คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : รับเลี้ยงเด็กไหมครับ?[คู่รอง]
Heart Dam mate!...รับเลี้ยงเด็กไหมครับ? Chapter 11 [คู่รอง]
ช่วงหัวค่ำหลังจากที่กลับจากโรงเรียนมัธยมแล้ว พลจึงตรวจเช็ครอบๆบ้าน
อีกรอบเพราะพอตนั้นกำชับไว้อย่างดีว่าให้ดูและทุกอย่างในช่วงที่เขาออกไป
ประชุม
เมื่อเห็นเจ้านายตนเองเดินเข้ามาได้บ้านแล้วนั้นพลจึงจะเข้าไปรายงานเกี่ยว
กับธุรกิจที่พอตนั้นให้ไปสืบหาดูว่ามีคู่แข่งคนไหนที่เล่นไม่ซื่อรึเปล่าแต่ก็ต้อง
แปลกใจเมือ่เห็นสีหน้าและท่าทางของพอตนั้นที่เปลี่ยนไปจากเดิมรวมถึงตอนที่
พีคนั้นวิ่งลงมาหาแต่พอตนั้นกับเมินเฉยเหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคน อีกใจก็
คิดว่าเจ้านายนั้นคงจะเหนื่อยกับการทำงานมาแต่อีกใจนั้นกลัวว่าเหตุการณ์เดิมๆ
มันกำลังจะกลับมาอีกครั้ง…………..
ณ โรงเรียนมัธยมABC[ไรท์นึกชื่อไม่ออก-..-]
วันนี้เป็นวันหยุดหลังจากเกิดเรื่องเมื่อวานแล้วพลก็ไม่เห็นพีคลงมาจากห้อง
ตั้งแต่เช้าซึ่งปกติเด็กน้อย(?) ต้องวิ่งลงมาตามเจ้านายของเขาไปที่ทำงานแล้ว
ผิดก็แต่เห็นพอตนั้นออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เมื่อตรวจเช็ครอบๆบ้านแล้ว
พลจึงสั่งให้แม่บ้านนั้นเอาอาหารขึ้นไปให้พีคและกำชับเรื่องการเฝ้าให้ดี
จากนั้นเขาก็ขับรถตรงมายังโรงเรียนเพื่อมาเซ้นเอกสารและประชุมอีกมากมาย
พลไม่เคยคิดว่าเขาจะได้มาทำงานแบบนี้จากการ์ดกลายเป็นครูมันไม่ง่ายเลย
จริงๆแต่การที่เขาได้มาสอนเด็กแบบนี้มันก็ทำให้จิตใจที่เคยมองแต่แง่ลบของ
เขามองโลกในแง่บวกมากขึ้น
“ถ้าแกไม่มีเงินมาจ่ายก็ไสหัวไปซะ เหอะ! ไม่มีเงินแล้วยังไม่เจียม” เสียงด่าทอโวยวายขึ้นในขณะที่พลนั้นที่เพิ่งเสร็จจากการประชุมในช่วงบ่าย ร่างสูงออกมาเดินหาร้านกาแฟ
เพราะเขารู้สึกมึนๆ แต่กับได้ยินเสียงด่าทอดังขึ้นในซอยแคบๆที่ร่างสูงเดินผ่าน
“……” ร่างสูงไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องของคนอื่นมากนักถ้าไม่ติดตรงที่ว่าคนที่ถูกด่า
คือไอ้เด็กปัญหาของเขานั่นเอง
“ว่าไงย๊ะ! เงินน่ะ” เสียงของป้าเจ้าของห้องเช่ายังคงทวงเงินค่าเช่าจากเด็กเจ้าปัญหา
ไม่หยุดหย่อนแถมเจ้าเด็กปัญหาของเขานั้นได้แต่ยืนก้มหน้านิ่งไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น
“แก!”
หมั่บ!
“เดี๋ยวครับคุณ เด็กคนนี้ติดค่าเช่าไว้เท่าไหร่ครับ?” ก่อนที่ป้าเจ้าของห้องเช่าจะง้าง
มือตบใบหน้าของแชมเปญร่างสูงรีบก้าวท้าวเข้ามาในซอยนั้นอย่างไม่ลังเล พลาง
ถามค่าเช่าห้องที่เด็กเจ้าปัญหานี่ติดไว้
“หมื่นสองรวมค่าน้ำค่าไฟ ทำไมคุณจะจ่ายรึไง” ป้าเจ้าของห้องยืนท้าวเอวด้วยท่าที
ที่ไม่เป็นมิตรนักพลหันไปมองเจ้าตัวปัญหาแต่ก็มองเห็นเพียงผมยาวๆของเจ้าตัวที่
ปิดหน้าไว้ นี่มันไม่คิดจะเงยหน้ามามองดูโลกกันเลยรึไง ร่างสูงคิดในใจ
“นี่ครับ” พลไม่พูดอะไรมากเพียงแค่เซ้นเช็กและยื่นให้ป้าเจ้าของห้องเช่าและ คว้าข้อมือ
แชมเปญและลากออกมาจากบริเวณนั้นในทันที
พรึ่บ!
“นายอยู่ที่นี่?”เมื่อยัด(?)เจ้าเด็กปัญหาเข้ามาในรถของเขา(เจ้านายให้ยืม)ได้แล้วร่างสูง
ก็เอ่นถามขึ้นเสียงเรียบ
“ไว้ผมจะเอาเงินมาคืนครู”แชมเปญตอบสั้นๆ พร้อมกับทำท่าจะก้าวลงจากรถสร้าง
ความโมโหให้พลได้ไม่น้อย นอกจากไม่ขอบคุณกันซักคำแล้วเวลาพูดยังทำเหมือน
ไม่อยากมองหน้าเขาอีกด้วย
“นี่นาย! ขอบคุณไม่เป็น? หรือไม่มีใครเคยสอน?”ด้วยความที่พลนั้นอารมณ์ร้อนจึง
พูดขึ้นเสียงเข้มพลางจ้องมองเจ้าเด็กปัญหาไม่วางตาส่งผลให้
แหมะ!...
“ฮึกก ใช่! ไม่มีใครสอน และครูก็ไม่ต้องมาสอนผมด้วย ผมไม่ต้องการ!” แชมเปญ
ที่นั่งก้มหน้าเงียบอยู่นานนั้นเงยหน้าขึ้นมาช้าๆแต่ใบหน้ที่เคยเนียนใสนั้นตอนนีเ
เต็มไปด้วยน้ำตานองหน้า
“นี่ นาย เป็นอะไร?” พลพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไว้เพื่อจะได้ไม่พาลว่าเด็กนี่อีก
พรึ่บ!
ร่างเล็กไม่ตอบอะไรเพียงแต่ปัดมือร่างสูงออกที่กำลังจะลูบผมของตน
“นาย! เหอะ! ทำคุณบูชาโทษจริงๆว่ะ ถามจริงมีใครทนนิสัยก้าวร้าวผู้ใหญ่ของนาย
ได้บ้างมั้ย?” ด้วยความที่โมโหจัดพลจึงถามออกไปเสียงเรียบแต่นั่นเป็นการตอกย้ำ
แชมเปญหนักกว่าเดิม
“เหอะ! แล้วเคยมีใครบอกครูมั้ย ว่าครูโคตรไม่น่าเคารพ ฮึกก และผมก็จะบอกนะ
ว่าไม่มีใครทนผมได้ หึ ขนาดแม่!ยังทิ้งผมไปเลย ฮืออ” พูดจบเด็กเจ้าปัญหาก่อนหน้า
นี้ของเขานั้นหายไปในทันทีเหลือแต่เด็กขี้แยแต่พลนั้นก็ต้องทึ้งหัวตัวเองแรงๆเพราะ
พอจะจับต้นชนปลายได้แล้วว่าเด็กตรงหน้าเขานั้นไม่เหลือใครแล้ว
“เฮ้ออ ชั้นขอโทษ หยุดร้องซักที่เถอะน่า” ร่างสูงที่ไม่เคยปลอบใครมาก่อนนอกซะจาก
เวลาที่พีคนั้นร้องไห้หรืองอแงเขาจึงเอาขนมมาล่อแต่เห็นทีวิธีนั้นคงไม่ได้ผลกับ
เด็กตรงหน้า มือหนาค่อยยกขึ้นลูบผมแชมเปญเบาๆแต่ออกจะเงอะงะเสียมากกว่า
แต่กลัยสร้างความอบอุ่นให้แชมเปญได้อย่างแปลกใจ
“ฮึก ขอบคุณ ไว้ผมจะหาเงินมาคืน อย่าเพิ่งไปบอกใครล่ะว่าครูจ่ายค่าเช่าบ้านให้ผม
หึ เดี๋ยวคนแถวนี้เขาจะหาว่าผมขายตัวอีก” ไม่วายก่อนลงจากรถเด็กปากดีตรงหน้าร่างสูง
ยังคงพูดจาดูถูดตัวเองไม่เลิกกับอีแค่ค่าเช้าบ้านนิดหน่อยเจ้านายเขาคงไม่สั่งเขา
ไปส่งชายแดนหรอก แต่เด็กคนนี้ทำไมถึงต้องทำตัวอวดดื้อถือดีขนาดนี้?
พรึ่บ!
“ปล่อยนะ! ฮึก ”เมื่อแชมเปญพูดจบร่างสูงจึงคว้าข้อมือเล็กและดึงเข้ามาหาตัวทันที
เห็นทีเขาคงต้องปราบพยศเด็กนักเรียนคนนี้ซะแล้ว ร่างสูงคิดในใจ
“ปล่อยนะ! ไอ้ อุ๊บ!”ไม่ทันทีร่างเล็กตรงหน้าของเขาที่กำลังดิ้นไปมาแต่แรงแค่นี้
จะสู้เขาได้ยังไง พลจึงโน้มคอร่างเล็กเข้ามาหาตนและประกบปากลวไปบนกีบปาก
เล็กทันที
“อือออ!” แชมเปญตาโตทันทีด้วยความตกใจ ครั้งแรกก็หอมแก้ม!ครั้งนี้จูบ! ครูคนนี้
บ้าไปแล้วชัดๆ แชมเปญคิดในใจ
ลิ้นหนาพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มมือหนาอีกข้างก็ลูบแก้มใสที่ยังมี
น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสายเบาๆอย่างอ่อนโยน
“เป็นไปได้นายควรย้ายจากที่นี้ซะ ชั้นจะช่วยนายหางานเอง ในฐษนะ ครู” ร่างสูง
ผละริมฝีปากออกมาช้าๆอยากจะกอบโกยความหวานจากริมฝีปากเล็กตรงหน้ามาก
กว่านี้แต่ถ้าเกิดเขาทำเกินไปเด็กนี่จะหาว่าเขาเป็นเฒ่าหัวงูแน่ๆ
“นะ นี่ครูจูบผมทำไมเนี่ย! บ้าๆ! ”เมื่อได้สติแชมเปญรีบยกมือขึ้นเช็ดปากตนเองทันทีพร้อมกับระดมทุบอกหนาของร่างสูงตรงหน้า
“โอ้ยย นี่ๆพอๆ ชั้นแค่เผลอ เฮ้ย! พอก่อน” พลรีบคว้าข้อมือเล็กทันทีเมื่อเห็นว่า
แชมเปญนั้นกำลังจะหยิบไม้เบสบอลหลังที่นั่งมาตีเขา
“…….” ภายในรถมีแต่ความเงียบปกคลุมทันที ใบหน้าของร่างเล็กตอนนี้นั้น
ขึ้นสีระเรื่อที่แก้มใสสองข้าง
“ฟู่ววๆ โอเคชั้นขอโทษ มัน มันเผลอ นายฟังชั้นนะในฐานะครูชั้นจะหาที่อยู่ให้ใหม่
ขืนนายอยู่ที่นี่แย่แน่ๆ” พลพูดออกมาเขาไม่เคยต้องมานั่งพูดอะไรยาวๆกับใครแบบ
นี้มาก่อน
“ทำไมผมต้องเชื่อครูด้วยเล่า! ” แชมเปญไม่วายเถียงร่างสูงออกไปทั้งๆที่ในใจก็
รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้ร่างสูง
“หึหึ ถ้านายไม่ฟังชั้นจะทำแบบเมื่อกี้” พลพูดออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างคน
เหนือกว่า ทำให้แชมเปญสงเสียงจื๊จ๊ะในลำคอด้วยความไม่พอใจ
“พรุ่งนี้มาย้ายซะ ส่วนตอนนี้ไปกินข้าวเป็นเพื่อนชั้นก่อน ในฐานะครูนักเรียนโอเค?”
พลพูดบอกในใจก็สั่นไหวเล็กน้อยกับคำว่าครูนักเรียนที่มันค้ำคออยู่
“ชิ! เออๆ โอ้ย! ครูตีปากผมทำไมเล่า” แชมเปญโวยวายขึ้นเมื่อพลตีปากตนเอง
“ชั้นเป็นครูอย่างน้อยควรเคารพ” พลพูดเสียงจริงจังเขาแค่ต้องการสั่งสอนบ้าง
ก็เท่านั้นเอง
“ครับ! ครู พล” ร่างเล็กพูเน้นทีละคำพร้อมกับกอดอกและหันออกไปมองข้างทาง
“หึหึ” พลไม่พูดอะไรต่อ ภายในหัวของเขาตอนนี้นั้นคิดถึงสถานการณ์เมื่อครู่
ที่เขาจูบเด็กนี่ ความอ่อนนุ่มยังคงติดอยู่ที่ริมฝีปากหนา พลรีบสะบัดหัวตนเองทันที
เพื่อให้หยุดคิดเรื่องฟุ้งซ่าน เห็นทีเรื่องนี้เขาต้องทำหน้าที่ ครู ในแบบที่พอตเคยสอนมา
เสียแล้ว-………..-
ความคิดเห็น