คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Special Valentine {แด้โล่} My Valentines.
My Valentines.
"แดฮยอน แดฮยอนจะ ช่วยมาเล่นกับน้องสักแปปสิจ๊ะ พอดีน้าจะไปตลาด"
"สักครู่นะครับ คุณน้า" เด็กหนุ่มมัธยมปลายหน้าคมเข้มขานรับเสียงเรียกของคุณนายชเว เพื่อนบ้าน
"น้าฝากจุนฮงหน่อยนะ เดี๋ยวน้ามา"
"ครับ คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"
จองแดฮยอนหยิบเครื่องบินบังคับตัวเก่งติดมือไปบ้านของเด็กชายข้างบ้านพร้อมกับเรียกเด็กรุ่นน้อง
"จุนฮง สวัสดีครับ" เสียงทุ้มติดหวาน เอ่ยทักทายเด็กชายตัวเล็กที่กำลังนั่งต่อเลโก้ เด็กน้อยหันมาพร้อมกับยิ้มจนเห็นลักยิ้มบุ๋มลงไป
"แดฮยอน"
"วันนี้พี่เอาเครื่องบินบังคับมา ไปเล่นด้วยกันที่สวนข้างนอกมั้ยครับ" แดฮยอนเดินไปยีผมเด็กน้อย พร้อมกับจูงมือเด็กน้อยออกไปข้างนอก
เด็กน้อยยิ้มร่า คุยจ้อยๆ จนถึงสวนหลังบ้าน พร้อมกับที่แดฮยอนเริ่มบังคับเครื่องบินบังคับของตัวเองให้บินร่อนไปบนท้องฟ้า
เด็กตัวน้อยแหงนหน้ามองเครื่องบินบังคับ ที่บินร่อนไปมา พร้อมกับเริ่มออกวิ่งตามทิศทางที่เครื่องบินเคลื่อนที่
แต่ด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่ทันระวังตัว วิ่งจนสะดุดล้ม เด็กน้อยจุนฮงเริ่มร้องไห้ ทำให้แดฮยยอนรีบวิ่งมาหา
"จุนฮง! โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ ไม่เป็นไรนะ โอ๋ๆ เดี๋ยวพี่แปะปลาสเตอร์ให้นะครับ" คนเป็นพี่ค่อยๆหยิบปลาสเตอร์ที่ตัวเองพกไว้ ออกมาแปะแผลถลอกที่หัวเข่าของเด็กน้อย
“แดฮยอนมือเบาจัง ถ้าจุนฮงเจ็บอีกแดฮยอนต้องมาแปะปลาสเตอร์ให้จุนฮงนะ” เด็กน้อยพูดพลางมองหน้าคนที่ทำแผลให้ ด้วยดวงตากลมโตใสแจ๋ว
“ครับ พี่สัญญาเลย” คนเป็นพี่ยิ้มแล้วยีหัวเด็กน้อย เพราะทนความน่ารัก น่าหยิก ขี้อ้อนของเด็กคนนี้ไม่ไหว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“จุนฮง อ่ะดอกกุหลาบ เราให้” เพื่อนร่วมห้องของจุนฮงเดินถือดอกกุหลาบสีแดงมาให้ พร้อมกับรอยยิ้มเขิน
“ขอบคุณนะ” เด็กหนุ่มยิ้มจนเห็นลักยิ้ม และเป็นสิ่งที่ทำให้เพื่อนคนนั้นเขินบิดไปได้เลยทีเดียว
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักที่ตัวเขาเองนั้นก็ได้แต่มองคนอื่นเดินไปเดินมากันเป็นคู่
มัวแต่คิดอะไรเพลินจนไม่ได้มองทางข้างหน้า ทำให้เขาชนกับใครบางคนเข้าอย่างจังจนล้มลงไป ทำให้ฝ่ามือของเขาเป็นแผลเพราะเอามือเท้าไว้ไม่ให้กระแทกเต็มแรง
ของขวัญ ช็อกโกแลตที่เขาถือไว้เต็มมือถูกเทกระจาด กระจายไปทั่ว
“เฮ้ย ไม่มีตามองทางรึไงวะ สมน้ำหน้า” คนชนพูดพร้อมกับเดินต่อไปไม่แม้แต่จะสนใจจุนฮงเลยแม้แต่น้อย
“สัส...” สบถเบาๆพร้อมกับเอามือข้างที่เจ็บยันพื้นเตรียมจะลุกขึ้น แต่ก็ยังไม่ทันได้ทำแบบนั้นก็มีมือที่เขาคุ้นเคยยื่นมาให้ตรงหน้า
“พูดไม่เพราะเลยนะ” และไหนจะเป็นเสียงที่คุ้นเคยอีก
ร่างสูงของจุนฮงเงยหน้ามองตามเสียงคนพูด และก็พบว่าเป็น จองแดฮยอนที่คงจะมารับเขา
“กลับมาแล้วหรือไงครับ คราวนี้ไปอังกฤษได้แอร์สวยๆกลับมากี่คนหละ” จุนฮงจับมือหนาที่ยื่นมาให้พร้อมกับลุกขึ้น
“หึหึ แล้วนายหละ สติ๊กเกอร์หัวใจเต็มเสื้อขนาดนี้ ไหนจะดอกไม้ ช็อกโกแลต ของขวัญพวกนี้อีก” คนที่แก่กว่าพูดออกมาพร้อมกับมองสำรวจสิ่งของต่างๆรอบตัวจุนฮง
“ยื่นมือมา” เสียงทุ้มๆเอ่ยพร้อมกับยื่นมือออกไปรอรรับมืออีกคน
“ทำไม แผลแค่นี้จิ๊บๆหน่า มีเรื่องโดนต่อยก็เคยมาหมดแล้ว นี่กลับมาก็มาเอาใจจะเอาอะไรหรอแดฮยอน” เด็กหนุ่มทำหน้าเหมือนหมั่นไส้อีกคนที่อยู่ในชุดนักบินที่ดูก็รู้ว่าพึ่งกลับมาถึงเพราะยังไม่ได้เปลี่ยนชุด
แดฮยอนก็แบบนี้ตลอดตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ชอบเอาใจ และอ่อนโยน จนเขาไม่อยากให้ใครได้รับความอ่อนโยนนี้ด้วย ดูเหมือนเห็นแก่ตัวสินะ แต่มันคงเป็นความเคยชินหละมั้ง
“จุนฮงอย่าดื้อ ยื่นมือมา” เมื่อเสียงเริ่มเข้มขึ้น มือขาวๆที่ตอนนี้มีรอยแผลก็ถูกส่งมาให้
ร่างสูงแปะปลาสเตอร์ให้อย่างเบามือ ด้วยสัมผัสที่คุ้นเคยเหมือนตอนเด็กๆ ที่ถึงแม้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม
ร่างสูงหลังจากที่ถูกแปะปลาสเตอร์แล้ว แต่อีกคนกลับไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังดึงเด็กม.ปลายคนนี้เข้าไปแนบตัวพร้อมกับกระซิบบอกเบาๆที่ได้ยินกันเพียงสองคน
“Happy my valentines พี่รักษาสัญญาเสมอนะ”
“...”
“สัญญาที่ว่าพี่จะมาแปะปลาสเตอร์ให้จุนฮง แล้วก็ สัญญาที่มันอยู่ในใจพี่มาตั้งนานแล้ว”
“...”
“ แดฮยอนจะรักจุนฮงตลอดไปนะครับ ”
แดฮยอนคนบ้า นี่มันหน้ารั้วโรงเรียนนะ ผู้ชายใส่ชุดนักบินกอดกับเด็กผู้ชายม.ปลายนี่มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ
แต่ว่าก็นะ ผมก็จะบอกพี่เหมือนกันนะ “รักนะ my valentines แดฮยอน”
อิอิ ลงเลยวาเลนไทน์มาเล็กน้อย เนื่องจากไรท์ไม่มีเวลาเลย เค้าขอโทษ T^T เดี๋ยวก็ต้องไปอ่านหนังสือสอบต่อ
แล้วก็วาเลนไทน์นี้รีดเป็นไงกันบ้างคะ ถ้ายังไม่ได้ดอกไม้หรือของอะไรไม่ต้องซีนะคะ มีไรท์เป็นเพื่อนค่ะ55555 แล้วก็เรามาเปลี่ยนเป็นคนให้ความรักก็ได้เนอะ รักบัพทั้งหกไง อิอิ #ลดดฟร ไรท์ขอยังไม่ลงช่วงนี้น้าา รอนิดนึง อีกสอบอาทิตย์จะสอบไฟนอลแล้วอ่ะ หวังว่ารีดจะรอไรท์กากๆคนนี้นะคะ สุดท้ายก็เอารูปมาให้นิดหน่อย แล้วก็เครดิตตามรูปนะคะ รักรีด จุ๊บๆ ><
ความคิดเห็น