คิมคิบอม....
ชื่อนี้ ถ้าหากไปพูดให้นักเรียนหญิงฟังแล้วล่ะก็ เชื่อสิว่าร้อยทั้งร้อยจะต้องบอกว่า ...รู้จัก!!
แถมยังคลั่งไคล้บูชาราวกับว่าคิบอมเป็นเทพลงมาจุติก็ไม่ปาน
คงเพราะความหล่อที่ไม่เป็นรองใครในโรงเรียน
เพราะ...ความฉลาดที่ทำให้สอบได้ที่หนึ่งเป็นประจำ
เพราะ...ความรวยของตระกูลคิม ซึ่งเป็นอันดับต้นๆของประเทศ
เพราะ...ความเก่งกาจในเรื่องกีฬาชนิดต่างๆ ชนิดที่หาตัวจับได้ยาก
หรืออาจเป็นเพราะ...บุคลิกที่พูดน้อย เคร่งขรึม และเย็นชาดั่งน้ำแข็งขั้วโลก
ทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นคิมคิบอมนั้น ทำให้หญิงสาวหลายคนต่างหลงใหลในความเพอร์เฟค หาที่ติไม่ได้นี้ อย่างถอนตัวไม่ขึ้นเลยล่ะ...!!!
“ โห...ขนาดนั้นเลย? ” เสียงคนที่กำลังปฏิบัติภารกิจ ‘ตามล่าหาคิมคิบอม’ เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นไม่แพ้คนเล่า ก่อนที่จะเอียงคอ ทำหน้าเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“ มีคนอย่างนั้น อยู่ในโลกด้วยเหรอ ไม่อยากเชื่อแฮะ ”
“ นี่นายไปอยู่ส่วนไหนของโลกมาย่ะ ถึงไม่รู้จักคิบอม ” เพื่อนร่วมห้องที่เป็นแหล่งข่าวชั้นเยี่ยม ซึ่งทงเฮเรียกมาถามถึง ‘คิมคิบอม’ ว่าเป็นใคร…กรีดเสียงใส่ชายหนุ่มหน้าสวยอย่างหยามหยัน
“ ชั้นก็อยู่โลกของชั้นนี่แหละ ...แต่คงจะคนละใบกับเธอ ” ทงเฮลดเสียงลงที่ปลายประโยค เพราะกลัวว่าถ้าพูดไปให้กระทบโสตประสาทของหล่อนเข้า เค้าคงโดนจิกตบแบบในละครหลังข่าวแน่ๆ -*-
“ ท่าทางโลกของนายคงจะแคบมากนะ คราวหลังก็หัดเปิดหู เปิดตาซะมั่งนะยะ อีทงเฮ~ ”
คำค่อนขอดของหล่อน ทำให้อีกฝ่ายขมวดคิ้วเคืองๆ
ก็เค้าคงจะสนใจหรอก ถ้านายคิมคิบอมอะไรนั่น มีหน้าอกสองข้างตูมๆยั่วให้น้ำลายสอ หรือไม่ก็มีเรียวขางามๆที่โผล่พ้นกระโปรงนักเรียนสั้นๆมาหลอกล่อให้ใจเต้น ตูมตาม
แต่นี่มันผู้ชายทั้งแท่ง! แถมยังเพอร์เฟคไปซะทุกด้านจนน่าหมั่นไส้ แล้วอย่างนี้ทงเฮจะไปสนใจคนที่ดีเลิศกว่าตัวเองไปทำไมกัน???
“ เออน่า~ แล้วตกลงเธอรู้มั้ยว่าเค้าเรียนอยู่ห้องไหน ” เจอคำถามแบบนี้ ยิ่งทำให้แฟนพันธุ์แท้คิมคิบอม ไม่สบอารมณ์ยิ่งขึ้นไปอีก หล่อนตำหนิทงเฮผ่านทางสายตาจิกๆของหล่อนเป็นเชิงว่า....
‘เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้หรือไง? …ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ’
แต่จะให้ทงเฮทำยังไงล่ะ ในเมื่อข้อมูลที่พี่คังอินบอกมามีแต่ชื่อของหมอนั้นอย่างเดียว ที่เหลือเค้าก็ต้องถามเอาเองน่ะสิ =___=
“ ห้อง 2A ”
“ อืม.... ” อันที่จริงอยากจะแยกเขี้ยวใส่อยู่หรอก แต่ในเมื่ออีกฝ่ายก็ยอมบอกข้อมูลออกมาดีๆแล้ว ทงเฮก็เลยยิ้มหวานให้แทนคำขอบคุณ ซึ่งดูแล้วน่ารักจนคนมองแทบจะอยากถลาเข้าไปจับหน้าอก พิสูจน์ดูว่าทงเฮเป็นผู้หญิงปลอมตัวมาเรียนเหมือนในหนังหรือเปล่า -*-
....ทำไมถึงได้น่ารักอย่างนี้ย๊า~??
“ นี่นายน่ะคงไม่ได้คิดจะจีบคิบอมเค้าหรอกนะ ...ใช่มั้ย? ” เสียงเรียก ทำให้คนที่กำลังจะเดินไปอีกทาง ต้องหันกลับมามองคนถามด้วยความฉงน
“ แล้วทำไมชั้นต้องอยากจีบผู้ชายด้วยกันด้วยล่ะ ”
“ ใครจะไปรู้ ...ก็คิบอมน่ะ เค้าป๊อบทั้งกับผู้หญิงแล้วก็ผู้ชาย..... ”
“ เลยกลัวว่าชั้นจะแย่งเจ้าชายของพวกเธอน่ะเหรอ? ” แทบจะลงไปนอนขำ นี่พวกผู้หญิงใช้อะไรคิดเรื่องพรรค์นี้กันนะ ถึงได้กลัวว่าทงเฮจะไปแย่งชายในฝันของตัวเอง
เค้าล่ะ...ไม่เข้าใจนิสัยขี้หึงไม่เป็นเรื่องเป็นราวของพวกผู้หญิงเลยจริงๆ
“ ก็นายสวยซะขนาดนั้น ผู้หญิงอย่างเราๆ ก็ต้องกลัวสิ ”
“ นี่ๆ เธอว่าใครสวย? อย่างชั้นต้องเรียกว่าหล่อมากกว่านะ! ” ถูกชมมันก็น่าจะดีใจอยู่หรอก แต่ทงเฮก็ไม่ชอบให้ใครมาชมว่าเค้า ‘สวย’
คนอย่างเค้ามันน่าจะเหมาะกับคำว่า ‘หล่อ’ เสียมากกว่า
ไม่งั้นจะมีสาวๆมาตามจีบเค้าเป็นพรวนเรอะ!!!
“ อุ๊ยตาย...นอกจากจะโลกของนายแคบแล้ว บ้านนายท่าทางจะไม่มีกระจกด้วยล่ะสินะ ” ถากถางกันเข้าไป ทงเฮกัดฟันกรอด นึกในใจว่ายังไงยัยนี่ก็เป็นผู้หญิง
แต่มันน่าตบให้คว่ำชะมัด....!!!
“ บ้านชั้นมีกระจก แต่ตอนส่องกระจก คนตรงหน้าชั้นดูยังไงก็หล่อ!! ” เถียงสุดใจขาดดิ้น จนหญิงสาวเริ่มเอือมที่จะพูด หล่อนเลยทำตากรอกไปมาอย่างหน่ายๆ
“ ช่างเถอะ แล้วตกลงนายมาถามเรื่องคิบอมทำไมเนี่ย ธรรมดาก็เห็นเอาแต่สุมหัวกันคุยเรื่องลามก ไม่เห็นจะสนใจชาวบ้านชาวช่องกับเค้าเลยนิ ”
ทงเฮอยากจะสวนกลับไปซะเหลือเกินว่า....แล้วมันเรื่องอะไรของหล่อนเล่า!? แต่ก็ยั้งปากไว้ได้ทัน เพราะถ้าแม่คุณเกิดไม่พอใจเค้าขึ้นมา แล้วจะไปเอาข้อมูลเรื่องคิมคิบอมมาจากใครกันล่ะที่นี้~
“ ชั้นจะชวนเค้าเข้าชมรม ”
“ นายอยู่ชมรมอะไร ”
“ ชมรมบาส ” ตอบด้วยท่าทียืดๆ ผิดกับหญิงสาวที่ปรายตามองทงเฮอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยว่า...ใครเค้าจะ รับคนเตี้ยๆอย่างนี้ เข้าชมรม!
“ อ๋อเหรอ~ งั้นก็ขอให้โชคดีล่ะกันนะ ” ลากเสียงยานคาง ตัดบทเอาดื้อๆ เมื่อรู้จุดประสงค์ของร่างบาง
“ อะไรของเค้าวะ! ” ทงเฮได้แต่ยืนเกาหัวงงๆ ในขณะที่แหล่งข้อมูลปากร้ายหันหลังกลับเข้าห้องไปซะอย่างนั้น ทิ้งเค้าไว้กับข้อมูลที่รีดความมีประโยชน์ออกมาได้เพียงน้อยนิด แต่ไร้สาระมหาศาล -*-
“ โอเค ห้อง2A ใช่มะ ....อีทงเฮ ไฟท์ติ้ง!!!! ”
พูดให้กำลังใจตนเองเบาๆ ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปสู่ห้องเรียนที่อยู่ชั้นบนสุดของตึก
ที่ๆมีความหวังชื่อ ‘คิมคิบอม’ นั่งรออยู่....
*+*+*+*+*+*+*+*+*
ชั้น 6 ...
ชั้นบนสุดของตึก ที่รวบรวมเด็กหัวกะทิในด้านต่างๆของโรงเรียนมาไว้ที่ชั้นนี้จนหมด
ทงเฮเดินตัวลีบ รู้สึกเหมือนจะเห็นรังสีเรืองรองแผ่ออกมาจากคนที่เดินสวนไปมา จนต้องขยี้ตาอยู่บ่อยครั้ง
ไม่รู้ทำไมพวกคนเก่งๆรวยๆ มันถึงได้มีรัศมีที่ทำให้ทงเฮแสบตาได้ถึงขนาดนี้...!!!
ร่างเล็กเดินดุ่มๆไปตามระเบียง พลางชะเง้อมองหาห้องเรียนของคิมคิบอมด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน และแล้วป้ายชื่อห้อง 2A ก็โชว์ให้เห็นอยู่ลิบๆ จนทงเฮต้องสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ในการเสนอหน้าเข้าไปถามหาคนดังถึงถิ่น
“ นี่กรูจะถูกเตะออกมามั้ยว้า~?? ..ข้อหาที่เป็นคนธรรมด๊า ธรรมดา แต่บังอาจมาเสนอหน้าเข้าไปถามหาเจ้าชายสุดหล่อในถิ่นเด็กพิเศษ ”
ทงเฮคิดในใจอยู่อย่างนั้น จนกระทั้งเดินมาถึงหน้าห้อง
“ แต่ไหนๆมาแล้ว ก็ต้องลองดูสักตั้งล่ะวะ!!! ”
พยักหน้าหงึกงักให้ตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาห้อง2A ทั้งที่แข้งขามันสั่นเกินบรรยาย
“ อา..... ” ส่งเสียงครางต่ำ ใช้มือลูบปอยผมที่ท้ายทอยแก้ขัดเขิน ...ไม่รู้ว่าจะเริ่มถามใครดี ในเมื่อทุกคนที่อยู่ในห้องนั้นต่างก็ดูไฮโซเกินกว่าจะกล้าสืบเท้าเข้าไปใกล้ แม้แต่เซนต์เดียว
“ อ๊า! ” ทงเฮตัดสินใจเลือกคนที่ใกล้ตัวที่สุด อย่างชายหนุ่มที่กำลังนั่งหลับตาฟังไอพอดอยู่ใกล้ๆประตูทางเข้าหลังห้อง ในขณะที่ตัวเองก็แอบหลบอยู่ตรงซอกหลืบตรงนั้น
“ นี่ๆ นาย... ” นิ้วเรียวยื่นเป็นสะกิดที่ต้นแขนของอีกฝ่ายอย่างกล้าๆกลัวๆ พลางลอบสังเกตใบหน้าหล่อเหลาอย่างกับนายแบบนิตยสารของคนที่เค้าจะขอให้ช่วย
โห....นี่ขนาดเพื่อนร่วมห้องยังหน้าตาดีซะขนาดนี้ แล้วคิมคิบอมตัวจริง จะปล่อยลำแสงแห่งความหล่อกระแทกตาเค้าจนบอดมั้ยนะ ....?
นั่นเป็นความคิดแรก ที่ทงเฮตระหนักได้จากการจ้องมองใบหน้ายามหลับของคนที่เค้าไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ...
“ ........ ” ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ หรือกระทั่งการลืมตาขึ้นมามองคนแปลกหน้าอย่างทงเฮ
“ นี่....ฮัลโหล ได้ยินที่ชั้นพูดมั้ย?? ” ไม่รู้ว่าหลับลึกหรืออย่างไร ชายหนุ่มร่างสูงถึงได้ไม่มีปฏิกิริยากับนิ้วเล็กๆของทงเฮ ที่คอยสะกิดเรียกยิกๆอยู่อย่างนั้นสักที
“ นี่ๆๆๆๆๆ ”
“ ....... ”
แต่สุดท้ายพอโดนเซ้าซี้เข้ามากๆ ถึงจะเป็นพระอิฐพระปูนมากจากไหน ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อลูกตื๊อของอีทงเฮอยู่ดีนั่นแหละ ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้น มองใบหน้าสวยหวานผิดชายที่ยื่นเข้ามาใกล้อย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก พลางเปิดปากถามเสียงเรียบ
“ มีอะไร? ”
“ ตื่นแล้วเหรอ….ขะ..ขอโทษนะที่ปลุกนาย แต่ชั้นมีเรื่องให้ช่วย...น่ะ ” ทงเฮรีบกระเด้งตัวออกทันควัน เมื่อสบกับสายตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายโดยไม่ตั้งใจ
หน้าของทงเฮแดงก่ำ เพราะกำลังรู้สึกว่าตัวเองดูโง่เง่าเสียเต็มประดา เวลาที่พูดอะไรตะกุกตะกักแบบนี้ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงรักษาความเสถียรในเรื่องของความเงียบในการเป็นผู้ฟังได้ เป็นอย่างดี ผิดกับทงเฮที่รีบรัวลิ้นพูดต่อแทบไม่ทัน
“ นะ..นายช่วยเรียกคิมคิบอมให้ชั้นหน่อยสิ ” กลั้นใจฟังคำตอบ เมื่อได้บอกจุดประสงค์ออกไป
“ ...... ”
“ เฮ้ ละเมออ่ะเปล่าเนี่ย ” ทงเฮโบกมือตรงหน้า เห็นจ้องหน้าเค้านิ่งๆ ทงเฮก็เลยนึกว่าคนๆนี้อาจจะละเมอตื่นขึ้นมาก็ได้
“ เปล่า ”
“ งั้นก็ช่วยเรียกคิมคิบอมให้หน่อยสิ ”
“ มีธุระอะไร? ”
“ ชั้นจะมาชวนเค้าเข้าชมรมน่ะ ” ยิ้มหวานจ๋อยถูกส่งไปเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี หากแต่อีกฝ่ายก็ยังตีหน้านิ่งใส่ทงเฮอยู่เช่นเดิม
“ ไม่อยู่ ” ตอบแต่ละคำยังกะกลัวว่าดอกพิกุลจะร่วงออกจากปาก …ทงเฮประชดคนตัวสูงในใจ พลางแอบเบ้หน้าโดยไม่ให้อีกคนเห็น ก่อนจะหันกลับมาส่งยิ้มประจบให้อีกรอบ
“ แล้วนายรู้มั้ยว่าตอนนี้เค้าอยู่ไหน? ”
“ ไม่รู้ ”
“ แล้วเค้าจะกลับห้องเมื่อไหร่อ่ะ? ”
“ ไม่รู้ ”
“ นายมีเบอร์มือถือเค้ามั้ย เดี๋ยวชั้นโทรถามเองก็ได้ ”
“ ไม่มี ”
=____=*
แมร่งเอ้ยยย นี่เมิงเป็นเพื่อนร่วมชั้นคิมคิบอมรึเปล่าวะ!
ควายยยยยยยยยยยย~!!!
คนที่ไม่เคยยอมลงให้ใครนอกจากรุ่นพี่คังอินเริ่มเดือดปุดๆ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะหน้านิ่งๆ เสียงเรียบๆของหมอนี่ที่ทำให้เค้าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วล่ะก็... ทงเฮคิดว่ามันคงเป็นเพราะความกวนโอ๊ยในการตอบคำถามของคนๆนี้แน่ๆ ที่ทำให้เค้ารู้สึกอยากจะกระโดดงับหัวคน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต! แง่ม!!!!
“ เออ ..งั้นก็ขอบใจนะ!! ” กระแทกเสียงขอบคุณแบบโคตรประชด ใบหน้าหวานเจี๊ยบสะบัดพรืด เตรียมตัวจะเดินกลับไปยังที่ๆจากมา หากไม่ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกชื่อที่สุดแสนจะคุ้นหูเสียก่อน
“ เฮ้ย คิบอม กูขอยืมไอพอดหน่อยดิวะ ”
บทสนทนาง่ายๆอย่างการขอยืมของเพื่อน มันคงไม่ทำให้ทงเฮสนใจนักหรอก ถ้าชื่อของคนๆหนึ่งในประโยคนั้นไม่ใช่คนที่เค้ากำลังตามหาอยู่
และคนที่ทงเฮตามหา ก็คือคนที่เค้าเพิ่งจะด่ามันไปในใจว่า ‘ควาย’ ยังไงล่ะ!!!
TBC.
ความคิดเห็น