(BeeCris)Top of the World

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 She Likes Them Rich

Chapter 2 : She likes them rich

            เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกห้าครั้งก่อนที่คริสจะรู้ตัวว่าเสียงดังนี้เกิดขึ้นที่ประตูห้องของเธอ ตอนนี้เป็นเวลาตีสองครึ่งและสัญชาตญาณห่วยๆ ของคริสก็ตะโกนบอกเธอว่า คนที่อยู่อีกด้านจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากบี ความจริงไม่ต้องใช้สัญชาตญาณก็บอกได้ว่าคนเดียวที่กล้าทำอะไรโดยไม่แคร์ว่ามนุษย์วัยทำงานทั่วไปนอนเวลากลางคืนคือบี

            บีจากห้อง 507 คนเดียว

            “มีอะไร มันดึกแล้วนะ” คริสไม่ได้ตั้งใจจะทำเสียงดุ แต่เสียงที่แหบพร่าจากการเพิ่งตื่นนอนของเธอซึ่งปกติก็แหบอยู่แล้วทำให้เธอดูอารมณ์ขึ้น คริสไม่คิดหรอกว่าจะมีวันที่เธอโกรธคนหน้าสวยแบบนี้ได้ลง ก่อนที่เธอจะด่าตัวเองในใจกับความไร้เหตุผล

            แต่ยังไงก็เถอะ บีในเสื้อยืดสีขาวตัวเดิมที่คริสเคยเห็นก็ไม่ได้ดูรู้สึกผิดสักนิด

            ในอ้อมแขนของเธอมีหมอนกอดใบยาวกับหมอนฟูๆ ใบหนึ่งในสีแดงที่แมทช์กัน ผ้าปิดตาสีเลือดหมูคาดอยู่บนหัวของเธอ บีที่ดูไร้เดียงสากลับมาอีกแล้ว

“ขอนอนด้วยสิ แอร์พังอ่ะ” บีพูดนิ่งๆ แล้วเบียดตัวเข้ามาในห้อง

            คริสคงต้องฝึกปฏิเสธบีหน้ากระจกบ่อยๆ แล้วล่ะ

            ทั้งสอง(และหมอนกอดอันยักษ์ของบีกับตุ๊กตาแมวน้ำของคริส)นอนเบียดกันบนเตียง เจ้าของเตียงรู้ว่าวันนี้เธอคงไม่มีทางได้นอนเพราะเธอไม่มีที่พอที่จะวางแขนได้ครบทั้งสองข้างบนเตียงด้วยซ้ำ เธอต้องนอนตะแคงข้างแล้วหันหลังให้บี ส่วนคนเจ้าปัญหากลับเข้ามาถึงก็หลับปุ๋ยโดยที่ไม่ได้เกรงใจกันเลย แต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าเกินกว่าที่คริสจะบ่น

            เธอไม่ได้มีผู้หญิงสวยๆ มาขอนอนด้วยทุกคืนหรอกนะ

            “ทำไมมาหาฉันล่ะ” คริสลองกระซิบเบาๆ ไปในความมืด เธอไม่ได้หวังว่าบีจะตอบเธอ แม้ส่วนหนึ่งในใจเธออยากฟังคำตอบจะแย่ คำตอบของเธอเป็นเพียงเสียงจักจั่นกับเสียงทำงานหึ่งๆ ของแอร์คอนดิชั่นเนอร์เครื่องเก่า

            “ก็เธอเป็นคนเดียวที่ยังไม่เกลียดฉัน” คำตอบของผู้หญิงอีกคนออกมาแผ่วเบาจนคริสคิดว่าเธอหูแว่วไปเอง “อีกอย่าง เธอเป็นคนเดียวที่ฉันไม่เกลียดด้วย”

            คริสคิดว่าเธอได้ยินรอยยิ้มในน้ำเสียงของบี

            เสียงเคาะประตูขัดจังหวะการนอนของคริสอีกครั้ง และเหมือนทุกเช้า คริสคร่ำครวญออกมาด้วยความเบื่อหน่ายพร้อมกับมือของเธอที่กวาดไปทั่วเตียงเพื่อหาโทรศัพท์อย่างอัตโนมัติ เพียงแต่เตียงนอนที่เคยว่างไม่ได้ว่างอีกต่อไปแล้ว เธอลืมไปสนิทเลยว่ามีสาวสวยมานอนอยู่ข้างๆ กาย แถมมือเธอยังไปตกที่หน้าผากของบีอย่างแรง

            “โทษที” คริสยิ้มแหยเมื่อบีเลิกผ้าปิดตาขึ้นด้วยความงงปนโมโห เธอรีบแก้ตัวแล้วลุกออกจากเตียง ”ยุงตอมน่ะบี”

            แสงอาทิตย์ที่รอดผ้าม่านเข้ามาไม่ได้ช่วยให้เธอเห็นแมวน้ำที่ตกอยู่ข้างเตียง คริสสะดุดมันอย่างน่าอาย –โชคดีที่บีกลับไปนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น-- ก่อนที่จะไปเปิดประตูได้สำเร็จ คริสได้ยินเสียงทักทายอันสดใสของคนจากอีกฝั่งประตูก่อนที่เธอจะเห็นผู้พูดเสียอีก

            “สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟค่ะ” ผู้หญิงในชุดเอลฟ์ตรงหน้าเธอเป็นสาววันยี่สิบต้นๆ ใบหน้าไร้เครื่องสำอางของเธอมีรอยยิ้มเป็นมิตร เธอยื่นกล่องกระดาษที่ห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญเขียวแดงมาตรงหน้าคริส “หนูชื่อกวางนะคะ หนูอยู่ห้อง 501 เยื้องๆ กับพี่นี่เอง ถ้าไม่เป็นการรบกวนหนูมาขอเรี่ยไรเงินไว้สำหรับงานคริสต์มาสของอพาร์ทเมนท์คืนพรุ่งนี้ค่ะ”

            คริสยิ้มหวานให้เด็กสาวตรงหน้า แปลกดีนะที่อพาร์ทเมนท์โทรมๆ แห่งนี้จะมีสปิริตคริสต์มาสกับเขาด้วย เธอเองก็เป็นคนที่ชอบเทศกาลนี้มาตลอด ต้นสนใหญ่ๆ กับกล่องของขวัญหลากสีทำให้เธอรู้สึกแฮปปี้อย่างบอกไม่ถูก

            แต่ก่อนที่เธอจะได้ตอบอะไร บีกระโจนลงมาจากเตียงและกระแทกประตูปิดอย่างแรงจนคริสสาบานได้ว่าทั้งตึกสั่นเหมือนแผ่นดินไหว

            “ไม่ได้นะคริส” บีพูดเสียงเข้ม เธอขวางคริสกับประตูไว้เหมือนจะปกป้องเธอจากปีศาจร้าย บีจ้องตาเธอไม่กระพริบพร้อมกับชี้หน้าเธอ “ห้ามเด็ดขาด เข้าใจไหม เพราะคืนพรุ่งนี้ฉันจะงานวันเกิดตัวเอง เธอต้องมาด้วย”

            หรือมือคริสไปโดนหัวผู้หญิงคนนี้แรงไปนะ

            หลังจากบีหอบข้าวของของเธอกลับไปที่ห้องของตัวเอง คริสก็เริ่มทำความสะอาดและจัดระเบียบห้องของตัวเอง บางทีอาจเป็นเพราะเธอรู้สึกขยัน หรือบางทีเธออาจจะเพราะคริสคาดหวังให้บีประทับใจ –เผื่อเธอนึกครึ้มอยากกลับมานอนอีก แต่ไม่ใช่ว่าคริสทำเพื่อบีหรอกนะ

“พี่กวางๆ พี่คริสมาแล้ว” คริสได้ยินเสียงซุบซิบของเจสซี่หลังจากที่เธอกำลังจะออกไปซื้อของ แต่ก่อนที่เธอจะได้ระวังตัว น้ำเย็นๆ ก็ถูกสาดเข้าไปเต็มหน้าของเธอ

            “ขอโทษด้วยนะคะ พี่คริส” กวางรีบพูดพร้อมกับพนมมือไหว้ ในมือยังถือขันที่เคยบรรจุของเหลวที่ตอนนี้มาอยู่บนตัวคริสทั้งหมดแล้ว ส่วนเจสซี่ก็มองเธออย่างกล้ำๆ กลัวๆ ก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงขอโทษ “นี่เป็นน้ำมนต์จากโบสถ์ที่กวางไปประจำค่ะ เพื่อปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย กู้ดเดย์ค่ะพี่คริส”

            น้ำเย็นๆ หยดจากผมของคริสไปเป็นกองอยู่ที่พื้น เธอควรรู้สึกโกรธ แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนถูกชำระล้างอย่างแปลกประหลาด อย่างน้อยผู้หญิงสองคนตรงหน้าก็ทำเรื่องไม่ดีด้วยเจตนาที่ดี

            เอเมน

“น้องกวางหมายถึงอะไรคะ พี่แค่จะไปเซเว่น” คริสถามอย่างใจเย็นพร้อมกับปัดผมเปียกๆ ที่ติดอยู่ตามใบหน้าของเธอออกไป

“กวางเห็นนะคะ ว่าพี่บีอยู่ในห้องพี่คริส” เด็กสาวพูด แล้วหันกลับไปทำหน้าขยะแขยงกับเพื่อนของเธอ “ผู้หญิงคนนั้นบาปหนายิ่งกว่าหน้าอีกค่ะ”

“บาปหนาเหรอคะ” คริสถามย้ำ เธอไม่รู้ว่าบีบาปหนายังไง นอกจากที่เธอสูบบุหรี่ กินเหล้าแทนน้ำเปล่า ขี้โกหก ปากร้าย ไร้มารยาทและ(อาจจะใช่หรืออาจจะไม่)ทำอาชีพที่ขัดต่อศีลธรรม แต่นอกเหนือจากนี้ คริสก็ไม่รู้ว่าคนที่ดูสวยไม่ต่างจากนางสวรรค์จะเป็นคนบาปหนาได้ยังไง

“ใช่ค่ะ” เจสซี่ตอบและพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “พี่คริสดอนท์ เลทพี่บีเข้าห้องอีกนะคะ เขาอาจจะคิดไม่ซื่อกับพี่คริส”

ทั้งๆ ที่เด็กสาวตรงหน้าทั้งสองคนดูเครียดและจริงจังเอาอย่างมาก คริสกลับต้องพยายามอย่างหนักที่จะซ่อนรอยยิ้ม บีคิดไม่ซื่อกับคริสเหรอ นั่นอาจจะเป็นสิ่งที่คริสอยากให้บีคิดที่สุดก็ได้

“พี่บีเขาชอบผู้หญิงเหรอคะ” คริสถาม พยายามซ่อนความหวังในเสียงเธอเอาไว้

กวางและเจสซี่ส่ายหน้าพร้อมกัน

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ” กวางเอ่ย ตอนนี้กลับเป็นความผิดหวังที่คริสต้องพยายามเก็บ เธอรู้สึกเหมือนหัวใจถูกปล่อยลมให้ฟีบเหมือนลูกโป่งที่โดนเจาะ “พี่บีแค่ชอบคนรวย พี่คริสลองไปดูนะคะว่ามีอะไรหายหรือเปล่า”

วันนั้นเป็นวันแรกที่คริสรู้สึกห่วงนาฬิกาโรเล็กซ์ของเธอ และก็เป็นวันแรกที่คริสลองเสี่ยงโชคกับลอตเตอรี่เช่นกัน

คริสไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบฟังบทสนทนาของพี่เกดกับสาวร่างสูงเจ้าปัญหาที่ลอบบี้ของอพาร์ทเมนท์หรอกนะ เพียงแต่อยู่ดีๆ ปลาทองในตู้ข้างเคาท์เตอร์ก็ดูน่าสนใจขึ้นมา

“แต่พี่เกดคะ” บีท้วง เป็นครั้งแรกที่คริสสัมผัสได้ถึงความเดือดเนื้อร้อนใจในเสียงของบี “พี่เกดจะให้กวางจัดงานบนดาดฟ้าไม่ได้นะคะ พี่เกดก็รู้ว่าบีจะจัดงานวันเกิด”

เธอได้ยินเสียงพี่เกดถอนหายใจ “คุณน้องคะ พี่ไม่รู้จะบอกยังไงให้คุณน้องเข้าใจ คือหนึ่ง พรุ่งนี้มันไม่ใช่วันเกิดของน้องค่ะ มันคื—“

“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะคะ พี่เกด” บีรีบขัดจังหวะ “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของบีนะคะ บีอายุครบยี่สิบห้าปี หนึ่งเดือน สองวัน พอดีค่ะพี่เกด”

คริสอยากแย้งว่าวันเกิดไม่ได้นับกันแบบนั้น แต่เผอิญเธอไม่ได้แอบฟังบทสนทนานี้อยู่

“น้องบีคะ พี่เข้าใจว่าน้องไม่ถูกชะตากับน้องกวาง” พี่เกดพูดเสียงเข้ม ”และทุกคนในตึกนี้ แต่พี่สั่งห้ามเลยนะคะ ห้าม-ป่วน-งาน-เด็ด-ขาด”

ไม่บีก็พี่เกดนี่แหละที่ตบโต๊ะแรงจนคริสสะดุ้ง

“พี่เกดเป็นใครคะจะมาห้ามบี” บีตัดพ้อเสียงดังก่อนที่คริสจะได้ยินเสียงฝีท้าวบีที่ก้าวฉับๆ –ส้นเข็มของเธอกระแทกพื้นลอบบี้เป็นจังหวะที่แสดงถึงความหัวเสีย-- ออกนอกประตูไปสู่ค่ำคืนภายนอก เธอทำเสียง วู้ววู้ว กลบเสียงพี่เกดที่ตะโกนกลับไปว่า พี่เป็นเจ้าของตึกไงคะ! ไปตลอดทาง

พี่เกดหันมาหาคริสพร้อมกับจิ๊ปากด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย เธอสายหน้าเบาๆ อย่างเหลืออด “พี่ล่ะอยากเห็นผู้หญิงคนนี้ก้มหัวให้ใครบ้างจริงๆ”

ส่วนคริสก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ เป็นกำลังใจให้พี่เกด เธอก็อยากเห็นเหมือนกันนะ

            เอาไปอีกตอนเพื่อฉลองดราม่าแล้วกันค่ะ ฮิฮิ

อูหูววว์ วันนี้ดราม่าเดอะ เฟซแซ่บจนต้องจาลึกไว้ว่าอีพีเก้าไม่ได้แอร์เล่นๆ นะคะ

พูดคุยกันได้ใน #TopOTW นะ เจอกันค่ะ <3

(c)              Chess theme