Happy BirthDay Goku

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 ดีจ้าาาาาาาาาา

วันนี้วันอะไรเอ่ย..............

5 เมษายนที่ลืมเลืนไปนาน= =(ภูมิใจมาก)

เพิ่งนึกออกเมื่อ 2 วันก่อน(แต่แต่งเสร็จตั้งแต่วันแรก....)

สุดท้ายนี้.................

สุขสันต์วันเกิดนะโกคูจัง!!!!!!!!!!!!

มีความสุขกับซันโซเยอะๆๆน้าาาาาาา~

ขอให้น่ารักขึ้นทุกวันๆๆๆๆๆๆๆจ้าาาาา!!!!!!!!!!

เนื้อเรื่อง

 Happy BirthDay Goku

       ภายใต้ท้องนภาอันใหญ่กว้าง รถจิ๊บคันเล็กๆ คันหนึ่งวิ่งไปตามเส้นทางที่คนขับบังคับไว้ ร่างเล็กของเด็กหนุ่มที่นั่งด้านหลังของรถคันนั้นมองท้องฟ้าอย่างเหม่อลอย ความเงียบผิดแปลกไปจากปกติ ทำให้ชายหนุ่มอีก 3 คน อดสงสัยไม่ได้

          เป็นอะไรของมัน?

       นัยน์ตาสีอเมทิสต์คู่คมของคนที่นั่งด้านหน้าของร่างเล็กเหลือบมองด้วยความเป็นห่วง ไม่ต่างไปจากนัยน์ตาสีมรกตของร่างเพรียวที่ขับรถอยู่(ฮัคไคขับรถไม่มองทางนี้....ระวังตายนะ)และนัยน์ตาสีแดงฉานราวกับโลหิตของลูกครึ่งมนุษย์แมลงสาบ เอ๊ย! ปีศาจ (แมลงสาบนะถูกแล้ว เผ่าเดียวกับเซย่า)

          แม้ว่าโกคูจะรับรู้ถึงสายตาของสหาย แต่กลับไม่สนใจ นัยน์ตาสีทองทองกลมโตมองท้องฟ้าไปเรื่อยๆ  จนโกโจที่นั่งอยู่ข้างๆเด็กหนุ่ม เขกหัวไปทีหนึ่ง และมันก็ได้ผลเสียด้วย

          “ทำอะไรของนาย!! ไอ้กับปะลามก!!!!!”

          “ฉันต่างหากที่อยากถาม!!!! อะไรของแกฟระ! เหม่ออยู่ได้ ไม่สมเป็นแกเลย!!!!!!”ร่างสูงกว่าระเบิดอารมณ์ใส่ร่างเล็กอย่าเหลืออด

หนอย!!!! ไอ้เด็กบ้านี้!!! ทำคนเขาเป็นห่วงแล้วยังมาโวยวายอีก!!

ดวงหน้าหวานของเด็กหนุ่มเบือนไปอีกทาง แก้มเนียนใสทั้งสองข้างพองขึ้นอย่างอนๆ(น่ารัก>w<) “เชอะ!.....แค่คิดอยู่ว่าวันนี้เป็นวันอะไรเท่านั้นเอง!!!!!!”

“หา? วันนี้.......ก็ 5 เมษายน ไง”

“รู้แล้ว.....แต่เหมือนมันสำคัญมากกว่านั้นยังไงก็ไม่รู้”

“หา?”

“.....”

ร่างบางพยายามทำให้สิ่งที่ตัวเองนึกสงสัยมาตั้งแต่เช้าหาย เปลือกตาสีหวานปิดลง สายลมอุ่นประทะเข้าดวงหน้าหวาน ทำให้รู้สึกเย็นสบาย  เส้นผมสีมะฮอกกานีสั่นไหวไปตามแรงลม  สุดท้าย...สติที่มีก็ค่อยๆเลือนหายไป

............................................................

ลมหายใจสม่ำเสมอของเด็กหนุ่มเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวได้ตกลงสู่ห้วงนิทราแล้ว  ร่างโปร่งเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ  “จะเอายังไงกันต่อครับ? ซันโซ โ.....”

“หืม? ถามแปลกๆ  รีบไปยังเมืองหน้าอยู่แล้วนิ”
       “วันนี้วันเกิดของโกคูนะครับ? จะไม่ให้อะไรเขาหน่อยหรอ?”

“ทำไมต้องให้ด้วยเล่า”

“เหอะ! ทำเป็นพูดดีไอ้นักบวชทุศีล ข้ารู้หรอกว่าแกเตรียมอะไรไว้ให้เจ้าลิงบ้านี้แล้ว”

มุมปากของซันโซกระตุกยิ้มขึ้น  รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์....จนฮัคไคนึกสงสารโกคูขึ้นมา...

“เฮ้อ.....เมืองนี้พัก 2 วันอีกสินะครับ”

แสร้งถอนหายใจ ยังไงๆเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่า....

คนอย่างเก็นโจ ซันโซ สิ่งที่จะให้โกคูเป็นของขวัญ.........

มันก็มีอยู่อย่างเดียวนั่นแหละ.......................

“อย่าลืมละครับ....ว่าโกคูยังเด็กอยู่”

คราวนี้ไม่ใช่เพียงซันโซที่คลี่ยิ้มเจ้าเท่านั้น....ริมฝีปากของฮัคไคกับโกโจเองก็กระตุกยิ้มเหมือนกัน  บุหรี่ในมือหยาบกร้านของนักบวชถูกยกขึ้นสวยเพียงเล็กน้อย นัยน์ตาสีอเมทิสต์ปิดลง....

“หึ! ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง? พวกแกเองก็ไม่ได้ทำกันมานานแล้วนิ....ฮัคไค โกโจ”

..................................................................................

เปลือกตาสีหวานหนักอึ้งสั่นไหวเล็กน้อย  ก่อนเผยอขึ้น เผยให้เห็นถึงนัยน์ตาสีทองอร่ามที่ฉายแววงุนงง กวาดไปรอบๆสถานที่ที่ตนเองอยู่ตอนนี้

ผนังและพื้นที่ทำจากไม้  โต๊ะไม้ที่วางอยู่ข้างๆเตียงนอนขนาดใหญ๋....แน่นอนว่าต้องทำจากไม้อีกเช่นกัน นั้นเป็นสิ่งธรรมดาที่เขาเลือกที่จะไม่สนใจมัน สิ่งที่น่าฉงนใจคือ..........ไม่มีใครสักคนอยู่ในห้อง

หากเป็นเวลาปกติที่เขาหลับบนรถแล้ว ตื่นขึ้นมามันจะต้องมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง

หากไม่ใช่โกโจ ก็ต้องเป็นฮัคไค หากไม่ใข่ฮัคไค ก็ต้องเป็น..........ซันโซ

คิดถึงเจ้าของชื่อคนสุดท้ายทีไร ต้องมีความรู้สึกแปลกๆเข้ามาทุกทีสินะ....บางครั้งก็เศร้า...บางครั้งดีใจ และบางครั้งก็.......รู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดขึ้นใบหน้าของตนเอง......อ๊ะ! เป็นบ้าอะไรไปเนี่ย

ร่างเล็กนัยน์ตาสีทองมองลอดผ่านหน้าตา ทำให้พบว่า  ดวงตะวันเคลื่อนคล้อยลับฟ้าไปแล้ว จันทราเคลื่อนเข้ามาแทนที่  แสงที่ถูกส่งมาจากจันทราผู้เปรียบเสมือนมารดา ช่างอบอุ่นและอ่อนโยน จนชวนพิศให้มองไปนาน  หยาดน้ำสีใสไหลลงมาจรดคาง ก่อนจะตรงดิ่งลงสู่ฟูกนุ่มๆที่เด็กหนุ่มอาศัยอยู่

นายอยู่ไหนนะ......ซันโซ...

แบบนี้ ฉันไม่ชอบนะ......

..................................................................

ภาพของเด็กหนุ่มที่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงอยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด  จะไม่เห็นอยู่ในสายตาก็กระไรอยู่.........ในเมื่อ เขาตั้งใจจะมาดูเจ้าตัวอยู่แล้วนี้...

หากเจ้านั้นมันมองมาที่ประตูให้ดีๆ ก็คงจะเห็นแล้วแท้ๆ

แต่มันกลับไม่หันมามอง....แล้วนั่งร้องไห้อยู่บนเตียง

ความอดทนสุดท้ายขาดลง  มือหยาบกร้านของชายหนุ่มผลักประตูเข้าไปเบาๆ ทำให้ประตูเปิดกว้าง ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาร่างเล็กที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดไม่หย่อน  เขานั่งลงบนเตียงเดียวกันกับโกคู ก่อนจะสวมกอดทางด้านหลัง

เมื่ออ้อมแขนของใครบางคนที่โอบกอดเขาทางด้านหลัง ความรู้สึกอบอุ่นที่คุ้นเคยแทรกเข้ามาในจิตใจ ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย เพื่อเอ่ยชื่อ...ที่น่าจะเป็นของเจ้าของอ้อมกอดนี้ “ซัน........โซ”

“มีอะไร.....เจ้าลิงบ้า”

เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่บริเวณหู ลมหายใจอุ่นๆที่กระทบกับใบหูทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั่ว  นิ้วเรียวของร่างสูงเอื่อมไปปาดน้ำตาที่อยู่บนดวงหน้าหวานอย่างช้าๆ ร่างเล็กคลี่ยิ้มบางๆ  “ไม่มีอะไรหรอก”

คิดไปเองอีกแล้วสินะ.....ซันโซไม่ได้จากไปไหนนี้น่า

ยังคอยอยู่ข้างๆ เหมือนเดิมไม่มีผิด..........

“ว่าแต่......นึกได้รึยังว่าวันนี้เป็นวันอะไร?”

ร่างสูงเลือกถามอีกคำถาม ที่ทำให้ร่างเล็กต้องส่ายให้เป็นคำตอบ  เขาสบถเพียงเล็กน้อย ก่อนใช้มือของตนขยี้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มอย่างหมั่นเขี้ยว “ให้ตายสิ แกเนี่ยน้า.......”

“อะไรกันเล่าซันโซ!!!”

เมื่ออาการเศร้าหายไป ปฏิกิริยาเดิมก็กลับมา  จากหมานั่งหงอยข้างถนน(?)  กลับมาเป็น ลิงจ๋อจอมซนขี้โวยวาย ตัวเดิม(????)

“เอาเถอะ ฟังให้ดีๆละเจ้าลิงบ้า”

นัยน์ตาสีทองสบกับนัยน์ตาสีอเมทิสต์อย่างสงสัย นั้นคือสิ่งที่โกคูมักทำเป็นประจำเมื่อมีคำถามที่ต้องการคำตอบจากปากของนักบวช ตอนแรกก็เฉยๆ แต่นานไปเข้า.....ก็ชักจะทนไม่ไหว ไม่ต้องแปลกใจอะไรมาก..............

นับวันไอ้ลิงบ้ายิ่งโมเอะขึ้นนะเซ่!!!!!!

ออกมาข้างนอกก็ได้เจออะไรแปลกใหม่ที่ไม่รู้จัก แล้วมันก็มาถามเอาจากเขาเสมอ!

เก็บอาการต่อหน้าเจ้าพวกนั้นได้ก็บุญโขแล้ว!!!!-*-+++

“มีอะไรหรอซันโซ เงียบไปนานแล้วนะ”

“เปล่า........”

ร่างสูงเว้นจังหวะในการพูดไป ก่อนโน้มตัวลง เพื่อให้ระยะห่างของเขากับโกคูสั้นลงไปอีก.........

“สุขสันต์วันเกิด......ไอ้ลิงบ้า”

สิ้นประโยค เขาก็บดขยี้ริมฝีปากบางน่าจูบในทันที  ใช้มือทั้งสองข้างกดร่างเล็กชิดลงกับเตียง ก่อนจะถอดอาภรณ์ที่ร่างเล็กสวมอยู่ออกมา  เผยให้เห็นเรื่องร่างอันบอบบางน่าสัมผัส ลิ้นร้อนตวัดควานหาความหวานจากโพรงปากเล็ก 

หวาน.......เหลือเกิน..........

ความหวานที่มีแต่จะทำให้เขาหลงใหลเจ้านี้มากขึ้น...

แม้จะรู้ตัวดีแค่ไหนก็ตาม...

แต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะลิ้มลองรสชาติของเจ้าลิงบ้านี้.......

“ฉันรักนายโกคู”

     The End

จบแล้วฟิคสั้นวันเกิดของลิงน้อยน่ารัก>w<(ของซันโซ...) ยอมแต่งให้ลิงน้อยคนแรก.......แต่ลงเป็นฟิคที่2 ต่อจากย้อนหลังวันเกิดให้เท็นเท็นจัง(ที่ผ่านมาแล้ว เกือบเดือน Orz .........ลองคิดดูเองละกัน ตั้งแต่ 9 มีนาคม โน่น)ที่แน่นอนว่าต้องคู่.....เนจิxเท็นเท็น!!!! ส่วนที่ต่อจากด้านบน...........................
จิ้นเองค่ะ!!!!!!!!! ยูมิแต่งNC ไม่เป็น=w= เป็นแต่อ่านนนนนน