นิทานก่อนนอนของคิม จงแด

ลำดับตอนที่ #18 : [Series F4] PART: One [Now Loading..58%]

Title: Boys Over Flowers

Part: One

Characters: Kris, Lay, Luhan, Baekhyun, Chen

Paring: Romantic Comedy

Note: เนื้อเรื่องอาจจะไม่ตรงกับในหนังทั้งหมดนะคะ เพราะไรต์ลืมเนื้องเรื่องและอยากแต่งตามอารมณ์ตัวเองล้วนๆ ค่ะ

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          วันนี้คือวันแรกที่คิม จงแดจะได้เข้าเรียนในฐานะนักเรียนทุนของ EXO’s Academy วันนี้เขาและรูมเมทนามว่า โด คยองซู ลูกชายคนเดียวของนักร้องบัลลาดหญิงชื่อดัง ผู้ซึ่งมีอัฐยาศัยดี เสียจนไม่นึกรังเกียจเขาที่ปกลูกคนจนไม่มีชื่อเสียงสักนิด ทั้งสองคนออกจากหอพักแต่เช้าเพื่อรีบไปลงทะเบียนเรียนในสาขาที่ตนต้องการ เพราะบางสาขานั้นรับจำนวนจำกัด โดยเฉพาะสาขาว๊อยซ์ที่จงแดและคยองซูต้องการเข้าศึกษารับเพียง 30 คนเท่านั้น

          “โห~~~ แถวยาวจัง”คยองซูอดจะเซ็งไม่ได้เมื่อเห็นว่าสาขาว๊อยซ์ที่ตนสนใจนั้นมีคนเข้าแถวพอสมควร ขนาดพวกเขาว่ามาเร็วแล้วนะยังช้าอ่ะ แต่ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต่อแถวต่อไป ลองคำนวณสายตาคร่าวๆ แล้วน่าจะทันหนึ่งในสามสิบทั้งคู่แน่นอน และแน่นอนว่าเนื่องจากวันนี้เป็นวันลงทะเบียนเรียนของนักเรียนชั้นปีที่ 1 สาขาที่เปิดรับจำนวนจำกัดจึงมาเปิดก่อน เด็กนักเรียนจึงมากเป็นพิเศษ ทำให้จงแด และคยองซูที่ตัวเล็กๆ จึงถูกเบียดไปเบียดมา จงแดที่หลักทรงตัวไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เมื่อถูกนักเรียนชายคนหนึ่งกระแทกเข้าที่ด้านหลังเต็มแรงทำให้รู้สึกเหมือนจะหน้าทิ่มไปข้างหน้า ดวงหน้าหวานเหวอด้วยความตกใจเพราะคิดว่าหน้าต้องกระแทกพื้นแน่ จงแดจึงหลับตาปี๋ทันที คยองซูมองเพื่อนตาเหลือกหมายจะคว้าร่างบางๆ ของเพื่อนเอาไว้ อนิจจา...เนื่องด้วยแขนที่สั้นเกินไปทำให้รั้งร่างของเพื่อนรักไม่ทัน

          “จงแด!!!”คยองซูร้องเสียดังลั่น แต่ยังไม่ทันที่ร่างบางๆ ของจงแดจะลงไปจูบพื้น แขนเรียวหากแต่แข็งแรงก็เข้ามาช้อนเอวบางของจงแดจากทางด้านหลัง ดึงรั้งร่างเล็กๆ เข้ามาปะทะแผงอกแกร่งเสียแรง คยองซูเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเจ้าของอ้อมแขนแข็งแรงที่รั้งร่างบางๆ ของเพื่อนรัก...

          “ร...รุ่นพี่แพคฮยอน!!”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

[Load 10%] ไรต์กลับมาต่อแล้วนะคร้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไรต์มาต่อให้เนอะ ตอนนี้จงแดของเราเจอเอฟโฟร์คนหนึ่งละ {140131}
 

[Continue] กลับมาต่อแล้วค่า~~

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “น้องไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ”เจ้าของเสียงนุ่มๆ เอ่ยถาม จงแดพยักหน้ารับเบาๆ ปากพูดไม่ออก เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับคนแปลกหน้าขนาดนี้

          “กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ดูสิๆ ไอ้เด็กทุนนั้นได้กอดคุณแพคฮยอนด้วย”เสียงกรีดร้องของสาวๆ ดังขึ้นทันที เหมือนเป็นการเรียกสติของจงแดให้กลับมา ร่างเล็กรีบดันคนตัวสูงออกทันที

          “อ๊ะ...ขอโทษฮะ แล้วก็ขอบคุณฮะ”ร่างเล็กก้มหน้าขอบคุณหงุดๆ ก่อนจะรีบสาวเท้าตรงไปหาคยองซูที่ยืนอยู่ไม่ห่าง จับมือเล็กของเพื่อนเตรียมจะออกเดินหนีไปจากวงล้อม

          “ยินดีครับน้องจงแด...”

          “หือ???”ร่างเล็กรู้สึกเหมือนได้ยินใครเรียกชื่อตน แต่หันไปมองก็ไม่มีใคร เพราะสาวๆ ก็เอาแต่กรี๊ดผู้ชายคนเมื่อกี้ที่มาช่วยจงแด ก่อนจะหันกลับมาลากคยองซูให้ออกจากสถานที่เมื่อครู่อย่างเร็วที่สุด จนทั้งสองคนมาหยุดยังม้านั่งข้างสนามหญ้า ที่มีนักเรียนปีสอง ปีสามกำลังฝึกกันอยู่

          “นี่คยองฉันถามหน่อยสิ คนที่มาช่วยฉันเมื่อกี้เป็นใครอ่ะ ทำไมสาวๆ ถึงกรี๊ดเขาเยอะจัง”ร่างเล็กถามด้วยความสงสัยก่อนจะนอนแผ่หลาลงไปบนพื้นหญ้าแสนนุ่ม บริเวณที่ทั้งสองนั่งเป็นใต้ร่มไม้พอดีจึงทำให้ไม่ร้อนและไม่มีแดดมาแยงตา

          “อะไรกันนี่นายไม่รู้จักเขาเหรอเนี่ย!”คยองซูร้องอย่างตกใจเมื่อเพื่อนใหม่ไม่รู้จักใครคนนั้น

          “อื้อ...”จงแดตอบซื่อๆ คยองซูล่ะกลุ้ม นี่เพื่อนเขาไปอยู่ไหนมาเนี่ย ไม่เคยดูทีวีรึไงกัน ถึงได้ไม่รู้จักคุณแพคฮยอนคนนั้น

          “ให้ตายเถอะ นายเคยดูทีวีบ้างมั้ยเนี่ย คุณแพคฮยอนออกข่าวออกจะบ่อย แต่เอาเถอะ ฉันจะอธิบายให้ฟัง คนที่มาช่วยนายเมื่อกี้เขาชื่อคุณแพคฮยอน อยู่ปี 3 เรียนอยู่สาขาวอยซ์และเปียโน เป็นมือเปียโนอันดับหนึ่งของโรงเรียน”สิ้นคำอธิบายเบื้องต้นของคยองซูก็ทำเอาจงแดอ้าปากค้างไม่น้อย เมื่อกี้เขาได้อยู่ใกล้ชิดกับคนเก่งขนาดนั้นเชียวหรือนี่

          “และครอบครัวของเขายังเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งโรงเรียนนี้ด้วย และคุณแพคฮยอนเป็นหนึ่งในสมาชิกของ F4 อีกด้วย แถมเขายังเป็นที่หมายปองของไฮโซสาวๆ มากมายอีกด้วย เพราะฉะนั้นทางทีดีนายไม่ควรเข้าไปใกล้พวกเขาจะดีกว่า ถ้ายังไม่ถูกยัยคุณหนูสวยไร้สมองพวกนั้นตบเอาอ่ะน่ะ”คยองซูว่า ร่างบางพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งและถามสิ่งที่คาใจมาตั้งแต่ถึงโรงเรียนล่ะ

          “เข้าใจล่ะ เออนี่คยองซูฉันถามหน่อยสิ ไอ้กลุ่ม F4 เนี่ยมันคือกลุ่มอะไรเหรอ เมื่อกี้ตอนพี่จุนมยอนมาส่งก็ได้ยินพี่จุนมยอนพูดถึงอยู่เหมือนกันว่า พวกเขาเหมือนจะเป็นกลุ่มที่เป็นข้อยกเว้นของกฏโรงเรียนอะไรเนี่ยล่ะ

          “ก็เกือบถูกอ่ะน่ะ คือจริงๆแล้วกลุ่ม F4 น่ะ....”

          “กลุ่ม F4 คือกลุ่มที่มีสมาชิกเป็นทายาททั้ง 4 ของผู้ก่อตั้งโรงเรียนไงล่ะครับน้องจงแด”ยังไม่ทันที่คยองซูจะเอ่ยจบก็มีเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน ทั้งสองหันไปตามเสียงก็พบกับชายหนุ่มร่างโปร่งหน้าตาหล่อหวาน ในชุดนักบอลโอบลูกบอลไว้ด้วยแขนหนึ่งข้างนั่งลงข้างๆ จงแดพร้อมรอยยิ้มจนตาปิด

          “ร...รุ่นพี่ลู่หาน”โอ๊ย คยองจะเป็นลม นี่เพื่อนเขาทำบุญด้วยอะไรกัน ไม่ถึงสิบนาทีได้เจอ สมาชิก 2 ใน 4 ของกลุ่ม F4 เชียวนะ

          “เอ่อ...ขอบคุณนะฮะที่ช่วยบอก”จงแดเอ่ยขอบคุณอย่างงุนงง พลางหันหน้าหนีเพราะรู้สึกว่ารอยยิ้มที่อีกคนยิ้มให้ทำเอาใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย

          “อ่า...พูดแบบนี้ยังไม่รู้จักพี่สินะครับน้องจงแด พี่ชื่อลู่หานครับ อยู่ปี 4 สาขาวอยซ์และแดนซ์ครับ แล้วก็พี่เป็นหนึ่งในทายาทของตระกูลผู้ก่อตั้งโรงเรียนนี้ครับ”เท่านั้นล่ะจงแดถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ส่วนคยองซูน่ะเหรอช็อคไปแล้วล่ะ

++++++ Boys Over Flowers ++++++

[Loading 22%] กลับมาต่อแล้วค่า~~~ ขอโทษที่ไรต์หายไปนานนะคะ ช่วงนี้ไรท์ยุ่งนะคะ เพราะต้องทำเล่มฟิคเรื่องอื่น เรื่องเรียน ขายนู่นขายนี่เลยวุ่นวายไปหมด กว่าจะได้กลับมาต่อน้องสาวสุดน่ารักก็ทวงแล้วทวงอีกแต่ก็มาต่อให้แล้วนะ ส่วนที่เหลือถ้าเป็นไปได้พรุ่งนี้จะมาอัพต่อให้จบนะคะ สำหรับเรื่องอื่นๆ ที่ค้างไว้ก็จะพยายามมาต่อให้จบก่อนเมษานะคะ เพราะเดี๋ยวคืนวันที่ 31 ไรต์จะลงตารางการอัพฟิคของไรต์ไว้ให้นะคะ ใครอยากอ่านเรื่องไหนก็รอวันนั้นเลยค่ะ แล้วเจอกันค่ะ ไรต์ขอตัวไปนอนล่ะ ซัลจาโยค่ะ ^^ {24/03/14}
 

[Continue] กลับมาต่อแล้วค่า~~~

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “มีอะไรจะถามอีกมั้ยครับน้องจงแด”ถามพลางยิ้มหวานให้

          “เอ่อ...ไม่มีแล้วฮะ อ่า...พวกผมขอตัวก่อนนะฮะ”ร่างเล็กรีบตอบก่อนจะรีบลากเพื่อนตัวเล็กกว่าให้ออกมาจากบริเวณนั้นทันที เพราะถ้าหากอยู่นานกว่านี้จงแดคิดว่าตัวเองคงต้องเป็นโรคหัวใจแน่ๆ เพราะแค่นี้หัวใจของเขาก็เต้นแรงแทบจะแย่อยู่แล้ว

          “หึๆ น่ารักจริงๆ น้าน้องจงแดเนี่ย”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          โรงอาหาร

          หลังจากวิ่งออกมาจากบริเวณนั้นโดยไม่รู้ทิศทางทั้งสองคนก็โผล่มายังโรงอาหาร จงแดมองโรงอาหารที่หรูหราราวภัตคารด้วยหน้าตาเหรอหราเหมือนเพิ่งเคยมาอย่างไรอย่างนั้น (จงแด: ก็เพิ่งเคยมาจริงๆ นี่)

          “อ่า...จะว่าไปพวกเรายังไม่ได้กินอาหารเช้าเลยนี่นา ไปกินข้าวกันเถอะส่วนเรื่องเรียนค่อยว่ากันที่หลัง”คยองซูออกความเห็นก่อนจะรีบลากเพื่อนใหม่อย่างจงแดให้ออกจากบริเวณนั้นก่อนจะเป็นจุดสนใจมากไปกว่านี้ เพราะเหมือนจะมีสาวๆ บางคนจำได้ว่าจงแดคือคนที่ถูกแพคฮยอนประครองเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้

          “นี่จะกินอะไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”คยองซูว่า ก่อนจะกดไหล่เพื่อนใหม่ให้นั่งรอที่โต๊ะ จงแดทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะตอบ

          “ราเม็ง!!”

          “โอเครออยู่นี้นะ อย่าไปไหนล่ะ ถ้าคนแปลกหน้ามาคุยก็พยายามอย่าคุยกับเขาให้มากที่สุดเข้าใจมั้ย”คยองซูกำชับด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะรีบออกเดินไปซื้ออย่างรวดเร็ว ทิ้งให้จงแดมองรอบๆ ตัวราวกับเด็กน้อย ดูน่ารักในสายตาของใครบางคน...

          “น่ารักจังเลยน้องจงแด”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “น้องจงแดครับ”เสียงนุ่มทุ้มที่เอ่ยเรียกชื่อของตนจากทางด้านหลัง เรียกให้ร่างเล็กที่กำลังมองรอบตัวอย่างสนใจขานรับพร้อมทั้งหันไปมองด้วยความลืมตัว

          “ฮะ มีอะไรรึเปล่าฮะ?”ร่างเล็กถามพลางเอียงคอมองอีกคนพร้อมยิ้มอย่างน่ารัก ทำเอาชายหนุ่มร่างโปร่งแอบเพ้อเบาๆ ในใจ น่ารักอย่างที่แพคฮยอนกับลู่หานบอกไว้จริงๆ ด้วย

          “พี่ชื่อจาง อี้ชิงนะครับ พี่เอาใบสมัครสาขาวอยซ์มาให้น้องจงแดนะครับ พอดีเพื่อนพี่ที่เป็นประธานสาขาวอยซ์ฝากใบสมัครมาให้น้องจงแดกับน้องคยองซูครับ”อี้ชิงว่าอย่างรัวเร็ว จนจงแดแทบจะทำหน้าเอ๋อ เพราะเหมือนเขาได้ยินภาษาจีนปนมากับภาษาเกาหลี

          “อ่าฮะ ขอบคุณมากนะฮะรุ่นพี่อี้ชิง”ร่างเล็กเอ่ยขอบคุณอย่างงงๆ ก่อนจะรับซองเอกสารที่อีกฝ่ายส่งมาให้

          “งั้น...พี่ไปก่อนนะครับน้องจงแด”ร่างโปร่งว่าก่อนจะเดินจากไป จงแดยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เมื่ออีกฝ่ายจากไปไกลแล้ว ร่างเล็กก็เหมือนเพิ่งนึกอะไรได้

          “เอ๊ะ...พี่เขารู้ชื่อเราได้ไงละเนี่ย”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “มาแล้วววว เอ๊ะ อะไรน่ะจงแด”คยองซูเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริงมาก่อนตัว ก่อนจะวางถาดที่บรรจุอาหารเขาของและจงแดมาวางบนโต๊ะ เมื่อเหลือบมองไปด้านข้างของเพื่อนก็พบกับซองเอกสารบางอย่างวางเอาไว้

          “อ๋อ...พอดีเมื่อกี้รุ่นพี่ทีชื่ออี้ชิงเขาเอามาให้อ่ะ บอกว่าประธานสาขาว๊อยซ์ฝากใบสมัครมาให้พวกเรา”คยองซูชะงักมือที่กำลังจัดชามราเม็งให้เพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะถามย้ำในสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่

          “เมื่อกี้จงแดว่าใครเอามาให้นะไอ้ใบสมัครนี่น่ะ”

          “อ้อ...รุ่นพี่อี้ชิงน่ะ”เท่านั้นล่ะชัดเจน คยองซูก็ว่าอยู่ล่ะว่าปกติกลุ่ม F4 เป็นกลุ่มที่ไม่ได้จะพบตัวกันได้ง่ายๆ สักนิด แต่ทำไม เพื่อนของเขาถึงได้เจอบ่อยขนาดนี้ คงจะเข้ามาจีบเพื่อนเขากันสินะ แต่ก็อย่างว่าแหละจงแดออกจะน่ารักใครล่ะจะไม่อยากเขามาทำความรู้จัก แต่คยองซูหมายถึงในกรณีอยู่โรงเรียนธรรมดาน่ะนะ เพราะที่นี่น่ะมีแต่พวกลูกคุณหนูหยิ่งๆ ที่ไม่ค่อยชอบพวกลูกคนจนแบบจงแดทมเทไป ต่อให้สนใจแค่ไหนก็ไม่มีทางเข้าหาก่อนเป็นแน่ แต่ก็ใช่ว่าข้อสันนิษฐานของคยองซูจะถูกทั้งหมดหรอก

          เพราะตอนนี้เหลือสมาชิกอีกเพียงหนึ่งคนที่จงแดยังไม่เจอ คิดว่าอีกไม่นานต้องได้เจอแน่นอน แต่คยองซูก็ไม่ได้มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกว่ากลุ่มคนกลุ่มนั้นเข้ามาหาจงแดเพราะชอบ เขากลัวแค่ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะเข้ามาปั่นหัวจงแดที่อ่อนต่อโลกน่ะสิ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องแย่แน่ๆ

          “จงแด...นายแน่ใจใช่มั้ยว่าคนที่เอามาให้คือรุ่นพี่จาง อี้ชิงจริงๆ”คยองซูถามย้ำพลางทรุดตัวนั่งลงตรงข้ามเพื่อน จงแดยิ้มจนตาหยี่ก่อนจะตอบให้เพื่อนแน่ใจอีกครั้ง

          “อื้อ! ใช้สิ ก็เจ้าตัวเขาบอกเองนี่นาว่าชื่อจาง อี้ชิง”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “เมื่อกี้นายว่าเขาชื่อจาง อี้ชิงใช่มั้ย?”คยองซูถามย้ำอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าหูเขาไม่ฝาดและสิ่งที่เขาคาดไว้ไม่ผิด

          “อื้อ ใช่แล้วล่ะ”จงแดเอ่ยพลางนั่งมองกระดาษใบสมัครในมืออย่างมีความสุข ตอนนี้สิ่งที่คยองซูคิดไว้นี่แม่นยำสุดๆ ทำไมตอนหม่าม้าซื้อหวยเขาเลือกให้หม่าม้าถูกแบบนี้บ้างล่ะเนี่ย คยองซูขยุ้มหัวพลางเดินคู่ไปกับจงแด ทั้งสองคนเขียนใบสมัครเสร็จแล้ว และกำลังจะไปส่งใบสมัครกัน จึงเดินลัดเลาะไปตามด้านข้างของสนามบาสแบบเปิดโล่ง ที่ฝั่งที่คยองซูเดินเป็นสนามฟุตบอล ในสนามมีรุ่นพี่ลงเล่นกันอย่างสนุกสนาน เสียงเชียร์ของเหล่าคุณหนูทั้งหลายดังกระหึ่มไปทั่ว แต่ดูท่าจะเรียกความสนใจของจงแดไม่ได้สักนิด

          “ระวัง!”เสียงร้องของคนในสนามดังขึ้น คยองซูหันไปมองตามสัญชาติญาณพบว่าลูกบาสหนึ่งลูก กับลูกฟุตบอลอีกลูกกำลังพุ่งมาทางตนเองและจงแด คยองซูยืนแข็งทื่อเพราะมันกระชั้นชิดเกินไป ร่างเล็กหลับตาปี๋เพราะคิดว่าตัวเองและเพื่อนต้องโดนแน่!

          ตุ้บ ตุ้บ

          เสียงลูกบาสกับลูกบอลกระทบอะไรบางอย่างดังขึ้นไล่เลี่ยกัน แต่คยองซูไม่รู้สึกเจ็บสักนิด ร่างเล็กค่อยๆ ลืมตาขึ้น ก็พบกับแผงอกของใครสักคนที่ใส่เสื้อฟุตบอลอยู่ ใบหน้าหวานๆ ค่อยๆ เงยขึ้น คยองซูแทบจะเป็นลมอยู่ตรงนั้นเมื่อพบว่าคนที่เอาตัวเขามาบังเขาจากลูกฟุตบอลไว้คือ รุ่นพี่ลู่หาน 1 ใน F4!!!

          “เอ่อ.....”คยองซูใบ้กินไปเรียบร้อย

          “เป็นอะไรรึเปล่าครับ”อีกฝ่ายถามพร้อมรอยยิ้ม จริงๆ ต้องเป็นคยองซูมากกว่านะที่จะถามคำถามนั้นน่ะ

          “ม...ไม่เป็นไรฮะ ร...รุ่นพี่ละฮะ”คยองซูรู้สึกตะกุกตะกักเหลือเกิน

          “ไม่เป็นไรครับ พี่ขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ ที่มันเตะฟุตบอลเกือบโดนเรานะ”ลู่หานว่าพลางส่งรอยยิ้มสดใสให้

          “ฮะ ขอบคุณอีกครั้งที่มารับบอลแทนผมนะฮะ”คยองซูเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง ก่อนจะโบกมือบ้ายบายลู่หานที่กลับลงไปเล่นฟุตบอลต่อ เกือบจะลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองมากับเพื่อน กำลังจะหันไปถามเลยว่าเจ็บรึเปล่า ทำไมถึงเงียบ แต่พอหันไปเท่านั้นล่ะถึงกับบางอ้อเลยทีเดียว

          “ร...รุ่นพี่อี้ฟาน!!!”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

          “ขอบคุณรุ่นพี่อี้ฟานมากนะฮะ”หลังจากช่วยให้จงแดได้สติ สองหนุ่มน้อยก็เอ่ยขอโทษกับขอบคุณเป็นการใหญ่ ขอโทษที่จงแดช็อคอยู่ในอ้อมแขนนานไปหน่อย และขอบคุณที่อีกฝ่ายเอาแผ่นหลังอันกว้างและแน่นนั้นมารับลูกบาสแทน

          “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก จริงๆ ต้องเป็นพี่ต่างหากที่ต้องขอโทษน่ะ ขอโทษจริงๆ ที่พวกพี่ชู้ตพลาดจนเกือบทำน้องจงแดเจ็บตัวน่ะ”อีกฝ่ายว่า คยองซูว่าคยองซูเห็นนะว่ารุ่นพี่สุดหล่อคนนี้น่ะมองเพื่อนเขาด้วยสายตาแบบไหน แหมเพื่อนเขานี่เนื้อหอมจริงๆ นะ เข้ามาไม่ทันไร พวกF4 ก็ลงมาแข่งกันจีบแบบนี้

          “อ่า ไม่เป็นไรฮะ ผมไม่เป็นไร รุ่นพี่ไม่กลับไปเล่นต่อเหรอฮะ เพื่อนๆ รุ่นพี่มองตาเขียวกันหมดแล้ว”ร่างเล็กพูดทีเล่นทีจริง พลางยิ้มจนตาปิดดูน่ารักน่าฟัดไม่หยอก

          “อ่า ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะครับน้องจงแด”อีกฝ่ายบอกลาแค่จงแด ทั้งๆ ที่คยองซูก็ยืนอยู่ข้างๆ จงแดแท้ๆ

          “คยอง...คนเมื่อกี้เขาเป็นใครเหรอ”หลังจากรุ่นพี่เดินหายไปจนลับสายตา จงแดก็ถามขึ้น คยองซูอยากจะเอาหัวโขกต้นไม้ให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ

          “ให้ตายสิ เห็นนายคุยกับรุ่นพี่เขาตั้งนานนึกว่ารู้จักซะอีก”

          “เปล่าหรอก ก็แค่ว่าไปตามน้ำเท่านั้นล่ะ”จงแดบอกซื่อๆ คยองซูปวดหัวจริงอะไรจริง

          “คนเมื่อกี้น่ะ เขาชื่ออู๋ อี้ฟาน หรือ คริส อยู่ปี 3 เอกว๊อยซ์กับเอกแร๊ป”

++++++ Boys Over Flowers ++++++

[Loding 58%] กลับมาต่อกันอีกเล็กน้อย แต่พองาม ตอนนี้พ่อพระเอกคนสุดท้ายของเราออกมาแล้วววววว ใครชอบคนไหน เชียร์คนไหนก็โหวตกันมา ส่วนใครอยากให้หนูคยองคู่ใคร ก็สามารถโหวตมาได้~~~ ไรต์ไปล่ะ บ๊ายบายยค่า {3/10/14}

[Loading 43%] มาต่อกันอีกเล็กน้อย ไรท์ขอโทษนะคะ ตอนแรกไรท์ว่าจะมาต่อให้จบน่ะล่ะ แต่พอดีไรท์ติดสอบของที่เรียนพิเศษพอดี ยังไงก็เดี๋ยวไรท์มาอัพต่ออีกทีวันที่ 29 มีนานะค่ะ เจอกันค่ะ! ซัลจาโย {24/03/2557}

Shalunla