Prince Ruffian.เคล็ดลับสุดจุ้นหลอกหัวใจยัยสาวนักวุ่น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ
 

          ณ คฤหาส์นอัครานัยเนตร


          "คุณหนูค่ะ! มหาลัยนะ ไม่ไปหรอค่ะ ใกล้จะเข้าเรียนแล้วนี้ค่ะ!!!"


     เสียงแม่นมของฉันพูดขึ้นแต่ฉันก็นั่งกดรีโมตเปิดไปเปิดมาเพื่อหาอะไรดู! โอ็ยยยยย!!! มีช่องตั้งเยอะไหงมีแต่ช่องเสื้อแดงเสื้อเหลืองเสื้อขาวเสื้อดำว่ะ! แล้วอย่างงี้จะมีช่องทีวีไว้ทำเพื่ออะไรว่ะ -*-; ฉันตัดสินใจกดปิดทีวีแล้วลุกขึ้นจากโซฟาหน้าทีวี พร้อนหันหน้าไปมองหน้าแม่นมด้วยสีหน้าเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


          "ไปละค่ะ"


          "อย่าไปทะเลาะกับใครละ!!"


     สิ้นเสียงของแม่นมฉันก็รีบออกจากบ้านทันที คิดหรอว่าฉันจะไปเรียน!! คิดผิดถนัด!!! ฉันต้องไปที่ๆชอบสิ (ไม่ได้ตายนะ!) เอาเป็นว่าไปที่ๆต้องการละกัน เดินไปเรื่อยๆจนกว่าจะหาที่ที่ชอบได้อ่ะนะ


          ฟิ้ว!!


     ใบปลิ้วใบหนึ่งลอยมาเปะใส่หน้าฉัน ฉันหยิบมาดูก็พบว่าเป็น...





 

งานสำหรับวัยรุ่นที่ดังที่สุดของประเทศ ! ! !


งานสร้างสัมพันธุ์ทางไมตรี!!!
ที่ สวนWR ที่นี้ที่เดียว
ใครอยากมีเพื่อนหรืออยากได้แฟน มาที่นี้คุณมีได้อย่างแน่นอน!!
 

     อะไรฟ่ะเนี่ย!! -_-^ งานสร้างสัมพันธุ์ทางไมตรีเนี่ยนะ!! อะไรมันจะเริ่ดขนาดนั้น!!! จะบ้าตายยยยยยยย มีงานแบบนี้อยู่ด้วยรึไง!! สงสัยจะเป็นพวกชอบจับกลุ่มอยู่รวมกันเป็นฝูงแหงเซะ!!! จะว่าไป..ลองไปดูก็ไม่เสียหายนี้เนอะ เผื่อจะมีอะไรหนุกๆให้ทำด้วย!! ที่สวนข้างๆนี้ด้วย เป็นไงเป็นกันว่ะ!!


          ณ สวนWR


     ฉันได้เขามาในงานนี้แล้ว บอกได้คำเดียว!! ...อะไรมันจะ...กุ๊กกิ๊กกั๊กๆขนาดนี้!!! ในงานนี้มีแต่ของน่ารักเต็มไปหมดเลย แล้วไม่อยากเชื่อว่างานที่บ้าๆแบบนี้จะมีคนเยอะมากกก แล้วมีผู้ชายเยอะซะด้วยสิ ช่างไม่น่าไว้ใจ!!


          "ขอโทษนะค่ะ! คุณได้เป็นคนเป็นคนของงานนี้รึเปล่าค่ะ?" คนของงานคนหนึ่งเดิมมาถามฉันอย่างหน้าตาแจ่มใส


          "ปะ..เปล่าค่ะ บังเอิญมาแถวนี้เห็นคนเยอะก็เลยมาดูเอานะค่ะ"


          "คือ..อยากให้ช่วยอะไรนิดๆหน่อยๆจะได้ใหม่ค่ะ??"


          "ฮ่ะ!?? OoO"


          "คือว่า..ในงานของเรามีโปรโมชั่นสำหรับเหล่าสุภาพบุรุษอยู่นะค่ะว่า จะมี MC หน้าตาดีมาขึ้นบนเวทีให้พวกเขาได้เล่นเกมกัน แล้วถ้าใครเล่นเกมของทางเราชนะจะได้อยู่กับ MC สาวน่ารัก แล้วปัญหาของเรามีอยู่ว่า ...MC คนนั้นที่จะมาเขามีเหตุฉุดเฉินมาไม่ได้ แล้วงานนี้ก็ต้องทำให้สำเร็จ ก็เลยอยากจะมาขอร้องน้องช่วยเป็น MC หน่อยจะได้มั้ยค่ะ!! คือ..พี่ขอร้องน้องจากใจจริงเลยค่ะ"


          "พี่จะบ้าหรอ!! นี้!! จะให้อยู่กับผู้ชายในงานจนถึงเมื่อไหร่..หรือ..พี่จะให้หนูไปขายตัวเนี่ย!!"


          "มะ..ไม่ใช่ค่ะ >_< พี่ไม่ได้หมายถึงอย่างงั้น!! เราจะให้น้องอยู่กับเขาแค่ชั่วโมงเดียวเอง เองค่ะ!!"


          "โห้!พี่!! แบบไหนมันก็ไม่ต่างกันหรอก!! อะไรเนี่ย!! พี่คิดว่าหนูเป็นใครเนี่ย!!!"


          "แหม่! ช่วยพี่หน่อยเถอะนะน้อง แค่ชั่วโมงเดียวเอง หรือ..พี่จ้างน้องได้นะ!"


          "โห้พี่!!! ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย!! ไม่ไว้ใจทั้งนั้นแหละ!! ยังไงก็..โชคดีนะพี่!!" ฉันเตรียมตัวเดินออกจากงาน งานบ้าอะไรเนี่ย!! ให้ค่าตัวกับผู้ชายเต็มที่!! บ้าไปแล้ววววววววว!!


          หมัด!!


     โอะ! OoO อะไรเนี่ย จู่ๆก็เหมือนมีใครมากระชากแขนฉันแล้วฉันก็เซไปอยู่ในแผงอกของใครบ้างคน!! เฮ้ย! ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าฉันอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนหนึ่ง!ที่ฉันไม่รู้จัก!!


          "อะไรกัน!กลัวรึไงที่จะได้ขายตัวนะ :)" และเขาก็กวนบาทาฉันอย่างแรง!!! -_-+


          "นี้นายเป็นใครเนี่ย!แล้ว..มากอดทำไม!! O[]O"


          "คุณบัตเตอร์!!!" พี่ทีมงานคนนั้นพูดขึ้นอย่างเสียขวัญ "คุณบัตเตอร์! เอ่อ..คุณ" มีใครเห็นหัวฉันบ้างช่วยตอบที!!!


          "ผมเห็นเหตุการณ์แล้วละครับ!..อะไรนะ เมื่อกี้เธอบอกว่า..ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย"


          "มันก็เลวกันทุกคนนั้นแหละ!!" ขอย้ำนิดนึง!


          "เฮ้! มันคนละที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่หรอ -*-"


          "แล้ว!!"


          "OK.!! ฉันยอมเธอก็ได้"


          "ปล่อยฉันได้ยัง กอดซะแน่น..คนนะเว้ย!ไม่ใช่ตุ๊กตาหมี!!"


          "แคร์ป่ะ!!" เขาเป็นคนที่ต่อปากต่อคำได้เก่งมาก มากจนทำให้ฉันเริ่มอยากฆ่าเขาแล้วจริง!! -_-^ "เธอบอกว่าขึ้นชื่อว่าผู้ชายมันเลวกันทุกคนใช่ม่ะ..เอิ่ม แล้วขึ้นชื่อว่าผู้หญิงเนี่ย..มันคง" เขาเริ่มเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนฉันต้องถอยใบหน้าตัวเองออกห่าง "มันคง..จะน่าดูเนอะ"


          "นายอย่ามาโรคจิตแถวนี้นะ!"


          "อะไร! ฉันะพูดอะไรโรคจิต!!"


          "นายต้องปล่อยฉันก่อนที่ฉันจะ"


          "จะอะไร!!" ก่อนที่ฉันจะหั่นนายเป็นชิ้นๆไงไอบ้า!!! "เธอจะทำอะไรได้ ฮ่ะ!"


          "คุณบัตเตอร์ค่ะพอเถอะค่ะ! เขาไม่ได้มาร่วมงานของเรา"


          "แล้วไง!..ผู้หญิงอะไรไม่มีมารยาทสิ้นดีพูดจากับคนที่เพิ่งเจอกันแบบนี้"


          "แล้วมันหนักกะบาลนายรึไง ฉันก็คือฉัน!ถ้านายรับไม่ได้ก็เรื่องของนายสิ! ฉันเป็นแบบนี้ก็ดีอยู้แล้ว! จะอะไรกันหนักกันหนา เราสองเองก็ไม่ได้รู้จักกัน แล้วทำไมฉันต้องพูดจาดีๆกับนายด้วย! นี้!จะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอสำอ่อยอะไรหรอกนะแล้วก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงยอมคนด้วย! อย่ามาคิดทำอะไรกับฉัน!!"


          "กลัวตายละ! นี้เธอ!! ฉันจะบอกให้นะ ว่าฉันเองก็เกลียดผู้หญิงไร้มารยาท!ไร้ความเป็นผู้หญิงอย่างเธอเหมือนกันนั้นแหละ!! ฉันโครตเกลียดผู้หญิงบ้าบิ่นอย่างเธอมากเลยจำไว้ด้วย แล้วก็อย่าคิดจะทำอะไรฉันจะดีกว่านะ เพราะถ้าเธอคิดจะทำอะไรฉันละก็!!..ฉันจะเอาคืนเป็นล้านๆเท่าตัวเลย คอยดู!!"


          "อ๋อหรอออ! กลัวตายละ!ฉันเองก็จะเอาคืนเป็นล้านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเท่าเหมือนกัน! เพราะฉันไม่ได้เป็นคนยอมคน และก็เป็นพวกบ้าบิ่นด้วย!!"


          "โธ่ๆๆ! ยัยบ้าบิ่นอย่างเธอคงจะเอาคืนแบบพวกข้างถนนว่างั้นเถอะ!!"


     ฉันเริ่มอยากฆ่าเขาจริงๆแล้วละ คนข้างถนนเขาหาว่าฉันเป็นพวกขอทานงั้นสิ!! "เออ!! แล้วจะทำไม! ฉันก็เป็นแบบนี้!!"


          "เธอคงอยากให้ฉันเอาคืนมากเลยใช่ม่ะ!!"


     ฉันไม่พูดอะไรแต่ก็ใช้จังหวะที่เขาลงแรงกอดฉันลง แล้วก็รีบสะบัดตัวออกพร้อมๆกับเตะขาเขาอย่างจังๆและอย่างแรงๆ เขาทรุดตัวลงนั่งทันทีพร้อมเสียง "โอ็ยยยย!!"


          "คุณบัตเตอร์!!" และทีมงานคนนั้นก็เขามาช่วยพยุงเขาเอาไว้


          "ไว้เจอกันใหม่นะ!..ไอโรคจิตวิปริต!!" ฉันพูดแค่นั้นแล้วรีบเดิมออกจากตรงนั้นทันที อะไรก็ไม่รู้!!น่าขนลุก! นี้ฉันโดนผู้ชายกอดหรอเนี่ย!!! โอ็ยยย!! หงุดหงิด!!










ติดตามอ่านด้วยน่าาาาาาาาาา ^^