เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #36 : ตอนที่ 33

วันนี้อเล็กมาทำงานด้วยความรู้สึกที่กังวลใจตลอดเวลา เขาไม่สามารถจะมีสมาธิจดจ่ออยู่กับงานที่อยู่ตรงหน้าได้เลย ทั้งสมองและหัวใจของเขในตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยเรื่องของเมียรักที่พึ่งจะเดินทางกลับไปอยู่บ้านเมื่อเช้านี้  ถึงเมื่อเช้าเขาจะขออาสาเป็นคนไปส่งเธอเองที่บ้านแต่ก็โดนปฏิเสธกลับมาจนทำให้เขาต้องหอบหิ้วข้าวของที่ตั้งใจว่าจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดมาที่บริษัทกับเขาด้วย

“ให้พี่ไปส่งแก้วนะครับ”

“อย่าดีกว่าคะแก้วไปเองได้ มีลุงสนค่อยขับรถให้แก้วไม่เป็นอะไรหรอกคะ พี่อเล็กไปทำงานเถอะนะคะอย่าเสียเวลาไปส่งแก้วเลย”

“ทุกอย่างที่พี่ทำให้กับแก้วมันไม่เคยมีคำว่าเสียเวลา ให้พี่ไปส่งนะครับพี่จะได้สบายใจว่าแก้วถึงบ้านเรียบร้อยดีแล้ว”

“อย่าทำให้แก้วต้องลำบากใจไปมากกว่านี้เลยนะคะ แก้วไปเองได้คะนะคะ”

“เอ่อ.... ก็ได้ครับ แต่เย็นนี้พี่ขอไปทานข้าวกับแก้วที่บ้านได้ไหมครับ พี่คงทานข้าวไม่ลงแน่ๆหากไม่มีแก้วนั่งทานด้วย”

“อืม... ก็ได้คะ”

“ขอบคุณนะครับแก้ว”

“แล้วนั้นกระเป๋าอะไรหรอคะพี่อเล็ก นั้นมันไม่ใช่กระเป๋าของแก้วสักหน่อยหนิคะ”

“อ่อ..กระเป๋าของพี่เองครับ... ถ้าแก้วไม่อยู่ที่นี่พี่ก็จะไม่อยู่ด้วยเช่นกัน พี่จะไม่ยอมอยู่บ้านเดียวกับผู้หญิงคนนั้นถ้าไม่มีแก้ว พี่จะกลับไปอยู่คอนโดของพี่ครับ”

“ไม่ว่าที่จะไปอยู่คอนโดเพราะจะได้ไกลหูไกลตาคนหรอ....”

แก้วมณีคิดอยู่ในใจเธอ ที่เขาไม่อยู่บ้านก็คงเป็นเพราะว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระได้ในตอนที่เธอไม่อยู่จะได้ไม่มีใครรู้ใครเห็นว่าเขานั้นทำอะไรและไปไหน เพราะหากอยู่ที่คนในบ้านคงจับตามองและอาจจะมารายงานเธอได้ เธอคิดอย่างอคติกับอเล็กเสมอในสายตาเธอแล้วเขาก็ยังเป็นผู้ชายมักมาย ชอบเที่ยวเตร่ไม่รู้จักพอคนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง แต่ถึงในใจจะคิดร้ายแค่หนแต่คำพูดที่ออกมาจากปากอิ่มก็ยังแสนดีเหมือนอย่างที่เคยเป็นเสมอ

“พี่ทำแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้คุณดาเธอโกรธเอาได้นะคะ แล้วเธออยู่ที่นี่คนเดียวใครจะดูแลเธอกันคะกำลังท้องกำลังไส้อยู่แบบนี้ด้วย”

“ในเมื่อเธออยากมาอยู่ที่นี่เองเราอย่าไปสนใจเลยครับแก้ว ผู้คนเดียวที่พี่สนใจมีแค่แก้วเท่านั้นนะครับ ไม่มีใครสำคัญกับพี่มากกว่าแก้วอีกแล้ว”

“..... แก้วไปก่อนนะคะ”

“ครับตอนเย็นเจอกันนะครับที่รัก... พี่รักแก้วนะ”

อเล็กกอดเมียรักอีกครั้งก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนอย่างรักใคร่ เขาอุ้มเธอขึ้นรถเหมือนอย่างที่ทำทุกครั้งเวลาไปไหนมาไหน มองจนรถของเธอขับลับตาออกไปจากรั่วบ้านตัวเขาถึงหันไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูของตัวเองออกไปบ้าง

“นายรองคะนี่เป็นเอกสารรายงานด้านการตลาดของเราปีนี่คะ”

กรนกเดินถือแฟ้มเอกสารมากมายเข้ามาในห้องทำงานของท่านรองประธานบริษัท เธอเรียกเขาอยู่นานแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เจ้านายของเธอนั้นกำลังตกอยู่ในภวังค์ไม่รับรู้อะไร ถึงขนาดที่เธอเอาเอกสารมาวางตรงหน้าของเขาแล้วเขาก็ยังนิ่งอยู่แบบนั้น

“ท่านรองคะ... ท่านรอง!”

อเล็กถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่ดังขึ้นของเลขาส่วนตัวของเขา ก่อนจะมองไปที่เอกสารที่วางอยู่ตรงหน้าที่ถูกเอามาวางไว้ตั้งแต่เมื่อไรเขาก็ไม่รู้

“ท่านรองเป็นอะไรรึเปล่าคะ...”

“เปล่าผมไม่ได้เป็นอะไรแค่คิดอะไรเพลินๆไปก็เท่านั้น ขอบคุณมากนะกรกน”

“ถ้าท่านรองมีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้ฉันฟังได้นะคะ อย่างน้อยระบายออกก็ดีกว่าเก็บเอาไว้คนเดียวนะคะท่านรอง.... งั้นกรนกขอตัวไปทำงานต่อนะคะท่านรอง”

“เดี๋ยวคุณกรกน...”

“คะท่านรอง?”

“คือว่า.... ผมขอปรึกษาอะไรคุณหน่อยจะได้ไหม”

“เอ่อ...ได้สิคะเป็นเกียรติมากเลยคะที่ท่านรองขอคำปรึกษาคนอย่างดิฉัน”

“ถ้าเกิดว่าอยู่ดีๆมีผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาหาคุณที่บ้านแล้วบอกว่าท้องกับสามีของคุณ แต่สามีของคุณเขาปฏิเสธและไม่มั่นใจเรื่องเด็กในท้องของผู้หญิงคนนั้น คุณจะรู้สึกอย่างไรหรอ แล้วถ่เกิดผู้หญิงคนนั้นตอนนี้เขาเข้ามาอยู่บ้านหลังเดียวกับคุณด้วยแล้วล่ะคุณจะทำอย่างไร”

กรกนตอบออกมาทันทีแบบที่ไม่ต้องคิดเมื่อฟังคำถามของเจ้านายเธอจบ... เลขสาวคุณแม่ลูกหนึ่งถึงกับตบแฟ้มที่อยู่ในมือเสียงดังอย่างมีอารมณ์ก่อนจะตอบคำถามที่ไม่มีผู้หยิงคนไหนจะยอมได้

“ถ้าเป็นฉันหรอคะอย่าหวังเลยคะว่าจะทนกับเรื่องแบบนี้ฉันจะยื่นใบอย่าให้สามีทันที ไม่ว่าสามีของฉันจะยื่นยันนอนยันว่าเด็กที่อยู่ในท้องไม่ใช่ลูกของเขาก็ตามแต่ฉันก็จะหย่า เพราะเรื่องการนอกใจแบบนี้ไม่มีผู้หญิงที่ไหนเขารับได้หรอกคะ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็อย่าหวังว่าจะแย้งสามีชาวบ้านเขาได้อย่างสบายๆ ฉันจะตบล้างน้ำทั้งที่มันท้องให้รู้ซะบ้างว่าอย่ามายุ่งกับคนอย่างฉันคะ ไหนๆเราก็เจ็บแล้วก็ต้องเอาคืนกันบ้างมันถึงจะเสมอกันจริงไหมคะ”

อเล็กถึงกับหน้าเสียทันทีที่ได้ยินคำตอบ หากเมียรักของเขาทำอย่างที่เลขาสาวพูดล่ะก็มีหวังเขาคงขาดใจตายแน่ๆถ้าต้องหย่าขาจากเธอ แล้วเขาจะทำอย่างไรล่ะถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆ และกรกนเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ดีของเจ้านายหนุ่มก็ถึงกับบางอ่อทันที สีหน้าเธอตกใจอย่างมากเมื่อคิดขึ้นได้ว่าคำถามนั้นอาจจะไม่กรณีสมมติแต่เป็นเรื่องจริงของเจ้านายตน

“พระเจ้า... นี่อย่าบอกนะคะว่ามีผู้หญิงมาหาคุณแก้วเธอที่บ้านแล้วบอกว่าท้องกับท่านรอง”

อเล็กพยักหน้าก่อนจะเอามือกุมขมับตัวเองเอาไว้ด้วยความกลัดกลุ้ม

“ต๊ายยยย ตายแน่ๆ ท่านรองทำแบบนี้ได้ยังไงกันคะท่านรองนอกใจภรรยาได้ยังไงกัน ทำไมทำแบบนี้ได้คะเนี่ย”

“เฮ้อผมก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นเธอมอบเหล้าผมจนผมไม่ได้สติ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

“เฮ้อ.... ผู้หญิงคนนี้คงหวังจะจับท่านรองล่ะสิท่า ท่านรองนะท่านรองแล้วตอนนี้คุณแก้วเธอว่ายังไงบ้างล่ะคะ”

“ตอนนี้เธอขอกลับไปอยู่ที่บ้านสักพักเธอบอกว่าถ้าเธอสบายใจเมื่อไรแล้วเธอจะกลับมาหาผมเอง ตอนนี้ผมเครียดปวดหัวไปหมดแล้วคุณกรกน ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆถ้าหากแก้วเขาทิ้งผมไป ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ พักหลังมานี้ไอเพื่อนสนิทเธอก็ค่อยเทียวไปเทียวมาปล่อยซะจนหน้ารำคาญ ผมกลัวว่ามันจะเข้ามาแย้งภรรยาของผมไปจริงๆ ตอนนี้ผมเองก็ติดลบในสายตาของเธอหากมีใครเขามาทำคะแนนช่วงนี้ผมคงแย่”

“จริงหรอคะ แบบนี้ก็แย่เลยสิคะ ท่านรองคะอย่าหาว่าแนแส่เรื่องของท่านเลยนะคะ แต่ฉันของถามท่านหน่อยได้ไหมคะว่าท่านหน่ะรักคุณแก้วเธอจริงๆรึเปล่า แล้วกับผู้หญิงคนนั้นท่านรองคิดอย่างไรกับเธออย่างนั้นหรือคะ”

อเล็กมองหน้าเลขาสาวก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังและแววตาที่เป็นประกาย คำถามนี้เขาสามารถตอบได้อย่างหนักแน่นและออกมาจากใจได้มากที่สุด เพราะตอนนี้เขารู้ใจของตัวเองแล้วว่ามันคิดอย่างไร

“ผมรักภรรยาของผม ผมรักเธอมากมากกว่าอะไรทั้งหมดที่ผมมี ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพียงแค่ข้อผิดพลาดในอดีตของผมเองก็เท่านั้นผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย และก็เลิกยุ่งกับเธอมานานแล้วด้วย”

“แล้วท่านรองมั่นใจมากแค่ไหนคะว่าเด็กในท้องผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ลูกของท่านรอง”

“ตอนนี้ผมยังไม่มั่นใจรอยเป็นเซ็นแต่มันก็เกินครึ่งไปมากพอสมควรเหลือแต่รอเวลาพิสูจน์ความจริงก็เท่านั้น... เฮ้อคุณกรกนบอกผมทีสิว่าผมควรจะทำอย่างไรต่อไปดี ผมปวดหัวจะตายอยู่แล้วทำไมนะพอเรื่องทุกอย่างมันกำลังจะไปได้ด้วยดีก็ต้องมีเรื่องร้ายๆเข้ามาด้วย..”

“ในเมื่อคุณแก้วเธอขอเวลาสักพักเราก็ควรจะให้เวลาเธอนะคะ ไฟกำลังโหมอย่าเอาน้ำมันไปราดดีกว่าคะ แต่ก็อย่าทิ้งช่วงหายหน้าหายตาไปจนทำให้เกิดความห่างเหินรักษาระห่างเอาไว้และรอเวลาให้เธอรู้สึกดีขึ้นก็เท่านั้น เท่านั้นจริงๆคะที่เราจะสามารถทำได้ในตอนนี้ นั้นคือการรอ..”

อเล็กถอนหายใจอย่างยากลำบาก ใช้เขาคงต้องอดทนรออย่างที่เลขาสาวว่า ขื่นเขาใจร้อนวู่วามทำอะไรลงไปบ้างทีอาจจะทำให้เรื่องราวที่เป็นอยู่หนักหนาสาหัสมากกว่าเดิมก็เป็นไปได้ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องใจเย็นและรอเวลาเอาไว้ก่อน เมื่อทุกอย่างพิสูจน์ได้เมื่อไรเขาก็จะพ้นมลทินสักที

“ขอบใจมากนะคุณกรกน... ไม่มีอะไรแล้วล่ะคุณไปทำงานต่อเถอะ”

“คะ... ท่านรองต้องอดทนและสู้ๆนะคะฉันจะค่อยเอาใจช่วยคะ”

อเล็กได้แต่ยิ้มตอบน้ำใจอย่างเหนื่อยเท่านั้น ใช่เขาจะสู้ไม่มีวันถอยและจะไม่มีวันปล่อยมือจากผู้หญิงที่เขารักไปเด็ดขาด....

.............................................................................................................................

ตอนเย็นที่บ้านบดินเดชารักษ์อเล็กขับรถเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่พร้อมกับดอกไม้ช่อโต ภายในบ้านดูเงียบผิดปกติมีแต่พวกบอดี้การ์ดเท่านั้นที่ยืนเฝ้าอยู่ตามจุดต่างๆของบ้านเท่านั้น

“คนทั้งบ้านไปไหนกันหมดนะ... ทำไมบ้านเงียบจังเลย”

“เธอมาหาแก้วหรอ...”

ไม่นานก็มีเสียงของใครบ้างคนดังขึ้นมาทำให้อเล็กหันไปมอง นั้นคือคุณรจนานั้นเองที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน เขาเองจึงต้องยกมือไหว้อย่างไม่เต็มใจนัก เพราะเขานั้นรู้ดีว่าคุณรจนาไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาสักเท่าไรและภาพเหตุการณ์ในวันที่คุณรจนานั้นตบหน้าแก้วมณีที่บริษัทก็ยังตราตรึงอยู่ในหัวของเขาเสมอ จึงทำให้เขานั้นไม่ชอบคุณรจนาด้วยเช่นกัน

“อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันสิฉันเดี๋ยวฉันสั่งให้แม่บ้านเตรียมที่เพิ่มเอาไว้ให้...”

อเล็กถึงกับแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคุณรจนา เพราะปกติแล้วเขาแทบจะไม่เป็นที่ตอนรับของคุณรจนาเลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้เธอกับชวนเขาทานข้าวด้วยมันน่าขนลุกจริงๆ

“ผมนัดแก้วเอาไว้แล้วครับว่าจะมาทานข้าวกับเธอที่นี่”

“หรอ... แก้วไม่เห็นบอกเอาไว้เลย ไม่เป็นไรงั้นตามสบายนะแก้วอยู่ที่บ้านหลังเล็กด้านหลังไปหาเขาสิ”

“เอ่อ...ครับขอบคุณครับ”

“เดี๋ยวก่อน.... ฉันอยากจะเตือนนายสักเรื่องหนึ่งเลิกกับยุ่งกับลูกสาวฉันซะถ้านายไม่อยากเจ็บล่ะก็”

“หึ... ผมก็คิดอยู่แล้วว่าทำไมวันนี้คุณดูจะเป็นมิตรกับผมเหลือเกิน ที่แท้ก็เพราะจะให้ผมเลิกกับแก้วงั้นหรอ ผมบอกเอาไว้เลยนะครับผมไม่วันที่จะเลิกกับแก้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่ปัญหาเล็กๆน้อยๆของเราเท่านั้น ไม่นานทุกอย่างก็จะแก้ไขได้ ผมว่าคุณอย่ามายุ่งดีกว่า เรารักกันดีและผมก็หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”

“ฉันเตือนเธอแล้วนะ...”

“เก็บความหวังดีจอมปลอมของคุณเอาไว้เถอะครับ ผมขอบคุณคุณจริงแต่ผมคงจะรับมันเอาไว้ไม่ได้”

อเล็กไม่สนใจคุณรจนาอีก เขาเดินไปที่บ้านพักของแก้วมณีทันทีโดยไม่รีรอเพราะหัวใจของเขาในตอนนี้นั้นมันมีแต่เธอเท่านั้น แต่เมื่อหยุดอยู่หน้าบ้านหรูสไตล์โมเดิร์นถึงหลังจะดูเล็กกว่าบ้านด้านหน้าแต่พอเอาเข้าจริงมันก็ใหญ่โตไม่น้อยเมื่อเทียบกับบ้านทั่วไป เขาก้าวเดินเข้าไปในบ้านก็พบว่าบ้านของเธอนั้นช่างเงียบไม่ต่างจากตอนแรกที่เขานั้นเข้ามา แต่สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือข้าวของที่กระจัดกระจายเต็มพื้นบ้านไปหมด ทั้งแจกันดอกไม้ที่แตกกระจายอยู่เต็มพื้น ข้าวของที่ถูกปัดตกลงมาเกลื่อนไปหมด และเขาก็ยิ่งใจเสียเข้าไปใหม่เมื่อเห็นรถเข็นของเธอเอียงพลิกคว่ำอยู่ที่พื้น มือที่ถือดอกไม้ช่อโตอยู่ถึงกับอ่อนจนไม่มีเรียวแรงจนดอกไม่ในมือตกลงจากพื้น เขากวาดสายตามองหาหญิงที่เขาทั้งรักและเป็นห่วงไปทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบกับเธอ หัวใจของเขาเริ่มสั่นไหวความกลัวเริ่มเข้ามาเกาะกินภายใน แต่แล้วเขาก็เห็นบางสิ่งอยู่ข้างหลังโซฟาตัวใหญ่ นั้นคือขาของเมียรักของเขานั้นเอาเขารีบวิ่งเข้าไปหาเธออย่างไม่รีรออะไรทั้งนั้น สภาพของเธอที่เขาเห็นตอนนี้มันแทบทำให้เขานั้นหัวใจสลายเมื่อเธอนั้นนั่งอยู่กับพื้นด้วยสายตาเหม่อลอยใบหน้าสวยอาบไปด้วยคาบน้ำตาในมือของเธอกำมือถือเอาไว้แน่น ซึ่งนั้นไม่ใช่มือถือของเมียเขาแน่นๆเพราะรุ่นของมันเก่ากว่ารุ่นที่เธอใช้มากนัก

“แก้ว! แก้วเป็นอะไรไปครับที่รักทำไหมเป็นแบบนี้ แก้ว... แก้ว... ตอบพี่สิครับ แก้ว”

เขาพยายามเขย่าตัวของเธอแรงๆเพื่อเรียกสติเธอให้กลับมาแต่สายตาของหญิงสาวก็ได้แต่เหม่อลอยอยู่แบบนั้น ไม่นานเสียงเอะอะโว้ยวายของอเล็กก็ทำให้ทั้งคุณรจนาและลุงสนกับบอดี้การ์ดที่อยู่แถวนั้นวิ่งเข้ามา สภาพของบ้านสร้างความตกใจให้กับทุกคนไม่ต่างกัน คุณรจนาโผเข้าไปหาลูกสาวทันทีสายตาของเธอเหลือบไปเห็นมือถือที่ลูกสาวกำเอาไว้อยู่ก็รีบดึงมันออกมาทันทีก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าเสื้อของเธอเอาไว้โดยที่ไม่มีใครทันสังเกต

“แก้ว...แก้ว... ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้นะ ใครก็ได้พาลูกฉันไปที่ห้องนอนสิ สนรีบโทรเรียกหมอเร็ว!”

เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดของเมียรักจะเข้ามาอุ้มตัวเธออเล็กก็ผลักพวกนั้นออกไปทันทีก่อนจะช้อนตัวของเธอขึ้นเอง

“ไม่ต้องมายุ่งผมพาเมียผมไปเองได้...”

อเล็กอุ้มแก้วมณีเข้าไปที่ห้องนอนของหญิงสาวก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ สายตาของเธอนั้นยังเหม่อลอยอยู่เหมือนเดิมสร้างความลำบากใจให้แก่ทุกคนเป็นอย่างมาก ไม่นานหมอที่ถูกตามมาก็มาถึง ก่อนที่เขานั้นจะฉีดยาให้กับเธอเพื่อให้เธอนั้นได้พักผ่อน

“หมอคะลูกสาวของฉันเธออะไร เธอได้เป็นแบบนี้มานานแล้วทำไมถึงได้กลับมาเป็นอีกได้ มันเกิดอะไรขึ้น”

“อาจจะเป็นไปได้ว่าเธออาจจะเครียดมากในช่วงนี้ และก็ทำให้เธอคิดถึงเรื่องเก่าๆ ตอนนี้ผมฉีดยาคลายเครียดและยานอนหลับให้กับเธอแล้วครับ หลังจากนี้เราคงต้องรอดูอาการหลังจากที่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งว่าอาการของเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ”

เหมือนหมอเดินจากไปอเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายของเมียรักไม่ห่างไปไหนก็เอ่ยขึ้นสายตาของเขาจับจ้องไปที่คุณรจนาอย่างสงสัย

“มันหมายความว่าอย่างไรกันครับที่คุณบอกหมอว่าเธอเคยเป็นแบบนี้มาก่อนแล้ว มันหมายความว่าอย่างไรกัน”

“ฉันคงจะโกหกเธอไม่ได้สินะ ใช่แก้วเคยเป็นแบบนี้มาก่อนแต่นั้นก็นานมาแล้วตั้งแต่ตอนที่กรตายใหม่ๆ ตอนนั้นแก้วเสียใจมากจากการที่พี่ชายเขาจากไป แต่เธอก็มีอาการดีขึ้นเรื่อยๆหลังจากนั้น จนกระทั่งวันนี้ฉันไม่รู้ว่าลูกฉันไปเจออะไรมาบ้างตอนที่อยู่บ้านของเธอ อย่างที่ฉันบอกเมื่อกี้ไปจากลูกฉันซะแล้วอย่างกลับมาอีกนี่เป็นทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับตัวเองและครอบครัวและลูกสาวของฉัน ไปซะไปจากชีวิตของแก้วมณี...”

“ผมยอมรับว่าช่วงนี้แก้วอาจจะเครียดเพราะเรื่องของผม แต่ผมก็ยังยืนยันคำเดิมนั้นก็คือผมจะไม่มีวันไปจากเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม ผมรักเธอ.... และผมจะเป็นเยียวยาบาดแผลในอดีตให้เธอเอง....”

“บากแผลในอดีตมันหายดีได้ยังไงในเมื่อ....”

คุณรจนามองใบหน้าที่ขาวซีดของลูกสาวต่างสายเลือดของเธออีกครั้งก่อนจะถอนหายใจออกมา ใช่เธอจะไม่ยุ่งเรื่องนี้ของแก้วมณีเพราะเธอไม่ต้องการให้แก้วมณีเกลียดเธอไปมากกว่านี้อีกแล้ว เท่าที่เธออยู่ตอนนี้การที่เธอเตือนอเล็กมันเท่ากับว่าเอล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว เธอไม่ควรจะก้าวก่ายมากไปกว่านี้อีก เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะหันหลังเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีกปล่อยให้อเล็กสงสัยกับคำทิ้งท้ายของเธออย่างนั้น

เมื่อในห้องเหลือเพียงแค่เธอกับเขาเพียงลำพังอเล็กลูบใบหน้าของเมียรักอย่างเป็นห่วง เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน ครั้งแรกที่เขาเห็นมันแทบทำหัวใจของเขาสลาย เธอคงจะเจ็บปวดมากที่พี่ชายเธอจากไป และเธอก็คงเครียดไม่น้อยกับเรื่องของเขาและลดาวรรณ เขารู้สึกผิดกับเธอมากมายเหลือเกินที่ทำให้เธอต้องมาเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องจัดการเรื่องลดาวรรณให้เร็วที่สุดเพื่อเมียรักของเขาคนนี้ให้ได้

“พี่รักแก้วนะครับ... พี่ขอโทษที่รัก.... ขอโทษนะครับ”
..........................................................................................................................................................................
             หวาดดีคร้ามารายงานตัวคร้า เมื่อวานมีเพื่อนๆถามว่าพี่อเล็กของเรานั้นเป็นคนไทยหรือว่าเป็นลูกครึ่งใช่ไหมคะ คือพี่อเล็กเนี่ยเขาเป็นลูกครึ่งคะอเมริกันกับไทย คุณแม่เป็นคนไทยคุณพ่อเป็นอเมริกันคะ ลูกครึ่งสุดหล่อของเราอิอิ ที่ตอนนี้กำลังจะรู้ความจริงแล้วมาลุ้นกันนะคะว่าพี่อเล็กจะรู้ความจริงเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน และเมื่อรู้แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อเธอเข้ามาแก้แค้นเขาอย่างแสนสาหัสหนัก มาร่วมลุ้นไปด้วยกันนะคะ สู้ๆเนาะ รักเพื่อนทุกคนน้าคร้า สุขสรรค์วันจันทร์คร้าาาาา พรุ่งนี้เราทั้งเรียนและทำงานกันแล้วขอให้เป็นอาทิตย์ที่โชคดีและสดใสนะคะ Fighting!!!!!! คร้า