คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter: 3 รุ่นพี่มิยาบิมาเยี่ยม
“ไง กี้! ไม่เจอกันนาน สูงขึ้นเยอะเลยนะ” นี่คือคำทักทายแรกเมื่อผมได้เจอกับพี่มิยาบิ นี่ผมควรจะดีใจดีมั้ยล่ะครับ ฟังดูมันทะแม่งๆยังไงก็ไม่รู้นะเนี่ย
“เอ่อ หวัดดีครับ...” ไคพูดขึ้นมาอย่างนิ่งๆ พร้อมกลับใบหน้าที่อมชมพูระเรื่อ เขินล่ะสิโธ่!
“อ่าว นี่ไคเหรอ? จำไม่ได้เลยนะเนี่ย น่ารักขึ้นเยอะเลย^^” 555+ก๊ากๆๆ พอโดนชมเข้าหน่อยเจ้าไคก็หน้าแดงแปร๊ดทันทีเลยล่ะครับ
“แล้วนี่พี่มาโรงเรียนทำไมอ่า ไม่ไปทำงานเหรอ?”
“ก็แค่อยากกลับมาเจอบรรยากาศเก่าๆ และก็ใครบางคน...” คำตอบของพี่แกชักจะทำให้ผมสงสัยซะแล้วสิ พี่แกจะกลับมาเจอใครล่ะนั่น เพื่อนก็ยิ่งไม่ค่อยจะมีอยู่เท่าไหร่หรอก
“แล้วชมรมเป็นยังไงบ้าง แกยังร้องเพลงอยู่รึเปล่า?” พี่แกหันมาถามผมอย่างจริงจัง
“ก็ร้องอยู่นั่นแหละ สมาชิกใหม่ๆมันก็ฝีมือดีขึ้นเรื่อยๆอ่านะ” แหม...ถึงผมจะดูไม่ได้เรื่องแต่ผมก็ร้องเพลงเพราะนะจะบอกให้ อิอิ (^O^)
“และอีกอย่าง ตอนนี้ไคก็มาเป็นมือกลองประจำชมรมให้อีกด้วย เพราะฉะนั้นหายห่วง”
“จริงเหรอ?....” รุ่นพี่ถึงกลับอึ้งเมื่อผมคุยเรื่องนี้กับเขา เจ้าไคก็ยิ่งอายม้วนเข้าไปใหญ่ เหอๆ การที่ได้แกล้งคนนี่มันมีความสุขจริงๆเลย
“งั้นพี่กับไคก็นั่งคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปวอล์มเสียงก่อน” พอพูดจบผมก็รีบเดินออกมาทันที เพื่อจะได้ให้สองคนนั้นเขาอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 สำเร็จแน่ไค!
“เฮ้ยกี้! เดี๋ยวเย็นนี้ฉันไปส่งนะเว้ย” เสียงของพี่มิยาบิดังมาจากข้างหลัง ผมทำได้แค่ชู 2 นิ้วให้กับไคเป็นการให้กำลังใจ ไคเขาคงไม่ทำให้ผมผิดหวังแน่ๆ สู้ๆ!เพื่อนรัก
(ตอนของป๋ามิบิ ออกโรง)
หลังจากที่ไอ้กี้มันเดินออกไปอย่างไม่มีเหตุผล ปล่อยให้ผมอยู่กับไคแค่สองคน ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปดี แต่ถ้าให้พูดตรงๆนะ ผมว่าไคเปลี่ยนไปมาก ไคน่ารักขึ้น แถมยังยิ้มหวานบาดใจจนผมแทบตั้งสติไว้ไม่อยู่ ผมไม่เคยรู้สึกยังงี้กับไคมาก่อนเลย แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมผมถึงหวั่นไหวกับรุ่นน้องคนนี้จังเลยนะ?
“รุ่นพี่มิยาบิครับ คือว่า...” ไคพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
“ผมชอบรุ่นพี่มิยาบิครับ!!!” ให้ตายเถอะ!ไม่น่าเชื่อว่าไคที่เงียบๆน่ารักๆจะกล้าพูดแบบนี้
“ผมชอบพี่มาตั้งแต่ตอนที่พี่เป็นหัวหน้าชมรมแล้วล่ะครับ แต่ว่าไม่กล้าบอก รุ่นพี่ไม่ชอบผมก็ไม่เป็นไรนะครับ ขอแค่พี่รับรู้ก็พอ” ไคก้มหน้าหลบสายตาผม แก้มขาวใสปรากฏสีชมพูระเรื่อคล้ายกับอาการเขินอายซึ่งเห็นได้ชัด ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก หัวใจของผมมันชักจะเริ่มสั่งการ สั่งการให้ผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว.....
“ขี้โกงนี่นา” ผมพูดกับไคด้วยน้ำเสียงงอนๆ ไคเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยความประหลาดใจ คนอะไรก็ไม่รู้ตาโตเป็นบ้าเลย รู้มั้ยเนี่ยว่าสายตาคู่นั้นมันทำให้ผมใจละลายไปหมดแล้ว!
“นายกล้าดียังไงถึงมาบอกรักฉันก่อนเนี่ย? ฉันกำลังจะจีบนายอยู่พอดีเลยรู้มั้ย” เอาแล้ว ผมสารภาพออกไปแล้ว มันเหมือนกับรักแรกพบ เมื่อก่อนผมก็เคยแอบมองไคอยู่เหมือนกันนะ แต่เห็นว่าไคยังเด็กก็เลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เขาน่ารักมาก เกินที่จะบรรยายมันก็เลยทำให้ผมต้องมอบหัวใจไปให้เขาเลยทั้งดวงยังไงล่ะครับ
“งั้น นายคบกับฉันได้มั้ยไค?”
“ครับ...รุ่นพี่” ไคตอบพร้อมกับเผยรอยยิ้มที่แสนน่ารักออกมา โอ้ว! พระเจ้า
“เรียกฉันว่า.....มิยะจังเถอะนะไค”
“โอเค!~.....มิยะจัง” โอ๊ย!! หัวใจจาวายอยู่แล้ว ไอ้กี้ แต๊งกิ้วน้าเฟ้ย!!!!!!
(สุดท้ายนู๋ไคก็ได้เป็นแฟนกับป๋ามิบิ ว่าแต่..ทำไมมันง่ายจังเลยฟร่ะเนี่ย??)
ความคิดเห็น