เสน่หา วิวาห์ลวง (ดอกหญ้า 2000)

Meb

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNTY5NDM4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTkyNjQiO30






พ่อเลี้ยงอัศนัยกับชมพูนุชในรูปแบบ e-book วันนี้ค่ะ




หนังสือพิมพ์ตั้งแต่ปลายปี 54 ตามร้านทั่วไปน่าจะหาไม่ได้แล้วค่ะ

อาจต้องหาตามร้านมือสอง หรือร้านหนังสือออนไลน์นะคะ



 

  

 

  /> />

“คุณถอยไปก่อนสิคะ พู่ทำอะไรไม่ถนัด”

หญิงสาวอ้อมแอ้มบอกเสียงสั่น เมื่อร่างกายสูงใหญ่แผ่ไอร้อนระอุแนบชิดกับแผ่นหลังบอบบาง ส่งผลให้เกิดอาการร้อนวูบวาบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า มือไม้สั่นเทาจนยากจะควบคุม

“พูดง่าย แต่ทำยากจัง”

เขากระซิบข้างใบหูหอมกรุ่น ก่อนฉกปลายจมูกโด่งลงบนแก้มนุ่มด้วยอาการหยอกเย้า หลอกล่อให้หญิงสาวเผยความขัดเขินบนพวงแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างปิดไม่มิด

“พ่อเลี้ยงคะ!” เธอท้วงเสียงหลง หัวใจกระตุกวูบ ก่อนจะเต้นตึกตักอย่างบ้าคลั่ง

“แน่ะ สอนไม่จำ ต้องทำโทษหนักๆ จะได้เข็ดหลาบ”

เขาบอกกลั้วเสียงหัวเราะ สอดแขนรวบเอวบางเข้ามาพิงอกแกร่งอย่างจงใจ จมูกโด่งเริ่มไต่ไปตามใบหู พวงแก้ม และซอกคอของคนในอ้อมแขนอย่างถือสิทธิ์

ชมพูนุชหลับตาปี๋ แทบจะกลั้นใจตายเสียให้ได้กับบทลงโทษชวนละลายของเขา

“ดะ...เดี๋ยวค่ะคุณอัศ อะ...อาหารค่ะ พู่ต้องทำอาหาร”

หญิงสาวร้องปรามตะกุกตะกัก ก่อนที่เธอจะกลายเป็นอาหารมื้อดึกแทนที่จะได้กินอะไรรองท้องอย่างตั้งใจ

ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ในลำคอ ทำจมูกฟุดฟิดใกล้ๆ กับแก้มนุ่มแล้วชมเปาะ “หอม”

ชมพูนุชลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น มือไม้อ่อนแรงจนแทบทำทัพพีหล่นอยู่รอมร่อ บอกเขาเสียงสั่น “ใกล้เสร็จแล้วค่ะ พู่ทำข้าวต้มหมูสับง่ายๆ คุณทานได้ใช่มั้ยคะ”

“ผมหมายถึงแก้มคุณ!”