ราคีบ่วงรัก

ลำดับตอนที่ #31 : บทที่7-1

ราคีบ่วงรัก

มีวางจำหน่ายในรูปแบบอีบุ๊กค่า

หนังสือจะรวมอยุู่ใน 'รวมเรื่องสั้น3' หาซื้อได้ที่ร้านนายอินทร์นะคะ

บทที่7

ตัด เลิฟซีนทั้งบท

หาอ่านได้เว็บอื่นค่ะ

     กว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปสิบเอ็ดโมงได้แล้ว ปวริศาลูบหน้าตัวเองแบบงัวเงีย หากไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูคงหลับต่อยาวไปอีก

     คนมาเคาะเรียกคือปุ๋ยเพราะเป็นห่วงเห็นยังไม่ลงมากินข้าว เธอจึงแง้มประตูออกน้อยนิดแล้วตอบไปว่าเดี๋ยวลงไป ครั้นจะออกไปทั้งสภาพนี้ก็ยังไงอยู่

     สภาพที่ว่าก็คือทั้งเนื้อทั้งตัวมีร่องรอยเต็มไปหมด กว่าอาชวินจะยอมปล่อยเธอก็รุ่งเช้า ไม่รู้ว่าโดนสูบเรี่ยวแรงไปกี่รอบ แต่ความรู้สึกสุดท้ายจำได้ว่าเขาวนเวียนเดี๋ยวจูบๆ อยู่นั่นไม่ยอมปล่อยสักที ก่อนที่สติจะหลุดเข้าสู่ห้วงนิทราเหมือนได้ยินเสียงอาบน้ำ จากนั้นเธอก็จมดิ่งกับความฝันแสนหวาน

     ไม่รู้กระเป๋าใครเป็นคนจัดต่อให้ เดาว่าเจ้าตัวคงจับยัดใส่ลวกๆ กระมัง เอาของไปครบหรือเปล่าก็ไม่รู้ คนตั้งใจจะจัดให้แต่ดันโดนกวนจนไม่เหลือเรี่ยวแรงทำอะไร

     ปวริศาลงมาข้างล่างเพื่อหาอะไรลงท้องหลังจากอาบน้ำอาบท่าจนเสร็จ สะดุดตากับโพสต์อิทที่แปะไว้กับตู้เย็นเขียนด้วยลายมือตวัดๆ เหมือนสายตาของคนเขียนที่ชอบใช้มองเธอ

     ‘อย่าเถลไถล ไม่งั้นกลับมาจะจับหักคอ !’

     แล้วคนอย่างเธอจะไปเที่ยวไหนได้นอกจากตลาด แต่อดยอมรับไม่ได้ว่าข้อความนี้ทำให้เธอยิ้มจนแก้มแตก เพิ่งเข้าใจคำที่เคยได้ยินว่า

     ‘ผัวเมียเขานอนคุยกัน’

     ไม่คิดว่าเซ็กส์มันช่วยกระชับความสัมพันธ์ได้อย่างน่าเหลือเชื่อ อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่อายที่จะเปิดใจมากขึ้น เริ่มรู้แล้วว่าจุดไหนที่เขาชอบหรือไม่ชอบ จากที่ได้ยินคำหยาบคายบ่อยๆ แต่พอท้องชนกันกลับได้ยินคำออดอ้อนคำหวานหูจนตอนแรกคิดว่าฝัน

     คิดว่าคนในฟาร์มคงไม่มีใครเคยได้ยินอาชวินพูดจ๊ะ พูดจ๋า แน่ๆ