ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นิทานก่อนนอนของคิม จงแด

    ลำดับตอนที่ #11 : [LuChen] My Boyfriend [Load 100%]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 813
      1
      15 ม.ค. 57

    Tag: My Boyfriend

    Paring: LuChen

    Tag: Romantic Comedy

    Note: ตลกๆ ฮาๆ ค่ะ คลายเครียด ^^

     

     

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              ไม่ว่าใครๆ ก็คงอยากจะเป็นแฟนของซูเปอร์สตาร์อย่างลู่หาน แต่ใครเล่าจะรู้บ้างว่าชีวิตของการเป็นแฟนของซูเปอร์สตาร์น่ะมันลำบากขนาดไหน นอกจากจะคบกันแบบลับๆ แล้วยังต้องไม่ให้แฟนคลับรู้ด้วย ไม่งั้นมีหวังเจอแฟนๆ ของลู่หานแอนตี้แหง

     

              แน่นอนว่าจงแดเคยคิดอยากจะเลิกกับลู่หานหลายครั้งล่ะ แต่ว่ามันก็เลิกไม่ลงเพราะหัวใจของคิม จงแดไม่อาจจะขาดลู่หานได้แล้วจริง...

     

              “เฮ้ยแด วันนี้แกไปเดทกับพี่ลู่ใช่ป่ะ”เสียงหวานของเพื่อนสนิทร่างเล็กนามพยอน แบคฮยอนเอ่ยถาม เห็นมันตัวเล็กน่ารักแบบนี้ จริงๆ แล้วมันแมนนะขอบอก มันมีแฟนเป็นถึงน้องคยองซูดาวชมรมคหกรรมเชียวนะ พอข่าวสองคนนี้กระจายเท่านั้นล่ะน้องชายสุดที่รักของเขาถึงกับคลั่งเลยทีเดียว

     

              ก็นะ แหม คิม จงอินแห่งชมรมเต้น หล่อเลือกได้ สาวๆ มาให้เลือกถึงที่แต่ไม่สน ดันอยากได้คนสวยแห่งชมรมคหกรรมซะอย่างนั้น พอรู้ว่าคยองซูมีแฟนเป็นใครถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับสามวันเต็มๆ จนวันนี้จงแดก็ยังคงได้ยินน้องชายพูดถึงคู่แพคฮยอนกับคยองซูว่า

     

              “สาวๆ เดี๋ยวนี้เป็นเลส(?)กันหมด”

     

              “อืม ใช่แล้วล่ะมีไรป่าว”เรากลับมาเข้าเรื่องกันต่อเถอะ ร่างเล็กตอบกลับไปพลางมองเพื่อนรักที่โอบเอวร่างเล็กกว่ามานั่งตรงข้ามตนเองบนม้านั่งใต้ต้นเมเปิ้ลในช่วงบ่ายที่คุณครูทุกท่านเข้าประชุม

     

              “กะจะมาชวนไปฉลองวันครอบรอบคบกันสามร้อยวันของกูกับคยองอ่ะ”แพคฮยอนว่าพลางถอนหายใจอย่างเสียดายที่เพื่อนติดเดทกับพ่อซูเปอร์สตาร์หน้าหวานสุดห้าว

     

              “ฮ่าๆ อย่าเลยถึงฉันจะว่าง ก็ไม่อยากไปเป็นกขค.พวกแกสองคนหรอกนะ”จงแดว่าพลางยิ้มบางๆ ดูสวยน่ารักมากๆ ในสายตาแพคฮยอนและคยองซู ทั้งสองคนล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจงแดมีของดีทำไมถึงไม่โชว์จะปิดบังไปทำไม

     

              “อ่าโอเคๆ ว่าแต่เสาร์นี้เค้ากับแพคจะไปเที่ยวเอเวอร์แลนด์ ไปด้วยกันป่าว”คยองซูรับคำก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนรักเมื่อนึกขึ้นได้

     

              “เอเวอร์แลนด์เสาร์นี้เหรอ? ไม่แน่ใจอ่ะเห็นพี่ลู่ว่าจะพาไปกินหนมที่เมียงดงอ่ะ”ร่างเล็กว่าพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

     

              “ว้า~~ น่าเสียดายว่ะ ศุกร์นี้พี่ชายกูจะกลับมาแล้วนะเว้ยพี่อี้ฟานอ่ะ พี่กูเลยจะพาไปเที่ยวเอเวอร์แลนด์อ่ะ เห็นว่ามึงชอบไปเลยให้กูมาชวน แต่ถ้ามีนัดกับผัวแล้วก็ไม่เป็นไร”แพคฮยอนว่าอย่างเสียดาย เพราะใจจริงๆ เขาก็ไม่ค่อยเห็นด้วยหรอกที่เพื่อนคบกับดาราหนุ่มอย่างลู่หานเพราะฝ่ายนั้นมีข่าวกับเสียหายกับสาวๆ บ่อยมาก เขากลัวเพื่อนจะเสียใจ เลยคิดที่จะจับคู่ให้เพื่อนคู่กับพี่ชายเขา เพราะเป็นโชคดืที่อี้ฟานก็ชอบจงแดอยู่แล้ว

     

              “แบคอ่ะ >///< ว่าแต่พี่อี้ฟานเรียนจบแล้วเหรอ...”ร่างเล็กว่าอย่างเขินๆ พลางทุบแขนเล็กๆ ของเพื่อนด้วยความเขินเมื่อเพื่อนเรียกแฟนของตนเองว่าผัว ก่อนจะเปลี่ยนหน้าเป็นสงสัยระคนดีใจเมื่อรู้ว่าพีชายเพื่อนกำลังจะกลับมาจากแคนาดาหลังจากไปเรียนมหาวิทยาลัยที่โน่นหลายปี

     

              “จบแล้วดิ่ ไม่ได้จบธรรมดาน่ะ มาพร้อมเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ตามที่ใครบางคนบอกว่าอยากได้ด้วย อ้อ พี่อี้ฟานบอกด้วยว่าจะกลับมาทวงคำสัญญาที่ใครบางคนให้ไว้ด้วยล่ะ”แพคฮยอนบอก เท่านั้นล่ะสีหน้าของเพื่อนก็เริ่มจะเปลี่ยนไป เพราะอะไรร่างโปร่งรู้ดี

     

              “.....”

     

              “เป็นไรอ่ะ แด”เสียงหวานของคยองซูเอ่ยเรียกเมื่อเห็นเพื่อนมีสีหน้าไม่ดีสักเท่าไหร่

     

              “ทำไงดี ฉะ...ฉันคงทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่อี้ฟานไม่ได้แล้วอ่ะ”

     

              “คำสัญญาอะไรเหรอ...”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              หลังเลิกเรียน...

     

              บนรถของลู่หาน

     

              “เป็นไรครับตัวเล็ก ไม่สบายรึเปล่า หน้าซีดนะๆ”ชายหนุ่มเอ่ยถามคนรักวัยมัธยมด้วยความสงสัย ขณะเอื้อมตัวไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้คนรักอย่างเช่นทุกครั้ง

     

              “ปล...ปล่าวหรอกฮะ ว่าแต่วันนี้เราจะไปไหนเหรอฮะ”ร่างเล็กปฏิเสธพลางยิ้มให้อีกคนสบายใจ ก่อนจะถามถึงจุดหมายปลายทางในการเดทวันนี้

     

              “นัมซานทาวเวอร์”

     

              “หือ? ไปทำไมฮะนัมซานทาวเวอร์ เมื่อวันอาทิตย์เราก็เพิ่งไปมาเองไม่ใช่เหรอฮะ”ร่างเล็กถามอย่างสงสัย พลางสบดวงตากลมโตเหมือนกวางของคนรักที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดยี่ห้อดังราคาแพงดีไซน์สวย

     

              “วันนี้ฮยองจะพาเราไปดินเนอร์ไงครับ ไม่ต้องห่วงนะฮยองโทรบอกแม่ของตัวเล็กแล้ว วันนี้คุณแม่ให้กลับได้ไม่เกินสี่ทุ่ม พรุ่งนี้ตัวเล็กมีสอบย่อยใช่มั้ย”ชายหนุ่มตอบพลางส่งยิ้มให้ ร่างเล็กพยักหน้ารับ

     

              “ฮะ...”

     

              “ถ้าง่วงก็นอนก่อนได้นะตัวเล็กถึงเมื่อไหร่เดี๋ยวฮยองปลุกนะครับ”ร่างโปร่งว่าพลางลูบหัวคนตัวเล็กที่เบาะข้างคนขับเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน เหมือนเป็นการปลุกความง่วงงุนที่ถูกซ่อนเอาไว้ให้ออกมา ไม่นานนักเปลือกตาบางก็ปิดสนิทร่างเล็กก็เข้าสู่ห่วงนิทรา...

     

              ลู่หานที่เพิ่งออกรถมาได้ไม่ไกลเท่าไหร่ก็หยุดรถเข้าข้างทางทันที ก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบผ้าห่มผืนบางที่เบาะหลังมาคลุมบนร่างของคนขี้หนาวเอาไว้ก่อนที่จะ...

     

              จุ้บ!!

     

              “ฮยองรักเรานะครับตัวเล็กของฮยอง”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              22.30 น.

     

              “ฮยองกลับก่อนนะตัวเล็ก เดี๋ยวเย็นวันศุกร์ฮยองจะโทรมาคอนเฟิร์มเรื่องนัดของเรานะครับตัวเล็ก”ร่างโปร่งเอ่ยลาร่างเล็กที่ตาปรือๆ อยู่หน้าประตูบ้านกับผู้เป็นมารดา

     

              “ฮะ ฮยอง ซัลจาโยนะฮะ ฮ้าวววว”ร่างเล็กรับคำก่อนจะบอกราตรีสวัสดิ์ พลางหาวหวอดๆ บอกลาคนรัก ปล่อยให้มารดากลับเข้าไปในบ้านเพียงลำพัง

     

              “ซัลจาโยครับตัวเล็กของฮยอง จุ๊บ ฮยองไปล่ะ”ร่างสูงเอ่ยราตรีสวัสดิ์ ก่อนจากก็มิวายทำให้คนตัวเล็กเขินจนหายง่วงไปเลยทีเดียว

     

              “อ๊ะ! ลู่ฮยองบ้า ///

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              “เออ นี่สรุปเรื่องเที่ยววุ่นพรุ่งนี้เอาไง”ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง แพคฮยอนก็เอ่ยคำถามเดิมอีกครั้ง ร่างเล็กถอนหายใจ

     

              “ก็ยังไม่รู้อ่ะ ลู่ฮยองยังไม่โทรมาบอกเลย...”ร่างเล็กว่าพลางนอนเท้าแขนทั้งสองอยู่บนโต๊ะ ดวงตากลมโตภายใต้แว่นตากรอบหนาจ้องมองสมาร์ทโฟนเครื่องหรู ราวกับว่าถ้าจ้องแล้วคนที่พูดถึงจะโทรมาอย่างไรอย่างนั้น

     

              “ถ้างั้นฉันจะบอกอี้ฟานฮยองนะว่าน...”ยังไม่ทันที่แพคฮยอนจะเอ่ยจบ เสียงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูของจงแดก็ดังขึ้นเสียก่อน

     

              Rrrrrrr

     

              ‘ลู่ฮยอง

     

              “ยอบอเซโยฮะลู่ฮยอง”ทันทีที่แฟนหนุ่มโทรมา คนตัวเล็กก็รีบรับทันทีพร้อมทั้งกรอกเสียงหวานไปตามสาย เสียจนแพคฮยอนรู้สึกหมั่นไส้

     

              ตอนนี้ว่างรึเปล่าตัวเล็ก ฮยองโทรมากวนเวลาเรียนรึเปล่า ปลายสายเอ่ยถาม

     

              “เปล่าฮะไม่ได้กวนฮะ เป็นคาบว่างพอดีฮะ ลู่ฮยองมีอะไรรึเปล่าฮะ”ร่างเล็กพูดไปพลาง ระบายยิ้มเต็มใบหน้าไปพลาง ทำเอาเพื่อนสนิทอย่างแพคฮยอนหมั่นไส้ (หมั่นไส้ปลายสายนะ ไม่ได้หมั่นไส้จงแด: แพคฮยอน)

     

              คือ...เรื่องนัดวันพรุ่งนี้น่ะ ฮยองขอโทษนะ คือ...พรุ่งนี้ฮยองมีถ่ายแบบกะทันหันน่ะ ตัวเล็กอย่าโกรธ อย่างอนฮยองนะ สิ้นคำพูดของปลายสาย รอยยิ้มบนดวงหน้าหวานถึงกับค้างไปเลยทีเดียว ก่อนที่เรียวปากบางที่เคยแย้มยิ้มกว้าง จะค่อยๆ หุบหลงจนกลายเป็นไร้รอยยิ้มไป ดวงตาหวานมีความน้อยใจแฝงอยู่ในที

     

              “ระ...เหรอฮะ ไม่เป็นไรหรอกฮะ มันเป็นงานนี่นา ไม่ต้องห่วงฮะ ผมไม่เป็นไรฮะ”ร่างเล็กตอบพลางบังคับเสียงและอารมณ์ความรู้สึกน้อยใจไม่ให้ออกมา

     

              แน่ใจนะครับตัวเล็ก ฮยองขอโทษจริงๆ นะ เดี๋ยวตอนเย็นฮยองพาไปเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เค้กนะครับตัวเล็กของฮยอง อ๊ะ ฮยองไปก่อนนะผู้กำกับเรียกแล้ว รักนะครับตัวเล็ก ปลายสายว่าอย่างรู้สึกผิดก่อนจะวางสาวไป ปล่อยให้จงแดค่อยๆ ลดโทรศัพท์ลงช้าๆ ด้วยความน้อยใจที่เก็บสะสมมาไว้นานแล้ว นัยน์ตาหวานมีน้ำใสๆ คลอเต็มหน่อยตา แต่ก็ไม่ไหลออกมา ร่างบางบอกตัวเองไม่ให้ร้องไห้ เพราะอีกคนมีงานเขาจะมาน้อยใจไม่ได้ เพราะก่อนคบกันก็ทำใจไว้แล้วว่าลู่หานคงไม่ค่อยมีเวลาให้แน่ๆ

     

              “เป็นไรวะแด ลู่ฮยองบอกว่าไรวะ”แพคฮยอนถามด้วยความเป็นห่วงทันทีเมือเห็นอาการของเพื่อนรัก

     

              “ลู่ฮยองบอกว่าพรุ่งนี้ลู่ฮยองติดงานไปด้วยไม่ได้แล้ว...”ร่างเล็กเอ่ยเสียงเบา ไม่อยากให้การพูดกระเทือนจนน้ำตาไหลออกมา

     

              “งั้น...พรุ่งนี้แกไปเที่ยวกับฉันมั้ย?”

     

              “อืม...เอาสิ”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              เช้าวันต่อมา...

     

              ปิ๊ง ป๊อง

     

              เสียงกดกริ่งที่หน้าบ้าน ดึงความสนใจของคุณนายคิม แทยอนที่กำลังนั่งดูรายการวาไรตี้ที่(ว่าที่)ลูกเขยไปออกได้เป็นอย่างดี คิวเรียวสวยของหญิงสาววัยสี่สิบขมวดมุ่นด้วยความสงสัยว่าใครมา แต่ก็ยอมลุกที่จะไปเปิดประตูให้

     

              “ค่า...สวัสดีค่ะ ใครค...อ้าว ลู่หาน”เสียงหวานและดวงหน้าหวานที่ลูกชายได้พิมพ์ทำหน้าฉงนเมื่อเห็นลูกเขยที่เป็นถึงซูเปอร์สตาร์ชื่อดังยื่นอยู่หน้าประตูบ้านโดย ในอ้อมแขนมีช่อกุหลาบขาวช่อใหญ่อยู่ด้วย

     

              “สวัสดีครับคุณแม่”ทันทีที่ได้พบหน้าแม่ยาย ก็เอ่ยทักทายด้วยความสุภาพทันที

     

              “ส...สวัสดีจ้ะ”ดูเหมือนแทยอนจะยังงุนงงไม่หาย ไหนลูกชายสุดที่รักของเธอบอกว่าวันนี้ลู่หานติดถ่ายแบบอย่างไรล่ะ

     

              “ตัวเล็กอยู่มั้ยครับ?”เอ่ยถามถึงเป้าหมายของตนทันทีอย่างไม่รอช้า

     

              “จ...จงแดไม่อยู่หรอกจ้ะ ออกไปเทียวเอเวอร์แลนด์กับแพคฮยอนแล้วล่ะจ้ะ”คุณนายคิมตอบ

     

              “ง...งั้นเหรอครับ”เสียงลู่หานดูหงอยๆ เล็กน้อย เพราะรู้สึกแผนเซอร์ไพรส์คนรักมันจะทำให้ทุกอย่างดูรวนไปหมด

     

              “ใช่จ้ะ ก็เห็นแดบอกแม่ว่าลู่หานติดถ่ายแบบ แม่ก็เลยอนุญาตให้แดไปเที่ยวกับตาอี้ฟานน่ะจ้ะ”แทยอนว่าพลางยกมือขึ้นกอดอก

     

              “อี้ฟาน? ใครเหรอครับอี้ฟาน”

     

              “ตาอี้ฟานน่ะเหรอก็เป็น....”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              “นี่ๆ เราจะเล่นอะไรก่อนดีอ่ะ”เสียงหวานของคยองซูถามขึ้น หลังจากที่ทั้งสี่คนเข้ามาอยู่ในสวนสนุกเอเวอร์แลนด์เรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยทั้งสามยืนนิ่งช่วยกันคิด ปล่อยให้คนที่อายุมากที่สุดมองด้วยสายตาขำๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายเสนอ...

     

              “ชิงช้าสวรรค์มั้ย คนน้อยดีจะได้ไม่ต้องรอต่อแถวนาน”สิ้นคำเสนอของพี่ชายรูปหล่อร่างสูงของพยอน แพคฮยอนนามว่าอู๋ อี้ฟาน เด็กน้อยทั้งสามพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย ก่อนที่แพคฮยอนจะออกแรงลากคนรักของตัวเองนำไปก่อน ทิ้งเพื่อนตัวเล็กที่วันนี้เปลี่ยนลุคส์ไปใส่คอนแทคเลนส์ ใส่ชุดเอี้ยมทีขายาวแค่เข่าสีอ่อนคู่กับเสื้อยืดสีหวานขนาดพอดีตัวดูน่ารักไม่หยอก เดินคู่กับพี่ชายรั้งท้ายมา แน่นอนว่าตลอดทางตั้งแต่ทางเข้าทั้งสองคนถูกซุบซิบเป็นอันมาก ประมาณว่าทั้งสองคนเป็นแฟนที่เหมาะสมกันมากคนหนึ่งก็น่ารัก อีกคนก็หล่อเหมาะสมกันมาก ทำเอาคนคิดแผนอย่างแพคฮยอนยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว

     

              “ดูอารมณ์ดีจังเลยนะแพค”หลังจากวิ่งนำสองคนที่รั้งท้ายมาใกล้พอสมควร คยองซูก็เอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้คนรัก

     

              “แน่นอนสิคยอง...เรารอวันนี้มานานมากเลยรู้มั้ย”

     

              “จ้าๆ พ่อเจ้าแผนการ ถ้าแดรู้ล่ะก็แพคตายคามือแดแน่ๆ คยองฟันธงเลยล่ะ”

     

              “ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่าคยอง เชื่อมือแพคฮยอนคนนี้เถอะ”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              เวลาต่อมา...

     

              อีกด้านหนึ่ง

     

              แฮ่กๆ

     

              เสียงหอบหายใจของคนที่อุตสาห์รีบตามคนรักมาดังเป็นจังหวะ ร่างสูงโปร่งของซูเปอร์สตาร์คนดังนั่งพักถอนหายใจอยู่ตรงใต้ต้นเมเปิ้ลใกล้ๆ ชิงช้าสวรรค์ จริงๆ ก็คิดอยากที่จะตามขึ้นไปเหมือนกันนะ แต่เพราะโรคกลัวความสูงกำเริบ ทำให้เขาจำเป็นต้องนั่งรอคนรักของเขาที่ขึ้นไปกับพี่ชายของเพื่อนสนิทคนรักเขาลงมาก่อนแล้วค่อยเคลียร์

     

              “นี่เธอ เธอว่านั่นใช่ลู่หานโอป้ารึเปล่า”เสียงหวานของหญิงสาวคนหนึ่งซุบซิบกับเพื่อนอยู่ไม่ห่างสักเท่าไหร่ ลู่ห่านแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

     

              “จะบ้าเหรอเธอ อย่างลู่หานโอป้าจะมาทำอะไรที่สวนสนุกกัน ป่านนี้เขาคงจะไปดินเนอร์กับพวกนางแบบเซ็กซี่ๆ แล้วล่ะ”เด็กสาวอีกคนว่า ซึ่งอีกคนก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

              อีกด้านหนึ่ง...

     

              บนชิงช้าสวรรค์

     

              “เอ่อ...อี้ฟานฮยองฮะ...”เมื่อได้อยู่กันตามลำพัง ร่างบางจึงได้ฤกษ์ที่จะคุยกับพี่ชายข้างบ้านในเรื่องที่อยากจะคุยมาตั้งแต่ในรถ แต่ก็ถูกเพื่อนสนิทอย่างแพคฮยอนขัดทุกครั้ง

     

              “ว่าไงครับ เฉินเฉิน”ชื่อเล่นสมัยเด็กที่เจ้าตัวเป็นคนตั้งถูกนำมาใช้อีกครั้งเหมือนก่อนหน้าที่อีกคนจะไปเรียนต่อไม่มีผิด

     

              “คือ....เรื่องสัญญานั่นน่ะฮะ”

     

              “ทำไมเหรอครับ เฉินเฉิน”

     

              “คือ...ผมคงทำตามสัญญานั่นไม่ได้แล้วล่ะฮะ”

     

              “ทำไมล่ะครับ”

     

              “.....”

     

              “เฉินเฉิน พี่เองก็อยากจะพูดกับเฉินเฉินเรื่องสัญญานั่นอยู่เหมือนกัน...”

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              เวลาต่อมา...

     

              “ตัวเล็ก....”

     

              “อ๊ะ ลู่ฮยอง! มาได้ยังไงฮะ!”เสียงหวานร้องถามอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าคนรักของตนมารออย่างหน้าชิงช้าสวรรค์ สงสัยอยู่เหมือนกันไหนลู่หานบอกว่าติดงานไงล่ะ แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ ร่างโปร่งไม่ตอบ พอได้เห็นภาพที่คนตัวเล็กเดินหัวเราะต่อกระซิกกับไอ้หน้าหล่อนี่ลงมาจากชิงช้าอย่างมีความสุข ก็ทำเอาอารมณ์โกรธ และหึงหวงพุ่งปรี๊ดทะลุปรอท

     

              “......”ลู่หานไม่ตอบ แต่ตรงเข้ามากระชากร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอดอย่างแรง

     

              “อ๊ะ! ลู่ฮยองผมเจ็บ”ร่างเล็กร้องเมื่อต้นแขนถูกมือหนาบีบแขนแน่น เจ็บจนเบ้ปาก อี้ฟานเห็นดังนั้นก็ไม่อยมเพราะเขารักจงแดเหมือนน้องแท้ๆ มาก เขาไม่รู้หรอกว่าไอ้หนุ่มหน้ามนนี่เป็นใคร และเป็นอะไรกับจงแด แต่จะมาทำน้องเขาเจ็บนี่เขาไม่ยอมหรอก

     

              “เฮ้! นายปล่อยเฉินเฉินดีกว่านะ ก่อนที่ฉันจะต่อยนาย”ร่างสูงว่าพลางแพร่รังสีทะมึนออกมาเต็มที่ แต่มีหรือที่ลู่หานจะกลัว

     

              “หึ! อย่ามายุ่งเรื่องผัวเมียเค้า!”ลู่หานตอกใส่หน้า อี้ฟานหน้าชาไม่น้อย พลางมองสำรวจเขาพอจะจำได้ลางๆ ว่าแฟนของจงแดเป็นดาราชื่อดังเอามากๆ คงจะเป็นคนตรงหน้าสินะ จากที่ได้ฟังน้องชายของเขาเล่ามา

     

              “ปละ...ปล่อยผมนะลู่ฮยอง”ร่างเล็กร้องบอก เหมือนการที่คริสเข้ามาช่วยดูจะไม่ทำให้ดีขึ้นสักนิด เพราะลู่หานดูจะบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ จนต้นแขนเล็กบางขาวนั้นเริ่มช้ำเสียแล้ว...

     

              “มึงดูนะว่านี่คือเมียกู!”ลู่หานไม่ฟังคำพูดของคนรัก ถอดแว่นตากันแดดราคาแพงออก เผยให้เห็นใบหน้าของซูเปอร์หนุ่มชื่อดังแห่งยุค ใช้มือหนึ่งจับคางมนของร่างเล็กในอ้อมแขนให้เข้ามารับจูบดูดดื่มร้อนแรงท่ามกลางสายตาและเสียงกรีดร้องของแฟนคลับอย่างไม่แคร์ แม้ว่าจงแดจะร้องไห้ด้วยความเสียใจ แต่ลู่หานก็ยังคงไม่หยุดจูบ...

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

     

              เช้าวันต่อมา...

     

              “เป็นไงบ้างจะแด ไปโรงเรียนไหวมั้ยลูก”คุณนายคิม แทยอนเอ่ยถามลูกชายที่เมื่อวานตั้งแต่กลับมาจากสวนสนุกก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอนและหลับเป็นตายข้ามวันด้วยความเป็นห่วง มือบางทาบลงบนหน้าผากมนด้วยความอ่อนโยน เพื่อวัดดูว่าลูกรักของหล่อนมีไข้รึเปล่า

     

              “.....”ร่างเล็กไม่ตอบ รู้สึกลำคอแห้งผากเสียเหลือเกิน

     

              “ตายล่ะ! ลูกตัวรุ่มๆ นะ หยุดมั้ยจะแด”แทยอนถามด้วยความเป็นห่วง พลางจับส่วนต่างๆ ของลูกชายเท่าที่จับได้ พบว่าทุกส่วนนั้นรุมๆ เหมือนกัน เป็นเครื่องยืนยันว่าลูกชายของเธอกำลังเป็นไข้

     

              “ม...ไม่เป็นไรฮะแม่ ผมไปไหวฮะ”เสียงหวานแห้งผากเอ่ยตอบ แขนเล็กๆ ที่ดูจะไร้เรี่ยวแรงนั้นใช้ยันตัวให้ลุกขึ้น แต่คงเพราะไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เที่ยงเมื่อวาน ทำให้แขนไม่มีแรงมากพอที่จะยันร่างกายเอาไว้อยู่ ทำให้ร่างเล็กทรุดลงบนร่างบอบบางของผู้เป็นมารดา

     

              “ตะ...ตายแล้ว! แม่ว่าสภาพนี่หนูไปไม่ไหวหรอกแด นอนซะ...เดี๋ยวแม่ให้อินนี่ไปตามงานให้นะ พักซะนะคนเก่งของแม่”หญิงสาวว่าก่อนจะประครองร่างกายของลูกชายคนโปรดให้นอนลงบนเตียง จัดการห่มผ้าและกล่อมให้ลูกชายคนโตให้หลับพักผ่อนเสีย ก่อนจะออกจากห้องไป

     

              ปึง..

     

              ทันทีที่ประตูห้องนอนถูกปิดลง เปลือกตาบางที่ปิดลงเมื่อครู่ก็เปิดขึ้น ร่างบางพยายามลากร่งที่ไร้เรี่ยวแรงไปเพื่อเอื้อมหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูเพื่อเช็คข่าวที่เมื่อวานลู่หานจูบเขากลางสวนสนุก พบว่าแพคฮยอนและคยองซูโทรมาหาเขาเยอะมาก นิ้วเรียวเลื่อนหน้าจอทัชสกรีนลงเพื่อดูว่าคนๆนั้นโทรมารึเปล่า

     

              แต่ก็พบกับความว่างเปล่า...มีเพียงแพคฮยอนที่ส่งไลน์มาเมื่อตอนเที่ยงคืนเท่านั้นคือข่าวล่าสุด นิ้วเรียวเลื่อนปลดล็อคเครื่องเปิดดูวิดิโอที่แพคฮยอนส่งมาให้ผ่านไลน์ มองด้วยความงุนงงมีข้อความกำกับจากแพคฮยอนว่าให้ดูเท่านั้น ไม่รอช้านิ้วเรียวก็กดเพลย์ทันที

     

              จงแดไม่รู้หรอกว่ามันคือวิดิโอเกี่ยวกับอะไร จนกระทั่งตากล้องซูมไปยังตัวอักษรที่อยู่ที่ฉากด้านหลังโต๊ะสีขาวตัวยาวซึ่งมีที่นั่งสามตัว ไม่นานหนักเสียงนักข่าวที่พูดคุยกันก็เงียบลง กล้องแพนไปยังจุดสนใจจุดใหม่ ซึ่งก็คือลู่หานกับท่านประธานค่ายและเมเนเจอร์

     

              ทันทีที่คนรักของร่างเล็กนักลง บนใบหน้าหล่อหวานนั้นดูเหมือนจะมีรอยฟกช้ำที่มุมปากอยู่นิดหน่อย ร่างบางรู้สึกอยากจะร้องไห้เมื่อเห็นคนรักเจ็บ ลู่ห่านจับไมค์ให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเอ่ย

     

              ที่ผมเชิญนักข่าวทุกท่านมากะทันหันแบบนี้ เพราะผมอยากจะพูด ประกาศเกี่ยวกับภาพที่ผมจูบเด็กผู้ชายคนหนึ่งกลางสวนสนุกเมื่อช่วงสาย ร่างสูงดื่มน้ำหนึ่งอึกก่อนจะเอ่ยต่อ

     

                สิ่งแรกที่ผมอยากจะพูดคือ...ผมขอโทษแฟนคลับทุกคนจริงๆ นะครับสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมยอมรับทุกอย่างครับว่าคนในภาพคือผมจริงๆ และคนที่ผมจูบเขาเป็นคนรักของผมเอง เราคบกันมาได้สองปีแล้ว และที่ผมจูบเขาเพราะเราทะเลาะกันนิดหน่อย ผมหวังว่าแฟนคลับทุกคนคงจะไม่เกลียดคนรักของผมใช่มั้ยครับ และผมหวังว่าแฟนคลับที่รักของผมคงจะไม่มีใครไปทำร้ายคนรักของผมนะครับ ผมอยากให้ทุกคนรักเค้าเหมือนที่ทุกคนรักผมมันคงไม่ยากเกินไปใช่มั้ยครับ ผมอยากจะพูดเท่านี้ครับ สิ้นคำพูดของซูเปอร์สตาร์หนุ่ม นักข่าวเริ่มส่งเสียงเพื่อแย้งกันถาม ลี ซูมานประธานต้นสังกัดของลู่หานยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกว่าให้เงียบ ก่อนจะให้ถามทีละคน

     

                คือ...ผมอยากทราบน่ะครับว่าทำไมคุณต้องปิดบังเรื่องที่มีแฟนเอาไว้ด้วย ลู่หานถอนหายใจก่อนจะตอบ

     

                ผมเองก็มนุษย์คนนึงนะครับ ที่อยากเก็บเรื่องการมีคนรักไว้เป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าคุณเป็นเค้าคุณคงจะเข้าใจเลยล่ะว่า การที่ต้องมีแฟนเป็นซูเปอร์สตาร์นะมันลำบากขนาดไหน ถ้าหากผมประกาศไปแล้วผมตอบรับมันออกมาไม่ดีล่ะ เกิดคนที่คุณรักถูกคนมากมายหลายพันคนปองร้ายคุณจะอยู่ทำงานเฉยๆ โดยไม่รู้ร้อนรู้หนาวได้รึเปล่าล่ะครับ ชายหนุ่มตอบด้วยอารมณ์ที่ขึ้นนิด ผู้จัดการหนุ่มเห็นดังนั่นจึงถามขึ้นว่าใครมีคำถามมั้ยทุกคนต่างสายหัว ก่อนที่ผู้จัดการหนุ่มจะกล่าวปิดงานแถลงข่าว และคลิปก็จบลง ร่างบางรู้สึกตื้นตันไม่น้อย อย่างน้อยคนรักก็ยังคงรักและเป็นห่วงเขาไม่เปลียนแปลง จงแดสะบัดผ้าห่มออกจากตัวสาวเท้าเร็วไปยังประตูไม่สนใจอาการวิงเวียนศรีษะที่เริ่มกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง มือบางเตรียมจะจับลูกบิด หากแต่ประตูกลับถูกเปิดเข้ามาก่อนโดย...

     

              “ลู่ฮยอง!!!”ทันทีที่เห็นว่าใครเป็นคนเปิดประตูเข้ามา ร่างบางก็ร้องเรียกด้วยความดีใจ แต่รู้สึกเหมือนขามันอ่อนแรงจนทรุดลงไปในอ้อมแขนของลู่หานที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว

     

              “ตัวเล็ก! ตัวเล็กเป็นไงบ้างเห็นคุณแม่บอกว่าป่วยอยู่นี่นา ลุกขึ้นมาทำไมครับ?”ร่างสูงเอ่ยด้วยเป็นห่วงพลางอุ้มร่างเล็กขึ้นในท่าเจ้าสาวไปส่งยังเตียงที่ตังอยู่ข้างหน้าต่าง

     

              “ล...ลู่ฮยองฮะ ฟ...แฟนคลับพูดถึงพวกเราว่าไงบ้างฮะ”ร่างบางไม่ตอบคำถามแต่เลือกที่จะถามในสิ่งที่อยากรู้กลับไป

     

              “ไม่ต้องห่วงนะครับคนดี แฟนคลับเขาไม่ได้แอนตี้ตัวเล็กสักหน่อย ออกจากเอ็นดูตัวเล็กด้วยซ้ำนะครับ”ร่างสูงว่าอย่างอารมณ์ดี ที่ผลตอบรับหลังงานแถลงข่าวเมื่อวานดูจะผ่านไปได้ด้วยดี

     

              “จริงๆ เหรอครับ?”

     

              “จริงสิครับตัวเล็ก ฮยองจะโกหกตัวเล็กไปทำไมล่ะ แล้วอีกอย่างถึงแฟนคลับจะแอนตี้ตัวเล็กฮยองก็ไม่เลิกกับตัวเล็กหรอกนะครับ เพราะฮยองรักตัวเล็กมากๆ เลยนะครับ และจะรักตัวเล็กตลอดไปด้วย...”

     

              “ผมก็รักลู่ฮยองนะฮะ ต...แต่ลู่ฮยองฮะ เรื่องอี้ฟานฮยองน่ะ คือ...”ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะอธิบายนิ้วเรียวก็ถูกนำมาปิดริมฝีปากอิ่มเอาไว้เสียก่อน

     

              “ไม่ต้องพูดแล้วนะครับตัวเล็กนอนซะนั้น เรื่องอี้ฟานฮยองของตัวเล็ก ฮยองรู้หมดแล้วครับ ไม่ต้องห่วงนะฮยองไม่ได้โกรธตัวเล็กซะหน่อย นอนเถอะนะจะได้หายเป็นหวัดนะครับ”ชายหนุ่มว่าพลางยิ้มบางๆ ให้กับคนขี้กังวล

     

              “ฮยองจะไม่ทิ้งผมไปไหนจริงๆ ใช่มั้ยฮะ”

     

              “ไม่ทิ้งแน่นอนครับฮยองสัญญา ตัวเล็กหลับเถอะ ฮยองสัญญาว่าจนกว่าตัวเล็กจะตื่นฮยองจะไม่ไปไหน จนกว่าตัวเล็กจะเป็นฝ่ายไล่ฮยองไปเอง...”

     

              “ลู่ฮยองฮะ...ผมก็จะไม่มีวันไล่ฮยองออกไปจากชีวิตผมหรอกฮะ ไม่มีวัน...”

     

     

    End..

     

     

    ++++++ My Boyfriend ++++++

     

    จบแล้ววววววววว

    หลังจากนั่งรีไรท์อยู่หลายชั่วโมง

    รู้สึกตอนนี้จะยาวมากๆ เลยนะคะเนี่ย

    ชอบมั้ยคะ เดี๋ยวขอตัวไปปั่นซีรียส์คาเฟ่กับจัดรูปเล่มก่อนนะคะ

    เดี๋ยวคืนนี้จะแจ้งรายละเอียดการโอนเงินให้กับคนที่จองรวมเล่มนะคะ

    แล้วเจอกันค่ะ บ๊ายบาย

     

    ปล.อย่าลืมอุดหนุนรวมเล่มน้องเป็ดนะคะทุกคน^^
    https://docs.google.com/forms/d/18iRo7O426sXIaBPuRjN-8OB7djewFtJ_yXB1z2OQjEY/viewform








    :-Daisy ✿
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×