คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 : ไอศกรีมไฮดราพร้อมเสิร์ฟ (รีไรท์1)
ไอศรีมไฮราพร้อมเสิร์ฟ
ผมพยายามที่ะไม่เหยียบเท้าฮิลิออสเป็นรั้ที่สิบสอ เราเ้นรำไปรอบๆ พร้อมับรับสายาพิาอพวเทพี นาฟ้าในาน เธอะำลั้น่าผมอยู่ในใ รอเท้าส้นสูสามนิ้ว ทำให้ผมมีส่วนสูเือบเท่าพี่าย แ่ถึอย่านั้นผม็ยัูโ่และน่าสมเพในุระโปรยาวเปิไหล่
“เป็นยัไบ้า” เา้มลระิบที่หูอผมอย่าแผ่วเบา “ไปไ้สวยใ่ไหม”
เสียอเาเหมือนะทำให้ผมลืมทุสิ่ทุอย่ารอบๆ ัว แล้วยืนโ่อยู่อย่าั้น วามิถึแทบเอ่อล้นออมา ผมิถึเาริๆ รอบรัวเพียนเียวอผม
“เรียบร้อยีรับพี่...!” นิ้วเรียวอายรหน้าแะที่ริมฝีปาบา พร้อมมวิ้ว
“่ะ พู ่ะสิ”
“เรียบร้อยี่ะ” ผมลั้นใพู แอบรู้สึอยาะอ้วในวามน่ารัอัวเอ
ฮิลิออสหัวเราะเบาๆ มันทำให้ผมอะเบ้ปาไม่ไ้และเา็้อหัวเราะอีับหน้าเบ้ๆ อผม
“เวนอยู่ที่ไหน” เาถาม “เธอปลอภัยรึเปล่า”
เป็นอันรู้ันมานานนมว่าเวนและพี่อบพอัน ผมไม่อบแววาที่พี่มอเวนเอาะเลย มันทำให้ผมหุหิทุที เวน ผม และฮิลิออสเป็นเพื่อนเล่นันมาั้แ่พี่ยัไม่ไ้เป็นมหาเทพ พวเรามีอายุไล่เรี่ยัน เวนเ้ามาเป็นวาลีรีเนื่อาเธอามะพยายาม่วยเหลือเ็ๆ ในสรามลาเมือโรมัน พี่มีสิทธิที่ะอบเวน เธอเป็นทหารอพี่ เป็นเพื่อนที่น่ารั ยิ้มอเธอสใสเหมืือนอแนิไลอ้อน แ่็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ผมอาะทนไม่ไ้ถ้าพวเารััน ถ้าผม้อเห็นพวเาอยู่้วยัน ผมะทำยัไี
“ผม... ันะูแลเธอเอ” ผมพยายามอบ “เธอะไม่เป็นไร”
พี่ถอนหายใอย่าโล่อ แล้วเพล็บลพอี
เราผละออาันอย่าเ้ๆ ัๆ ่อนที่ผมะเินเลี่ยออไปที่ริมเฟลอร์เ้นรำ รบริเวัเลี้ย ผมไ้ลิ่นหอมหวานอนมอบนานานิ เสียน้ำ๊อโแลฟอู ผมเ็บอาารอยาอาหารวาสายาไปรอบๆ หาเฮลเลอร์ าแ่ระูผู้ไม่เ้าสัม เาวรอยู่แถวๆ นี้นี่นะ แทะเป็ย่าเียบๆ และเปร่รัสีอันราย
“รุาให้เรียิ้า” เสียแปร่ๆ เหมือนโนใรเหยียบเท้าัึ้น้านหลั
ผมหันวับนวิเือบหลุ ายหนุ่มในุยิปี เาสวมหมวปีว้า ที่บนนั้นอุมไป้วยนนสีน้ำเินและแ มันูลเสียนผมยมือปิปา ที่สำั็ือเาแ่หน้า! เียนใ้า้วยอายไลน์เนอร์สีำ
ผมัริมฝีปาแน่นเพื่อลั้นหัวเราะ ออเทเวียส...
ผมอบไปประมาว่าไ้ เาึเินูมือผมออไปที่เฟลอร์
ปราว่าเาเ้นรำไ้ห่วยแ เราพลัันเหยียบเท้านหน้าำหน้าแ ออเทเวียสบีบมือผมให้สบาับเา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอย่ามีลับลม แ่มันไม่ไ้่วยให้อะไรีึ้นเลย ในเมื่อนิ้วเท้าผมแทบะระเบิออเป็นเสี่ยๆ
“อือ เ้าเื่อเรื่อโลาหรือไม่” เาถาม
“โอว แน่นอน่ะ” ผมระพือนา ่อนะเสียใเพราะมันทำให้ออเทเวียสโน้มัวเ้ามาใล้ึ้น
“้ามั่นใ ว่าเรา้อเป็นู่ันแน่” ผมพะอืพะอม แไม่ิบ้าเลยเหรอฟะ ว่าันูหน้าล้ายับศัรูู่แ้นแน่ะ
ออเทเวียสรวบเอวผมเ้ามาิ “ไม่เยเห็นเ้ามา่อนเลย”
ผมหัวเราะิั “ันไม่อบานรื่นเริะ”
“มันเป็นารี ถ้าเราะเริ่มบัน”
“แหม” ีบันแบบนี้เลยเหรอว่ะ แล้วผม็เห็น้าวแห่พื้นพิภพลับหลัไหวๆ ึถือโอาศเพ่น ผมผละออาเทพลิเอย่ารวเร็ว ปล่อยให้ออเทเวียสยืนหลับาล่อมำหวายให้เทพีร่าท้วมฟันเพลิน
ผมวิ่ามเาไป เาออเินลิ่วๆ ไปทาหลัปราสาท ำลัะลับไปที่อร้อยอน ผมรวบายระโปรออวิ่ แ่เพิ่นึไ้ว่าผมลอยไ้
ผ่านสนามห้าที่ไ้รับารแ่อย่าี ไฟระยิบระยับรอบัวไม่ทำให้ผมหายื่นเ้น แล้วผม็เห็นประูไม้บานให่บนพื้นส่อแสวิบวับ บนนั้นมีสัลัษ์อร้อยแห่วามมืประทับอยู่ มันเป็นรูปไฮรา วาอมันทำให้ผมนลุ แม้มอาระยะไล ผมย่อัวแอบหลัพุ่มอุหลาบ นึอย่าเรียวเสื้อผ้ามาเปลี่ยน
เฮลเลอร์พึมพำาถาบาอย่า แล้วประู็เปิออ เผยให้เห็นบันไหินทอลสู่วามมืมิเบื้อล่า
ยามไปไหนันหมนะ ผมิะมอ้าวแห่วามายเินลส้นเท้าลสู่อร้อยที่สอ
เมื่อเห็นว่าเฮลเลอร์ลับาไปแล้ว ประู็ยึ้นปิ ราวับปิหนัสือ ผมลอยไปอย่ารวเร็วรไปที่ประูไม้บานเื่อ ่อนะสอายระโปรให้ัประูไม้ไว้ ทำให้มันปิไม่สนิท แล้วโะา็เหมือนะลั้นแล้ เมื่อู่ๆ เสียัอหิสาวท่าทาเอาเรื่อัึ้น ามมา้วยยามะึสามนวิ่เ้ามาาที่อีฝั่สนาม รัศมีสีส้มอหนึ่ในสามนทำให้ผมรู้ไ้อย่า่ายายว่าเธอเป็นเทพ
าร์ลี่! เทพีเปล่แสสีส้มอ่อนๆ ในยาม่ำืน เธอรมาเร็วเหมือนรว
“ฮึ๊บ!” ผมออแรยประูึ้น แนบาๆ เือบหั แ่ที่ไม่เือบ็ือ แนุรารีอผมีเป็นวว้า ัะโว์เนื้อโว์หนัมาไปแล้วนะผมนี่
ผมระโลไปใน่อประู แล้วถลาบันไหินสู่วามเวิ้ว้าอันไลโพ้น ประูปิับ วามมืเ้ารอบำพื้นที่โยรอบ แสสีน้ำเินพวยพุ่ออมาาวา้าย เรเอร์ทำลายอนแทเลนส์ เาึัวผมเอาไว้่อนที่ะถลาลไปมาว่านี้้วยวแนแ็แรทว่าเย็นเียบ ผมเามแรุ ไอเย็นๆ รอบัวเาและผม พอะทำให้บรรยาาศสื่นึ้นเยอะ
“พอแล้ว” เาระิบ “อย่าลิ้อีเลย”
ผมทำาวา ใรอยาลไปันเล่า
ผมแน่ใพันเปอร์เ็น์ว่าพว้าบนำลัามหาัวสมาิอร้อยที่สอให้มาเปิประูันให้วุ่น อยู่รนี้นานๆ ไม่ใ่เรื่อีเลย
“าม้ามา” เสียนุ่มๆ อเรเอร์ระิบที่หู
เาลาผมให้ามไปามทาเินมืๆ เสียรอเท้าส้นสูเสริมพิเศษระทบพื้นเสีย้อ ผมถอมันออ แล้วโยนทิ้ไว้้าๆ ทาเิน
เราเลี้ยว้ายสามรอบเห็นะไ้ พื้นเปลี่ยนาหินเป็นพื้นินื้นๆ ผมเปลี่ยนาวิ่เป็นลอยามเรเอร์ไป มืออเาุมมือผมเอาไว้แน่น เหมือนะสื่อว่า เาะอยู่้าๆ ผมเสมอ มันอาเป็นารแล้ให้ผมายใ แ่ทำไมผมลับรู้สึถึมัน็ไม่รู้
มีแสเทียนนุ่มๆ อยู่ไลออไปเล็น้อย มันเหมือนเป็นประูถ้ำ เราใล้ะถึแล้ว สถานที่หลับใหลอปีศาในำนาน
“โฟร!” เรเอร์ระาแนผมหลบไปทา้าย ่อนที่ร่าที่เ็มไป้วยเร็อูเ้าหัว ไฮรา! เ้าปีศาเลื้อยผ่านพวเราไปอย่าน่าเสี่ยวไส้ ผมไ้ลิ่นพิษร้อนๆ ับน้ำลายบูๆ อมันุนึในอาาศ ผมเริ่มาลายับลิ่นอผูุ้มวใพื้นพิภพ เสียฟ่อๆ ัเป็นัหวะัเน ผมรู้ว่ามันไ้ลิ่นเทพ แ่นั้นไม่น่าัวลเท่าไหร่ เพราะเฮลเลอร์็อยู่ที่นี่ เาำลัแปรธาุอยู่ในห้อทำานอน
ผมนึในใ ว่าทำไมอร้อยนี้ถึไม่ยอมิไฟทาเิน พวเาอาศัยันในที่มืๆ แบบนี้ไ้ยัไ แถมยัอาศัยร่วมับไฮราราวับมันเป็นหมาิวาว่า
“เ้าปีศา” ผมเรียายหนุ่มรหน้าที่ใ้แนเสื้อเิ้ปิมู “เมื่อี้นายเรียื่อันเยๆ ใ่ไหม”
เามวิ้วุน ่อนะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม วามีแววุนเาอบเสียอู้อี้ “นิหน่อยน่า”
ผมยัไหล่ พลาพยัพเยิไปทาที่มาอลิ่นเหม็นร้ายา "เอาไี"
เอาริๆ เลยนะ ผมแน่ใ เือบล้านเปอร์เ็น์ ว่าผมสามารถัารับไฮราไ้ ถ้าไม่มีระโปรยาวนี่
มือเรียวบีบมือปีศารหน้าเร็วๆ แล้วเรเอร์็ืนร่าเป็นทาน้ำแ็ ผมวิ่ออาที่่อน โยมีแผน่ายๆ อยู่ในหัว รอบายอผมเป็นหนอน้ำโลนม ผมลอยผ่านหน้าูเ้าหัวัวหนาเท่ารถบัส มันผม พร้อมู่ฟ่อระมทันทีที่รูม่านาทั้สิบแปมอเห็น ผมอยาให้มันลอแปรฟันู แ่็นะ ลิ่นเอลัษ์แบบนี้ ไม่ไ้หาไ้่ายๆ
ผมล่อมันให้ลไปในน้ำ แ่เ้าูยัษ์ัวยาวสิบเมร สะบัหาใส่ผม โีที่มีระโปรหนาห้าั้นพร้อมสุ่มเป็นโล่ ไม่ั้นผมอาา้วน มันพ่นพิษ ูโรธเ็มำลั ผมฟาทาับอาาศ โมเลุลอน้ำในบ่อ เ้นเร้า พวมัน่อยๆ เาะร่าูอไฮราแน่นเป็นเล็น้ำแ็บาๆ มันบิัว ิ้นรนาวามเย็น ผมอัพลัใส่ ราวนี้พลัหิมะระเบิออมาาทา ราวับอยู่บนยอเาเอเวอร์เรท พายุหิมะนาย่อมพัแร โมีอสรพิษนายัษ์วาั้นมันไว้ระหว่ามันและผม
ไฮราพ่นพิษ แ่มัน็แ็เป็นน้ำแ็แทบะในทันทีที่ออาปา แล้วในที่สุ หนอน้ำอมัน็เหมาะับารเล่นสี ผมร่อนลหน้าถ้ำหิน เินอาๆ เ้าไป้าใน
ภายในถ้ำมีแ่เทียนเล่มเียวถูุอยู่บนโลศพ ผมเินเ้าไปใล้ๆ ะโหน้ามอลไป ปีศาสาวนอนหลับใหลอยู่ภายในนั้น วหน้าาวผ่อใ้แสเทียนูราวับภาพวา ริมฝีปาแระเรื่อ ผมยาวสีำับให้เธอูมีมน์สะ ผมแะร่าอเธอ ลิ่นไอปีศาที่ลายับลิ่นอลูิเฟอร์ มันไม่ใ่ลิ่นเหม็น แ่เป็นลิ่นที่ทรพลัอำนา
ผมเย่าแนอเธอ “ลิเวียร์ๆ เธอ้อื่นแล้ว”
“เร็วหน่อยโฟร” เสียเรเอร์ัมาาหน้าถ้ำ “้าไ้ลิ่นพวเทพแห่ันมาเป็นฝู”
“ลิเวียร์!” ผมร้อ แ่ร่านั้น็ไม่อบสนอ
ผมแทบล้มหน้าว่ำ ที่เห็นหิสาวอีนรหน้า เธอมีผิวาวเนียนราวับไ่มุ และมีวามล้าสีน้ำเิน อวายืนหน้าบึ้ึ ้านหลัเธอ เทพแห่พื้นิน เินออมาาวามมื
“ันิแล้วเียว” เฮลเลอร์พูเสีย้อ “ผู้บุรุ เ้ามาเพื่อะโมยวใอัน!” หลัาถ้ำสั่น้วยวามโรธอเฮลเลอร์
อวาส่ายหัว เธอทำหน้าเหมือนะร้อไห้ ึ่ผมไม่เยเห็นมา่อน ปิเธอมีหน้าเียว เธอผิหวัเหรอเมื่อรู้ว่าผมเป็นนทรยศ
เฮลเลอร์พุ่เ้ามาหาผม พื้นินรอบๆ ัวถล่ม เป็นเหวลึ
ผมยทาั้รับ แ่ระบออ้าแห่พิภพ ็ันฟา้อมือ้ายผมหั วามเ็บแล่นไปทั่วทั้แน ผมัฟันระโปร็พันา ผมสร้าโล่น้ำแ็หลายอัน เรเอร์เปล่แสวูบวาบไปทั่วเหวลึ ที่เฮลเลอร์สร้าึ้น เาแสบาน้ออยป้อามออยู่ลอ
“แ! ะ่อารร้าย ะทรยศ หรืออะไร ันไม่รู้” เาพู “แ่ทำไมถึบัอา บัอาลวล้ำเ้ามาสู่วใอัน”
เาเหมือนะโรธยิ่ว่าเิม ผมโมี้วยระสุนน้ำแ็ สร้าแท่น้ำแ็ให้พุ่ทะลุพื้นินึ้นมา เนื้อัวอเราสอนเ็มไป้วยบาแผล
ผมอยาหัวเราะ รู้สึเหมือนมีวามมืเ้ารอบลุมิใ มันั๊ี้ ทำให้ผมเหมือนมีพลัมาึ้น ปาล้ามาึ้น “อ่ะฮ่า! หรือว่าปีศาสาวที่ท่านหลรั ะไม่มีวันลับมาแล้วน้า”
ผมฟาใบมีน้ำแ็ มันเือนเฮลเลอร์ที่เือาลอยู่นเลืุ่ม
“เธอะไม่ลับมา เธอะไม่ทำลายอะไรแล้วทั้นั้น”
“ัน็ไม่้อารให้เธอทำลายหร๊อ” ผมยิ้มว้า เริ่มวบุมัวเอไม่ไ้ เอาแล้วไ
ผมำลัะลายเป็นปีศาบ้าเลือ ลิ่นอลิเวียร์ลอยฟุ้อยู่ในอาาศ
“ท่านอย่าิถึลิ่นอเธอ” เสียสบนิ่อเรเอร์ัึ้น “้าำลั่วยท่านอยู่ ิถึอะไรที่เป็นที่ยึเหนี่ยวัวท่าน เอาไว้ับวามเป็นเทพสิ”
สิ่ยึเหนี่ยวเหรอ สิ่ที่ผมิถึอนนี้ือ เวน ผมิถึเวน เทพีสาวแสนลา ถ้าเป็นเธอในสถานาร์แบบนี้ เธอะทำยัไนะ เวนที่เ็มแ็ว่าผม เวนที่รัพี่ เวนับฮิลิออส ผมทำเพื่ออะไรล่ะ ยัไเธอ็ไม่ไ้้อารผม นที่เธอ้อารือพี่ ผมแทบร้อไห้เมื่อหัวสมอิเรื่อหหู่ ผมพยายามหลอัวเอว่าไม่ไ้ิอะไรับเธอ เวนเป็นเพื่อนที่ีอผม
ิใผมหหู่ เรื่อที่ทำให้ผมผ่อนลายอนนี้็ือารไ้เห็นเลืออเฮลเลอร์ไหลนอ ผมอยาเห็นอีั อยาฟาเาอี ฟันและสับเาเป็นเสี่ย ลสุๆ ไปเลย เลืออเ้าเฮลเลอร์มันไหลโ๊ๆ เลยล่ะ ไหลเ้าไปๆ
ภาพอเวนนั่อ่านหนัสือโผล่ึ้นมาในหัว นี่ผมำลัทำอะไร ไม่! ผมแ่อยา่วยเวน เวนะ้อปลอภัย แลเวนับลิเวียร์ แ่พาลิเวียร์ไปให้ลูิเฟอร์
“แำลัโนหลอใ้ โฟรเน!” เสียอเทพแห่วามายพู “ฮิลิออสำลัอ่อนแอ แล้วแยัไป่วยมัน นทรยศ!”
“แนั้นแหละที่เป็นนทรยศ แนั้นแหละที่ทำให้ันลายเป็นเทพที่ไม่มีใร้อาร” วามรู้สึผิอบั่วีอผมเริ่มานา ผมสับสน
ผมรุเ้าไปอย่าหนัหน่ว ทั้ยัหัวเราะออมา้วย นผมเอยัรู้สึลัว
“ท่านอย่าิแ้น” เรเอร์บอ “ลั้นอารม์โรธเอาไว้!”
ทาแหวอาาศพร้อมับน้ำแ็มริบ โล่ินถูร่ายึ้นป้อัน แ่ถึอย่านั้นพวเรา็ยัสะบัสะบอมเหมือนสุนัสอัวััน
“ันแ่อยาามหาัวสายลับในพาราไท์ ผู้นำ่อารร้ายัวริ” เฮลเลอร์ะโนบอหลัโล่ินมหึมา
“็แยัไาแ่” ผมอบ ำลับ้าลั่เ็มที่ ยิ่ไ้เห็นเลืออฝ่ายร้ามยิ่ทำให้ผมแทบอยาใ้มือีเาทั้เป็น
“แ่าหาไอ้เ็โ่” เาัผม แ่็ไม่เป็นผล เพราะผมเะเาเ้าที่ท้อนล้มไม่เป็นท่า
ผมหัวเราะ แล้วแทเาเ้าที่สี้า้วยแท่น้ำแ็ เฮลเลอร์ร้อลั่น ถีบผมออาัวในวินาที่สุท้าย
“แมันปีศา!”
ผมยิ้ม เาว่า้อเป็นรอยยิ้มที่สยสยอมาๆ แน่ “ไม่ใ่ เฮลเลอร์ ใรๆ ็รู้ว่าแ้อารบัลลั์อพี่”
“ันไม่เย้อาร” เาอบพลาหอบหายใ เลือไหลเป็นทาลมาามเอว และา็ูเหมือนะหัไปแล้ว “ันแ่้อารลิเวียร์”
"ลิเวียร์" ผมพึมพำ
้าไปแล้วสำหรับเราทั้สอน เพราะในนาทีที่พวเราสอนหันลับไปมอที่โลศพ แสเทียนนวลๆ วนปวา็สาส่อให้เห็นถ้ำที่ว่าเปล่า...
ร่าอปีศาสาว หายไปพร้อมับเทพีแห่น้ำ...
ใล้ะบแล้ว้า ในที่สุ มือหนัอยู่เป็นอาทิย์เลย
ปาานแมว
รีไรท์ 1 : เพิ่มำบรรยายและัาวนิ้นวายะ เรว่าะูไม่แมน
ความคิดเห็น