Low Fat, Sugar Free

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

I'm on diet so I don't need any sweet.

Our relationship is like a low fat food.

Low fat, Sugar Free

CODE KUNST X WOO WONJAE

I drink pure alcohol because there is sugar free, a little bit sweet but it?s from alcohol.

I smoke even if it is bad but it is a low fat thing.

                ควันบุหรี่สีเทาลอยผสมอวลไปกับลมหายใจเนื่องจากอากาศที่เย็นจัด ในใจคิดหาเหตุผลในการมาสถานที่นี้ให้ตัวเองเป็นรอบที่ล้าน

มันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกถ้าเขามาตอนกลางวันช่วงเวลาทำงาน แต่นี่มันตีสองหลังจากที่เขาขึ้นแสดง และดื่มที่ผับไปอีกไม่น้อย และอยู่ดีๆ เขาก็ให้พี่เมเนเจอร์มาส่งที่นี่...สตูดิโอทำงานบ้านพี่โค้ด หรือโจซองอู

อัดนิโคตินเข้าปอดไปอีกครั้ง ก่อนจะจิ้มมวนบุหรี่ลงที่เขี่ยบุหรี่บนฝาถังขยะ หันหน้าเผชิญกับออดหน้าบ้าน สูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง แล้วกดออด เขาพูดไม่กี่คำ ประตูก็ถูกเปิดออกโดยเจ้าของบ้าน

?กี่โมงกี่ยามแล้ว ไม่นอนหรือไง? เสียงทุ้มดุแขกผู้มาเยือนในยามวิกาล

?นอนไม่หลับว่ะพี่ อยากมาเล่นกับชิรุ พันด้า? เขาตอบพร้อมถอดรองเท้า

?ได้ข่าวว่าที่บ้านก็มีแมวสองตัวนะ? เสียงทุ้มสวนกลับมาทันควัน แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เดินกลับไปนั่งเก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์

?แล้วพี่ทำงานเมื่อไหร่จะนอน? เขาถามพร้อมเดินไปนั่งที่เตียงตรงข้ามกับโต๊ะทำงาน จากตรงนี้เขาสามารถมองเห็นเพียงแค่หลังของคนที่กำลังพูดโดยไม่สนใจเขาอยู่เท่านั้น

?ก็ทำงานเพื่อพวกมึงทั้งนั้นครับ ละนี้อะไรตัวเหม็นเหล้าเหม็นบุหรี่แล้วยังมากวนกูอีก? เขาละสายตาออกจากหน้าจอ แล้วหมุนเก้าอี้กลับมาหาคนที่นั่งลูบแมวอยู่บนเตียง

?...?

?แสดงก็ดึกแล้ว กินเหล้าต่อ แล้วยังไม่กลับบ้านไปนอนอีก มึงต้องให้กูเป็นห่วงไปถึงไหนวะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่กีซอกได้โทรมาด่ากูอีก ว่าไม่ดูแลลูกชายสุดที่รักของพี่แกให้ดี? สายตาคนเป็นพี่จ้องมายังคนตัวเล็กที่ตอนนี้ก็ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตา

?วอนแจ อย่าให้กูต้องดุ เป็นอะไร? เขากดเสียงต่ำ

?...?

?อู วอนแจ?

แต่เจ้าของชื่อกลับทำเพียงล้มตัวลงนอนกอดแมวสีส้มไว้แนบตัว ทำให้อีกฝ่ายทำได้เพียงแค่ถอนหายใจแล้วหมุนเก้าอี้กลับไป ก่อนจะเอ่ยเบาๆ

?กอดแต่ชิรุ พันด้าจะน้อยใจนะ? ทำให้คนที่อยู่บนเตียงต้องเอื้อมมือไปพาตัวแมวสีขาวแซมเทาที่อยู่ไม่ห่างไปมากนักมากอดด้วย

ห้องทั้งห้องเงียบจนเจ้าของห้องลุกออกจากเก้าอี้ทำงานตอนตีสาม เขาบิดเอวไปมาไล่ความเมื่อยขบ แล้วหันหลังกลับมาที่เตียง ก็พบว่าเด็กแสบกับแมวสองตัวยึดเตียงเขาไปครึ่งหนึ่งแล้ว เข้าส่ายหัวพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมให้ทั้งแมวทั้งคน ก่อนที่จะเดินไปอีกฝั่งของเตียงเพื่อล้มตัวลงนอน

?พี่โค้ด อย่าดุกูเลยนะ? เขาได้ยินเสียงอีกคนพึมพำเลยหันไปหา แต่ก็เห็นว่าไอเด็กข้างตัวนี่หลับสนิท ละเมองั้นหรอ?

?ไม่เอา กูอยากอยู่กับพี่มึง ไม่เอา ไม่ไปกับป๊า? เขาอมยิ้มเมื่อนอนตะแคงข้างมองไอเด็กนี่ขยับมากขมุบขมิบละเมอไม่หยุด

?ไม่ไปกับป๊ามึงหรอ นั่นพี่กีซอกเลยนะเว้ย มึงไม่เอารถเบนซ์แล้วหรอ มึงรักกูมากขนาดนั้นเลยหรอ? เขาแกล้งถามไปทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีทางได้ยิน แต่ก็อดตลกกับเด็กตรงหน้านี่ไม่ได้

?อืมพี่ กูรักมึง? เปลือกตาของคนตรงหน้าเปิดขึ้น นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมองสบกลับมาที่คนถาม

?...?

?มึงเชื่อกูหรอพี่ นอนได้แล้ว นอนตอนนี้ตื่นตอนไหนวะ พรุ่งนี้ตื่นไปส่งกูด้วยพี่ กูยังคิดถึงแมวที่บ้านอยู่นะ? พูดไปทั้งๆ ที่ในใจกลับมีคำอื่นที่อยากพูดมากกว่า แต่ว่าก็เห็นแล้วหนิว่าเมื่อครู่มันมีแต่ความเงียบที่ตอบรับคำพูดของเขา

?เด็กเวร? เสียงทุ้มเอ่ย พร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆจากคนที่เขาเรียกว่าเด็กเวร

ถูกแล้ว พวกเขาไม่มีความหวานให้กันหรอก เรียกว่าไม่ถูกจริตกับของหวานสินะ เจอกันมันต้องมีคนโดนดุ มันต้องมีคนคอยยั่วโมโหอีกฝ่ายตลอด แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงให้กันและกันอยู่เสมอ พูดยังไม่ทันขาดคำ

?วอนแจ อย่าแย่งผ้าห่มกูดิวะ? เจ้าของเตียงพูดขึ้นทั้งๆที่ตัวเองยังหลับตาอยู่ แต่พอหันมาหาตัวการแย่งผ้าห่ม ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจแผ่วเบาที่ให้ความรู้สึกว่าใกล้มากๆ ใกล้จนเขาต้องลืมตาขึ้นมามอง

เหนื่อยมากสินะ ช่วงนี้หนะ เขาคิดในใจ เพราะไอเด็กนี่หนะ ใช้ชีวิตเหมือนกับจะไม่มีพรุ่งนี้อีกแล้ว ถึงตอนมันหลับจะดูไม่มีพิษสงอะไรก็เถอะ แต่พอตื่นเท่านั้นแหละ ก็กลายเป็นไอเด็กแสบเถียงเขากับคนในค่ายไม่หยุด

คงจะดื้อเหมือนที่พี่กีซอกว่าจริงๆนั่นแหละ

เขาหยุดความคิดที่จะลูบหัวเด็กตรงหน้า ก่อนจะเตะด้วยแรงที่ไม่มากนักไปที เพราะหมั่นไส้ ถ้าไม่มีชิรุกับพันด้า ไอเด็กนี้มันคงนอนกอดเขาไปแล้วมั้ง

ไอนิสัยโลกเอียงของมันอีก อยู่ใกล้ใครเป็นต้องซบ พอนึกถึงเรื่องนี้ก็อยากจะตีคนตรงหน้าอีกที แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่อยากกวนท่าทีที่กำลังนอนหลับสบาย และเขาก็ยังไม่แน่ใจเหตุผลที่ชวนให้เขาหงุดหงิดใจนี้

เจ้าของเตียงทำเพียงแต่ขยับผ้าห่มมาหาตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหลับตาลง ขอต่อเวลานอนอีกสักหน่อย

อีกสักหน่อยที่ทำให้เขาได้อยู่ใกล้ๆ กับเด็กแสบตรงหน้าที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวคนนี้

?เมี๊ยว? เสียงร้องของแมวสองตัวกลายเป็นเสียงนาฬิกาปลุกชั้นดี

แมวสองตัวลุกออกไปแล้ว เหลือเพียงผู้ชายสองคนที่ขนาดตัวต่างกันนอนอยู่บนเตียงนุ่ม ไม่มีการนอนกอดเหมือนในหนังโรแมนติก ไม่มีการนอนจับมือที่หลอกลวง มีแค่ขาที่วางพาดทับกัน ก่อนที่เจ้าของห้องจะรู้สึกตัวก่อน

?โอ้ย เอาขามึงออกไปสักที ทับกูจนขาชาละ? ตื่นมาก็มีเรื่องให้ต้องบ่นกันแต่เช้า แต่ไอเด็กตรงหน้าก็ไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ จนทำให้คนเป็นพี่หงุดหงิด ขยับขาออกเอง พร้อมเอาเท้าเตะคนที่ยังนอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ไปที

?ชิรุ พันด้า จัดการไอแขกไม่ได้รับเชิญนี่ที? แล้วแมวทั้งสองก็เหมือนรู้เรื่อง เป็นชิรุที่ปีนขึ้นไปเดินอยู่บนตัววอนแจ

ซึ่งแขกรับเชิญที่ว่าก็เหมือนจะรู้สึกตัว ยกแขนขึ้นมากอดชิรุไว้แล้วนอนหันไปอีกทาง

?ไหนมึงว่าคิดถึงแมวที่บ้านไง ป่านนี้นามูอามิคิดถึงพ่อมันแย่แล้วมั้ง? เขาถอดเสื้อพร้อมพาดผ้าเช็ดตัวเพื่อเตรียมเข้าห้องน้ำ พร้อมพูดกับเด็กขี้เซาไปด้วย

?กูออกมามึงต้องตื่นเตรียมย้ายก้นออกจากบ้านกูได้ละนะ? ร่างสูงเข้าห้องน้ำไปแล้ว

?พี่แม่งใจร้ายเหมือนเดิมเลย เนาะ ชิรุ? เขาลืมตาพร้อมพูดกับเจ้าแมวในอ้อมกอดเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปหาน้ำดื่มในครัว

.

.

.

.

?สรุปเมื่อคืนเป็นอะไร จะบอกกูได้ยัง? ระหว่างที่ขับรถ คนเป็นพี่ก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ

?ก็ไม่ได้เป็นไร เมามั้ง? เขาตอบแบบไม่หันไปมองคนถาม

?คิดถึงกูมันพูดยากตรงไหนวะ? อีกฝ่ายถามกลับด้วยท่าทางทีเล่นทีจริง

?เมื่อไหร่จะถึงบ้านวะ?เขาพูด

?เปลี่ยนเรื่องเก่ง เรื่องของมึงละกัน?

ไม่มีบทสนทนาต่อ รถทั้งรถเงียบไปจนถึงที่หมาย

?ขอบคุณครับพี่? พูดจบแค่นั้นก็หันหลังยกมือขึ้นโบกด้วยท่าทางขอไปที

แต่คนขับรถจำเป็นกลับหยุดคิดเพียงครู่ ก่อนจะเดินลงมาจากรถ แล้วเดินไปหาไอเด็กแสบที่มันทิ้งตะกอนขุ่นมัวเอาไว้ในใจเขา

                อากาศวันนี้หนาวเย็นกว่าทุกวัน ดูเหมือนอุณหภูมิจะลดลงมากกว่าปกติ พยากรณ์อากาศที่ได้ยินผ่านๆ ในโทรทัศน์เมื่อเช้า ไม่ได้ทำให้ผู้ชายสองคนที่กินข้าวด้วยกันสนใจมากนัก

                แต่ความรู้สึกเขาไม่ใช่พยากรณ์อากาศ ยากเกินไปที่จะทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ยากเกินไปเช่นกันที่จะแสดงออก

มือหนาจับไหล่ของคนตรงหน้าให้หันเข้าหาตัว

?เฮ้ย ไรวะพี่? คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ตกใจจนเผลอร้องออกมาเสียงดัง

เขากระชับเสื้อคลุมให้อีกคน ก่อนจะค้างอยู่ท่านั้นสักพักและถอนหายใจออกมา

?ถึงกูจะยังไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร หรือมึงจะรู้สึกเหมือนกันมั้ย?

?...?

?แต่กูรู้แค่ว่าโกรธที่มึงไม่ดูแลตัวเอง ทั้งที่กูเป็นห่วงมึงแทบตาย ไม่ชอบเวลาที่มึงถ่ายรูปแล้วเอาหัวไปพิงคนข้างๆ ไม่ชอบที่มึงเป็นหวัดนานๆ ไอหนักๆ ไม่ชอบที่มึงไม่บอกว่ามึงเป็นอะไร?

?...?

?มึงอาจจะเกลียดกูที่กูชอบดุมึงตลอด ไล่มึงให้ไปตลอด แต่กูขอร้องว่ามึงอย่าเพิ่งไปไหน อยู่ให้กูดูแลมึงเถอะนะ?

ไม่มีเสียงตอบกลับมา มีเพียงแค่มือเล็กของอีกคนที่ยกขึ้นมากุมมือเขาไว้ พร้อมกับพยักหน้าเบาๆ

รถคันหรูขับออกไปแล้ว เหลือแต่เขาที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง พ่นควันสีขาวออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า บุหรี่ก็ไม่มีน้ำตาล ไม่เป็นไรไม่อ้วนหรอก

?มึงเพลาๆ บุหรี่ลงบ้าง ตายก่อนกูทำไง? เขานึกถึงตอนที่อีกคนบอกเขา ทั้งๆ ที่ก็นั่งสูบบุหรี่อยู่ข้างกันแท้ๆ

เขาอมยิ้มกับความรู้สึกที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่ชัดเจน แต่กลับมีความสุขเมื่อนึกถึง

?วอนแจ เข้ามาในบ้านได้แล้ว? เสียงทุ้มเอ่ยเรียก

?ไอโค้ดบอกป๊าว่าเมื่อคืนเราเมา แล้วก็ไปขอนอนกับมัน รู้มั้ยป๊ารีบกลับจากปูซานมาหาเลยนะ?

?ป๊าก็เว่อร์? เขาพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดพี่ชายที่ตอนนี้กลายเป็นเหมือนพ่อคนที่สองของเขาไปแล้ว

?ไม่ต้องเลยไอแสบ คราวหลังป๊าจะบอกพี่พัมไม่ให้เรารับงานดึกขนาดนี้? คนเป็นพี่ก็ยังไม่วายแอบบ่น

?จุ๊บ?

เขาแค่รู้วิธีที่จะอ้อนคนตรงหน้ายังไง หอมแก้ม หรือจุ๊บไปสักทีก็ตามใจหมดทุกอย่างแล้ว เขาผละตัวออก พร้อมส่งยิ้มยิงฟันไปให้คนขี้บ่น

ให้ตายเถอะ เชื่อจองกีซอกสิ มีเด็กมาอ้อนแบบนี้ร้อยทั้งร้อยก็ต้องยอมแพ้

?ป๊าซื้ออเมริกาโน่มาด้วยหรือเปล่า ช่วงนี้ผมไดเอตหนะ ไม่หวาน ไม่มีไขมัน? เขาพูดขึ้น

?ตัวก็เล็กแล้วยังจะมาไดองไดเอต ต้องให้ไอโค้ดบ่นสินะถึงจะยอม ป๊าบ่นอะไรเราไม่เคยฟังเลย? คนเป็นพี่เอ่ยตัดพ้อ

?อ่า อยู่นี่ไง ขอบคุณนะครับป๊า รักป๊าที่สุดเลย? หลังจากเปิดตู้เย็น เขาก็เจออเมริกาโน่เย็นจากร้านโปรด

?แล้วเรื่องเรากับจุนวอนนี่ยังไง ป๊าได้ยินมาว่าจุนวอนเทียวรับส่งเราถึงบริษัท แถมยังมานอนที่บ้านนี้อีก?

?ก็รักกันดีครับ? พร้อมก้มหน้าดูดกาแฟรสขมปร่าไปอึกใหญ่

ผมบอกแล้วนี่ครับว่าความสัมพันธ์ของเราไม่จำเป็นต้องมีรสหวานจากน้ำตาล ในเมื่อผมมีความหวานจากอีกคนแล้วนี่หน่า ก็บอกแล้วไงครับผมหน่ะ นิยมของ low fat, sugar free เพราะผมไดเอต

-FIN-

 

กรี๊ดดดดดดด เรื่องนี้ไม่มีอะไรทั้งนั้นค่ะ มีแต่ความขี้ชิปที่หยิบจับมาเป็นโมเม้นต์ และตามสไตล์ที่ชอบให้เมนเป็นคนวร้ายยๆ 5555555 ไม่ได้แต่งฟิคมานานมาก อันนี้ก็แต่งสนองนี้ดตัวเองค่ะ เรามีดีลกับเพื่อนเป็น OS ธีม Low ค่ะ ก็เลยออกมาเป็น Low fat Sugar free เรื่องนี้ บวกกับเราไม่ชอบแต่งหวาน หรือเซ้นต์ตลกมีปัญหาก็ไม่รู้ค่ะ ออกมาเป็นแนวนี้เฉยเลย 55555555 ทอล์คแค่นี้ดีกว่า Happy New Year ค่ะ

เนื้อเรื่อง

B
E
R
L
I
N
❀