เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15

 “แก้วครับ... แก้ว...”

อเล็กพยายามเรียกเมียรักที่เคลื่อนรถตัวเองหนีเข้ามาในครัว เขาไม่อยากให้เรื่องเมื่อสักครู่มาทำให้เธอเข้าใจในตัวเขาผิดแต่ต้องการจะอธิบายให้เธอฟันจากปากของเขาเองเท่านั้นไม่ใช่จากคนอื่น

แก้วมณีทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรียกของอเล็กเธอยังคงเคลื่อนรถกลับเข้ามาในครัวและเตรียมอาหารเช้าเหมือนเดิม แต่แล้วก็ต้องหันมาเผชิญหน้ากับอเล็กเมื่อเขานั้นวิ่งมาดักข้างหน้ารถเข็นของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะย่อตัวลงต่อหน้าเธอ

“แก้วครับฟังพี่ก่อนนะครับพี่อธิบายเรื่องทั้งหมดได้ แก้วอย่าไปฟังเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูดนะครับ แก้วต้องฟังพี่นะ”

แก้วมณีไม่มีทีท่าอะไรแสดงออกมาทั้งสิ้น เพราะเธอไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรเลยกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ตรงกันข้ามเธอกับรู้สึกพอใจที่ในที่สุดลดาวรรณก็ปรากฏตัวออกมาสักที นี่เจ้าหล่อนคงจะทนไม่ได้แล้วสิท่าถึงได้ออกมาแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใครต่อใครแบบนี้ คราวนี้ยัยผู้หญิงแพศยาคนนี้จะได้รู้สึกสักทีว่าการโดยคนที่เรารักและคิดจะฝากชีวิตด้วยทอดทิ้งและไม่เห็นคุณค่ามันเป็นยังไง แต่ต่างกันตรงที่เธอจะต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าพี่ชายของเธอหลายร้อยเท่า ไม่มีวันที่เธอจะให้เกมแค้นนี้จบลงง่ายๆเป็นอันขาด

เมื่ออเล็กเห็นว่าแก้วมณีไม่ตอบอะไรและมีทีท่าเชยชาใส่เขาแบบนี้เขาก็ยิ่งกลัว อเล็กจับมือของแก้วมณีเอาไว้แน่นมือของเธอช่างนุ่มและเนียนเขาสัมผัสได้ถึงชีพจรของเธอที่เต้นด้วยจังหวะเรียบเชยไม่ต่างอะไรกับสีหน้าของเธอก็ใจหาย

“แก้วครับ... พี่ยอมรับนะครับว่าพี่เคยมีความสัมพันธ์กับลดาวรรณมาก่อนแต่พอพี่แต่งงานกับแก้วพี่ก็ไม่เคยมีอะไรกับเธออีกเลย และไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่พี่ไม่ยุ่งรวมถึงผู้หญิงอื่นก็ด้วย แก้วต้องเชื่อพี่นะครับ”

“แก้วเชื่อพี่คะ แต่เรื่องที่เธอพูดว่าเธอกำลังท้องลูกของพี่แก้วไม่แน่ใจ.... เพราะอย่างที่พี่บอกแก้วพี่ไม่ได้ยุ่งกับเธอตั้งแต่ที่เราแต่งงานกัน แต่เธอบอกว่าเธอท้องกับพี่ก่อนหน้านั้นหนิคะและเด็กคนนี้ก็อาจจะเป็นลูกของพี่ก็ได้... ใช่ไหมคะ”

อเล็กหน้าเสียลงไป ใช่ถึงเขาจะมั่นใจเกือบร้อยเปอร์เซ็นว่าเขานั้นไม่เคยพลาดเวลามีสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น แต่เขาก็ไม่แน่ใจเรื่องที่ลดาวรรณพูดเพราะครั้งสุดท้ายที่เธอกับเขามีอะไรกันเขานั้นเมามากจนแทบจะจำอะไรไม่ได้ ซึ่งตรงจุดนี้จึงทำให้เขาไม่แน่ใจนักและไม่กล้าพูดออกมาร้อยเปอร์เซ็นในตอนนี้ว่านั้นไม่ใช่ลูกของเขา

“คือพี่....”

“พี่ก็ไม่แน่ใจใช่รึเปล่าคะ.... แก้วจะไม่โกรธพี่ที่พี่เคยมีความสัมพันธ์กับใครมาก่อน และถึงแม้ว่าตอนนี้พี่จะมีใครแก้วก็ไม่โกรธคะ... เพราะแก้วรู้ว่าแก้วไม่สามารถให้ความสุขกับพี่ได้อย่างที่พี่ต้องการร้อยเปอร์เซ็น แก้วคงไม่สามารถทำได้อย่างผู้หญิงคนนั้น แก้วไม่โกรธพี่หรอกคะ อย่างที่แก้วเคยบอกกับพี่ถ้าพี่ทำอะไรแล้วมีความสุขแก้วก็มีความสุขด้วย แก้วเข้าใจคะว่าแก้วมีสิทธิมากแค่ไหนและเขาก็มาก่อนแก้วซึ่งมันเป็นเรื่องจริง....”

แก้วมณีเอื้อมมือเข้ามาลูบที่แก้มสากของอเล็กก่อนจะส่งยิ้มให้เขา ซึ่งในสายตาของอเล็กนั้นมันช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าสร้อยมากเหลือเกิน เขาดึงมือเธอเข้ามาจูบก่อนที่จะเอ่ยออกมา

“พี่สัญญานะครับว่าเรื่องนี้จะจบเร็วที่สุด พี่ขอโทษนะครับแก้วที่ทำให้แก้วต้องลำบากใจ และมีสิ่งหนึ่งที่พี่อยากจะให้แก้วเชื่อและรับรู้เอาไว้ นั้นก็คือแก้วเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตพี่ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพี่เป็นลมหายใจ เป็นดวงใจ และมันจะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาลไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม ตั้งแต่พี่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้พี่มีความสุขได้นอกจากแก้วคนเดียวเท่านั้น อดีตพี่อาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีและคู่ควรกับแก้วแต่พี่จะทำให้ทุกวันต่อจากนี้นับตั้งแต่วินาทีนี้ชดเชยทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่เคยพลาดไป และพี่จะทำให้แก้วภูมิใจในตัวพี่ พี่รักแก้วนะครับรักมากที่สุดในชีวิต....”

อเล็กโผเข้ากอดแก้วมณีเอาไว้เขากลัวว่าเธอจะโกรธเขาจนทิ้งเขาไป เขาอยากให้อ้อมกอดของเขาถ่ายเทความรู้สึกที่แท้จริงที่เขานั้นมีให้เธอรับรู้ เพราะถ้าหากเธอโกรธหรือเกลียดเขามันคงไม่ต่างอะไรกับตกนรกทั้งเป็น เขาคงขาดใจตายหากมันเป็นเช่นนั้น

แก้วมณีนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร ภายในใจของเธอตอนนี้สับสนไปหมด เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาพูดและกระทำออกมานั้นมันเป็นเรื่องจริงที่ออกมาจากใจหรือเป็นเพียงเพราะเขานั้นทำดีกับเธอแค่หวังผล แต่ไม่ว่ามันจะเป็นเพราะอะไรก็ตามเธอก็จะไม่มีวันยกโทษให้กับเขาและผู้หญิงแพศยาคนนั้นเป็นอันขาด

ลดาวรรณจ้องมองภาพของคนสองคนที่กำลังกอดกันอยู่ในครัวด้วยความรู้สึกอิจฉาริษยา เธอเกลียดแก้วมณี เกลียดที่แก้วมณีเข้ามาแย้งชิงความรักความหวังของเธอไป เกลียดที่ทำให้อเล็กไม่สนใจใยดีเธอ ทั้งๆที่เธอมั่นใจแล้วว่าในอีกไม่นานเธอก็จะสามารถหวานล้อมให้อเล็กนั้นขอเธอแต่งงานได้แน่ๆ แต่เมื่อแก้วมณีก้าวเข้ามาในชีวิตของอเล็กแผนทุกอย่างขอเธอกลับพังถลายไม่เป็นท่า อเล็กเมินเชยต่อเธอไม่สนใจเธอเหมือนอย่างเช่นที่เคยเป็น แถมยังมีทีท่าว่าจะตัดสัมพันธ์กับเธออย่างถาวร ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมั่นใจว่าไม่ว่าอเล็กจะมีผู้หญิงมากมายผ่านเข้ามาในชีวิตเขานั้นก็จะไม่ถอดทิ้งเธอเพราะในที่สุดเขาก็จะกลับมาหาเธอทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้เป็นแบบนั้นเมื่อเธอได้ฟังสิ่งที่เขาพูดและแววตาที่เขานั้นมองแก้วมณีเธอก็รู้ว่าสิ่งที่เขานั้นพูดกับแก้วมณีนั้นไม่ใช่เรื่องโกหกเขาพูดออกมาจากใจจริงๆ ซึ่งเธอไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้จากอเล็กเลย ยิ่งคิดความโกรธแค้นและความชิงชังที่มีต่อแก้วมณีก็มีมากขึ้น เธอจะไม่มีวันแพ้ผู้หญิงง่อยพิการแบบนี้เป็นอันขาด เธอจะต้องได้อเล็กคืนกลับมาซึ่งเธอเชื่อว่าเธอจะไม่มีทางแพ้แน่นอนในเมื่อเธอรู้ใจอเล็กขนาดนั้น

“นางแก้วแกนี่ร้ายนักนะ.... ฉันไม่มีวันยอมแพ้แกหรอกนางง่อย”

..............................................................................................................................

คุณขจีที่พึ่งตื่นนอนเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะทานอาหารเช้าแต่ก็ต้องตกใจเมื่อพบกับแขกคนใหม่ที่ตอนนี้นั่งหน้าสลอนอยู่ที่โต๊ะอาหาร

“นี่มันอะไรกันอเล็ก ผู้หญิงคนนี้มาอยู่ในบ้านเราได้ยังไง”

“ทำไมคุณแม่ถามแบบนั้นล่ะคะ ที่ไหนมีสามีที่นั้นก็ต้องมีภรรยากับลูกสิคะคุณแม่จะให้อยู่แยกกันได้ยังไงคะจริงไหมคะ”

ลดาวรรณตอบคุณขจีอย่างลอยหน้าลอยตาเธอรู้ดีว่าคุณขจีนั้นเกลียดเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไรและพยายามกีดกันเธอทุกวิถีทางออกจากอเล็ก และเธอเองก็ไม่ได้ชอบคุณขจีเหมือนกันทั้งๆที่ตัวเองก็ติดการพนันงอมแงมจนทำให้ลูกชายต้องเอาความโสดเข้าแลกเพื่อใช้หนี้ เพราะคุณขจีถึงทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ เธอเองก็เกลียดคุณขจีไม่แพ้กัน

“นี่เธอหมายความยังไงสามีใครลูก!ลูกใคร! ลูกชายฉันเขามีเมียแค่คนเดียวเท่านั้น นั้นก็คือหนูแก้วมณีส่วนเธอมันก็เป็นแค่นางบำเรอแก้ขัดของลูกชายฉันเท่านั้น เธอไม่สิทธิมาสะเอ่อเสนอหน้าที่นี่ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“ฉันไม่ไปเพราะตอนนี้ฉันกำลังท้องลูกของคุณอยู่ฉันมีสิทธิที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้”

“เธอว่าอะไรนะ...ท้อง! ไม่จริง! นี่มันอะไรกันอเล็กแกบอกฉันสิว่ามันไม่จริง แกบอกฉันสิว่านางนี่มันไม่ใช่ท้อง ถึงท้องก็ไม่ใช่ลูกของแก บอกฉันมา!!!”

อเล็กทำท่าอ่ำอึงไม่รู้ว่าจะตอบผู้เป็นแม่อย่างไรเมื่อเขานั้นก็ยังไม่แน่ใจในเรื่องนี้เหมือนกัน

“บอกแม่คุณไปสิคะอเล็กว่าเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”

“เธอ!!! ใครอยู่แถวนี้บ้างมาลากตัวอีนี่ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ ได้ยินไหม แป้ง!! น้อย!!! ลุงสน”

“คะ/ครับคุณนาย...”

“ลากตัวนางผู้หญิงคนนี้ออกไป แล้วอย่าให้มันมาเหยียบที่นี่อีก”

ทั้งแป้งและน้อยกับลุงสนต่างจะเข้ามาจับตัวลดาวรรณ แต่ลดาวรรณเองไม่ยอมเธอขืนตัวเองสุดฤทธิ์ก่อนจะเห็นว่าหากเธอไม่ทำอะไรสักอย่างคงได้ถูกจับโยนออกไปจากบ้านหลังนี้ที่เธอพึ่งเข้ามาอยู่ไม่ยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำแน่ๆ เมื่อเห็นว่าเสียเปรียบแน่แล้วเธอจึงใช้มารยาทำเป็นเป็นลมล้มพับไป ทำเอาทั้งแป้งน้อยและลุงสนถึงกับตกใจทำตัวไม่ถูก

“ตายแล้วคุณนายคะเธอเป็นลมไปแล้วคะ เอายังไงดีคะ”

“ลากมันออกไป อย่าให้มันมาตายในบ้านฉัน”

“นี่พี่อเล็กจะไม่เข้าช่วยเธอหรือคะ... พี่จะนั่งดูแบบนี้เหรอคะ....”

แก้วมณีที่นั่งดูเรื่องราวทั้งหมดอยู่นาน ความจริงเธอรู้สึกสะใจอยู่ไม่น้อยแต่ถ้าหากเธอนิ่งเชยไปแบบนี้ลดาวรรณก็อาจจะหลุดลอดสายตาของเธอออกไปอยู่นอกบ้านได้ และในเมื่อลดาวรรณลงทุนเล่นละครฉากใหญ่ลงทุนแกล้งเป็นลมขนาดนี้เธอเองก็คงหนีไม่พ้นบทนางเอกที่จะต้องยื่นมือเข้าไปช่วยดุจแม่พระทั้งๆที่ในใจเธอเองนั้นอยากจะเข้าไปซ้ำมากกว่าช่วย

อเล็กเองยังคงนิ่งเชยเขาไม่อยากเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้ เขาจึงเลือกที่จะนั่งนิ่งอยู่แบบนี้ แต่แล้วแก้วมณีก็เคลื่อนรถเข้าไปขวางทางเอาไว้ทำให้ทุกคนถึงกับต้องหยุดการกระทำทุกอย่างเอาไว้ก่อน

“คุณแม่คะแก้วขอเถอะคะอย่าทำแบบนี้เลย แก้วต้องขอโทษคุณแม่ก่อนเลยนะคะแต่แก้วเป็นคนให้เธออยู่ที่นี่เอง จนกว่าเธอจะคลอดลูกและตรวจดีเอ็นเอเด็กที่เกิดมา แล้วตอนนั้นเราค่อยว่ากันใหม่ได้ไหมคะ”

แก้วมณียกมือขึ้นไหว้คุณขจีด้วยความนอบน้อม ทำเอาคนที่กำลังโกรธเป็นฝืนเป็นไฟอยู่ถึงกับทำตัวไม่ถูก เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอจะได้ลูกสะใภ้ที่เป็นแม่พระขนาดนี้ ขนาดมีผู้หญิงอื่นมาป่าวประกาศว่าท้องกับสามีตัวเองอยู่ในบ้านก็ยังใจเย็นอยู่ได้ แถมยังยื่นมือเข้าช่วยเหลือผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้อีกด้วย

“หนูแก้วจ๊ะ หนูแก้วไม่รู้ว่าผู้หญิงร้ายกาจมากแค่ไหน มันจ้องจะจับอเล็กมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว และที่มันท้องเนี่ยแม่ก็ว่าไม่หน้าจะใช่ลูกอเล็กไม่รู้ไปนอนไปมั่วกับใครมาบ้างแล้วมาโยนว่าเป็นลูกอเล็กแบบนี้ แม่เชื่อหรอก แก้วเองก็เหมือนกันจะไปใจดีกับมันทำไมกันลูกมันจะเข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวหนูนะ หนูหน่ะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของอเล็กหนูมีสิทธิถูกต้องทุกอย่างนะลูก อย่าไปยอมมันสิ แม่คนหนึ่งล่ะที่จะไม่ยอมให้อีพวกน้อยพวกนี้มาทำลายครอบครัวลูกชายแม่ ยืนนิ่งกันอยู่ได้เอาออกไปสิ”

“คุณแม่คะ... ถ้าจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเมียน้อยก็ไม่ถูกนะคะเพราะเขาก่อนแก้ว ความจริงแล้วแก้วต่างหากที่มาแย้งพี่อเล็กไปจากเขา ถ้าแก้วก้าวเข้ามาทุกอย่างอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้ แก้วผิดเองล่ะคะ คุณแม่อย่าไปโทษเธอเลย ถือว่าแก้วขอร้องนะคะในเมื่อตอนนี้ก็ยังไม่มีใครแน่ใจว่าเด็กที่อยู่ในท้องของดานั้นจะใช่หรือไม่ใช่ลูกของพี่อเล็กรึเปล่าเราก็ไม่ควรทำกับเขาแบบนี้นะคะ ได้โปรดเถอะคะคุณแม่ถือว่าเห็นเด็กที่ไม่รู้เรื่อง...”

“อเล็ก.... แกมั่นรึเปล่าว่านี่เป็นลูกของแก....”

คุณขจีถามลูกชายตัวเองเสียงเย็น

“ผมไม่แน่ใจครับแม่.... เพราะวันนั้นผมเมามาก... ผมขอโทษครับ”

“อเล็ก.... แก!!! ฉันอยากจะเป็นลมนี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหมว่าทำอะไรให้เห็นแก่หน้าฉันบ้าง แกแต่งงานแล้วนะอเล็ก... แล้วนี่ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนรู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่งลูกชายมีเมียสองคนอยู่ในบ้าน.... แกทำแบบนี้ได้ยังไงกันอเล็กฉันบอกแกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ตอนแรกมันหลอกแกว่ามันไม่มีผัวแล้วยังไงล่ะมันมีแล้วมันทิ้งผัวมันมาหาแก แกอาจจะคิดว่าแกสนุกที่แย้งของใครมาได้แต่รู้ไมถึงแกไม่ไปแย้งมันมา มันก็เล่มาหาแกอยู่แล้วเพราะมันจ้องจะจับแกตั้งแต่เห็น ผู้หญิงอย่างนี้มันไม่เคยพอหรอกมันไม่รักแกมันรักความสบายกับเงินของแก..... เฮ้อ..... แกจะทำอะไรก็ทำแต่อย่าให้มันมากเกินไปละกัน ปวดหัวไม่กงไม่กินมันแล้วข้าว ดวงซวยตั้งแต่เช้าเลยไม่ออกไปไหนกันเลยวันนี้ขัดโชคขัดลาภหมด”

คุณขจีพูดอย่างเหลืออด เธอไม่เคยต้องการจะด่าว่าอเล็กต่อหน้าแก้วมณีแบบนี้แต่วันนี้เธอไม่ไหวจริงๆจึงต้องระเบิดทุกอย่างออกมาแบบนี้ ส่วนแก้วมณีที่พอได้ยินเรื่องของลดาวรรณกับอเล็กที่คุณขจีเอ่ยออกมาก็โกรธไม่น้อย ที่รู้ว่าอเล็กนั้นก็รู้ว่าลดาวรรณนั้นมีแฟนอยู่ก่อนแล้วและยังเข้าไปยุ่งกับเธออีก ทำให้เธอยิ่งมั่นใจว่าสิ่งที่เธอทำลงไปกับเขานั้นมันสมควรแล้วเพราะเขานั้นก็มีส่วนในการตายของพี่เธอเช่นกัน

“ขอบคุณนะคะคุณแม่”

“แม่เตือนหนูแล้วนะแก้ว.... ระวังแม่นี่ดีๆมันร้ายกว่าที่หนูคิดเอาไว้เยอะ แม่ปวดหัวแม่ขอตัวไปพักก่อนนะ หนูจะทำอะไรก็ทำเถอะแม่อนุญาต”

คุณขจีเดินหนีขึ้นบ้านไป แก้วมณีจึงหันมาสั่งให้แป้งและน้อยพาตัวลดาวรรณเข้าไปพักในห้องของเธอ ก่อนที่จะหันกลับมาหาอเล็กที่ยังคงนิ่งอยู่

“แก้ว.... พี่....”

“ไม่เป็นไรหรอกคะพี่อเล็กอย่าคิดมากเลยนะคะ แก้วขอตัวไปทำงานก่อนนะคะเอาไว้เจอกันตอนเย็นคะ”

“งั้นเราไปด้วยกันเลยนะครับแก้วพี่ก็จะออกไปทำงานแล้วเหมือนกัน”

“วันนี้พี่จะไปทำงานหรอคะ”

“ครับทำไมแก้วถามแบบนี้ล่ะครับ”

“แก้วคิดว่าพี่จะอยู่ดูคุณดาที่บ้านซะอีก”

“อาจจะคิดว่าพี่ใจดำ แต่พี่ไม่ได้ต้องการให้เธออยู่ที่บ้านของเรา และเธอก็ไม่ใช่เมียของพี่เธอเป็นเพียงแค่คนที่พี่เคยมีความสัมพันธ์ด้วยเท่านั้นไม่ใช่เมีย เมียของพี่มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั้นก็คือแก้ว แก้วกับบริษัทมีความสำคัญกับพี่มากกว่าผู้หญิงคนนี้... เราไปทำงานกันดีกว่าครับแก้ว”

“แต่ว่า....”

“ไปกันเถอะครับพี่มีงานอีกเยอะเลยที่ออฟฟิต”

“คะ...”

ลดาวรรณที่แกล้งเป็นลมแทบจะคลั่งในสิ่งที่ได้ยินจากปากของอเล็ก นี่เขาไม่สนใจเธอเลยหรือ ทำไมเขาทำกับเธอแบบนี้ เธอได้แต่อดทนความรู้สึกน้อยใจนี้เอาไว้และหวังว่าในอีกไม่นานเธอจะทำให้เขากับมาหาเธอได้อีกครั้ง