คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [OS 2JAE] Pls Don't say (100%)
Pls Don't Say
2JAE
"เลิกได้แล้วไปอาบน้ำสักทีเถอะ"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจะเป็นเสียงใครไปได้นอกจากแจบอมฮยองลีดเดอร์Got7 และรูมเมทที่น่ารักของชเวยองแจ
"อีกนิดเดียวนะฮยองจะผ่านด่านนี้ได้แล้วนิดเดียวๆ"ปากพูดไปแต่ตาผมยังคงจ้องอยู่ที่เจ้าเครื่องตรงหน้ากว่าเจ้ายูคยอมจะยอมให้ยืมมาเล่นนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยต้องเล่นให้คุ้ม
"ก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย พรุ่งนี้ก็ไม่อยากตื่น ปลุกก็ยาก"ลีดเดอร์ยังคงบ่นต่อ แต่สักพักก็ทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน
"แปบเดียวจริงๆ สัญญาเลย"
"ตามใจเลย ชั้นนอนละ"ในที่สุดแจบอมฮยองก็ยอมผมเหมือนทุกครั้ง เจ้าตัวดึงผมขึ้นมาคลุมตัวนอนตะแคงหันหลังมาทางผม จังหวะเดียวกับที่ผมเล่นเกมส์ผ่านด่านได้พอดี ผมละสายตาจากจอไปมองคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ
ใครๆก็ชอบพูดกันว่าผมเป็นเด็กเอาแต่ใจ เก็บอารมณ์ไม่เก่ง คิดอะไรก็แสดงออกทางสีหน้า ผมประท้วงในใจทุกครั้งที่ได้ยินแบบนั้น ไม่จริงซะหน่อยถ้าผมดูง่ายจริงๆ แจบอมฮยองก็คงรู้แล้วสิว่าผมแอบชอบฮยองอยู่ แต่เท่าที่ดูจากปัจจุบันเหมือนจะไม่รู้สักนิดเลย
ผมค่อยๆลุกไปอาบน้ำและกลับเข้ามานอนบนที่นอนเงียบๆโดยที่ไม่ลืมปิดไฟก่อน แจบอมฮยองยังคงนอนตะแคงหันหลังให้ผมอยู่เหมือนเดิม ผมโชคดีแค่ไหนนะที่ได้มาเป็นรูมเมทกับคนที่แอบชอบแบบนี้ได้นอนใกล้ๆกันทุกคืน นึกแล้วก็ได้แต่อมยิ้มอยู่ในความมืดคนเดียว
"อะ !! ฮยอง" ยังไม่ทันจะหลับก็รับรู้ได้ถึงความเคลื่อนไหวจากข้างๆ ตาที่เพิ่งปิดลงเมื่อสักครู่เปิดขึ้นมาอีกรอบด้วยความตกใจ เป็นแจบอมฮยองที่ลุกขึ้นมาห่มผ้าให้ผม
"นึกว่าหลับแล้วซะอีก ชอบไม่เอาผ้าห่มคลุมให้ถึงหน้าอกเดี๋ยวก็เป็นหวัดจนได้"ห่มเสร็จแจบอมฮยองก็กลายไปนอนที่เดิม แต่ฮยองไม่รู้หรอกว่าหัวใจของชเวยองแจคนนี้จะทะลุออกมาข้างนอกได้อยู่แล้ว
"ฝันดีนะฮยอง"แจบอมฮยองพลิกตัวนอนตะแคงท่าเดิมโดยหันหลังให้ผม
ผมพลิกนอนตะแคงหันหลังชนกับแจบอมฮยองบ้าง แผ่นหลังแจบอมฮยองนี่กว้างและก็พิงสบายดีจริงๆ
"ยองแจ"เจ้าของแผ่นหลังกว้างเอ่ยเรียกโดยที่ไม่ได้ขยับตัวไปไหนเราทั้งสองคนยังคงนอนหันหลังชนกันแบบเดิม
"ฮือ?"
"ยองแจ นายหนะเป็นน้องชายที่ชั้นสนิทมากที่สุดเลยนะ ไม่ว่ามีอะไรก็อยากจะเล่าให้นายฟังคนแรกตลอด"ผมแอบยิ้มกับประโยคที่ได้ยิน ดีใจที่แจบอมฮยองนึกถึงผมก่อนคนอื่น
"ฮยองมีอะไรจะบอกหรือป่าว
"อืม เรื่องที่กำลังจะบอกต่อจากนี้นายก็รู้คนแรกเลยนะ รู้แล้วก็อย่าไปบอกใครหละ"
"อืม"
"ชั้นคิดว่าชั้นกำลังแอบชอบใครคนนึงอยู่หละ นายว่ามันจะโอเคมั้ยถ้าชั้นจะบอกเค้า"
"ใครหรอ?"ในห้องเงียบสนิท เงียบซะจนผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองว่าเต้นแรงมากแค่ไหน สองมือกระชับผ้าห่มแน่น ใจหนึ่งก็แอบหวังว่าคนนั้นจะใช่ตัวเองมั้ย แต่อีกใจนึงก็บอกตัวเองว่าจะเป็นไปได้หรอ
“จินยอง”ไม่กี่นาทีก่อนหน้าแจบอมฮยองเพิ่งทำให้ผมรู้สึกเหมือนเค้ากำลังพาผมบินขึ้นบนท้องฟ้าอย่างมีความสุข แต่ไม่กี่นาทีต่อมาก็เป็นแจบอมฮยองคนเดิมที่พลักผมลงมากระแทกกับพื้นอย่างแรก จุกจนพูดไม่ออก
"ที่ผ่านมาที่ดูเหมือน ชั้นเข้าหาจินยองแบบเล่นๆบ้าง แฟนเซอร์วิสให้แฟนๆบ้าง แต่ทุกอย่างที่ทำชั้นก็หวั่นไหวในใจตลอดเลย ยิ่งอยู่ด้วยกันนานวันขึ้นชั้นก็ยิ่งรู้ใจตัวเองมากขึ้น หลับแล้วหรอยองแจ?"
"ยัง"
"ฟังชั้นเพ้อเจ้อก่อนนะ คือไม่รู้จะไปพูดกับใครดี อึดอัดชะมัดเลย"
"อืม" เจ็บที่หัวใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกแบบนี้หรอที่เค้าเรียกกันว่าอกหัก สองมือผมยังคงกำผ้าห่มไว้แน่น พยายามสะกดความรู้สึกในใจตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“จินยองหนะอยู่ด้วยแล้วทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลาเลย”
ผมก็ทำแจบอมฮยองยิ้มได้นะ ทำไมคนนั้นไม่ใช่ยองแจคนนี้หละ ได้แต่ค้านในใจไม่สามารถพูดออกไปได้
“นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ามีใครดูออกมั้ย แต่ชั้นว่าจินยองหน้าจะรู้ตัวอยู่บ้างแหละ เอาจริงนะเซนต์ชั้นมันบอกว่าเค้าก็แอบมีใจแหละ ฮ่าๆๆ ชั้นนี่มันเข้าข้างตัวเองชะมัด”
เซนต์ฮยองหนะมันห่วยที่สุดเลยต่างหากคนที่แอบชอบนอนอยู่ข้างๆขนาดนี้ทุกคืนฮยองยังสัมผัสไม่ได้เลย
ผมอยากจะลุกหนีออกไปให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่กล้า ไม่อยากรับรู้เรื่องจินยองฮยองอีกแล้ว แต่ที่ทำได้ตอนนี้คือรอให้แจบอมฮยองเอามีดกรีดหัวใจผมเล่นทีละนิดทีละนิดโดยที่เค้าไม่รู้ตัวเลยสักนิด เจ็บจนอยากจะร้องไห้แต่ใจมันชาวาบจนน้ำตาสักหยดก็ไม่สามารถไหลออกมาระบายความรู้สึกเสียใจได้ นี่สินะคนอกหัก ยองแจนายมันขี้ขลาดก็สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้ ผมค่อยๆหลับตาลงอยากหลับให้สนิทไปซะตอนนี้
“จากนี้หนะจะเอาจริงละ นายต้องช่วยชั้นอีกแรงนะรู้ป่าวอ้วน”แจบอมเอาฮยองเอาศอกสะกิดมาเบาๆ ผมเลือกจะไม่ตอบเลือกที่จะเงียบ ไม่อยากฟังอะไรอีกต่อไปแล้ว
“อ้าวเด็กนี่ หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ให้เราพูดอยู่คนเดียว”จากแรงเคลื่อนไหวข้างๆ แจบอมฮยองหน้าจะลุกขึ้นมาดูว่าผมหลับไปหรือยังแล้วทุกอย่างก็นิ่งไป จากความเงียบแทนที่ด้วยเสียงกรนบ่งบอกว่าคนข้างๆกำลังหลับสนิท
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ อยากร้องไห้แต่มันก็ร้องไม่ออก จะให้นอนก็นอนไม่หลับ ผมค่อยๆลุกออกจากที่นอนเบาๆกลัวว่าคนที่นอนอยู่จะตื่น อยู่ใกล้กันแบบนี้ตอนนี้นอนไม่หลับแน่ๆแถมไม่แน่อาจจะอกแตกตายไปซะอีก ออกไปนอนที่โซฟาดีกว่า ผมเดินออกจากห้องตัวเองมาโดยที่ไม่ลืมจะหยิบหมอนกับผ้าห่มตัวเองออกมาด้วย ทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาอย่างหมดแรง
“เฮ้อออออออ”ที่ดีที่สุดตอนนี้ทำได้แค่ถอนหายใจแรงๆ พยายามจะข่มตาข่มใจให้หลับเพราะพรุ่งนี้มีงานแต่เช้าแต่จะทำยังไงก็ไม่สามารถทำได้ คำพูดของแจบอมฮยองยังคงวนเวียนในหัว
แจบอมฮยองรักจินยองฮยอง
ชเวยองแจที่ไม่มีอะไรดีเลย ตื่นก็สาย เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ไม่เหมือนจินยองฮยองที่ใจดี ขี้เล่น มีเสน่ห์ สู้เค้าไม่ได้เลยสักนิด ถ้าฮยองทั้งสองคนมีความสุขผมก็ควรจะดีใจด้วย เพราะทั้งสองคนก็เป็นคนที่ผมรักมากทั้งคู่ มีทางเดียวตอนนี้คือตัดใจถ้าไม่อยากเจ็บมากกว่านี้ต้องตัดใจ เค้าให้อยู่ได้ในฐานะน้องชาย ก็ควรจะหยุดที่น้องชายเท่านั้น ชเวยองแจนายมาไกลได้เท่านี้แหละ
“เฮ้อออ”
เช้าวันต่อมาสมาชิกทุกคนตื่นขึ้นมาก็ตกใจอย่างมาก เพราะสิ่งที่เห็นคือเห็นผมอาบน้ำแต่งตัวพร้อมสำหรับออกไปทำงานแล้ว จริงๆแล้วผมไม่ได้นอนเลยต่างหากหละ วันนี้ก็เลยไม่ต้องรบกวนมาร์คฮยองปลุกให้เหนื่อย
“ยองแจโอเคมั้ยดูหน้าเหนื่อยๆนะ”จินยองฮยองเป็นคนที่เดินมาทัก เมื่อคืนก็นอนคิดทั้งคืนว่าจะมองหน้าจินยองฮยองยังไงให้ดูปกติ ความคิดมากมายในหัวทั้งที่บอกว่าอยากให้ทั้งคู่มีความสุข ใจนึงก็เสียใจจนไม่อยากจะมองหน้าจินยองฮยอง
“ไม่เป็นไรครับผมสบายดี”ผมยิ้มตอบให้จินยองฮยอง ก่อนที่ฮยองจะเอามือมาขี้หัวผมอย่างเอ็นดู
“ตื่นมาเจอนายเมื่อเช้าชั้นตกใจแทบแย่ นึกว่าไม่สบายหรือไปกินอะไรผิดมา ฮ่าๆๆ มีอะไรก็บอกได้นะยองแจ”ความอ่อนโยนของจินยองฮยองทำลายกำแพงเล็กๆที่ผมสร้างขึ้นมาเมื่อคืนอย่างราบคาบ เพราะฮยองมักจะใส่ใจความรู้สึกคนรอบข้างแบบนี้เสมอสินะ ยองแจสู้จินยองฮยองไม่ได้เลย
“สองคนนี้คุยอะไรกัน”เป็นเสียงแจบอมฮยองที่ดังขึ้นข้างหลังเราทั้งคู่ เราให้กลับไปมอง
“ไม่บอก”จินยองฮยองตอบด้วยสีหน้ายียวนแบบที่เค้าชอบทำ
“เดี๋ยวนี้กล้ามีความลับหรอยองแจ”ไม่คิดเลยว่าการที่ต้องมาเผชิญหน้ากันสามคนแบบนี้มันจะทำให้ผมกระอักกระอ่วนได้ขนาดนี้ ผมไม่กล้าสบตาทั้งแจบอมฮยองและจินยองฮยอง
“เออ ผมนึกได้ว่าลืมของในห้องกลับไปเอาแปบนึงนะ ฮยองสองคนเดินไปก่อนเลยนะ ไปเลยๆ”ผมวิ่งกลับไปที่ห้องอีกรอบทั้งๆที่ไม่ได้ลืมอะไรหรอก แต่ของกลับไปตั้งหลัก และควรจะเปิดโอกาสให้เค้าได้อยู่กันสองคนใช่มั้ย ผมคงช่วยได้แค่นี้นะแจบอมฮยอง
หลังจากวันนั้นแจบอมฮยองรุกหนักจินยองฮยองไม่ใช่แค่ผมที่รู้อยู่แล้วก็เห็นได้ชัด แต่สมาชิกในวงก็เหมือนจะสังเกตได้กันทุกคน แจ็คสันฮยองก็ตั้งตัวเป็นตัวชงให้แจบอมฮยองอย่างเข้าขา
จินยองฮยองเองก็เหมือนว่าจะมีใจอย่างที่แจบอมฮยองว่าจริงๆ ทั้งสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ จนความผูกพันกลายมาเป็นความรัก
ทุกครั้งที่ถูกแซวจนเขินจินยองฮยองจะแกล้งทำอย่างอื่นกลบเกลื่อนแต่ยังไงก็ดูออกว่าเขินอยู่ ผมแอบนึกชมตัวเองที่เก็บความรู้สึกเก่งมากไม่เผลอแสดงความรู้สึกจริงๆในใจออกไปยังทำตัวเป็นชเวยองแจที่ร้องเพลงเสียงดัง หัวเราะเสียงดังและเป็นน้องชายที่ยังคงทำหน้าที่เดิมน้องชายที่คอยรับฟังแจบอมฮยองพูดถึงจินยองฮยองในแทบทุกคืนไม่ว่าวันนี้จะมีความสุขมาหรือจะทุกข์มาแจบอมฮยองก็มักจะเล่าให้ผมฟัง จะบอกว่าชินชาคงพูดได้ไม่เต็มปากเพราะทุกครั้งที่ฟังก็ยังเจ็บในอกยังมีความรู้สึกอยู่ถึงจะไม่มากเจ็บมากเท่าวันนั้นที่รู้ก็ตาม ทรมานใจตัวเองดีจริงๆ ทั้งที่บอกตัวเองอย่างเด็ดขาดแล้วว่าต้องตัดใจ แต่พอฮยองมาเอาใจมาทำดีด้วยความตั้งใจก็พังทะลายลงทุกครั้ง ผมอยากจะมีความกล้าพอแล้วบอกออกไปว่าอย่าพูดอีกเลยเรื่องจินยองฮยองหนะ พอแล้วไม่อยากฟังแต่ก็ไม่เคยกล้าพอ
+++++++++++++
วันนี้เป็นวันหยุด นานๆที่ผมถึงจะได้มีเวลานอนอยู่หอแบบนี้ และระหว่างที่ผมกำลังนอนดูหนังอยู่โซฟาตัวเดิมกับ น้องเล็กสุดแสบทั้งสองแบมแบมและยูคยอม โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ผมพยายามใช้ทั้งสองมือควานหาทั่วโซฟาแต่กว่าจะหาเจอก็ถูกสายตาพิฆาตมาจากน้องเล็กทั้งสอง
"แจบอมฮยอง"ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงจะมีความสุขกับการเห็นเบอร์นี้โชว์ที่หน้าจอแต่ตอนนี้คงไม่ใช่ วันนี้แจบอมฮยองออกไปเที่ยวกับจินยองฮยอง พยายามจะไม่นึกถึงแล้วพยายามทำเป็นลืมๆไปแต่เจ้าตัวก็ยังโทรมา ผมลุกจากโซฟามุ่งหน้าไปยังห้องนอนตัวเอง ห้องนอนของอิมแจบอมกับชเวยองแจ
"ยองแจฮยองมีเรื่องจะบอก"น้ำเสียงแจบอมฮยองดูตื่นเต้นผิดปกติ จนในใจผมกลัว
"อืม เรื่องอะไรหละ"
"ตอนนี้จินยองยอมคบกับชั้นแล้วนะ ดีใจเป็นบ้าเลย ใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาเลยนายรู้ป่าว นี่แอบมาโทรบอกยองแจคนแรกเลยนะ ดีใจสุดๆไปเลย"
เสียงเจื้อยแจ่วของแจบอมฮยองยังคงดังต่อไปไม่หยุด สาระพัดคำพูดที่ส่งผ่านเสียงโทรศัพท์ออกมา แต่ปลายสายไม่เคยรู้หรอกว่าคนฟังอย่างผมหัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี
"ยองแจ ยองแจนี่ฟังอยู่ป่าว?"
"..........."
"ยองจะ "แล้วผมก็เป็นฝ่ายตัดสายไปก่อนความรู้สึกเจ็บเหมือนวันแรกที่แจบอมฮยองมาบอกว่าชอบจินยองฮยอง น้ำตาที่ไม่เคยไหลเพราะเรื่องนี้เลยวันนี้มันพาลจะไหลออกมาให้ได้ แต่ยังไงก็ต้องฝืนไว้วันนี้เมมเบอร์อยู่หอกันเยอะถ้าตาแดงออกไปต้องถูกถามแน่ๆ ผมรีบเช็ดน้ำที่ซึมออกมาทางหางตาอย่างรวดเร็ว โทรศัพท์ในมือดังขึ้นอีกครั้งเดาไม่ยากว่าใครโทรมา ไม่อยากรับ ไม่อยากฟัง อผมควรจะออกไปดูหนังต่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ถ้าอยู่คนเดียวในห้องตอนนี้ยิ่งจะคิดมาก ผมทิ้งโทรศัพท์ไว้ในห้องนอนก่อนเปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องมุ่งตรงไปที่ตำแหน่งเดิมที่นั่งอยู่เมื่อครู่
"โอ๊ย!!!"ยังไม่ทันจะถึงโซฟาก็ถูกวิ่งชนอย่างแรงจนหงายหลังลงไปกองอยู่ที่พื้น
"ยองแจ!!"เป็นแจ็คสันฮยองที่วิ่งชน ผมยังคงนั่งก้มหน้าอยู่ท่าเดิมไม่ลุกไปไหนน้ำตาที่กักกลั้นมันมาตลอดพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่ได้
"ฮืออออออ ฮยองบ้าชนมาได้เจ็บนะเว้ย ฮึก ฮืออออ"ผมปล่อยโฮออกมาเสียงดังทั้งแจ็คสันฮยอง แบมแบมและยูคยอมรีบปรี่เข้ามาหาผมด้วยความตกใจ ยองแจคนที่แทบจะไม่มีใครเคยเห็นน้ำตามาร้องไห้เพราะโดนชนนิดเดียว
"ขอโทษยองแจ แต่ชั้นวิ่งชนนิดเดียวเองนะไม่คิดว่าจะเจ็บขนาดนี้"แจ็คสันฮยองน้ำเสียงดูตกใจที่อยู่ๆผมก็ร้องไห้ ส่วนแบมแบมกับยูคยอมก็รีบไปช่วยกันค้นหายามาให้ผมทา
"เจ็บสิ ใครว่าไม่เจ็บ ฮยองหนะไม่เคยรู้อะไรสักอย่างหรอก ฮึก ผมมีหัวใจผมก็เจ็บเป็นนะ ฮยองใจร้าย ใจร้ายที่สุด ฮึก ฮือออออ"ทั้งน้ำมูกน้ำตาไหลออกมานองหน้า แต่แล้วอยู่ๆแจ็คสันฮยองก็ดึงผมเข้าไปกอดไว้อย่างไม่ทันตั้งตัว
"นี่นายร้องเพราะเจ็บตรงไหนกันแน่นะยองแจ อย่าคิดว่าฮยองไม่รู้นะ"เสียงกระซิบของแจ็คสันฮยองยิ่งทำน้ำตาผมไหลออกมาเป็นเขื่อนแตกยิ่งกว่าเก่าสองมือกำเสื้อแจ็คสันฮยองไว้แน่น
"ฮืออออㅠㅠㅠㅠㅠ"ขออยู่แบบนี้สักพักนะฮยอง กอดผมไว้แบบนี้ก่อนไม่ไหวแล้วจริงๆ
"ร้องออกมาให้พอเถอะ แล้วก็กลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิมนะชเวยองแจ"
อย่าบอกว่าเธอรักคนอื่นเลย อย่าบอกว่าเธอเห็นเค้าดีมากเท่าไหร่
อย่าพูดเลย ได้มั้ย...............
100%
++++++++++++++++++
อย่าด่าเรานะคะที่ทำร้ายให้น้องยองแจอกหักรักคุดแบบนี้
ฟิคนี้มาแบบวูบๆ เหตุเกิดจากวิทยุเปิดเพลงอีกเช่นเคย เพลงก็เก๊าเก่าเนาะ><
ฟังละมันหน่วงดี เลยอยากแต่งฟิคคิดไว้แต่แรกละว่าต้องจบแบบเจ็บๆนี่แหละ
ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านกัน และขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วย
เราไม่กล้าเรียกร้องให้ทุกคนที่อ่านคอมเม้น เพราะฟิคเรามันก็ยังไม่ได้สนุกอะไรมาก
แต่ยอมรับเลยว่า คอมเม้นคือกำลังใจมากจริงๆนะ ฮริ้งงงงงงงงงง ^^
เจอคำผิดตรงไหนบอกนะคะ วันนี้หน้ากระดาษอาจจะแปลกๆลงจากไอแพด
มันจัดหน้ายากเดี๋ยวพรุ่งนี้จะจัดหน้าให้ใหม่วันนี้อยากลงแล้ว รีบจัดฮ่าๆๆ
31/03/2015
แอบมาจัดหน้าใส่ธีมนิดนึง
ตอนแรกที่ใส่ชื่อเรื่องก็ยังคิดอยู่ว่าควรจะเป็นทูแจดีมั้ย
หรือควรจะเป็นแจ็คแจดี ฮ่าๆๆ
01/04/2015
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น