สวีท...สวีตวันเกิดม่าม๊า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

จิ้น!!!! เมื่อเวลาระหว่างเราถูกกีดกัน...

ตัวช่วยอย่างคู่รักสุดหวานจึงต้องจัดเบาๆ

เนื้อเรื่อง

SF.Happy Birthday To ZEN….

      “ไอ้เก่ง....พรุ่งนี้มึงไปดูกูเล่นละครเวทีรึเปล่า”ไอ้โตโน่ พี่ชายคนโตของบ้านเดอะดาวที่ตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตาฟิตหุ่นอย่างเต็มที่ถามผม นายเก่ง วาโยพี่ชายคนรองของบ้านโดยไม่มีสาเหตุ

      “กูไปดูรอบกาล่ามาแล้ว มึงจะให้กูไปดูอีกรอบทำไม เลิกก็ดึก เช้ากูก็ต้องไปทำงาน”

      “อ่อหรอ...ไอ้เราก็เห็นว่าพรุ่งนี้ตัวเล็กชวนเซนไปดู ก็ว่าจะให้มึงได้ไปสวีตกับที่รักมึง แต่มึงไม่ไปก็ไม่เป็นไร”ไอ้โตโน่พูดและทำเสียงใส่ผมท่าทางกวนเบื้องล่าง

      “ทำไมเซนต้องไปดูมึง แล้วพรุ่งนี้มันวันเกิดเซนไม่ใช่หรอวะ แล้วมึงเกี่ยวอะไรด้วยทำไมเขาต้องไปดูมึง ทีกูชวนไปดูหนังกับกูบอกไม่ว่าง”ผมมองไอ้โน่อย่าสงสัยและไม่เข้าใจ

      “ไอ้เพื่อนเก่ง มึงก็รู้ดีไม่ใช่หรอว่าทำไม...นี่กูกับริทก็อวยมึงสุดชีวิตแล้ว”

            ทำไมผมจะไม่รู้ ทำไมผมจะไม่เข้าใจ เวลาของเซนที่มีหลังจากว่างจากงานให้ผมไม่ได้ก็เพราะทางของเรามันต้องปิดบัง จะให้เดิน ให้เล่นด้วยกันเหมือนตอนอยู่ในบ้านมันก็ไม่สามารถทำได้ ทั้งๆที่ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันเพราะอะไร หลายต่อหลายครั้งที่ผมเล่นกับเซนบนเวทีแต่พอก้าวลงจากเวทีผมก็โดนเรียกไปเตือนว่าไม่ดีไม่ได้อยู่บ่อยๆ ผมเบื่อ เบื่อกับการต้องหลบซ่อน!!!!~

      “ทีมงานยอมปล่อยเซนให้ออกนอกสายตาแล้วใช่มั้ย”ผมถามไอ้โน่ด้วยความดีใจที่เก็บไม่อยู่ นอกสายตาทีมงานนั้นก็คือเวลาที่เป็นของผมได้ ว้าว วววว!!!!

      “เออ แต่เขาให้ไปกับริท ให้ออกงานคู่กันโปรโมทเป็นคู่ซี้”ไอ้โน่บอกด้วยท่าทางไม่ใส่ใจ ก่อนที่มันจะชิ่งเดินไปหยิบข้าวของเพื่อเตรียมไปอาบน้ำเพราะจะต้องไปเตรียมตัวทำงานต่อ

      “กูเบื่อเลย”ผมตัดพ้อกับตัวเองด้วยความเซ็งเป็น เซ็งห่าน เซ็งสัตว์ปีกทั้งหมดกับความวายวุ่นในชีวิตศิลปินที่ใฝ่ฝัน

 ทำไมทีมงานต้องไม่ชอบให้อยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่แฟนคลับก็ชอบด้วยวะ!!!

     “สรุปมึงไม่ว่าง ไม่ไปใช่มั้ย?จะได้บอกให้ริทไม่ต้องซื้อบัตรเผื่อ”ไอ้โน่หันมาย้ำถามทั้งๆที่รู้ดีว่าคำตอบคืออะไร

                กวนอวัยวะเบื้องล่างสุดเกินจะทานทนแล้วไอ้เพื่อนไม่รักดี

     “มึงไม่ต้องเลย บอกริทเดี๋ยวกูซื้อเอง ทั้งหมด ทั้งของกู ของเซน ของที่รักมึง!!!”ผมยืนยันความคิดตัวเองใส่หน้าไอ้โน่อีกครั้ง

     “*-*”ไอ้โน่แกล้งลอยหน้าลอยตาใส่ผม

โอ๊ย!!!อยากเตะ อยากตี อยากยกขาคู่ยัน อยากทำทุกอย่างให้หายหมั่นไส้มันเหลือเกินจะทานทน

     “อย่าเสือกซื้อก่อนเด็ดขาด ไม่งั้นกูเชือดตัวเล็กมึงแน่ แล้วเคลียร์ที่ว่างให้กูนอนด้วยไม่งั้นตัวเล็กมึงก็เจ็บอีกเหมือนกัน”ผมขมขู่ไอ้เพื่อนรักที่ยังมีทีท่าไม่ใส่ใจและเดินจากไปด้วยท่าทางกวนๆอย่างรื่นเริง

     “เซน พรุ่งนี้นะ อย่าลืมเสื้อผ้าด้วย ห้ามลืมเลย ห้ามลืมเด็ดขาด”ริทหันมาเตือนเซนเสียงใส เนื่องจากกำลังอารมณ์ดีสุดๆหลังจากที่ลงจากเวทีแล้วมีโทรศัพท์ที่ไม่ปริศนาโทรมาหาแล้วหายไปคุยกันอยู่นานสองนาน

     “รอบที่68แล้ว เตือนจนเซนจะจอย่างอื่นไม่ได้แล้ว”

     “68ครั้งเลยหรอ -0- ริทคิดว่าเตือนไปแค่45ครั้งเท่านั้นเอง”ริททำท่าทางคิดพร้อมกับส่งเสียงจิ๊จ๊ะในคอ

     “จะกี่ครั้งก็ชั่งเถอะ แล้วนี่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วหรอ”เซนถาม เมื่อเห็นว่าริทกำลังค้นหาของบางสิ่งจากราวแขวนเสื้อผ้า

     “อืม ว่าแต่เซนเถอะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วหรอ เห็นคุยกับพี่เก่งอยู่ตั้งนาน”

     “=^.^= ตั้งนานแล้ว กลับกันเลยมั้ย จะห้าทุ่มแล้วเดี๋ยวช้าคนที่คอนโดจะรอ”เซนพูดเพื่อเย้าริทที่กำลังอารมณ์ดีให้เขินขึ้นมาอีกอย่าง

     “ใครกันแน่ที่มีคนรออยู่ ป่านนี้พี่เก่งจะว่างรึยังน้า....”ริทยิ้มล้อเลียนเซนกลับ พร้อมกับหยิมกระเป๋าเป้สีเขียวสดใสคู่กายขึ้นมาสะพายไหล่ “ถ้ามีคนรออยู่ ริทว่าเราก็รีบกลับกันดีกว่า”

            รอยยิ้มสดใสของคนที่สดใสเสมออย่างริทส่งมาให้เซน พร้อมกับยื่นมือมาดึงให้ลุกขึ้นและเดินตามๆกันไป เพื่อกลับไปยังคอนโดของแต่ละคนที่ต่างเชื่อว่าจะต้องมีบางคนรออยู่อย่างแน่นอน

            ปีนี้เป็นปีแรกที่เซนจะได้ฉลองวันเกิดพร้อมกับคำอวยพรมากมายจากคนที่ไม่รู้จักกันดีแต่คุ้นแคย ซึ่งก็คือเหล่าบรรดาแฟนคลับที่น่ารักของเซนทุกคนและยังรวมไปถึงแฟนคลับของเหล่าเดอะดาวคนอื่นๆด้วย มีความสุขจังเลย!!~

     “พี่เก่งไปไหนแล้วเซน”ริทที่เดินเลี่ยงเข้ามาข้างๆเซนกระซิบถามเบาๆที่ข้างหู หลังจากที่เดินออกจากโรงละครและกำลังจะมุ่งหน้ากลับคอนโด

     “กลับไปแล้ว...กลัวมีคนรู้”เซนบอกริทพร้อมรอยยิ้มนิดหน่อย

ก่อนที่ทั้งคู่จะโดนนักข่าวรุมล้อมเต็มไปหมด พร้อมกับยิงคำถามเรื่องนี่ นั่น โน่นมาไม่ยั้งจากบรรดาพี่ๆนักข่าว

     “ขอบคุณครับ/ขอบคุณครับ บบบ”ทั้งเซนและริทเอ่ยลาพี่ๆนักข่าวพร้อมกัน ก่อนจะขอตัวเดินจากไปเพื่อกลับคอนโด

     “กลับถึงคอนโดก็แทบจะเลยวันเกิดเซนอยู่ จะทันฉลองกันมั้ยเนี่ย!!”ริทที่ดูจะอยากฉลองวันกิดและกินเค้กเสียเหลือเกินบ่นขึ้น ขณะที่นั่งปั้นยิ้มอยู่เบาะหน้าข้างๆพี่โตโน่ที่เป็นคนขับ

     “ใกล้แค่นี้เองริท นี่เพิ่งจะห้าทุ่ม เจ้าของวันเกิดยังไม่กังวลเท่าริทเลย”พี่โตโน่ยิ้ม พร้อมกับมองเซนที่นั่งเงียบๆอยู่ที่เบาะหลัง

                พี่เก่งรีบไปไหนของเขา แล้วทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย อยู่คุยกันก่อนนิดหน่อยก็ไม่ได้ วันนี้มันวันเกิดเซนนะ -0- น้อยใจ น้อยใจพี่เก่ง งงง

     “หน้าบูดเลยเซน เป็นอะไรไป”

     “ป่าวฮะ แต่วันนี้พี่โตโน่ยิ้มแปลกๆ”เซนถามพี่โตโน่ที่มองกลับมาทางกระจกหลัง

     “^^ พี่โตโน่มีของขวัญสุดบรรเจิดไว้ให้เซนไง ริทตื้นเต้นแทนจัง”ริทที่ลั้นลาอยู่แล้ว พูดตอบแทนพี่โตโน่ด้วยความลั้นลามากขึ้นกว่าเก่าไปอีก

     “มันทำให้ตื้นเต้นขนาดนั้นเลย”เซนถามริทเสียงสูง

     “เซนต้องรอดู แต่ดีใจด้วยแหละพรุ่งนี้งานไม่มี ว่าง งงงงงง”ริทตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะพร่ำเพ้อถึงความสุขที่จะว่างงานพรุ่งนี้ในช่วงเช้า

     “พี่ก็ว่าง ว่างจนถึงบ่าย พรุ่งนี้เราไปหาขนมกินกันนะครับ”พี่โตโน่ที่นานๆจะพูดสุภาพกับบรรดาน้องๆ ส่งยิ้มหวานพูดสุภาพกับคนตัวเล็กแอ๊บแบ๋วข้างๆ

                อนาจ...เซน ชีวิตที่อ้างว้างเพราะแฟนไปไหนไม่รู้ แถมยังต้องมาทนดูสองคนนี้สวีทหวานกัน

     “เซน เดี๋ยวขึ้นไปก่อนนะ ริทกับพี่โตโน่แวะไปซื้อของเซเว่นแป๊ป”ริทที่ยังร่าเริงอยู่บอกพร้องส่งกุญแจห้องให้เซนที่ยังยืนงงกับสองคนนี้

     “อืมๆ กลับมาเร็วๆล่ะกัน”เซนรับกุญแจจากคู่หวานที่เอาแต่ยิ้มกลุ้มกลิ้มไป

                มีอะไรกันสองคนนี้ แกว่งให้คิดตลอดเลย

     “พี่เก่งนะพี่เก่ง หายๆๆๆๆๆๆหายตลอดเลย วันนี้มันวันเกิดเซนนะ วันนี้มันวันสำคัญของเซน”

            เซนไขกุญแจเพื่อเข้าห้องที่หันไปทางไหนก็มักจะหวานหยดเสมอเมื่อสองเจ้าของห้องสถิตอยู่ เคยมั้ยที่เดินไปข้างหน้าก็ริทจ๊ะ ริทจ๋า เดินเข้าครัวก็พี่โน่ครับริทอยากกินไอ้นั่น พี่โน่ริทอยากทำไอ้นี่

                ของ เห้อ!!!(โปรโมทเพลงเพื่อนกันหน่อย)ให้ความหวานของสองคนนี้ที่ทำให้คนรอบข้างอย่างพวกเซนทนไม่ไหวหน่อย

แอบอิจฉานะเนี้ย!!!  

     “บ่นอะไรครับ”เสียงคุ้นๆหูดังขึ้นเมื่อเซนก้าวเข้ามาในห้องที่มืดสนิทของคู่หวาน มีผีรึเนี้ย!!

     “0.0”

     “ตกใจพี่ขนาดนั้นเลยหรอครับ”อ้อมแขนอุ่นๆโอบมาจากด้านหลังที่ห่างจากประตูไม่เท่าไหร่

     “พี่เก่ง!!!”

      “พี่เก่ง!!!!”เซนน้อยที่ยืนอยู่ในความมืดอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อผมเดินเข้าไปสวมกอดที่ด้านหลัง    

     “ก็พี่สิครับไม่งั้นใครจะกล้ากอดเซนแบบนี้”ผมกระซิบเสียงหวานที่ข้างหูเซนเบาๆ

     “พี่เก่งมาอยู่ห้องนี้ได้ไง เข้ามาเจ้าของห้องเขาอนุญาตแล้วหรอ”เซนเบี่ยงตัวหลบผมที่พยายามก้มหอมแก้มยุ้ยๆของเขาอย่างแสนงอน

            น่ารักที่สุดล่ะครับ แฟนผม ^^

     “ถ้าเจ้าของมันไม่ให้กุญแจ พี่จะเข้าห้องมันได้ไงครับ”

     “-0- ปล่อยเซนก่อน เซนจะเปิดไฟ อึดอัดด้วย”เซนดิ้นรนพยายามจะออกจากอ้อมกอดอุ่นๆของผม

     “ไม่เอาหรอก พี่คิดถึงเซน อยากกอด อยากหอม แล้วก็อยากอยู่ใกล้ๆแบบนี้นานๆ”ผมพูดและทำตามสิ่งที่พูดที่ละอย่างด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ก่อนจะหมุนร่างในอ้อมแขนให้หันหน้ามาหา

     “อยากอยู่ใกล้ๆหรอ ชิ!!”เซนผู้น่ารักบุ้ยปากอย่างแสนงอน แต่มันก็แฝงไปด้วยความน่ารัก น่ากอด ซึ่งมันก็ทำให้ผมทนมองอย่างเดียวไม่ได้ จนต้องก้มลงไปหอมแก้มยุ้ยๆนุ่มๆอีกครั้งทั้งสองข้าง

     “ชิอะไรครับ รู้มั้ยว่าพี่รีบมารอเซนเลยนะ แทบทนไม่ไหวเพราะอยากกอดเซนแบบนี้แทบตายตอนดูละ   

     “เซน นนนนนน!!!!”เสียงแหกปากอย่างรื่นเริงของไอ้เด็กตัวเล็กที่ไอ้โน่เพื่อนรักหวงนักหวงหนาดังฝ่าความมืดเข้ามาพร้อมกับที่ประตูห้องเปิดออก

     “ทำไมไม่เปิดไฟวะ”เสียงไอ้แก่หลงเด็กดังขึ้นตามๆมาพร้อมกับไฟที่สว่างโล่ในห้องกว้าง ทั้งๆที่ผมยังกอดที่รักของผมอยู่

     “.0. ว้าว ววววว!!!!”เสียงไอ้ตัวเล็กอุทานอย่างชอบใจ มากกว่าจะตกใจ เมื่อเห็นว่าผมกันเซนอยู่ในสภาพไหน

     “- -!!!”มันคือใบหน้าของไอ้โน่เพื่อนรักที่วางแผนให้ผมมีโอกาสวันนี้

     “เอิ่ม...คือ...พี่เก่งปล่อยเซนก่อน”เซนที่ตอนนี้แก้มเริ่มแดง เพราะสายตาสอดรู้ของไอ้คู่หวานพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนผม ซึ่งคราวนี้ผมก็ยอมปล่อยไปโดยง่าย

     “คิดว่าฉลองกันไปก่อนซะอีก ที่ไหนได้มัวแต่ทำหวานกันอยู่”ไอ้ตัวเล็กเอ่ยอย่างน่ารัก ก่อนที่ไอ้โน่จะยกมือขึ้นมาขยี้หัวมันด้วยความเอ็นดู

     “ไปยุ่งเรื่องของเขา...เอานี้ ให้เซนไปสิ”

     “เออใช่!!! นี่เซนของขวัญจากริทกะพี่โตโน่ สุขสันวันเกิดน้า....เป็นเพื่อนที่น่ารักน่าเลิฟของริทกะพี่โตโน่ตลอดไปน้า....”กล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาษสีเขียวสดใสตามแบบฉบับคนตัวเล็กถูกยื่นมาให้เซนน้อยของผมที่ยังยืนแก้มแดงแต่ยิ้มแก้มแทบแตกเพราะของขวัญที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอะไรจากสองคนตรงหน้า

     “มีความสุขมากๆนะเซน”

     “=^^=”

     “ยิ้มแก้มแตกแล้ว”ผมขัดขึ้นเมื่อเห็นว่าแก้มแดงๆมั้งคู่กำลังยุ้ยอย่างน่าหมั่นเขี้ยว

     “กินเค้กกันเถอะ จะเลยวันเกิดเซนแล้ว ไปๆๆๆ”ริทที่ดูจะอยากกินเค้กเหนือสิ่งอื่นใดเอ่ยขึ้นพร้อมกับผลักดันทั้งผม เซน และไอ้โน่ให้เดินเข้าไปส่วนในของห้องที่จัดไว้เป็นที่รับแขก

                ของขวัญกล่องไม่เล็กไม่ใหญ่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลางห้อง โดยที่ข้างๆมีเค้กก้อนใหญ่ที่หน้าเค้กเป็นรูปหวานๆของคนสองคนว่าอยู่

     “เป่าเค้กกันดีกว่า ^^”ริทที่ตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาเจ้าของวันเกิดเดินดิ่งไปนั่งปุที่ฝั่งหนึ่งของโต๊ะที่เค้าว่างอยู่

     “HAPPY BIRTHDAY TO YOU…HAPPY BIRTHDAY TO YOU.. HAPPY BIRTHDAY… HAPPY BIRTHDAY … HAPPY… BIRTHDAY…. TO …YOU…..”

     “เย้ๆๆๆๆๆ”เสียงปรบมือดีใจของคนตัวเล็กส่งเสียงขึ้นพร้อมกับที่เทียนแล็กๆยี่สิบเล่มจะดับลง ก่อนที่ไฟในห้องจะสว่างขึ้นอีกครั้ง

     “พี่รักเซนนะครับ อยากให้เซนเป็นที่รักที่เลิฟของพี่อย่างนี้นานๆนะครับ”ผมอวยพรให้แก้มยุ้ยข้างๆพร้อมกับก้มลงหอมแก้มยุ้ยนั้นฟอดใหญ่

     “=**= พี่เก่ง!!!”เซนที่เขินแก้มแดง ยกมือขึ้นผลักหน้าผมออกห่างอย่างอายๆ

     “พี่พูดจริงนะ รักเซน รักเซน รักเซน รักเซนที่สุดในโลกเลย”

     “เซนก็รักพี่เก่งเหมือนกัน ขอบคุณนะ ขอบคุณที่พี่เก่งรักเซน^^”

                หวาน นนนนน เจิดที่สุดในช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา วันนี้ผมมีความสุขที่สุด

     “แหวะ!!!กูจะอ้วก กกกก!!!”ไอ้โน่ที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมพูดขัดบรรยากาศหวานๆของผมกับที่รักขึ้นมา

                จะขัดความหวานของกูเพื่อ โน่น!!มึงดูที่รักมึงที่นั่งน้ำลายหยดมองเค้กของที่รักกูโน่น

     “เดี๋ยวมึงไม่อ้วกแน่ ถ้ากูเปลี่ยนจากแก้มเซนเป็นแก้มที่รักมึง”ผมชี้หน้าอย่างข่มขู่ ก่อนจะหันมาหอมแก้มยุ้ยอีกฟอดใหญ่

      “พี่รักเซนนะครับ สุดที่รักของพี่”

***ปล.ด้วยความที่เป็นเรื่องแรก อาจไม่ไหลเท่าไหร่แต่ตั้งใจทำเพื่อม๊านะ

***ปล.2 ฝากเม้น ฝากแนะนำด้วยน้า....