ธรณีกรรแสง : Land of cry

              สายลมพัดเบาๆระปลายยอดต้นไม้พุ่มใหญ่กว้าง ใบไม่ที่เสียดสีกันจนเกิดเสียงคล้ายกับกำลังร้องไห้ ใต้ต้นไม้ใหญ่นั้นปรากฏร่างของคนๆนึ่ง ร่างนั้น หลับตาพริ้มอย่างสุขใจ แต่ทว่า เมื่อเข้าไปมองใกล้ๆกลับพบว่าบริเวณหางตาเรียวยาวสวยกลับพบหยาดน้ำที่ไม่มีที่มา อาจจะเพราะว่าสายลมหอบเอาหยดน้ำมาปะทะ หรือไม่ก็หยาดน้ำนั้นคือน้ำตา จมูกโด่งรั้นทรงสวยม่วงช้ำและถลอกจนน่ากลัว ริมฝีปากอิ่มที่เคยสวยที่สุดแห้งผากราวกับขาดน้ำ ลมหายใจค่อยๆขาดเป็นห้วงๆ ก่อนจะเอ่ยคำหนึ่งคำสุดท้ายออกมา 

“อโหสิกรรม” 

              สิ้นคำนั้น ร่างน้ันก็พลันกระตุกและค่อยๆนิ่งไปตามธรรมชาติ