คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 : ผมคิดก่อการร้ายจริงๆ
ผมิ่อารร้ายริๆ
“ะนี้เราอยู่ันที่ถนนสายห้าฝั่้าึเอ็มไพร์ สเนะ่ะ ท่านผู้มลอูสิ่่อสร้าที่เสียหายรนี้สิ่ะ” นั่าวสาวผมำนเิมๆ อีเอ็นเอ็น ที่ผมแสนเบื่อหน่ายผายมือไปยัเศษาอร้านอไม้ ฟราวเวอร์ ออน แรน เนทรัล มันูเหมือนโนหิมะสามันถล่มใส่ น้ำแ็เาะัวเป็นวลมรุที่ผมลไป “ร้านอไม้นี้โนเทพเ้าแห่วามหนาวเย็น หรือที่เรารู้ัันในนามอเทพโฟรเนอมมึน ใส่ในระหว่าาร่อสู้ับราาปีศาลูิเฟอร์ เห็นไ้ั่ะ ว่าเทพผู้อ่อนแออ์นี้ ไม่สนใเลย ว่าเาะสร้าวามเสียหายให้พวเรา าวเมือนาไหน”
ผมอยาเะโทรทัศน์แอลีี นาหสิบสี่นิ้ว ในโมที่พัให้พัพินาศไปริๆ ผมบีบแ้วโโ้เย็นในมืออย่าแรนมันลั่นเปรี้ยะ ยายนั่าวสึนี่ มีสิทธิอะไรมาเรียผมว่าอมมึน!
เธอหันไปทา้าน้า ร้านเบอร์เอร์ิสีาวโพลนปรา่อสาธาระน โอเ...ะบอว่าผมทำใ่ไหม? เออ ผมทำ...
“ทันทีที่เทพอมมึนเสไอศรีมรสมะม่วไว้อย่าเละเทะบริเวหน้าวิหารอท่านฮิลิออสเรียบร้อยแล้ว ยัไม่พอ่ะ เายั่อวามวุ่นวายให้ร้าน้าฝั่ร้าม้วย ูสิ่ะ เาแ่แ็ร้าน้าในย่านนี้ไปถึสี่ร้าน ถัาร้านเบอร์เอร์ิ ที่เาใ้นั่พั ผู้ัารอร้านาแฟสาร์บัและร้านีวีเอส เพอร์มาีออมาแสอาารไม่พอใที่โนลูหลโยารนำป้ายที่มีลัษะแบบนี้มาิไว้ทั่วบริเว่ะ”
อโทรทัศน์มีรูปพวพนัานและผู้ัารร้านำลั่วยันิป้ายนาให่ที่เป็นรูปผมเอ ้านล่าภาพมีัวหนัสือสีแเียนว่า “่อ้านารทำลาย”
ผมเือบะอภัยโทษให้พวเาแล้วเพราะรูปบนป้ายอผมหล่อไม่ใ่เล่น แ่ผมะยอมไ้ยัไ ในเมื่อผม่วยปป้อพวเาาไอ้ลูิเฟอร์ นี่น่ะเหรอ...สิ่ที่ผมไ้รับอบแทน
“หัวหน้า ูอะไรเหรอฮ่ะ” หนึ่ในฝาแฝผมทอหย่อน้นนั่้าๆ ผม
“็ูผลอบแทนอเราน่ะสิ” น้ำเสียอผมเ็มไป้วยวามโรธ “ามีนาสโ่มาที อร์น”
เาเบ้ปา “ผมเอ็เวิร์!”
เาไม่อบเวลานเรียผิ แ่ใระไปรู้ล่ะ เาบอว่าุสัเอสอนนี้ือ อร์หน้าหวานว่าเอ็เวิร์ ผมว่ามัน็เหมือนัน
“อโทษ เอ็”
เายิ้มริ่ม ใบหน้าุนเปลี่ยนเป็นเ้าเลห์ แบบเียวับเวลาที่เาแอบเอาาเในอเพื่อนในอไปเผา “ผมอ่ะ อร์นถูแล้วฮ่ะ”
“ำายเลย”
“หัวหน้าฮ่ะ” แฝอีนออผมา้านหลั เ้าสอนนี้ มันลืมว่าผมเป็นเทพรึเปล่านะ
“เอ็ ไปามีนาสโ่แทน ไอ้ัวไม่ไ้เรื่อทีเ๊ะ!”
เาร้อิ “ผมอร์น ถ้าหัวหน้าไม่รู้ ผม็ไม่ไปามให้”
ผมอยาะบ้าาย... ผมวรบอให้ีนาสโ่พามันสอนไปเ็สมอใ่ไหม?
“เมื่อี้ นายบอันว่าื่ออร์น” ผมี้หน้าแฝนแร
เายัไหล่ไม่รู้ไม่ี้ แล้วีนาสโ่็เินเ้ามาพอี ผมึเลิสนใพวบ้าๆ
“่าย่าเสียหายให้พวร้านที่ันเล่นไว้รึยั”
รอหัวหน้าพยัหน้าหึๆ ่อนะเปิูเอสารในแฟ้มอันให่ เป็นรายานวามเสียหาย
“เรียบร้อยแล้วรับ แ่พวเายัไม่สบลเลย”
“พวเา้อารอะไร”
“ะ ือ” เาอึอั หน้าอ่อนๆ ยิ่เหมือนเ็ทารี้แ “พวเาอยาให้ท่านลไปอโทษรับ”
ผมเป็นเทพนะ... ะให้ไปอโทษในสิ่ที่้อเิไ้ยัไ าร่อสู้มัน็้อมีวามเสียหายเิึ้นบ้าแหละ ะให้อยหลบบ้านหลบึรึไ ผมไม่อโทษแน่ ไม่มีวัน...
วันนี้มีารประุมอีแล้ว... ผมเบื่อมาๆ นนา้อให้อร์นับเอ็เวิร์เ้นแท๊ปใหู้เป็นารแ้เบื่อ เอ่อ... ที่ริ มัน็ไม่่อย่วยอะไรเท่าไหร่หรอ
ฝาแฝสอนนี้เป็นาวไอริส พวเาผมสีทอ หล่อ และี้เล่นนถึั้นวนประสาท...
ผมนั่ลบนบัลลั์อนในสภา ั้แ่เ้า มีนอยแ่ะมาให้ผมัารเี่ยวับเรื่อารประท้วบนถนนสายห้า ผมะไปัารอะไรไ้ล่ะ หรือ้อลไป้มราบเบา์ประิษ์ให้พวพนัานร้าน ผมเป็นเทพนะรับ!
“ารประุมวันนี้ ว่า้วยเรื่อวามเสียหายในแมนฮัันาเหุาร์เมื่อวาน” ฮิลิออสเปิประเ็น
อานั่หน้าเบื่อโลามเย เธอเป็นอย่านี้มาั้แ่เริ่มเ้าสู่ฤูหนาว เธอไม่่อยอบเวลาน้ำลายเป็นน้ำแ็ “เรื่ออเทพอมมึนนะเหรอ”
“้ามอเห็นราร้ายมาาัวอเทพที่มีอัษรย่อว่า ฟ.” ออเทเวียสับศรีษะราวับเพิ่ไปล้มหัวฟาอบหน้า่ามา
ผมไม่รู้ว่าไปทำเรื่อเลวร้ายอะไรมา พวเาถึ้อแ่ะหาเรื่อผมแบบนี้
วาสีแอผมไปสบเ้าับวาลมโสีเทาอเวนเอร์ลิน เธอทำหน้าให้ำลัใผม เหมือนรู้่าวว่าผมเป็นมะเร็ และมีีวิอยู่ไ้ไม่เินเที่ยืนวันนี้
“เราวรลบมิลอลเา” เฮลเลอร์โพล่ออมา้วยสีหน้าพอๆ ับถูลอเอรี่
“เาไม่ไ้ทำอะไรเลวร้าย เาเพียแ่ยัไม่รู้วิธีปิบัิานในเมือ” ฮันเอร์แทบลุเป็นไฟ
ผมีในะ ที่อย่าน้อย็มีเพื่อนื่อฮันเอร์ แ่ผมำลัะพ่นหิมะเพราะวามโรธ ่อยๆ สุ่มึ้นมาบนหัวทุทีๆ
“พวท่าน้อารอะไร” ผมถาม “้อารปลันออาารเป็นเทพเลยไหม”
เฮลเลอร์และออเทเวียสแสออเห็น้วยอย่าเห็นไ้ั
“อย่าน้อยเรา็้อลระับมิลลอลอเา” ออเทเวียสพู
โอเๆ ลระับาสามเหลือเท่าไหร่ีล่ะ? แ่นี้ผม็แทบะเป็นเทพั้นผู้น้อยอยู่แล้ว น่าะลระับผมให้เป็นแ่เทพแห่ไอศรีมไปเลย เอะ!
ผมยมือุมหัว ู่ๆ สมอผม็เหมือนโนูเ้าไปในท่อสุาาศ! ผมแทบรีร้อออมา้วยวามเ็บปว ผมหลับาปี๋ พยายามเ็บอาารอย่ายาลำบา ภาพอหิสาวผมสีเฮเลนหนึ่โพล่เ้ามาในวามิอผม เธอใสุ่่าสีส้ม ใบหน้าที่น่ารัอเธอเลอะน้ำมันเรื่อ แ่ทำไมมันถึทำใหู้เ้าท่า็ไม่รู้...
“โฟรเน!ๆ” เวนเินอ้อมโ๊ะมาเย่าัวผม
ผมเพิ่รู้ัว ว่าำลันั่ันเ่าอยู่บนบัลลั์อัวเอ เหื่อออเ็มใบหน้า ผมเ้นสมอ แ่็ไม่อาำใบหน้าอหิสาวเมื่อรู่ไ้อี ผมบอไ้แ่ว่า เธอใสุ่่าสีส้ม และมีผมสีเฮเลยาวร ผมำใบหน้าอเธอไม่ไ้แล้วริๆ
สมอเหมือนะเริ่มลายัว ผมเป็นอะไรันแน่...
ฮิลิออสมอผม้วยสายาเป็นห่ว ผมะไม่บอเาหรอ เ้าพี่ายนนี้ ถ้าบอไป มีหวัเป็นห่วเินเหุแน่ๆ
“ิ่อับพวปีศาล่ะสิ ันเห็นมันัเน” ออเทเวียสพล่าม
“ออเทเวียส แอยาให้ันหาอะไรใส่ปาว้าๆ นั้นไหม” ผมเือบุนา
เายิ้มเยาะ แบบน่าระทืบสุ “นิสัยอันธพาล นิสัยประำอพวบ”
ผมเสน้ำแ็ยูนิสอิโลใส่หัวเา าวามสูห้าเมร เาทำหน้าเ็บปว ึ่ผมพอใ
ฮิลิออสนั่มอหน้าผมนิ่ นผมิว่าเาแอบไป้อาเมู่ามา
ผมสบาเา “ฮิลิออส นาย้อเื่อัน! ันไม่ไ้บ ะเอาอะไรมารับประัน็ไ้!”
สีหน้าเรียบเยอเา ไม่มีแววเื่อสันิ ผมเบือนหน้าหนี วามริที่ว่า พี่อผมไม่เื่อใผม
“เลิทะเลาะันสัห้านาที” อวาสะบัผมสีน้ำเินยาวไป้าหลัอย่าหุหิ “ลมิัน หัว้อ็ือ... ใรเห็น้วยับารลระับมิลลอลอหัวหน้าอร้อยที่เ็บ้า?”
“โอเ... ใรไม่เห็น้วยโปรยมือ” พี่ายอผมหน้าึ ผมรู้ไ้เลย ว่าเาโมโหสุๆ หุหิสุๆ มันเป็นสีหน้าเียวัน ับอนที่ ผมโนไล่ออาโรเรียนสามแห่้อน
มีมือสอมือยึ้น ือ เวน และฮันเอร์ ผมรู้อยู่แล้ว
ผมไม่ผ่านมิ...
ผมอาะถูส่ไปล้าอม้า...
ผมโนปล...
มิลลอลระับสอ ไม่พอที่ะประำอร้อย...
และที่สำั็ือ พี่ายเพียนเียวอผม ไม่เื่อใ และไม่รับฝัเหุผลอผม...
ผมโรธมาที่สุ โรธพี่ายที่แสนีอัวเอ และโรธัวผม ที่ไม่ีพอ!
เทพอ์อื่นที่ผ่านมิ ะไ้รับารแ่ั้ ให้เ้ามาประำอร้อยอผม บาที อาะเป็น โโรธี เทพแ่เสียนรี เธอทำประโยน์มาว่าผมหลายเท่า
ผมระาเ็มลัประำอร้อยว้าไประแทพนั ้านหลัเฮลเลอร์สุแร ่อนะเินระทืบเท้าออไปาห้อประุมสุี่เ่า ผมรู้สึแปลๆ อาเป็นลาสัหร์ ว่าผมอาไม่ไ้ลับมาในที่ประุมนี้อีนาน
สายลมหนาวบนยอึวิลลิสทาวเวอร์ ในเมือแห่สายลม ผมอบมานั่ที่นี่ เวลาลุ้มอลุ่มใ ผมอยาสั่สอนไอ้เทพี่เ่าพวนั้น ในสิ่ที่พวมันทำไว้ับผม ารไม่เื่อใอพี่!
วามเย็นไม่ไ้่วยให้ผมรู้สึีึ้น...
ผมปวหัวอีรั้ รั้นี้มันรุนแรมาว่าเิม นผมลไปนอนรวราอยู่บนพื้นหิมะ มือาวับหัวไว้แน่น ภาพหิสาวนเิน ปราัวึ้นมาในวามิอผมอีรั้ ผมแน่ใ... ว่าเป็นนเียวัน ผมสีเฮเลถูรวบไว้หลวมๆ เธอำลัเล่นี้าร์อย่าั้ใ ูเหมือนเธอำลัแ่เพล ผมแทบาใอยู่แล้ว ระูอผมแทบะลุเป็นไฟ เปลือาหนันไม่อาลืมาึ้นไ้ สมอราวับอยู่ในหม้อุ๋น ผมร้อออมาัลั่นยอึ ่อนวามเ็บปว่อยๆ เบาบาล
ผมลุึ้นนั่ันเ่า แบบที่เห็นในหนั เวลาพวพระเอวัยรุ่นเอับปัหาีวิ
ทำไม ผมะ้ออยู่ภายใ้ารวบุมอพวเทพเ้า พวเาทำเหมือนผมเป็นแ่ไอ้โ่ ที่มีแ่่อเรื่อ แล้วถ้าผม่อารร้ายึ้นมาริๆ มันะสนุนาไหนนะ
ผมลี่ยิ้มหลัาไ้วามิั่วร้ายมาาิใอันอ่อนไหวอัวเอ ่วยเ้าใหน่อย อนนี้ผมำลัอ่อนไหว ผมเป็นวัยรุ่นมาหลายพันปี อารม์็เลยึ้นๆ ลๆ
สถานที่ ที่ผมะ่อารร้าย เอาเป็นที่ที่ มีแ่นรัใร่ผมมาที่สุ่อนเลย ผมีัวออไปท่ามลาสายลม หิมะูเหมือนะอบรับับวามิอเทพแห่วามเย็น พวมันหมุนว้ารอบัวผม นลายเป็นพายุหิมะ มุ่หน้าสู่แมนฮััน ้วยวามเร็วนาที่รมอุุฯ ้อร้อ๊า!
“พายุหิมะถล่มแมนฮัันรุนแรที่สุในรอบห้าร้อยปี รายานสาสถานที่ริ บริเวถนนสายห้า” ผมยืนมอ้านหลัอยายนั่าวสึ ที่ำลัรายาน่าวอยู่หน้าล้อ ในร้านสาร์บั ผมูลมลืนับพวาวเมือทีเียว ถ้าไม่มีไอเย็นแผ่ออมาาร่าาย เหมือนู้เย็นแบบนี้น่ะนะ “าว่า นี่อาเป็นารลั้นแล้าเทพโฟรเน หลัาที่มีารแสวามไม่พอใออไป่ะ อนนี้ลับไปพบับทาสถานี ิันลินา ฮอฟิน รายาน” เธอหันหลัเินรไปนั่บนโ๊ะัวหนึ่ พร้อมับาล้อร่าท้วม
ผมเินรไปหาเธอ พยายามทำัวใหู้เหมือนเ็ไฮสูลิพายุ “หวัีฮ่ะ ุนั่าว”
เธอเพ่มอผม ผมใส่แหวนรอบพลาสิสีำมา้วยเพื่ออำพลาใบหน้า ผมึูเือบะเหมือนเ็เรียนทั่วๆ ไป
“สวัสี๊ะ เธอือ...” เธออบหลัาำผมไม่ไ้
“ผมีนาสโ่” ผมแล้ยิ้มเินๆ
“โอ้ ยินีที่ไ้รู้ั๊ะ ันลินา”
“ผมรู้ฮ่ะ วะ ว่าุเป็นใร” ผมทำอึอั “ผมเป็นแฟนลับอุ ือว่า เอ่อ... ผมอบเวลาุรายาน่าว เรื่อเทพไม่ไ้เรื่ออ์นั้นมาฮ่ะ”
เธอเิผมนั่ านั้น็ส่สายาวิบวับ ที่ทำเอาผมเือบอ้วมาให้ “แหม เาน่ะ ไม่ไ้เรื่อเลยสันิ ถึะหล่อ็เถอะ” เธอิบาแฟเล็น้อย “รู้อะไรไหม ว่าที่ริแล้ว โฟรเนน่ะ ไม่ไ้เป็นเทพ้วย้ำ ถ้าไม่ใ่เทพฮิลิออส่วย เอะ ันไม่ิเลยริๆ ว่าแบบนั้น เป็นเทพไ้้วย ันว่าลอให้ไ่เป็นเทพ มันยัทำหน้าที่ไ้ีว่า” เธอว่าผมอย่าเผ็ร้อน
ผมโรธะมั แ่้อสะมันเอาไว้ “ริเหรอฮ่ะ”
“ใ่๊ะ แล้วรู้ไหม ไม่มีใรอบเาเลยนะ ็ูทำัวเ้าสิ ี่เ่าไปวันๆ พวาวเมือเลียเาันทั้นั้น” ลินาส่อเล็บสีแอเอับแสไฟ
ผม่อยๆ ถอแว่นออ นัยน์าสีแส่อแววเลียั เธอสะุ้สุัวทันทีที่รู้ว่าเป็นผม เทพที่เธอเลีย นั่าวสาวเสือัวออไปาเ้าอี้ แ่ผมว้า้อมืออเธอไว้ไ้
“ท่าน เอ่อ... ันไม่รู้ว่าเป็นท่าน” ผมลั้นหัวเราะับสีหน้าอเธอ หน้าาวียิ่ว่าไ่้มวันรุษีนเสียอี
“เหรอ” ผมปล่อย้อมือเธอ “ันไม่ไ้มาหาเรื่อเธอหรอ”
“ั้น ท่านมาที่นี่ทำไม” เธอถามเสียสั่น
แววาอผมเปลี่ยนเป็นเ้าเล่ห์ “ันมีเรื่อให้เธอ ับเ้าอ้วนนี่่วยหน่อย”
าล้อร่าให่ี้หน้าัวเอ อย่าไม่เื่อใผม นั่าวสาว็เ่นัน
“่วยถ่ายทอแถลาร์ ่อารร้ายบับที่หนึ่อันทีสิ”
“เอ่อ... สวัสี ทุๆ น ันือเทพที่ทุนรัมาๆ ท่านโฟรเน หวัว่าทุนีใที่ไ้เอันเอาล่ะ...มาเ้าเรื่อันเลยีว่า ่อไปนี้ ำเอาไว้ ว่าันือมหาเทพอพวแ แล้วถ้าใรไม่พอใ หรืออยาเรียร้อ บลาๆ ็ูนี่”
ผมมอป้ายื่อที่ห้อยออาล้อ โัว สีเวนสัน “โัวให้พวเาุผลานอันหน่อยสิ” เาหันล้อไปทาผู้ัารร้าน และพนัานร้านทุน พวเาโนผมแ่แ็ ในท่าทาพิลึพิลั่นสุๆ พวเาอาะเอาไปายไ้ราาีสำหรับแ่านแ่าน็ไ้
“เห็นันแล้วใ่ไหม?” ผมเท้าาพร้อมทำหน้าาั่วร้าย “มันเป็นำสาปอัน วิธีแ้อาะยาสัหน่อย เพราะะนั้นอย่าไ้ิ่อ้าน เรื่อสุท้าย... ฮิลิออส ถ้าะามหาัวันละ็ ันรอนายอยู่ที่ยอึเอมไพร์ สเ” ผมลุเินออไป
ป่านนี้ พวเทพเปิสภาันหน้าู ฮึ!
ผมยืนมอออไปนอร้าน ที่พายุหิมะโหมระหน่ำ ประิมารรมน้ำแ็ส่อประายแวววับ อย่าน่าสมเพ ลินารายาน่าวเี่ยวับน้ำแ็มนุษย์พวนั้น
“ท่านโฟรเน่ะ วิธีแ้ำสาปืออะไร่ะ” เธอยื่นไม์ให้ผม
ผมยิ้มหวานให้ล้อ “ให้ฮันเอร์ับแร์ลีู่บัน ยาไปไหม?”
ลินาอึ้ยิ่ว่าอึ้ เธอมอผม เหมือนผมเพิ่อาบน้ำในระทะปาท่อโ๋มายัไอย่าั้น
“ถ้าหมำถามแล้ว ันไปแล้วนะ... มีนัที่ยอึเอ็มไพร์ สเนิหน่อย”
เพียไม่นาน ฮิลิออส็มาถึ เาลารถมาเราิแรนาร์ปลิโอ้สีาว ผมนั่ินไอศรีมเลี่วีนันเย์รอเาอยู่้าสายล่อฟ้า เาทำหน้าเหมือนมาานศพป้าเมย์
“ว้าว...พี่าย” ผมาบ้อนพลาสิไว้ในปา “มาหาผมริๆ ้วยนะฮ่ะ”
“โฟรเน แทำอย่านี้ทำไม” เาเริ่มะโรธผมริๆ ัๆ แล้ว
“็พวเทพอยาให้ันเป็นนร้ายไม่ใ่เหรอ?” ผมลุึ้นยืน พายุหิมะพัผมยาวสีทออมหาเทพฮิลิออสนูเหมือนรันระิบ
“โฟร นายไม่เ้าใ”
“พอเถอะ... นายเื่อว่าันเป็น ันเป็นน้อนายแน่รึเปล่า!” ผมหวัลึๆ ว่าเาะพูว่า โฟรที่รินายไม่ใ่น้อายัน พ่อับแม่เ็บนายมาเลี้ย แ่มันะเป็นไปไ้ไ ในเมื่อผมับเาไม่มีพ่อแม่ ในเมื่อผมับเาเิมาพร้อมัน!
ฮิลิออสสาวเท้าเ้ามาใล้ผม ผมแอบลัวนิๆ ว่าเาอาะำัผมทิ้ “นายเป็นน้อายัน ันเื่อนาย”
โห!
“ปล่อยพวมนุษย์ไป” เาพู พลาส่สายาอ้อนวอน
“ไม่ นายเ่นัไม่ใ่เหรอ... ลอูสิ ว่าะทำยัไ” ผมรู้สึไ้ ว่าหิมะรอบๆ ัวเาละลายลายเป็นน้ำ
“อย่าให้ันไม่มีทาเลือ” เา้าวมาหาผม้าๆ “นายอยาโนันทำให้หลับไปอีสัห้าสิบปีไหม?”
ผมยอมรับว่าลัว ผมไม่อยาหลับไปอีแล้ว...
ผมยัทำหน้าวนใส่เา “พี่ะทำอะไรไ้ พี่อยู่ในอาาเอผม!”
พายุหิมะพัแรึ้นๆ ามแ่ใอผม
เามวิ้วู่สวย ใบหน้าอเราเหมือนัน
“ันพยายาม่วยนายอยู่” เาบอ
“พี่ไม่เห็นทำอะไร นอาแล้ทำเป็นนี!”
ผมมอเห็นเปลวไฟลุโนบนัวเา ราวับเาลายร่าเป็นวอาทิย์ “อย่าท้าทายัน โฟรเน”
เาเสาบเพลิเล่มให่ออมาาอาาศ ผมผะถอย าบอผมแทบละลายแล้ว แม้อยู่ไลันนานี้ าบอผมเป็นน้ำแ็ าบอเาเป็นเปลวเพลิ ผมอาะ้อหลับไปอีสัสี่ห้าสิบปีเป็นอย่าน้อย็เป็นไ้...
สำเร็ไปอีอน 555 แ่ไป้วยเรียไป้วย่ะ เือนธันวาฯ ัสินะาีวิเราแล้ว!
ปีหน้าะมีที่เรียนไหมน้อ!... เอาใ่วยโฟรเนับาร่อารร้ายแบบมึนๆ ้วยน่ะ่ะ 555
อบุ่ะ
ยีนผู้ำลัไม่มีที่เรียน
ความคิดเห็น