คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I & S 2 .........................
I & S 2
“..หึๆ...” เสียงดังมาจากเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆฮยอกแจ
“....” ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบาง ได้เพียงความแปลกใจเล็กน้อย และกลับมาเป็นปกติ
และแล้วความแปลกใจก้อกลับมาอีกครั้งเมื่อร่างสูงของคนที่ก้มหน้าเงยขึ้น ร่างบางจึงได้รู้ว่าร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆตนนั้นคือเพื่อนร่วมห้องแก้มแตกนั้นเอง
“...เฮ้ยยยย.....” เสียงถอนหายใจยาวดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วย
“ทำไม......มะ” และ
“นี้ยัยแห้งแล้งมาแล้วหรอ นึกว่าหลงไปแล้ว” ยังไม่ทันที่คิบอมจะพูดอะไร( ? )จบก้อมีเสียงของอาจารย์สุดหล่อยิ้มหวานประจำโรงเรียนพูดขัดขึ้น
“........” ไม่มีเสียงตอบกลับจากร่งบาง มีเพียงการยักคิ้วกวนๆกลับไปนึงที
“เคารพกันบ้างก้อได้นะ” ทงเฮตอบกับกับท่าทางกวนช่วงล่างของฮยอกแจและเมื่อจบประโยคนั้นก้อได้สิ่งเดิมกับมาเป็นครั้งที่สอง
“หวัดดีฮะอาจารย์เฮ....ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงพวกผมหรอฮะถึงได้มาหาถึงที่อะ” ซองมินมองอาจารย์เฮหรือทงเฮที่พวกเค้าคุ้นเคยที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้พร้อมทั้งทำความเคารพไปพร้อมกับฮีซอล
“ก้อเห็นไม่มากันซะที นึกว่าหลง ก้อแค่เป็นห่วงหน่ะ” บอกกับทั้งสองคนแต่กลับมองอีกคนในประโยคหลัง
“หรอ....”ทั้งสองพูดพร้อมกันแล้วก้อ “ฮาฮาฮา.......” ดังจนทั้งหอประชุมหันมามอง
“เอ่อ....งั้น.....ชั้นไปทำงานก่อนแล้วกัน พวกเธอก้อเงียบๆได้แล้วจะประชุมแล้ว” ดุกับแล้วรีบเดินหนีทันที
“ซองมินมานานยังจะ ไม่เจอตั้งนานคิดถึงนะรู้ไม๊” คยูฮยอนหันมากล่าวทัก(เพราะเสียงหัวเราะ)ซองมิน
“ก้อพักนึงอะ” ตอบกลับแล้วยิ้มส่งไปให้
“ฮีซอลจ๋า ขอนั่งข้างซองมินได้ป่ะ” คยูฮยอนตะโกนข้าม(!!)ไปบอกฮีซอลด้วยหน้าตาอ้อนวอน
“ถ้าชั้นให้นายนั่งแล้วชั้นจะไปนั่งไหนอะ” ฮีซอลถามกลับอย่างงงๆ
“ก้อนั่งข้างชั้นไง” ชีวอนพูดขึ้นหลังจาก(เก๊กหล่อ จีบสาว)อยู่นาน
“อยากนั่งตายแหละ...” หันมองคนพูดแล้วหันกลับทางเดิม
“น๊าฮีซอลน๊า......” คยูฮยอนใช้ไม้เดิมอีกครั้ง
“เออก้อได้...ไม่มีทางเลือกหลอกนะ(น่ารำคาญ)ถึงได้ไป” (จิงใจจัง)ฮีซอลพูดแล้วเดินมานั่งแทนที่คยูฮยอนที่นั่งแหมะข้างซองมิน(ไวจังแก)ตั้งแต่ฮีซอลลุกจากเก้าอี้(เจ๊ยอมไมอะ)
“ว่าแต่นายสองคนหน่ะ....เลิกอมเลิกดูดได้แล้ว....รำคาญ” ฮีซอลยังคงวีนไม่เลิก
“........” ไม่มีเสียงตอบรับจากทั้งสองและยังคงดูดต่อไป
“จะกวนประสาทชั้นใช่ไม๊.....ฮยอกถ้าหมดอันนี้แล้วแกยังดูดอีกอันนะชั้นจะฟ้องป้ามีซอล” ฮีซอลพูดขัดเมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวดีกำลังทำท่าค้นหาอมยิ้มในกระเป๋าขึ้นมา
“(-๐-!!)”ฮยอกแจรีบเก็บเข้ากระเป๋าทันที
อัฟต่อแล้วจ้า
“ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นนะ ........ เออ ประชุมเสร็จก่อนค่อยกิน..........เฮ้ย” ใจอ่อนจนได้ ก้อดูทำหน้าเข้าใครเห็นก้อต้องยาม
และการประชุมก้อเริ่มขึ้นหลังจาก(การเถียง)นั้น โดยอาจารย์ในหลายฝ่ายออกมาชี้แจงในเรื่องของการเข้าค่ายครั้งนี้เพื่อทำความเข้าใจก่อนการเรียน
“ยุ่งยากหวะ....ตั้งแต่เรียนที่นี่มาไม่เห็นเคยมีมาก่อนเลยการประชุมเนี่ย ผอ.คิดไรวะ” คยูฮยอนเอ่ยขึ้นแบบเซ็งๆ
“ทำไมหรอคยู นายไม่ชอบหรอ” ซองมินถามกลับเมื่อเห็นคนข้างๆถอนหายใจยาว
“ก้อนิดหน่อยหนะ...แต่ถ้ามีซองมิอยู่นะก้อไม่เป็นไรแล้วจ้า” คยูฮยอนส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้จนเจ้าตัวเขินบิดไปบิดมาไหยุด
“บ้าหน่า...เกี่ยวไรกับชั้นเล่า” พูดไปก้อเขินไป
“จิงๆนะซองมิน ชั้นพูดจิงนะ” คยูฮยอนยังคงหยอดไม่เลิก
“ตุบๆ....” ฮีซอลที่นั่งอยู่กระทืบเท้าขึ้นมา
“เป็นไรหรอฮีซอล.......” ซองมินถามขึ้นหลังจากได้สติ( !! )เมื่อหันไปเห็นต้นเสียงและการกระทำของเพื่อนรัก
“ป่าว...ฮยอกระวังนะเดี๋ยวมดกัด” ฮีซอลพูดขึ้นแล้วหันไปบอกคนที่นั่งใกล้กว่าตน
“ไหนๆ...มดที่ไหนหรอ” ซองมินยังคงงง(งงเหมือนกัน)
“ก้อตรงนายไง...? น้ำตาลเยิ้มเชียว” ฮีซอลแถลง
“บ้าหรอ......” เมื่อคิดได้ซองมินก้อต่อว่าแบบเขินๆ(อีกแระ)กับทันที(เพิ่งรู้ตัว)
“แล้วนายไม่คิดอยากทำบ้างหลอ” ชีวอนพูดขึ้นบ้างหลังจากเงียบหายไปนาน(แต่บอมฮยอกนานกว่า)
“อะไร...”
“ก้อแบบสองคนนั้นไง”
“ทำไรอะ”
“ก้อจีบกันไง”
“กับใคร....นายหรอ”
“.....” ผยักหน้างกๆแล้วส่งยิ้มหวานบาดใจสาวไปให้ฮีซอล
“ชิ.....ฝันสิไม่ว่า” ฮีซอลว่าแต่ก้อแอบหันไปยิ้มอีกทาง(แล้วเขินไมอะ)แต่เมื่อหันไปแล้วเจอเข้ากับเพิ่อนรักของตนและเพิ่อนสนิทของคนข้างๆก้อต้องแปลกใจและหันกับไปหาชีวอนอีกครั้ง
“นี่...วันนี้เพื่อนนายเป็นไรรึป่าวไม่กวนเพื่อนชั้นแล้วยังนั่งจ้องเฉยๆอีก” ฮีซอลถามขึ้นอย่างแปลกใจ
“ไม่รู้เหมือนกันนะ สงสัยวันแรกมั้งเลยไม่รู้จะหาเรื่องไรมากัดกัน” ชีวอนตอบกลับแบบงงไม่แพ้กัน
“นายว่าเพื่อนชั้นหมาหรอ” ฮีซอลเริ่มวีน(เพื่อนข้าใครอย่าแตะ)
“ป่าวๆ ป่าวนะ ไม่ได้ว่านะ” ชีวอนรีบแก้ตัวทันที(หวงจังนะ)
“แต่จะว่าไปมันก้อแปลกๆจิงๆนะ” ชีวอนก้อยังคงพูดต่อไปเมื่อหันไปมองอีกครั้ง
“แต่ก้อดีนะอะไรๆมันจะได้ไม่พัง” ฮีซอลว่าอย่างโล่งใจ ก้อจะอะไรหล่ะกี่ครั้งที่สองคนนั้นนั่งข้างๆกันทีไรก้อมีแต่เรื่อง
จำได้ว่าตอนที่เข้ามาใหม่ๆพวกเค้าเล่นบาสกันอยู่ดีๆ แล้วพอพวกคิบอม ชีวอน คยูฮยอนเข้ามา คิบอมไปพูดอะไรกวนฮยอกเข้าก้อไม่รู้(พูดหรอ)แล้วก้อเริ่มก่อสงครามทางจิตกันสองคนจนถึงขั้นแข่งกันเล่นบาส ไม่รู้ไปตกลงไงกันว่าจะเล่น แค่จ้องตากันแค่นั้นอะแข่งกันแระ แถมเล่นไปเล่นมาทั้งแป้นบาสที่หลุดออกมา ทั้งกระจกแป้นที่ตกมาแตกอีก แถมลูกบาสทั้งรั่วทั้วแตกอีกกว่าครึ่งโหล เล่นไปได้ไงก้อไม่รู้ แล้วไหนจะวีรกรรมต่างๆอีก ทั้งที่ห้องเรียน ห้องน้ำ สวนของโรงเรียนอีก พังทุกที่แต่ดีนะที่ไม่ร้ายแรงมากไม่งั้นได้ย้ายกลับไปเรียนที่เดิมแน่
ว่าแต่ผมบอกรึยังว่าผม ฮยอกแจ ซองมินมาจากประเทศไทยคือพ่อผมกับพ่อฮยอกแจเป็นฑูตเหมือนกันส่วนซองมินหน่ะเป็นญาติกับฮยอกแจเราสามคนเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีทั้งสามคนเลยนะ จำได้ว่าตอนเด็กๆเราอยู่กันที่เกาหลีนี้แหละที่สามคนเลย พอเราอายุได้ประมาณ8-9ขวบพ่อแม่เราไปทำงานที่ไทยกัน(บ้านเกิดพ่อพวกเรา)ก้อเลยต้องไปเรียนที่ไทยกัน เพิ่งจะย้ายกลับมาเอเทอมที่แล้วเอง มาเรียนต่อม.ปลายที่นี่ แต่เราไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันนะ ต่างคนต่างอยู่บ้านใครบ้านมันแต่จะมาโรงเรียนเวลาเดียวกัน เราสามคนรักกันมากรักกันเหมือนพี่น้องเลย ก้อเหมือนผมเป็นพี่คอยดูแลพวกมันตลอด รองมาก้อซองมินเพราะจะช่วยออกความคิดเห็นให้ ส่วนฮยอกแจก้อจะเหมือนน้องสุดนั้นแหละก้อเงียบอย่างที่เห็น(เห็นหรอ)แต่ก้อจะฟังพวกผมบ้างอะไรบ้าง
“นี้ๆ.......นายคิดอะไรอยู่ เหม่อนานแล้วนะ” ชีวอนที่เห็นฮีซอลนั่งเหม่ออมยิ้นอยู่คนเดียวก้อพูดขัดขึ้น(ขัดความรู้จิงๆ)
“ป่าวคิดอะไรเพลินๆหน่ะ” ตอบกับไปพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆไปให้ชีวอน
.......................................................................................................................................................................
555555555+++++++++++++
ป้ามีซอล......
5555555+++++++++++++++++++++++++
เลยจะรู้
555555555555555555555++++++++++++++++++++++++++++
ยังมีต่อนะ
คือฝนตกทั้งวันเลย
ไรเตอร์กลัวฟ้า(มาก)เลยไม่ได้เปิดคอมฯ
เดี๋ยวมาลงต่อนะ
ฮืฮื................
คนอ่านหายยไปไหนอะ...คนเม้นด้วย
หายกันหมดเลยอะ
มันไมหนุกแล้วหรอ
ไรเตอร์อยากร้องไห้......
ความคิดเห็น