อ้อมกอดจอมบงการ

อ้อมกอดจอมบงการ
 

“แรงกว่านี้” 
คนเหนือร่างตะเบ็งน้ำเสียงใส่คนที่ดิ้นขลุกขลักน้ำตาคลอเบ้า 
“ถ้าอยากขัดขืนฉันต้องใช้แรงมากกว่านี้ไอลดา”


เรื่องนี้ : ไม่ดราม่า ไม่บ่อน้ำตาแตก ใครที่คิดว่าอ่านเรื่องนี้แล้วจะได้อะไรมากกว่าความหวานเลี่ยนๆ หรือความน่าหมั่นไส้ของพระเอกล่ะก็ ไม่มีหรอกนะคะ เพราะเรื่องนี้ พระเอกอยู่ในข่ายของตัวละครที่มีบุคลิกลักษณะที่ชาวโอตาคุ(อย่างเรา) เรียกว่า 'ซึนเดเระ'

เกริ่นล่ะ: เขาร้ายกับเธอ ดูถูก เหยียดหยามเธอสารพัด เพียงเพราะว่าเธอเป็นแค่ลูกสาวของลูกหนี้ที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเขา ในฐานะตัวขัดดอก
แต่ให้ตายดับเถอะ เพราะแววตาใสแจ๋วคู่นั้นทีเดียวที่ทำให้ปริเยศรู้สึกว่าตัวเองช่างทำตัวได้งี่เง่าและบ้าบอจนเกินจะทน แต่เธอต้องทน ไอลดาสาวน้อยตัวขัดดอกที่เขากล่าวหาว่าพ่อแม่ของเธอส่งเธอมาจับเขา และเขาก็ยินยอมพร้อมรับข้อเสนอ(ที่คิดเอาเอง) ด้วยการยัดเยียดทุกความรู้สึกเข้าใส่หญิงสาว แต่การรุกจนเกินพอดีทำให้เธอหวาดกลัวเขา 'เกลียด' คงเป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่ต้องการให้เธอรู้สึกกับเขา ใช่ เพราะเธอเป็นแค่ของเล่น ของเล่นที่มีชีวิตดิ้นได้และดื้อรั้น จะปราบพยศคนหัวอ่อนแต่ปากกล้าเขาต้องขุดทุกมารยามาไล่บี้ กว่าจะรู้ตัวว่าทุกๆ อย่างที่เขาทำมันเกิดจากความรู้สึกใด เธอก็หนีไปอยู่ไกลเกินกว่าจะอยู่รับรู้ถึงความรู้สึกของเขา การรอคอยการกลับมาของเธอ เป็นเพียงข้ออ้าง แต่เป้าหมายที่แท้จริงก็คือ รอคอยให้เธอกลับมารับผิดชอบผู้ชายร่างใหญ่แต่ใจมด เธอต้องดูแลและรักเขาไปตลอดชีวิต ห้าม รักใคร ห้ามมองผู้ชายคนไหน และห้ามนอกใจ เพราะเขาไม่รับประกันว่าชีวิตที่ไม่มีเธออีกครั้ง เขาจะทนต่อไปได้อย่างไร


เกริ่นเหมือนสนุก? แต่อยากให้ลองอ่าน ก็อย่างว่าเรื่องนี้ไม่มีหรอกความหวือหวา ไม่มีอะไรเลยนอกจากความหวานและความน่าหมั่นไส้ของพระเอก หากต้องการอ่านอะไรที่มันคลายเครียด(เหรอ) อยากให้เรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งตัวเลือก มันอาจไม่ใช่เรื่องที่ดีที่สุด แต่เราตั้งใจเพื่อกลั่นกรองทุกถ้อยคำออกมาอย่างดีที่สุด ส่วนใครที่หวังเลิฟซีนเรื่องนี้ ไม่มี! แต่อยากให้อ่านจัง เพราะเรารักพระเอกเรื่องนี้พอๆ กับหมั่นไส้และชิงชังนาง ตัวร้ายไม่มีอย่างที่เราเคยบอกไว้ว่าไม่ชอบเรื่องที่มีตัวร้าย ถ้าจะร้ายก็มีแค่พระเอกของเราแค่คนเดียว