เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #83 : ตอนที่ 60.1 ตอนจบจร้าาาา

“อ่าวแก้วมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน....”

คุณรจนาถามด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นแก้วมณีมานั่งรอที่โต๊ะอาหารอยู่ก่อนแล้ว อเล็กที่เดินถืออาหารเช้าตามมาก็ตกใจไม่น้อยเพราะเมียรักของเขานั้นยังเจ็บข้อเท้าอยู่แล้วเธอเดินมานั่งตรงนี้ได้อย่างไรกัน

“แก้วเดินมาเองคะ ค่อยๆเดินมา อีกอย่างมันก็ดีขึ้นมากแล้วอาจจะเป็นคุณเมฆเขานวดให้แก้วเมื่อกี้แก้วก็เลยหายเป็นปริบทิ้ง ต้องขอบคุณคุณเมฆมากนะคะที่รู้ใจแก้วว่าแก้วเจ็บหรือปวดตรงไหน”

แก้วมณีพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มดูเป็นมิตร แต่มันกลับทำให้ทั้งคุณรจนาและอเล็กรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างเพราะมันดูจะเป็นมิตรเกินกว่าปกติที่แก้วมณีเป็น

“อย่ามั่วแต่คุยกันอยู่เลยคะแก้วกับลูกหิวแล้วเรามาทานข้าวเช้ากันเถอะนะคะ”

แก้วมณีไม่สนใจใครกลับเอื้อมมือไปหยิบขนมปังมาทาแยมผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะหน้าตาเชย ทำให้ทั้งคุณรจนาและ
อเล็กต้องนั่งลงทานมื้อเช้ากับเธอด้วยแบบงง และก็ยิ่งงงกันเข้าไปใหญ่เมื่อแก้วมณีส่งขนมปังทาแยมมาให้กับอเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ทานสิคะแก้วทาแยมให้แล้ว”

“เอ่อขอบคุณครับ...”

อเล็กรับมาก่อนที่จะสังเกตเห็นว่าแยมที่เธอทาให้นั้นคือแยมราสเบอรี่ของโปรดของเขาไม่ใช่แยมสับรดที่เขาแพ้ เธอรู้ได้อย่างไรว่าเขานั้นแพ้แยมสับรดและชอบแยมราสเบอรี่ ทั้งๆที่บนโต๊ะอาหารมีแยมอยู่เพียงแค่สองชนิดเท่านั้นเหมือนอย่างตอนที่เขาอยู่กับเธอที่คอนโดเพราะเธอชอบแยมสับรดและเขาชอบแยมราสเบอรี่จึงทำให้เขาซื้อเข้ามาที่บ้านพักหลังนี้โดยลืมตัวเนื่องด้วยความเคยชิน

“ถือว่าฉันทำให้คุณเป็นการตอบแทนที่คุณนวดให้ฉันเมื่อกี้ละกันนะคะ.... คุณรจนาคะแก้วว่าพอเราทานอาหารเช้ากันอิ่มแล้วเราไปเยี่ยมเพื่อนคุณแม่กันหน่อยไหมคะแก้วอยากคุณเขาที่ให้เรามาพักที่นี่”

“ไปหาคุณ... เอ่อเพื่อนของฉันอย่างนั้นหรือจ๊ะ”

“คะ....ทำไหมหรือคะแก้วไม่พบเขาไม่ได้หรือคะ”

“วันนี้คุณตาผมท่านไม่ว่างหน่ะครับ เอาไว้วันหลังนะครับคุณแก้ว”

อเล็กพูดขึ้นมาเพื่อช่วยคุณรจนาที่ไม่รู้จะตอบคำถามของแก้วมณีอย่างไรดี เธอจะให้พบกับคุณธนพลได้อย่างไรกันขืนให้พบก็เท่ากับว่าความจริงที่อเล็กปลอมตัวมาเป็นเมฆก็จะต้องถูกเปิดเผยหน่ะสิ

“เสียดายจังเลยนะคะแก้วอยากจะขอบคุณสักหน่อยแต่ไม่เป็นไรก็ได้คะเรามาอยู่ที่นี่กันตั้งหลายวันเอาไว้วันหลังก็ได้ ไม่ได้เจอกันวันนี้วันหน้าก็ต้องเจอกันสักวันอยู่ดี จริงไหมคะคุณเมฆ”

“คะ...ครับ”

“อ่าวทรง.... มาพอดีเลยมาทานอาหารเช้ากับฉันสิพึ่งเริ่มทานเลย มานั่งใกล้ฉันตรงนี้มา”

แก้วมณีเหลือบไปเห็นเพื่อนชายคนสนิทเดินเข้ามาจึงเอ่ยเรียกให้มาร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันอย่างคนอารมณ์ดี จะว่าไปก็ดูจะดีจนเกินเหตุไปหน่อยผิดหูผิดตากับนิสัยของเธอไปเยอะเลยล่ะ แต่มีหรือที่เธอจะสนก็เธอพอใจจะทำแบบนี้แล้วจะทำไม

“สวัสดีครับคุณป้าสวัสดีครับคุณเมฆ”

“อ่าวนี่รู้จักกันด้วยเหรอ”

“อืมรู้จัก”

ทรงเกียรติตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าเพราะปัญหาส่วนตัวของเจขาในช่วงนี้ถือได้ว่าหนักอกหนักใจเขาพอสมควร แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทิ้งมันเอาไว้ข้างหลังและมาช่วยผู้หญิงคนเดียวที่เขาคิดว่าจะรักได้ในชีวิตนี้ที่นี่

“เป็นอะไรรึเปล่าทรงขับรถมาเหนื่อยมากหรอ... หรือว่าเราจะไปพักก่อนเดี๋ยวป้าเก็บอาหารเช้าเอาไว้ให้ ขับรถมาจากกรุงเทพตั้งแต่เมื่อคืนแบบนี้คงเหนือแย่”

“ไม่เป็นไรครับผมโอเค.... ทานอาหารเช้ากันเถอะครับ”

“ทรงนายไม่เป็นอะไรแน่นะสีหน้านายดูไม่ดีเลย มีอะไรรึเปล่า”

แก้วมณีเอื้อมมือไปจับใบหน้าของเพื่อนสนิทหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ๆโดยไม่สนเลยว่าคนที่นั่งข้างๆเธออีกข้างจะตาลุกเป็นไฟมากแค่ไหน ก็ใช่หน่ะสิเธอตั้งใจจะให้ใครคนนั้นรู้สึกโกรธและหึงห่วงถึงได้ทำแบบนี้ แต่จะว่าไปแล้วเธอก็เป็นห่วงทรงเกียรติอยู่ไม่น้อยที่เห็นเขามีสภาพแบบนี้

“นี่นายดื่มมาด้วยอย่างนั้นหรอ”

แก้วมณีได้กลิ่นแอลกอฮอร์อ่อนๆมาจากตัวเพื่อนสนิทก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเขาต้องดื่มมาแน่ๆ ยิ่งช่วงนี้ประสาทสัมผัสของเธอดีเกินคนธรรมดาอยู่ด้วยมีหรือที่คนตรงหน้าเธอจะปิดบังอะไรเธอได้ถึงเขาจะอาบน้ำฉีดน้ำหอมจนฟุ้งมาแล้วก็เถอะ

ทรงเกียรติดึงมือแก้วมณีออกช้าๆก่อนจะหันหน้ากลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง เขารู้สึกดีที่เธอเป็นห่วงแต่ก็ไม่ได้มากเท่าแต่ก่อนกลับรู้สึกแปลกด้วยซ้ำที่เธอทำแบบนี้กับเขา อีกอย่างเขาเองก็รู้สึกเกรงใจคนที่นั่งข้างๆเธออีกด้านจึงไม่อย่างให้เธอจับต้องตัวจนเกินงามแบบนี้กับเขาต่อหน้าใคร

“ก็นิดหน่อย...”

“นี่นายขับรถมาที่นี่ทั้งๆที่เมาแบบนี้หน่ะหรอ.... นายบ้าไปแล้วหรือไงทรงถ้านายเป็นอะไรแล้วฉันจะทำยังไงฉันจะอยู่ได้ยังไงนายคิดบ้างรึเปล่า”

“แก้ว....”

แก้วมณีพูดด้วยสีหน้าจริงจังใช่เธอเป็นห่วงทรงเกียรติและรู้ดีว่าเขานั้นกำลังเครียดเรื่องอะไร แต่ตอนนี้เธอต้องทำตามแผนเอาคืนของเธอซะก่อนเพราะฉะนั้นจึงทำได้เพียงแค่ขอโทษเพื่อนสนิทของเธอคนนี้ในใจเท่านั้นที่ต้องเอาความรู้สึกของเขามาล้อเล่นอีกแล้ว แต่ก็ควรจะโดนแล้วเพราะกล้าดีอย่างไรมาหักหลังเพื่อนสนิทสาวอย่างเธอแล้วไปร่วมมือกับแม่เลี้ยงและสามีเธอได้ ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งกันและอยู่ข้างๆกันไม่ใช่เหรอ แต่นี่ไม่ทันไรก็หักหลังกันซะแล้ว แบบนี้มันหน้าโมโหนัก

“ถ้านายยังรักฉันอย่างที่นายบอกอย่าทำแบบนี้อีกนะ... แล้วก็อีกอย่างยังจำเรื่องที่เราเคยคุยกันไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม เรื่องที่เราจะแต่งงานกันฉันพร้อมแล้วนะ”

“แต่งงาน!!!!”

อเล็กพูดออกมาด้วยความตกใจที่แก้วมณีบอกว่าจะแต่งงานกับทรงเกียรติ นี่มันเรื่องอะไรกัน ทั้งๆที่เธอไม่มีท่าทีจะรับใครเข้ามาในหัวใจเลยด้วยซ้ำเมื่อกี้เธอก็ยังปฏิเสธเขาในคาบของเมฆอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้ถึงได้มาประกาศแต่งงานกับเพื่อนสนิทโต้ๆแบบนี้ล่ะ หรือว่าเธอจะไม่ได้รับเขาอย่างที่เธอพูดจริงๆแค่ต้องการผลักเขาในคาบของเมฆออกไปเท่านั้น..... ไม่มีทางถึงเธอจะไม่รักเขาแต่เขาก็ไม่มีวันยอมปล่อยเธอไปแน่ๆ นี่มันเมียกับลูกเขานะจะยอมให้ใครชุบมือเปิบไปได้ยังไง อย่างมีก็ทำเอาเองสิเขาอุสาทำแทบเป็นแทบตายมาให้ยกให้กันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงเขาไม่ยอม

“ไม่มีทางจะเป็นไปได้ยังไงกัน ก็เมื่อกี้คุณยังบอกผมอยู่เลยหนิว่าไม่คิดจะเอาใครมาแทนที่สามีของคุณ”

“ใช่ฉันบอกคุณแบบนั้น.... แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วถึงฉันจะรักเขามากแค่ไหนแต่ฉันกับลูกก็จำเป็นต้องมีคนดูแล และผู้ชายเพียงคนเดียวในตอนนี้ที่ฉันรักรองลงมาจากสามีของฉันนั้นก็คือทรงเกียรติเพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกันมานานต่างจากคนที่ฉันพึ่งจะรู้จักอย่างคุณ คนที่ฉันไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไรเลย ไม่ทราบว่าคุณเมฆมีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือคะ”

“มีสิ! ไม่นะผมไม่ยอมให้คุณแต่งงานกับเขา ทำแบบนี้ได้ยังไงในเมื่อแก้วเป็น...”

“พอๆคุณเมฆคะเชิญทางนี้คะป้าขอคุยด้วยหน่อย”

“แต่...”

“เชิญคะ”

คุณรจนารีบลากตัวอเล็กที่ดูเหมือนว่ากำลังจะคลุ้มคลั่งให้ออกมาจากโต๊ะอาหารก่อนที่อะไรๆจะเลยเถิดไปกว่านี้

“ผมไม่ยอมนะครับผมไม่ยอมให้แก้วแต่งงานกับไอคุณทรงแน่ๆ นั้นเมียนั้นลูกผมนะครับ ไม่เอาแล้วผมไม่เล่นแผนอะไรนี่อีกแล้วผมจะเอาลูกเอาเมียผมคืน”

“ใจเย็นก่อนสิอเล็กฉันว่ามันมีอะไรแปลกอยู่นะ อยู่ดีๆแก้วก็ลุกขึ้นมาสดใสจนเหลือเชื่อทั้งๆที่ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาก็เอาแต่เศร้าซึม แถมยังมาประกาศแต่งงานกับทรงเอาฟ้าผ่าแบบนี้ด้วย.... หรือว่าแก้วเขาจะรู้เรื่องที่เราหลอกเขาแล้วเขาเลยทำแบบนี้ ตายจริงเด็กคนนี้ยิ่งเจ้าคิดเจ้าแค้นอยู่ด้วยนิสัยนี้แก้ไม่หายจริงๆเลย ฉันว่าเราโดนเอาคืนแล้วล่ะ”

“ถ้าเป็นอย่างที่คุณแม่บอกจริงๆ ทำไมแก้วถึงได้บอกว่าจะแต่งงานกับไอทรงนั้นล่ะครับทั้งๆที่ผมซึ่งเป็นสามีแล้วก็พ่อของลูกก็นั่งอยู่ข้างๆ”

“ก็คงอยากจะเอาคืนที่เรารวมหัวกันหลอกเขาหน่ะสิ.... ฉันกะว่าจะดักนิสัยแก้วสักหน่อยแต่กลับเป็นแบบนี้ซะได้ เด็กคนนี้เนี่ยจริงๆเลย”

“ไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ยอมให้แก้วแต่งานกับใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมไม่ยอมพอกันทีผมจะเอาเมียกับลูกผมกลับบ้าน”

อเล็กเดินหุนหันออกไปทันทีใครจะยอมได้เมียกำลังจะทิ้งแถมจะยกตัวเองและลูกให้เป็นของคนอื่นอีกด้วยไม่มีทางคนหวงเมียอย่างเขาไม่มีทางยอม

“เฮ้อ.... แก้วนะแก้วนิสัยแบบนี้คงแก้ไม่หายสินะ”

คุณรจนาถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจก่อนจะเดินตามอเล็กออกไป
...........................................................................................................................................................
          มารายงานตัวคร้า..... อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่เรียกได้เหนื่อยมากเลยพวกตะเอง แต่ก็ยังยิ้มสู้จร้า ตอนแรกกะว่าจะทำเซอไพร์ลงตอนจบแบบรวดเดียวแต่แบบว่ามันดึกแย้วเลยยอดเรียกน้ำย่อยกันก่อนน้า คาดว่าเรื่อง "เกมแค้น" จะจบในวันพรุ่งนี้จร้า และจะมีตอนพิเศษหนึ่งตอนนะจร้า ต่อจากนี้เราจะย้ายกันไปอยู่ที่เรื่อง "ปฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา" น้าคร้าาาา ตามมาๆนะตะเองเขาอยู่ได้เพราะมีพวกตัวเอง เด็กเกเรแบบเขารักตัวเองน้า อย่าทิ้งเขาน้าคร้า สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่องเลยน้าจร้า อยู่ด้วยกันนะ "เราจะโตไปด้วยกัน" นะตะเอง
          เรื่อง "ปฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา" นี้ เป็นเรื่องที่หนูเนสตั้งใจมากๆ และเป็นเรื่องที่รวบรวมคำติชมของเพื่อนทั้งหมดมาปรับปรุง ไม่ว่าจะเป็นการเรียงลำดับเนื้อการดำเนินเรื่อง ฉาก nc หรือจะเป็นความละออียดอ่อนของเนื้อหาที่นหนูเนสตั้งใจปรับปรุงจริงๆคะ เขาอยากให้พวกตัวเองติดตามและติชมเขา เพราะทุกความคิดเห็นทุกคอมเม้นล้วนแล้วแต่เป็นกำลังใจให้เขาสู้ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นชีวิตประจำวันหรือเป็นชีวิตในโลกส่วนตัวที่มีเขากับพวกตะเอง ทุกครั้งที่เขาเห็นพวกตัวเองโพสเขายิ้มแก้วฉีกเลยนะ ทุกครั้งจริงๆ เขาหน่ะเป็นคนคิดมากขี้เหงาขี้กลัว สารพัดขี้ไปหมด เวลาเขาท้อเขาคิดเสมอนะว่าอย่าหยุดตามความฝันอย่าหยุดนะพึ่งเริ่มเองจะท้อแล้วหรอแล้วคนที่เขาค่อยตามเธออยู่ล่ะเขาจะรู้สึกยังไง พอคิดแบบนี้ก็มีไฟขึ้นมาอีก เพราะอย่างนี้หนูเนสจึงสามารถพูดได้เลยคะว่าไม่ว่ายังไงเขาก็จะไม่มีวันเลิกเขียน ขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนเอาไว้ด้วยนะคะ เขารักพวกตัวเองมากเกินกว่าที่เขาจะสูญเสียพวกตัวเองไปได้ อยากให้พวกตัวเองรู้ว่าพวกตัวเองทำให้หนูเนสผู้หญิงตัวเล็กที่อยู่ในเงามืดๆคนนี้มีรอยยิ้มและมีกำลังใจเสมอนะ พวกตัวเองคือคนสำคัญจริงๆ รักพวกตัวเองน้า ขอบคุณคะ ^^