[SF/OS] All For GOT7

ลำดับตอนที่ #6 : [OS] Gone - MarkBam

Gone
MarkBam

อย่า ..

อย่าไป ..

ใบหน้าเนียนใสที่เคยมีแต่รอยยิ้ม ดวงตาที่เคยมีประกายสดใสส่งมาตอนนี้นั้นเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงแค่สายตาเย็นชาใบหน้าที่ไม่บ่งบอกความรู้สึกใดทั้งสิ้น

เอื้อมมือไปคว้าข้อมือบางแต่กลับถูกสะบัดออกอย่างแรง สีหน้าเปลี่ยนไปจากเย็นชากลายเป็นความรำคาญ

ความรู้สึกเหมือนโดนฉีกออกเป็นชิ้นๆ เมื่อมองดูคนที่รักสุดใจก้าวออกไปจากห้องที่เคยเต็มไปด้วยความรักนั้นทำเอาใจสลาย

ทรุดตัวลงอย่างหมดแรง น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่มีให้เห็นบ่อยไหลลงมาช้าๆ หัวใจแตกสลายจนไม่เหลือชิ้นดี

"แบม อย่าไป"

.

.

.

เสียงนาฬิกาปลุกกรีดร้องขึ้นในเช้ามืดของวัน ปลุกให้ร่างสูงสะดุ้งตื่น  รู้สึกขอบคุณนาฬิกาปลุกเหลือเกินที่ช่วยไม่ให้ต้องทรมานกับฝันร้ายที่ติดต่อกันมาหลายคืนนานมากกว่านี้

ไม่รู้ว่ากี่คืนที่ต้องจมอยู่ในความฝันที่ยังแจ่มชัดเหมือนเมื่อวาน ร่างโปร่งขยี้ผมสีแดงของตนราวกับว่าจะช่วยลบเลือนภาพที่ยังติดอยู่ในหัวให้หมดไป

หยิบแก้วทรงสูงสองใบมาด้วยความเคยชินแต่ต้องชะงักเมื่อความคิดทีพุ่งเข้ามาในหัวว่าไม่มีคนที่จะต้องกินนมตอนเช้าด้วยกันอีกแล้ว มือเรียวเปลี่ยนจากแก้งทรงสูงเป็นแก้วกาแฟสีเข้ม

กลิ่นกาแฟที่อบอวลในห้องครัวย้ำเตือนว่าต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวแล้วจริงๆ ไม่มีใครคอยห้ามไม่ให้กินกาแฟอีกแล้ว ไม่มีคนที่คอยบังคับให้กินนมจืดในตอนเช้าแทนกาแฟอีกต่อไปแล้ว

ส่งขนมปังทาแยมง่ายๆเข้าปาก ไม่มีขนมปังอบ ไข่ดาวและไส้กรอกอีกต่อไป ในเมื่อไม่จำเป็นต้องทำเผื่อใคร ไม่ต้องคิดเผื่อใครว่าตอนเช้าเขาจะได้รับพลังงานไม่พอในการเรียน

การใช้ชีวิตคนเดียวไม่ลำบาก ความรู้สึกเหงาและฝันร้ายนั้นยังติดตัวไม่หายไปไหน แต่เขาเชื่อว่าซักวันมันจะหายไป 

มาร์ค ต้วน ยิ้มให้ตัวเองหน้ากระจกพลางจัดเนกไทด์ให้เข้าที่ แม้วันนี้จะเป็นอีกวันที่ตื่นจากฝันร้ายในคราวนั้น ต้องอยู่กับความเหงาในตอนเช้า แต่ซักวันมันจะหายไป

มาร์คไม่เคยโกรธที่คนรักทิ้งไป ความรักนั้นจะยังอยู่เสมอ เขาพยายามจะทำให้มันกลายเป็นความทรงจำที่สวยงามแทนความใจร้ายในการจากลาครั้งสุดท้าย

ไม่มีใครจะจมอยู่กับความเศร้าได้ตลอดไป

สวัสดีค่ะ .. พบกับความดราม่าอีกแระ ..

เปิดเทอมแล้ว ไม่ค่อยมีเวลาแต่งฟิคเลยเห้อ

เรื่องนี้แต่งประมาณยี่สิบนาทีในคาบวิทย์

เขาให้ไปเรียนมะ มาแต่งฟิคนี่มัน

เหนื่อยค่ะ เปิดเทอมมาไม่กี่วันเหมือนสิบปี เหนื่อย เครียด กดดัน

ไม่รู้โรงเรียนหรืออัซคาบัน เปลี่ยนกฎเยอะขนาดนี้ กะจะไม่ให้หายใจเลยใช่ปะคะ