ไป๋มี่ฮวา ชะตาร้ายลิขิตรัก

พอกันทีสำหรับผู้หญิงที่ใสซื่อและแสนดีที่ผ่านมา ข้าจะไม่โง่ และยอมให้พวกเจ้ารังแกข้าอีกต่อไป ใครดีมาข้าดีกลับ...แต่ถ้าใครร้ายมา..... หึ !! ก็เตรียมตัวรับชะตากรรมได้เลย....

เมื่อก่อนข้ายอมให้พวกเจ้าทำร้ายข้า !!

" หึ!! เจ้ามันก็แค่คนไร้ค่า ฝึกพลังปราณยังทำมิได้ เจ้าจะเอาอะไรมาเทียบกับข้าที่มีพลังปราณสีเหลืองขั้นต้นเปรียบได้กับอัฉริยะ หากเจ้ามิได้เกิดมาเป็นลูกของท่านแม่ทัพ เจ้าคิดหรือ ว่าจะมีใครมาสนใจคนไร้ค่าเช่นเจ้า "

.....................................

"  ข้ามิได้ทำนะเจ้าคะ ข้าไม่ได้ทำจริงๆ ทำไมท่านมิเชื่อข้าบ้าง ไหนท่านบอกว่ารักข้า จะแต่งกับข้า แต่ทำไมท่านถึงมิเชื่อข้า  ตลอดเวลาหลายปีที่ข้ากับท่านรู้จักกันมา มันมิทำให้ท่านเชื่อใจข้าสักนิดเลยหรือ  " 

.......................................

แต่ตอนนี้ !!

"  มันจะมากเกินไปแล้วนะ เจ้าทำร้ายนางอีกแล้ว " 

" หากพระองค์มิโง่งมจนเกินไป ก็อาจจะเดาเหตุการณ์ได้นะเพคะ  คนที่ไม่มีพลังปราณ สะบัดมือเพียงครั้งเดียว ก็สามารถล้มผู้ที่มีพลังปราณขั้นสีเหลืองได้ ข้าคงเป็นยอดอัจฉริยะกระมัง " 

............................................

" ข้าทำอะไรผิดหรือ ข้าแค่พูดความจริง หากฮ่องเต้และพระสนมทรงทราบเรื่องที่ว่าที่พระชายาขององค์ชายสาม....ไม่บริสุทธิ์... ไหนจะเรื่องวัดร้างในวันนั้น....ท่านกับ... "

...........................................

" กรี๊ดดดด เจ้า!! " 

" จุ๊ๆ อย่าร้องเสียงดังสิเจ้าคะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าจวนแม่ทัพมีภูตผีปีศาจที่มาร้องขอส่วนบุญ "