PIERRE DE MUSTIN ปิแอร์ เดอ มัสแตง - เด็ก หนังสือพิมพ์ และคำพยากรณ์
เมื่อหนังสือพิมพ์ที่คุณอ่านไม่ได้บอกข่าวเมื่อวาน แต่มันบอกข่าวที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้!
ผู้เข้าชมรวม
19,429
ผู้เข้าชมเดือนนี้
40
ผู้เข้าชมรวม
19.42K
อัปเดตล่าสุด : 27 ก.ค. 59 / 15:59 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ปิแอร์ เดอ มัสแตง
PIERRE DE MUSTIN
|
ผลงาน (ปัจจุบัน) ของ peecee/สกฤณ
   |
ชอบนิยาย ถูกใจนักเขียน ช่วยกันกด LIKE หน่อยครับ
|
ผลงานอื่นๆ ของ peecee/สกฤณ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ peecee/สกฤณ
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"มาตามใบสั่งค่ะ"
(แจ้งลบ)1. การวางพล็อตเรื่องและการดำเนินเรื่อง ในข้อนี้พูให้คะแนนสูงค่ะ พูชอบตรงที่เปิดเรื่องด้วยบันทึกหรือเหตุการณ์ช่วงปัจจุบันมากๆ เป็นไอเดียที่ไม่เลวเลยทีเดียว แต่หากจะมองมุมกลับการเปิดเรื่องอย่างนี้ก็มีจุดอ่อนเหมือนกันนะคะ เช่นถ้าหากว่าตัวละครของคุณไม่มีมิติ หรือไม่มีจุดเด่น อาจจะทำให้การเปิดเรื่องลักษณะนี้กลายเป็นจุดบอดไป การดำเนินเรื่องค่อนข้างเป็ ... อ่านเพิ่มเติม
1. การวางพล็อตเรื่องและการดำเนินเรื่อง ในข้อนี้พูให้คะแนนสูงค่ะ พูชอบตรงที่เปิดเรื่องด้วยบันทึกหรือเหตุการณ์ช่วงปัจจุบันมากๆ เป็นไอเดียที่ไม่เลวเลยทีเดียว แต่หากจะมองมุมกลับการเปิดเรื่องอย่างนี้ก็มีจุดอ่อนเหมือนกันนะคะ เช่นถ้าหากว่าตัวละครของคุณไม่มีมิติ หรือไม่มีจุดเด่น อาจจะทำให้การเปิดเรื่องลักษณะนี้กลายเป็นจุดบอดไป การดำเนินเรื่องค่อนข้างเป็นไปอย่างน่าสนใจนะคะ ถือว่าเก่งทีเดียวแม้ว่าเนื้อหาจะหนัก แต่ก็ยังทำให้คนอ่านติดตามได้เรื่อยๆ ไม่ติเรื่องปีนะคะ เพราะโดยส่วยตัวคิดว่าผู้อ่านแนวนี้จะต้องมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องดีอยู่แล้ว การดำเนินเรื่อง ช่วงแรกติดจะอืดไปนิดและไม่ค่อยสอดคล้อง แต่ช่วงหลังๆก็ถือว่าอยู่ในระดับพอดีค่ะ การวางพล๊อตมีเอกลักษณ์ดีค่ะ ไม่เหมือนใคร พูให้ 32 เต็ม 35 ค่ะ 2. การใช้ภาษาและการสะกดคำ มีข้อติเล็กๆน้อยๆว่า บทที่ 1 ปิแอร์สงสัยว่าชายคนนั้นเป็นใคร หากคนที่ไม่ทราบภาษาฝรั่งเศสแล้ว จะไม่รู้ว่าภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่มีเพศ เพราะฉะนั้น ควรใช้คำว่า คนๆนั้นเป็นใครจะดีกว่า ส่วนอากัปกิริยาต่างๆ ที่แสดงในเรื่องนั้น ใช้คำเปรียบเปรยที่ยังๆไม่ค่อยเข้าใจอยู่มาก อาจเป็นการเข้าใจผิดในเรื่องของกิริยา เรื่องพวกนี้คุณต้องฝังส่วนรวมนะคะ เพราะคุณจะเอาเพียงแต่ว่าคุณเข้าใจคนเดียวคงไม่ได้เพราะคุณแต่งนิยายให้คนอื่นอ่าน ไม่ใช่แต่งให้ตัวเองอ่านเอง การสะกดคำผิดง่ายๆพบได้ทั่วไปในเรื่องนะคะ พูไม่ทราบว่าคุณแต่ลงในเวิร์ดก่อนรึไม่เพราะ ถ้าเป็นในเวิร์ด จะมีการแก้คำผิดอัตโนมัตินะคะ แนะนำให้ใช้ดู การบรรยายต่างๆก็ตัดตอนเกินไปหน่อยนะคะ ถึงคุณจะเห็นว่าการบรรยายบางส่วยดูฟุ้งเฟ้อ แต่มันก็ควรใส่เป็นเสน่ห์นิยาย และการบรรยายส่วยที่(คุณคิดว่า)สำคัญ บางอย่างนะคะ แค่บางอย่างเท่านั้น บางอย่างนั่นแหละค่ะฟุ้งเฟ้อเกินจำเป็น น่าจะมีคำประมาณว่าเสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันทำให้.... ประมาณนี้บ้างนะคะ เพราะการบรรยายคือเสน่ห์อย่างหนึ่งของนิยายเลยทีเดียว ห้ามมองข้ามเด็ดขาด พูให้ 25 เต็ม 35 ค่ะ 3. ตัวละคร ข้อนี้ ถือว่าโชคไม่ดีที่คุณเลือกระดับอะระชินะคะ เพราะพูค่อนข้างเข้มงวดกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ พูโอเคกับการที่นิยายของคุณจะเป็นนิยายที่เน้นเนื้อเรื่องนะคะ แต่แนวคิดของตัวละคร ยังขาด dark side และการกระทำยังขาดที่มาที่ไป ไม่เป็นไปตามธรรมชาติของมนุษย์ พูดง่ายๆคือไร้เสน่ห์ ไม่ชวนติดตามเอาซะเลย เคยเห็นนิยายที่ประสบความสำเร็จมากๆขนาดที่มีคนอยากเป็นแฟนกับตัวละครรึเปล่าคะ พูเชื่อว่าจะไม่พบในเรื่องคุณ ยกตัวอย่างง่ายๆ อย่างปิแอร์ เขาคือข้อผิดพลาดอย่างรุนแรงของคุณ พูเข้าใจว่าคุณต้องการให้ปิแอร์เป็นเด็กฉลาด โดยการที่คุณควบคุมอายุของเขา ให้เด็กตอนอ่านจดหมาย แต่คุณต้องไม่ลืมนะคะ ว่าไม่มีเหตุผลที่ปิแอร์จะต้องทำตามที่จดหมายบอก จริงรึเปล่าคะ ตรงนี้ถือว่าเป็นการที่ ไม่มีที่มาที่ไปของตัวละคร ซึ่ง บางคนดีก็ดีสุดโต่ง บางคนที่เหมือนจะเลว แต่ก็เป็นแค่คนน่ารำคาญเท่านั้น ทำให้เรื่องของคุณดูไม่ใกล้เคียงเค้าโครงความจริงเท่าไหร่นัก ปิแอร์ชอบที่จะคิดว่าคนนู้นเป็นอย่างนี้ คนนี้เป็นอย่างนั้นด้วยการดูลักษณะหน้าตา แต่ในความเป็นจริง ควรจะให้เกิดสถานการณ์ที่ทำให้ปิแอร์คิดอย่างนั้นมากกว่า ที่เรื่องคุณดำเนินมาด้วยดีเพราะ คุณปรับตัวละครเข้าหาพล๊อตเรื่อง คุณควรนำตัวเองเข้าไปแทนที่ของตัวละครดูนะคะ ว่าถ้าคุณอยู่ ณ ตรงนั้น สถานการณ์นั้น มีความสามารถนั้น คุณจะทำอย่างไร การโต้ตอบมันออกจะขัดๆไปนะคะ ข้อนี้พูไม่ให้ผ่านนะ เพราะถ้าหากว่าตัวละครไม่สมจริง คุณจะทำให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมได้อย่างไร พูให้ 5 เต็ม 20 ค่ะ 4. การจัดหน้ากระดาษ อันที่จริง พูไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องนี้นะ เพราะสำคัญที่เนื้อหามากกว่า แต่ตัวอักษรคุณเล็กเกินไปทำให้อ่านยาก วรรคตอนก็ผิดค่อนข้างเยอะ นิยายของคุณเป็นนิยายที่ต้องใช้สมองในการอ่านอยู่แล้ว อย่าให้ต้องใช้สมองเพิ่มในการแปลประโยคที่วรรคผิดของคุณเลยค่ะ พูให้ 7 เต็ม 10 ค่ะ รวมคะแนน 69 เต็ม 100 ค่ะ (ในแง่พู ถือว่าปล่อยเกรดนะ คะแนนรับนี้) ห้ามโกรธพูนะ ห้ามเคืองด้วย ถ้าคุณเลือกระดับ อะเมะ หรือระดับคะมินาริ คุณอาจจะได้เกือบเต็มหรือเต็มเลยก็ได้นะ แต่ถ้าในระดับนี้พูผ่อนให้ได้มากที่สุดแค่นี้จริงๆ ที่จริงพูชอบนิยายของคุณมาก นิยายคุณ เด่นเรื่องการดำเนินเรื่อง ยอมรับว่าสนุกมาก แต่วิจารณ์ก็ต้องเป็นไปตามกฎค่ะ อย่างไรก็ลองอ่านและปรับใช้ดูนะคะ สุดท้ายต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าคำอาจจะแรงไปบ้าง ไหมพรมเก่า อ่านน้อยลง
ไหมพรมเก่า | 17 ส.ค. 53
-
16
-
0
"กลิ่นอายของยุโรปยุคกลาง(หรือเปล่า) นักส่งหนังสือพิมพ์ และฆาตกรรม"
(แจ้งลบ)น่าสนใจ เป็นความคิดแรกที่รู้สึกตอนเห็นข้อมูลเบื้องต้น เป็นเรื่องราวของเด็กชายที่มีหน้าที่ “ส่งหนังสือพิมพ์” ให้ชาวเมือง และที่น่าสนใจมากคือข่าวในหนังสือพิมพ์เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิด “ในวันนี้” เป็นคำพยากรณ์ โดยที่เขาต้องทำตามกฎที่ว่า ห้ามอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์-ห้ามให้ใครรู้ว่าเขาคือเด็กส่งหนังสือพิมพ์ ... อ่านเพิ่มเติม
น่าสนใจ เป็นความคิดแรกที่รู้สึกตอนเห็นข้อมูลเบื้องต้น เป็นเรื่องราวของเด็กชายที่มีหน้าที่ “ส่งหนังสือพิมพ์” ให้ชาวเมือง และที่น่าสนใจมากคือข่าวในหนังสือพิมพ์เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิด “ในวันนี้” เป็นคำพยากรณ์ โดยที่เขาต้องทำตามกฎที่ว่า ห้ามอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์-ห้ามให้ใครรู้ว่าเขาคือเด็กส่งหนังสือพิมพ์ แต่กฎเริ่มถูกแหกโดยไม่ตั้งใจซะงั้น สำนวนการเขียนสวยมาก และปมปริศนาที่วางไว้ก็น่าติดตามมากขึ้นทุกๆบทที่อ่าน อ่านน้อยลง
ชานนา ชวัลลา/อัลเดบารัน/ปั้นน้ำ | 11 ม.ค. 56
-
4
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม""BlackReader" รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)PIERRE DE MUSTIN::ปิแอร์ เดอ มัสแตง เรื่องราวของเด็กชายลึกลับที่ส่งหนังสือพิมพ์ เขามีกฏที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งคัดในการเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ เมื่อเข้า ทำผิดกฏ? เรื่องราวในเมืองที่เริ่มวุ่นวาย ฆาตกรรม การฆ่าเด็ก ภายใต้หน้ากากของชาวบ้าน อะไรคือคนร้ายตัวจริงกันนะ? คุยกันสบายๆก่อนเนอะ แต่งออกมาได้เก่งจริงๆ อ่านแล้วทำให้เฮี ... อ่านเพิ่มเติม
PIERRE DE MUSTIN::ปิแอร์ เดอ มัสแตง เรื่องราวของเด็กชายลึกลับที่ส่งหนังสือพิมพ์ เขามีกฏที่ต้องปฏิบัติอย่างเคร่งคัดในการเป็นเด็กส่งหนังสือพิมพ์ จะเกิดอะไรขึ้นล่ะ เมื่อเข้า ทำผิดกฏ? เรื่องราวในเมืองที่เริ่มวุ่นวาย ฆาตกรรม การฆ่าเด็ก ภายใต้หน้ากากของชาวบ้าน อะไรคือคนร้ายตัวจริงกันนะ? คุยกันสบายๆก่อนเนอะ แต่งออกมาได้เก่งจริงๆ อ่านแล้วทำให้เฮียติดตามไปเรื่อยๆ ถ้าไม่ติดว่าต้องอ่านคิวอื่นด้วยก็จะนั่งอ่านให้จบนั่นแหละนะ (น่าเสียดายตอนที่ 18 ฮ่าๆ) สำหรับเฮียเมื่อได้อ่านแล้วรู้สึกว่า เห้ย ตูอยากเป็นนักส่งหนังสือพิมพ์บ้างจัง มันดูเท่ดีนะ ถึงแม้จะสงสารปิแอร์ก็ตาม เล่นสลบไปกี่รอบนั้น เลือด มึนหัว เลือด มึนหัว สลบ ล้ม ผลัก หัวชน โอ๊ยน่าสงสาร ถ้าเป็นเด็กปกติอาจตายตั้งแต่หัวไปชนอย่างแรงแล้วนะนั่น ดีนะเป็นเด็กในนิยาย (แหงล่ะถ้าปิแอร์ตายแล้วจะแต่งต่อทำไม) เข้าเรื่องกัน 1.5/2 ด้านที่1 ด้านภายนอก ชื่อเรื่องเฮียพูดได้ไม่เต็มปากว่ามันดูน่าสนใจ เพราะยังขาดการสะท้อนของเรื่องว่าเรื่องนี้มีอะไร คนที่เห็นแว่บแรกอ่านชื่อเรื่องก็นึกว่า เห้ย! ประวัติตัวละครหรอ แต่เฮียว่าถ้าเข้ามาอ่านล่ะก็ติดแน่นอน แต่ยังไงซะ ถือว่าพวกที่อ่านแต่ชื่อเรื่องผ่านๆเนี้ย โอกาสเข้ามาดูค่อนข้างน้อยเลยนะ เรื่องของบทนำ เฮียคิดว่าทำได้ดีเลยทีเดียว เปิดเรื่องมาก็กลายเป็นว่าเรื่องราวเป็นการเล่าย้อน ซึ่งนับว่าเป็นจุดสนใจให้คนอยากดูตอนต่อไปมาก ถึงแม้จะสั้นไป แต่ถ้าให้คนสนใจมันก็พอแล้วนี่ ดีกว่าเราเล่ายาวแต่ไม่มีสิ่งดึงดูดเพราะฉะนั้น สำคัญมันอยู่ที่การชักนำนะครับมาถูกทางแล้ว 3/3 ด้านที่ 2 ด้านภายใน โครงเรื่อง พล๊อตเรื่อง สุดยอดเลยครับผมเทใจให้เลย เข้มข้นเรื่อยๆ ตอนแรกนึกว่าเรื่องจะเรียบแบบเส้นตรง ซักพักเริ่มมีกระตุกๆบ้าง จนอินและลุ้นไปกับเรื่องราว นับว่าดีมากจริงๆการที่ปล่อยให้เรื่องมาแบบเรียบๆแล้วเริ่มที่จะกระตุ้น มันทำให้ผู้อ่านสนุก แต่การหักมุมนี่ก็เป็นจุดเด่นสินะ อุตส่าเดาไว้ตั้งเยอะ แต่กลับมาเป็นแบบนี้บ้าง แบบนั้นบ้าง ก็ทำให้เราลุ้นอยู่เหมือนกันนะ แนวสืบสวน ปมมันไม่เยอะ เพราะมันเป็นเรื่องเดียวกันโยงกันหมด มันทำให้เราไม่สับสน และคำตอบของปมก็ค่อยๆกระจ่างเรื่อยๆ 2.5/3 ด้านที่3 ด้านสิ่งแวดล้อม กิริยาตัวละครต่างๆอธิบายมาได้ดีสำหรับผม มันเหมือนเป็นเมืองและผู้คนที่นึกขึ้นมาในหัวเป็นเรื่องจริงไปเลย มันเพลินมาก ซึ่งเป็นการแต่งที่เป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง แต่บางบทที่ปิแอร์ดูร้อนรนมากเกินไปแล้วพูดติดๆขัดๆ มันไม่สมเหตุสมผลกันแน่นอนว่าผู้ใหญ่เขาจะเชื่อว่าพูดความจริง บางทีเราก็ดูปิแอร์ไม่ออกว่าเขาจะอยากปิดความลับหรือจะจงใจให้ความลับมันแตกกันแน่ ฮา แต่บางบทของชาวบ้านบางคน มันพูดลงท้าย หรือ ใช่ไหม อีกเป็นแน่ เฮียว่ามันแปลกๆ มันเหมือนนิยายที่ถูกแปลมาจากต่างประเทศเพราะ ถ้าเราพูดกันในชีวิตจริง คำพวกนี้คงฟังดูขัดแน่นอน “พีจะไปนอนแล้วหรือ” “พีจะไปนอนแล้วหรอ” อันไหนมันดูมีชีวิตกว่ากันล่ะครับว่ามั้ย แต่ถ้าเลือกที่เป็นเอกลักษณ์ คนอ่านก็ต้องปรับตัวกับบทสนทนานี้อยู่นานพอสมควร แต่การแทนตัวละครปิแอร์ว่าเขา เด็กส่งไปรษณีย์ เด็กส่งหนังสือพิมพ์ มันทำให้เกิดความหลากหลายและทวนความจำว่าเขาเป็นใครกันแน่ 1.5/2 ด้านที่4 พิมพ์ นับว่าบรรยายได้ดีและนึกภาพ การทำตัวหนาเพื่อทวนเหตุการณ์นั้นๆเพื่อให้เรากระตุ้นนับว่าเป้นจุดเด่น หากแต่ติดขัดบ้างในการบรรยายที่ใช้คำดูสิ้นเปลือง รวบๆบ้างจะเป็นการดี แม้จะเป็นคำเล็กๆน้อยๆ ก็ขอให้อ่านทวนดูดีๆว่าจะมีคำไหนมาแทนคำที่ดูยุ่งยากจุกจิก “ฆาตกรรม...เหตุการณ์เช่นนี้ แทบจะไม่เคยมีให้เห็นเลยในเมืองทรัวส์” อาจปรับให้ดูสั้นและรวบรัด “ฆาตกรรม...เหตุการณ์เช่นนี้ แทบจะไม่เคยเห็นในเมืองทรัวส์” มันดูเราไปฉากที่ดูตกใจมากกว่าที่จะยืดยาวจนหายลุ้น อันนี้ลองยกตัวอย่างไม่ต้องไปแก้ แต่พยายามปรับในการแต่งต่อๆไปครับ แต่มีส่วนการเว้นวรรคที่เหมือนเดิมเลย ยังเว้นแบบงงๆ เดี๋ยวสั้นเดี๋ยวยาวเฮียเริ่มอยากรู้ล่ะขอเหตุผลด้วย มันอ่านขัดๆ มันมีเรื่องสำคัญต้องเว้นหรอ ก็ไม่ใช่ ก็เริ่มงงไงล่ะ คะแนนรวม 8.5/10 ก็ถือว่ามันเป็นนิยายที่มีเสน่ห์แตกต่างล่ะนะ ปรับอีกนิดปรับอีกหน่อยสู้ๆ ความในใจ :: บางทีการที่เราแต่งแบบนี้มันเหมือนนิยายที่เราแปลมา และคำบางอย่างมันดูขัดต่อผู้อ่านแบบเฮีย การที่บทสนทนาเป็นตามหลักการแต่ไร้หลักธรรมชาติ มันจะส่งผลให้ผู้อ่านดูเอื่อยๆตามตัวละคร ไม่ถูกกระตุ้นถึงแม้บางฉากจะมาช่วย แต่อย่าลืมว่าบทสนทนาเป็นตัวหลักของเรื่องนี้ ถ้าเราอ่านที่เฮียพิมพ์ก็ไม่ต้องเชื่อหากคิดว่ามันไม่ควร แต่ถ้านำไปปรับได้ก็ถือเป็นการดีอย่างมาก คำว่าทีเดียวเชียว ทีเดียว มักจะเป็นการแต่งของคนสมัยก่อน ซึ่งเขาแต่งได้น่าหลับมากถ้าเคยไปอ่านบางเรื่อง... อ่านน้อยลง
BlackReader | 31 ม.ค. 59
-
1
-
0
"กลิ่นอายของยุโรปยุคกลาง(หรือเปล่า) นักส่งหนังสือพิมพ์ และฆาตกรรม"
(แจ้งลบ)น่าสนใจ เป็นความคิดแรกที่รู้สึกตอนเห็นข้อมูลเบื้องต้น เป็นเรื่องราวของเด็กชายที่มีหน้าที่ “ส่งหนังสือพิมพ์” ให้ชาวเมือง และที่น่าสนใจมากคือข่าวในหนังสือพิมพ์เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิด “ในวันนี้” เป็นคำพยากรณ์ โดยที่เขาต้องทำตามกฎที่ว่า ห้ามอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์-ห้ามให้ใครรู้ว่าเขาคือเด็กส่งหนังสือพิมพ์ ... อ่านเพิ่มเติม
น่าสนใจ เป็นความคิดแรกที่รู้สึกตอนเห็นข้อมูลเบื้องต้น เป็นเรื่องราวของเด็กชายที่มีหน้าที่ “ส่งหนังสือพิมพ์” ให้ชาวเมือง และที่น่าสนใจมากคือข่าวในหนังสือพิมพ์เป็นเหตุการณ์ที่จะเกิด “ในวันนี้” เป็นคำพยากรณ์ โดยที่เขาต้องทำตามกฎที่ว่า ห้ามอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์-ห้ามให้ใครรู้ว่าเขาคือเด็กส่งหนังสือพิมพ์ แต่กฎเริ่มถูกแหกโดยไม่ตั้งใจซะงั้น สำนวนการเขียนสวยมาก และปมปริศนาที่วางไว้ก็น่าติดตามมากขึ้นทุกๆบทที่อ่าน อ่านน้อยลง
ชานนา ชวัลลา/อัลเดบารัน/ปั้นน้ำ | 11 ม.ค. 56
-
4
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น