เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14

เช้าที่แจ่มใสแป้งกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อย่างอารมณ์ดีอยู่หน้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องหยุดเมื่อรถแท็กซี่คันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าบ้านและมีผู้หญิงคนหนึ่งลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าใบโต แป้งมองอย่างสงสัยว่าเธอคนนี้มาทำอะไรที่บ้านแถวนี้ และเพียงไม่นานความสงสัยนั้นก็เดินเข้ามาหา

“ไม่ทราบว่าคุณมาหาใครคะ”

“ฉันมาหาอเล็ก ฉันเป็นเมียเขา... เปิดประตูสิ”

คำตอบของคนที่มาทำเอาสาวใช้สาวหน้าเหวอ เพราะอยู่ดีก็มีผู้หญิงท่าทางอวดดีแต่งตัวโชว์นู่นโชว์นี่มายืนประกาศตัวว่าเป็นเจ้านายของตนอยู่หน้าบ้านแบบนี้

“ฉันว่าคุณคงมาบ้านผิดแล้วล่ะสามีคุณอาจจะชื่อเดียวกันกับเจ้านายฉันแต่คงไม่ใช่คนเดียวกันเพราะเธอมีภรรยาอยู่แล้ว”

“เอ๋อีนี่พูดไม่เข้าใจรึยังไงฉันเป็นเมียของอเล็กเปิดประตูให้ฉันเดียวนี้นะไม่งั้นฉันจะให้
อเล็กไล่แกออก”

“คุณต่างหากที่ต้องไปจากบ้านนี้ไม่งั้นฉันจะโทรเรียกตำรวจมาจับคุณข้อหาบุกรุก คนบ้าที่ไหนกันมายืนตะโกนปาวปาวปาวประกาศว่าตัวเองเป็นเมียสามีคนอื่นอยู่แบบนี้ หน้าไม่อาย”

“กรี๊ดดดดดด นี่แกว่าฉันหรือนางไพร่ชั้นต่ำ เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้เปิด!!!!!”

“เอ๋อะอะไรกันหรอคะพี่แป้งดังไปถึงในบ้าน”

แก้วมณีที่ตื่นแต่เช้ามาเข้าครัวพอได้ยินเสียงคนเอ๋อะดังเข้าไปถึงในตัวบ้านก็เคลื่อนรถออกมาดู เพราะเช้าๆแบบนี้ไม่หน้าจะมีใครมาตะโกนด่ากันอยู่แบบนี้

“คุณแก้วเข้าบ้านไปก่อนเถอะคะแค่คนบ้าหน่ะคะไม่มีอะไร แป้งจัดการเองได้”

แก้วมณีกำมือแน่นเมื่อเห็นว่าใครมายืนอยู่หน้าบ้าน เธอจำหน้าผู้หญิงคนนี้ได้ไม่เคยลืมเลือนหน้าตาของผู้หญิงที่ทำให้พี่ของเธอต้องตาย ต้นเรื่องคนที่ทำร้ายจิตใจของพี่ชายเธอตัวจริง คนที่เธอเฝ้ารอที่จะได้แก้แค้นมาตลอด 

“แกว่าใครเป็นคนบ้าห๊ะ ฉันเป็นเมียอเล็กเขานะแกนี่มันไม่รู้ที่ต่ำที่สูง”

“หน้าด้านเมียตัวจริงเขาอยู่ตรงนี้ทั้งคนยังจะกล้าพูดนะหล่อน”

“เมีย.... อ่อฉันรู้อยู่ว่ายัยพิการเนี่ยคือใคร”

“ขอโทษนะคะฉันไม่เคยรู้จักคุณ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรหรือคะ”

แก้วมณีเอ่ยถามทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่านี่คือใคร เธอไม่คิดว่าจะได้เจอผู้หญิงคนนี้เร็วแบบนี้ เพราะมันยังไม่ถึงแผนที่เธอว่างเอาไว้ แต่ในเมื่อเธอมาเยี่ยมเยือนกันถึงทีเธอก็จะสนองให้ตามที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการ ง่ายดีซะอีกที่เธอไม่ต้องวิ่งเข้าไปหาให้เหนื่อยแรงเปล่า รนหาที่มาให้เธอเชือดถึงที่ก็ดีเหมือนกัน

“ฉันเป็นใครอย่างนั้นเหรอ ฉันชื่อลดาวรรณเป็นเมียของอเล็ก อ่อจะว่าให้ถูกฉันเนี่ยแหละเมียหลวงส่วนเธอมันก็เป็นแค่เมียน้อยตีทะเบียนเท่านั้น เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะฉันจะเข้าไปหาผัวฉัน!”

“จ้างให้ฉันก็ไม่เปิดให้หรอกนางบ้า คุณแก้วคะเราเข้าบ้านกันเถอะคะ”

แป้งทำท่าจะเข้ามาเข็นรถให้แก้วมณีแต่เธอกับห้ามแป้งที่เดินเข้ามาเอาไว้ก่อน

“พี่แป้งจ๊ะไปเปิดประตูให้คุณเขาเข้ามา....”

“คุณแก้ว! ไม่นะคะยัยนี้ต้องเป็นคนบ้าแน่ๆเลยจะเปิดให้เข้ามาได้ยังไงคะ ไม่เอาแป้งไม่เปิดหรอกคะ เราเข้าบ้านกันนะคะ”

“แกนางไพร่สองคำก็ว่าฉันบ้าสามคำก็ว่าบ้าเดี๋ยวแกจะได้ตกงานเป็นคนแรกเลยค่อยดู”

“พี่แป้งเปิดประตูคะให้เขาเข้ามาก่อนยืนตะโกนคุยกันแบบนี้แก้วอายชาวบ้านเขา มีอะไรเข้ามาคุยกันข้างในเถอะนะคะ”

“ได้ยินที่เจ้านายง่อยแกบอกแล้วไม่ใช่หรอเปิดประตูสิ”

“นี่แกกล้าดียังไงมาว่าคุฯแก้วเธอนางบ้า!”

“เปิดเถอะคะพี่แก้ว”

แป้งทำหน้าไม่ไว้วางใจแต่ก็ต้องจำใจเดินไปเปิดให้เพราะแก้วมณีสั่งทั้งๆที่เธอนั้นไม่อยากตอนรับผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด พอเปิดประตูได้ไม่เท่าไรลดาวรรณก็ผลักประตูเข้ามาทันทีจนประตูชนเข้าอย่างจังกับแป้ง จนสาวใข้สาวเซล้มลงกับพื้น ลดาวรรณมองด้วยสีหน้าดูถูกก่อนจะเดินลากกระเป๋าผ่านทั้งแป้งและแก้วมณีเข้าไปอย่างไม่สนใจ

“พี่แป้งเป็นอะไรรึเปล่าคะ ลุกไหวไหม พี่แป้ง”

“พี่ไม่เป็นอะไรคะคุณแก้ว แค่เจ็บใจเท่านั้น เรารีบเข้าไปในบ้านเถอะคะพี่ไม่ไว้ใจนางบ้านั้นเลย ไปกันเถอะคะ”

ลาดวรรณเดินเข้ามาเห็นอเล็กพึ่งเดินออกมาจากห้องนอนของเมียรักด้วยหน้าตาแช่มชื่นก็รีบวิ่งเข้าไปโอบกอดชายหนุ่มทันที ทำเอาอเล็กถึงกับตกใจที่จู่ๆคู่ขาน้ำพริกถ้วยเก่าที่เขาตั้งใจแล้วว่าจะโยนทิ้งไปกลับวิ่งเข้ามาหาเขาถึงในบ้านแบบนี้ได้ แต่พอได้สติอเล็กก็พยายามดันตัวเธออกห่างอย่างรังเกียจ และรำคาญ

“นี่คุณมาที่นี่ได้ยังไงกัน ใครให้คุณเข้ามา”

“ทำไมคุณพูดกับดาแบบนี้ล่ะคะอเล็กดาคิดถึงคุณมากเลยนะคะก็คุณไม่ยอมไปหาดาเลยเกือบสามเดือนแล้วนะคะอเล็ก ดาคิดถึงคุณก็เลยมาหาคุณที่นี่”

“คิดถึง.... มาหาคุณบ้าไปแล้วหรอดากลับไปเดี๋ยวนี้เลยก่อนที่เมียผมเขาจะเข้าใจผิด เรื่งระหว่างเรามันจบไปแล้วดาออกไปจากชีวิตผมซะ”

“ไม่! เรื่องระหว่างเรามันยังไม่จบ ดาไม่ยอมคุณจะมาทำแบบนี้กับดาไม่ได้นะคะ ดารักคุณดารู้นะคะว่าที่คุณทำแบบนี้เพราะอะไรคุณแค่ต้องการเงินของยัยง่อยนั้นเท่านั้นและตอนนี้คุณก็ได้แล้วหนิคะ เรากลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะคะดาสัญญาคะว่าจะเป็นเมียที่ดีของคุณ”

“ผมมีเมียอยู่แล้ว และเมียของผมเธอก็ดีมากด้วย เธอเป็นผู้หญิงที่แสนดีมากกว่าคนหลายล้านเท่านักดา กลับไปซะก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณและคุณจะไม่ได้อะไรจากผมเลยจากการเลิกลากันของเราครั้งนี้”

“อเล็กทำไมคุณทำแบบนี้....”

อเล็กไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเมื่อเขาเห็นแก้วมณีเคลื่อนรถเข็นของเธอเข้ามาเขารีบวิ่งไปหาเมียรักหวังว่าเธอคงจะไม่เข้าใจอะไรเขาผิดและเกิดเรื่องราวที่เขาไม่ต้องการขึ้น

“แป้งฟังพี่อธิบายก่อนนะครับแก้ว.... พี่อธิบายทุกอย่างได้.... แล้วนี่ใครปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในบ้านฉันได้เนี่ย ใครกันเธอเหรอแป้ง”

“คือ....แป้ง”

“แก้วเป็นคนบอกให้พี่แป้งเปิดประตูให้เธอเข้ามาเองแหละคะยืนเอ๋อะกันอยู่หน้าบ้านคงไม่งามนักเข้ามาคุยกันข้างในหน้าจะดีกว่า”

“แสดงว่าแก้วก็รู้ว่าเธอคนนี้”

“เขาบอกแก้วว่าเขาเป็นเมียพี่.....”

“แก้วครับฟังพี่นะครับพี่กับเธอเราอาจจะเคยมีอะไรกันแต่ตั้งแต่พี่รู้หัวใจตัวเองว่าพี่รักแก้วพี่ก็ไม่เคยยุ่งกับเธอเลย แก้วเชื่อพี่นะครับ”

“ทำไมคุณพูดแบบนี้คะอเล็ก ดาก็เป็นเมียคุณนะอีกอย่างดาก็มากก่อนยัยง่อยนี่ ทำไมคุณพูดแบบนี้.... รู้ไว้นะว่าพี่อเล็กเขาหน่ะแค่พูดเอาใจแกเขาไม่ได้รักแกเขาแค่ต้องการ...”

“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะดาก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ ออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้ ออกไป แป้งมั่วยืนทำอะไรอยู่เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปสิ”

อเล็กตวาดเสียงดังลั่นเมื่อรู้ว่าลดาวรรณจะพูดอะไรออกมา เขาไม่ต้องการให้แก้วมณีรู้เรื่องที่เขามาแต่งงานกับเธอเพราะอะไรตอนนี้ เขาอยากมีเวลากับเธอให้มากกว่านี้ก่อนอาจจะนานจนกว่าที่เธอตั้งท้องลูกของเขาตอนนั้นเขาอาจจะมีความกล้าบอกเธอเพราะอย่างน้อยลูกน้อยในครรภ์ก็อาจจะทำให้เธอโกรธเขาน้อยลงก็ได้ แต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมที่จะบอกความจริงกับเธอ เพราะถ้าหากเธอรู้ความจริงแล้วโกรธเขามากจนทิ้งเขาไปเขาจะทำอย่างไรเขาคงต้องขาดใจตายแน่ๆ ซึ่งเขายอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้

“ถ้าแกกล้ามาจับตัวฉันแม้แต่ปลายเล็กก็เข้ามาเลยนางไพร่เพราะในท้องของฉันมีทายาทของบ้านวรโชติธนันอยู่ แน่จริงแกก็เข้ามาสิ”

ลดาวรรณงัดแผนตายของเธออกมา วันนี้เป็นไงเป็นกันเธอจะไม่ยอมเสียอเล็กไปเป็นอันขาดถึงเธอจะต้องพูดโกหกเพื่อให้ได้ตัวเขากลับมาเธอก็ยอม

อเล็กได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับช็อกเขาไม่เชื่อว่าลดาวรรณจะท้อง มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาไม่ได้หลับนอนกับเธอมาเกือบสามเดือนแล้ว และเขาก็ป้องกันทุกครั้งเวลามีความสัมพันธ์กับเธอ และเขาก็มั่นใจว่าเขานั้นไม่เคยพลาดกับเรื่องนี้ ผู้หญิงคนเดียวที่ควรจะท้องในตอนนี้ก็คือเมียรักของเขาเพราะเขาตั้งใจทำทุกครั้งที่รักเธอ ไม่ใช่กับผู้หญิงหน้าด้านที่มายืนตะโกนปาวปาวปาวอยู่ตรงนี้

“พี่แป้งคะไปจัดห้องให้คุณดาเธอหน่อยได้ไหมคะ....”

“แก้ว.... ไม่นะพี่ไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ในบ้านของเราแป้งไม่ต้องไปจัดอะไรทั้งนั้นนอกจากไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปเท่านั้น”

“คุณกล้าไล่ลูกไล่เมียคุณออกไปหรือคะอเล็กทำไมคุณใจร้ายแบบนี้”

“คุณอย่ามาพูดอะไรบ้าๆนะ คุณไม่ใช่เมียผมคุณมันก็เป็นได้แค่ของเล่นของผมที่ผมเอาไว้ใช้ระบายอารมณ์เท่านั้น และเรื่องที่คุณบอกกับผมว่าท้องเนี่ยก็ไม่ใช่เรื่องจริงเพราะผมรู้ว่าผมหน่ะป้องกันทุกครั้งและก็ไม่มีวันพลาดแล้วเราก็ไม่ได้มีอะไรกันมาหลายเดือนแล้วด้วย อย่ามาโกหกหน่อยเลยดา ออกไปจากบ้านของผมได้แล้วก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจเพราะคุณกำลังทำให้เมียผมเข้าใจผมผิด”

“คุณแน่ใจหรือคะอเล็กว่าคุณไม่พลาด.... ก็เมื่อเกือบสามเดือนก่อนที่คุณมาหาดาที่คอนโดไงคะ คุณบอกว่าเบื่อเมียง่อยของคุณมากแล้วเราก็ดื่มกันแล้วจากนั้นก็.... คุณคงเมามากจนจำไม่ได้ว่าวันนั้นเราไม่ได้ป้องกัน”

อเล็กหยุดคิดไปสักพักใช่ก่อนที่หน้านั้นเขาเคยมีอะไรกับลดาวรรณจริงและวันนั้นเขาก็เมามากจนจำอะไรไม่ได้แต่เขาก็ไม่หน้าจะลืมที่จะป้องกันนี่นา ตอนนี้เขาเริ่มไม่มั่นใจเท่าไรนักกับเรื่องนี้สะแล้ว เพราะเขาอาจจะพลาดท่าเสียทีลดาวรรณในวันนั้นก็ได้เพราะเธอตั้งท่าจะจับเขาอยู่แล้วเธอคงไม่มีทางพลาดหากมีโอกาส

“งั้นเราไปตรวจดีเอ็นเอกันเดี่ยวนี้เลยพิสูจว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของฉัน....ไป!”

อเล็กเดินตรงเข้าไปกระชากแขนลดาวรรณเขาตั้งใจจะพาเธอไปตรวจดูที่โรงพยาบาลเพราะเขาจะไม่ยอมให้เรื่องราวมันค้างคามาเป็นปัญหาให้กับเมียรักและครอบครัวของเขาเป็นแน่

“ไม่คะดาไม่ไป คุณตั้งใจจะฆ่าลูกของเราใช่ไหมคะ ดาไม่ไป....ปล่อยดานะ”

ลดาวรรณขืนตัวสุดฤทธิ์เธอจะไม่ยอมไปโรงพยาบาลกับเขาเป็นอันขาดเพราะถ้าเกิดเธอไปมีหวังว่าแผนที่เธอวางไว้คงพังเป็นแน่เพราะเธอนั้นไม่ได้ท้อง

“พี่อเล็กคะปล่อยเธอเถอะคะแก้วขอร้อง”

“แก้ว... พี่จะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้มาทำให้ครอบครัวของเราแตกราวหรอกนะ พี่จะต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเด็กในท้องผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ลูกของพี่ แก้วอย่าห้ามพี่เลย”

“ไม่นะคะดาไม่ไปคุณจะทำร้ายลูกเราแบบนี้ไม่ได้ การตรวจดีเอ็นเอลูกตอนนี้มันอาจจะทำให้ลูกเราแท้งก็ได้ ดาไม่ไปปล่อยดานะ”

อเล็กไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเขาไม่ต้องการให้ปัญหาคาราคาซังอยู่แบบนี้ หากมีทางที่จะทำให้เขานั้นรู้ความจริงได้เขาก็จะทำโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น  เพราะเขาจะไม่ทำให้เรื่องที่ไร้สาระแบบนี้มาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแก้วมณีเป็นอันขาด

“พี่อเล็กคะถือว่าแก้วขอร้อนเถอะนะคะ มันก็เป็นอย่างที่คุณดาเธอพูดจริงๆหากพี่ตรวจดีเอ็นเอตอนนี้เด็กอาจจะแท้งได้นะคะ....”

“แก้วพี่แน่ใจว่าเด็กในท้องของผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ลูกพี่ถึงพี่จะไม่สามารถบอกแก้วได้ร้อยเปอร์เซ็นว่ามั่นใจพี่ก็ไม่เชื่อว่าเขาจะใช่ลูกของพี่อยู่ดี พี่ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เลยตั้งแต่แต่งงานกับแก้วและอย่างที่พี่พูดเมื่อกี้พี่ไม่เคยมีอะไรกับหล่อนโดยไม่ป้องกัน พี่ไม่ต้องการให้เรื่องนี้มาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรา ขอร้องอย่างห้ามพี่เลยนะครับ”

“ถึงพี่จะพูดแบบนั้นก็ตามเถอะคะ แล้วถ้าเกิดเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่ขึ้นมาจริงๆแล้วการตรวจดีเอ็นเอทำให้ต้องเสียเขาไปล่ะคะ.... นั้นไม่เท่ากับว่าพี่ฆ่าลูกตัวเองหรือคะ เห็นแกแก้วเถอะนะคะอย่าทำแบบนี้เลย”

“แก้ว.....”

 อเล็กมองหน้าเมียรักด้วยความรู้สึกผิด เมียของเขาช่างแสนดีมากมายเหลือเกินทั้งๆที่เรื่องนี้อาจจะทำให้เธอเจ็บปวดแท้ๆ เธอช่างเป็นคนที่แสนดีเหลือเกินสำหรับเขาแล้วแบบนี้เขานั้นจะไม่รักเธอได้อย่างไร

“ได้ครับพี่จะไม่ตรวจดีเอ็นเอในตอนนี้ แต่เมื่อเด็กคลอดออกมาเมื่อไรฉันจะตรวจดีเอ็นเอของเด็กทันที และถ้าหากไม่ใช่ลูกของฉันละก็เธอเตรียมตัวโดนฟ้องได้เลยลดาวรรณ”

“คะ... แต่ระหว่างที่เรายังไม่รู้ผลดาจะมาอยู่ที่นี่เพราะดาก็เป็นคุณเหมือนกัน ไม่สิดามาก่อนผู้หญิงคนนี้ด้วยซ้ำเพราะฉะนั้นดามีสิทธิไม่ต่างจากผู้หญิงคนนี้ และตอนนี้ดาก็กำลังมีลูกของคุณอยู่ในท้องด้วย คุณไม่สิทธิไล่ดาไปไหนทั้งนั้น!”

“ไม่มีทาง ฉันไม่วันให้เธออยู่ในบ้านของฉันกลับไปอยู่ในที่ของเธอซะอยากได้เงินรายเดือนเท่าไรก็ว่ามาแต่อย่ามายุ่งวุ่นวายที่นี่”

“ไม่ดาไม่ไปดาจะอยู่ที่นี่ดาจะอยู่กับคุณ คุณต้องดูแลดากับลูกดาจะไม่ยอมให้คุณทิ้งดาเป็นอันขาด”

ลดาวรรณยืนยันความต้องการของเธออย่างแน่แน่เพราะขืนเธอยอมทำตามที่เขาบอกทุกอย่างก็จะพังไม่เป็นท่า เพราะแน่นอนที่อเล็กจะไม่มีวันเหยียบไปหาเธอที่คอนโดอีกแน่ๆนอกจากจะส่งเงินมาอย่างที่เขาบอกเท่านั้น เธอจะต้องอยู่ที่นี้และเร่งมีความสัมพันธ์กับเขาเพื่อให้ตั้งท้องให้ได้ไม่อย่างนั้นทุกอย่างก็จะพังไม่เป็นท่า เธอมาไกลมากแล้วและจะไม่ยอมหลังกลับเป็นอันขาด

“พี่แป้งคะไปเตรียมห้องให้คุณดาเธอหน่อยนะคะ แก้วจะไปทำอาหารเช้าต่อในครัวนี่ก็สายมากแล้วเดี่ยวจะไปทำงานสาย”

แก้วมณีพูดตัดบทขึ้นมาเหมือนเป็นคำสั่งในๆยุติเรื่องวุ่นวายทั้งหมดที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากมานั่งดูละครฉากใหญ่ของผู้หญิงแพศยาคนนี้อีก เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดจริงหรือไม่จริงว่าเธอนั้นท้องลูกของอเล็กอยู่ แต่เพียงแวบเดียวเธอก็รู้แผนการของผู้หญิงคนนี้ดีเธอต้องการมาอยู่ในบ้านหลังนี้และจ้องเล่นงานเธอพร้อมแย้งชิงอเล็กกลับไป ทำไมเธอจะมองไม่ออกมุมตื้นๆของพวกไร้สมอง แต่ก็ดีที่ผู้หญิงคนนี้รนหาที่มาอยู่เองเธอจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปแก้แค้นที่ไหนไกล อย่าคิดว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการเพราะฝันร้ายของผู้หญิงปาปคนนี้กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว

เมื่อพูดจบแก้วมณีก็เคลื่อนรถหนีไปโดยมีอเล็กวิ่งตามเธออกไป เขาคิดว่าเธอคงจะโกรธและน้อยใจเขามากแน่ๆ แต่ลดาวรรณกับเข้ามากอดแขนรั้งเขาเอาไว้ก่อน

“พาดาไปดูห้องนอนของเราหน่อยนะคะอเล็ก ดาเหนื่อยอยากพักผ่อนพาดาหน่อยนะคะ”

“ปล่อยฉัน!!! ฉันจะไปหาเมียฉันส่วนเธอจะทำอะไรก็ทำเธอโชคดีมากรู้ไหมที่เมียฉันช่วยเธอไว้ไม่งั้นเธอไม่ได้มายืนเรียกร้องอะไรอยู่ตรงนี้แน่ ปล่อยรำคาญจะตายอยู่แล้ว!!!”

อเล็กกระชากแขนของตัวเองออกจากการเกาะกุมของลดาวรรณก่อนวิ่งตามเมียรักไป ปล่อยให้ลดาวรรณยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธที่เขานั้นประกาศอย่างชัดเจนว่าจะเขี่ยเธอทิ้งและให้ความสำคัญกับผู้หญิงอีกคนมากแค่ไหน

“ยืนดูบื่ออยู่ได้เอากระเป๋าฉันไปไว้ที่ห้องสิ ได้ยินที่นายง่อยของแกสั่งแล้วไม่ใช่เหรอ ไปสิ”

“คร้า... ได้ยินแล้วเชิญทางนี้”

แป้งเดินนำลดาวรรณขึ้นไปชั้นบนโดยที่เธอนั้นไม่เต็มใจนัก ส่วนลดาวรรณเองก็ยังคนยืนมองตามหลังอเล็กไปด้วยความเจ็บปวด

“ฉันจะไม่มีวันเสียคุณไป คุณจะต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้นอเล็ก....”