังมีโอกาสสำเร็จน้อยอีกด้วย ข้าก็คิดแบบนั้นอีกคนเห็นด้วย สภาสูงคิดว่าวิธีนี้ของมันจะเป็นวิธีที่ถูกต้องจริงๆเหรอวะ หึหึ ช่างเถอะพวกเราก็รอดูเขาไปอีกหน่อย อย่างไรเสียเขาก็คือคนในคำทำนาย แถมคิทชินยังมอบสร้อยนั่นให้แสดงว่าเด็กนั่นต้องได้พบหนทางที่แท้จริงแล้ว ความรู้ที่พวกเราหมายปองก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแล้วละ อีกเพียงนิด ก็จะสำเร็จแล้ว เหอะ หัวหน้ากลัวว่าเวลาที่พวกเราเฝ้าพยามกับหมอนี่มันจะสูญเปล่านะสิ ไม่หรอก คำทำนายไม่เคยผิดพลาด และไม่เคยให้มันผิดพลาดไปแม้สักนิด ดูต่อไปข้าคิดว่าการสนับสนุนหมอนั่นคือหนทางที่เร็วที่สุด ถ้าอย่างนั้นก็ต้องแทรกแซงสภาสูงสินะ ก็คงต้องเริ่มเลยละนะ...ทั้งกลุ่มรับคำหัวหน้า ก่อนจะหายตัวไปทีละคนๆก่อนที่คนเป็นหัวหน้าจะทิ้งโจ๊กเกอร์ลงกลางวง พร้อมกับๆยิ้มนิดๆที่มุมปาก
------------------------------------------------------------
แก้ไขคำผิดครั้งที่1 ณ วันที่ 12/11/2554
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
ตอนก่อนหน้า |
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
เป็นกำลังใจให้นะคะ
PS. ขอจดจำช่วงเวลาดีๆในช่วงชีวิตไว้...ตราบนานเท่านาน
PS. ชีวิตคนเรามันก็มีหลายอย่าง มีทั้งชอบและไม่ชอบและดีไม่ดี บางอย่างก็รับไม่ได้... ก็แหม เราไม่ใช่ผู้เฒ่าที่ปลงแล้วนี่นา ถึงจะได้ปล่อยวางได้น่ะ ;)
สนุกดีครับ
PS. สนุกมากค่ะ