เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #84 : ตอนที่ 60.2 full ending

ที่โต๊ะอาหาร

“นี่มันอะไรกันแก้วฉันไม่เข้าใจตอนนั้นที่ฉันบอกว่าจะแต่งงานกับเธอก็เพราะมันเป็นแผนแก้แค้นของเธอกับอเล็กไม่ใช่หรอ แล้วตอนนี้มันคืออะไรกันฉันงงไปหมด”

“ทำไมนายไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรอทรงไหนบอกว่ารักฉันไง”

แก้วมณีตอบพลางกินอาหารเช้าของเธอไปด้วยแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว นี่แหละนางมารร้ายแก้วมณีกลับมาแล้ว ใครจะเป็นอย่างไรเธอไม่สนเธอพอใจจะเอาคืนมีอะไรรึเปล่าล่ะ

ตื้ด....ตื้ด.... ตื้ด....

มือถือเครื่องหรูของทรงเกียรติสั่นขึ้นปรากฏเบอร์ของคนที่ทำให้หัวใจของเขานั้นสั่นไหวและไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ทุกวันนี้ เขาลังเลที่จะรับสายของเธอต่อหน้าแก้วมณีจึงกดตัดสายทิ้งไปทั้งที่ไม่อยากทำแบบนี้เลยเพราะปัญหาที่มีกันอยู่ก็หนักหนามากพอแล้ว แต่ตอนนี้เขาต้องขอเลือกคนตรงหน้าก่อนเพราะเธอก็กำลังจะสร้างปัญหาให้เขาเช่นกัน

“ไม่รับเหรอ....”

“อย่าพึ่งเปลี่ยนเรื่องเจ้าหญิงมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...”

ตื้ด...ตื้ด....ตื้ด...

มือถือของทรงเกียรติสั่นขึ้นอีกครั้งทำให้มาเฟียหนุ่มกดตัดสายไปโดยที่ไม่ได้มองหน้า เขาไม่รู้เลยว่าได้เผลอรับสายเข้าเพราะเขารีบเอามือถือเก็บใส่กระเป๋ากางเกงก่อนที่จะหัวกลับมาคุยกับแก้วมณีต่อ

“ตกลงนายรักฉันรึเปล่า”

“รักสิฉันรักเธอเจ้าหญิงของฉัน และก็รักมาตลอดเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันคิดว่าชาติจะรักด้วยซ้ำ.... แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว... อย่างที่เธอบอกฉันเมื่อวันก่อนฉันโกหกหัวใจตัวเอง แต่ก่อนเธออาจจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่หัวใจของฉันรู้สึกรักและคิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว.... ฉันขอโทษนะแก้วสองวันที่ผ่านมาฉันกลับไปคิดซะจนหัวแทบระเบิดกับคำพูดของเธอว่าความจริงแล้วฉันรู้สึกอย่างไร และฉันก็พึ่งจะได้คำตอบเมื่อกี้นี้เองตอนที่เธอบอกกับทุกคนว่าจะแต่งงานกับฉัน ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันรู้สึกอย่างไร ฉันรักผู้หญิงคนนั้นแก้วรักมากและอาจจะมากกว่าตอนที่ฉันคิดว่ารักเธอด้วยซ้ำ.... ฉันขอโทษ”

“ไม่เป็นไรหรอกทรง... ความจริงฉันหน่ะรู้มานานแล้วล่ะว่าความรักที่นายให้กับฉันหน่ะมันไม่ใช่ความรักแบบชู้สาวแต่มันเป็นความรักแบบเพื่อนที่สนิทกันมากและอาจจะเป็นเพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงในชีวิตนายเพียงคนเดียวมาตลอดเราผ่านร้อนผ่านหนาวทุกข์สุขมาด้วยกันมากมันก็เลยทำให้นายคิดว่านายรักฉันมากกว่าคำว่าเพื่อนก็เท่านั้น และนี่คือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่เคยที่จะยอมรับรักนาย เพราะฉันต้องการให้นายรู้ใจตัวเองสักทีว่าความรักที่นายมีให้กับฉันนั้นมันคือความรักแบบไหนกันแน่ ฉันคิดนะว่านายจะรู้เมื่อตอนที่นายเจอใครสักคนที่เป็นตัวจริงของนายแล้วแต่มันก็ดูเป็นไปได้ยากเหลือเกินเมื่อนายยึดติดแต่กับความรู้สึกฝังหัวนี่จนไม่ยอมเปิดรับใครเข้ามาและก็เอาแต่มาเฝ้ารอค่อยรักจากฉัน... แต่วันนี้นายได้ค้นเจอหัวใจตัวเองแล้วทรง นายไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันเลยสักนิดฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนายเพราะฉันทำให้นายมีปัญหากับเธอ...”

“เธอรู้...”

“ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้หรอก ก็เขาเล่นโทรมาหานายตั้งสองสามรอบแบบนี้แล้วทุกครั้งนายก็อยู่กับฉัน และนายก็ดูจะเครียดออกนอกหน้าแบบนี้จะไม่ให้มีปัญหาได้ยังไง สงสัยพอจบเรื่องทุกอย่างฉันคงจะต้องไปขอโทษเขาด้วยเหมือนกันที่ยืมตัวพ่อของลูกเขามาบ่อยๆแบบนี้ หึหึ”

“อ่าวแล้วในเมื่อเธอรู้แล้วทำไมยังบอกกับทุกคนว่าจะแต่งงานกับฉันล่ะ”

“อย่ามาทำหน้าซื่อเพื่อนทรยศ.... ฉันรู้แผนการที่นายกับคุณรจนาแล้วก็พี่อเล็กหลอกฉันหมดแล้ว พวกนายรวมหัวกันหลอกฉันได้ยังไงทั้งๆที่เห็นฉันเสียใจจนแทบบ้าอยู่แบบนั้น แล้วฉันก็กำลังท้องอยู่ด้วยนะถ้าเกิดฉันเครียดจนลูกหลุดออกมาจะทำยังไงเล่นอะไรกันไม่เข้าท่า”

“ขอโทษนะเจ้าหญิงแต่ที่ทุกคนทำแบบนี้ก็เพราะว่าหวังดีกับเธอนะ คุณป้าหน่ะเขาต้องการให้เธอรู้สึกผิดจริงๆกับสิ่งที่เธอได้ทำลงไปว่ามันเกินกว่าเหตุ งานนี้ฉันก็มีความผิดด้วยเหมือนกันก็เลยต้องร่วมมือกับคุณป้าด้วยโดยขัดท่านไม่ได้ โทษฐานที่ฉันไปล้างผลาญบ้านคุณอเล็กเขาซะเกือบทำแม่เขาเป็นบ้า ก็เลยต้องยอมจำนนแต่โดยดี”

“อ่อแสดงว่าเรื่องนี้ฉันผิดคนเดียวเลยสินะ....ใช่ไหม!”

แก้วมณีเริ่มหงุดหงิดที่ทรงเกียรติพูดเหมือนกับว่าเธอเป็นฝ่ายผิดกับทุกเรื่องที่ผ่านมา แต่อีกใจก็ยอมรับว่าเธอเองก็ผิดอย่างที่เพื่อนสนิทหนุ่มบอกจริงๆที่เอาความแค้นมาเป็นที่ตั้ง และทำร้ายคนผิดทั้งๆที่ควรจะไปลงกับลดาวรรณมากกว่าอเล็ก ครั้งสุดท้ายที่เธอได้รู้ข่าวของลดาวรรณนั้นก็คือเธอเป็นบ้าตั้งแต่วันนั้นที่ลดาวรรณตั้งใจจะมายิงเธอที่บริษัทและจากนั้นไม่นานเธอก็ฆ่าตัวตายภายในโรงพยาบาลจิตเวชที่เธอเข้ารับการรักษาอยู่ พยาบาลที่อยู่เวณวันนั้นเล่าให้เธอฟังว่าก่อนที่ลดาวรรณจะฆ่าตัวตายไม่กี่วันเธอดูเหมือนกับหวาดกลัวอะไรบ้างอย่างเอามากๆเอาแต่พูดว่ามีคนตามเธออยู่ตลอดเวลาไม่ว่าเธอจะไปไหน และชื่อของคนที่เธอบอกว่าตามเธออยู่นั้นก็คือกัณกร ตอนแรกที่เธอได้ยินเรื่องนี้เธอรู้สึกตกใจมากแต่ต่อมาก็เริ่มคิดอะไรได้บ้างอย่าง พี่ชายของเธอคงจะรักผู้หญิงคนนี้มากเลยมาค่อยมาตามดูแลเธอไปในทุกที่แบบนี้ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนี้ทำให้พี่ชายของเธอเจ็บช้ำและฆ่าตัวตายแท้ๆ นี่สินะเขาถึงเรียกว่าความรักรักที่แม้ว่าจะโดนทำร้ายมามากมายแค่ไหนเราก็ยังคงรักคนๆนั้นและยอมอภัยให้เขาทุกอย่าง แล้วเธอล่ะจะทำอย่างที่พี่ชายของเธอทำไม่ได้เลยหรอในเมื่อเธอก็รักเขาและเขาก็รักเธอ ความแค้นในอดีตมันก็ไม่ได้เกิดมาจากเขาทั้งหมดและเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่ชายของเธอต้องตายแล้วเธอจะมั่วเอาความเจ็บปวดและความโกรธแค้นมาบดบังความสุขของเธออยู่ทำไม

“เราทุกคนล้วนเป็นคนผิดกันทั้งนั้นแหละเจ้าหญิง เรื่องนี้ไม่มีใครถูกหรอก คุณป้าแค่อยากให้เธอได้รับบทเรียนว่าความแค้นมันไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขมีแต่จะเผาผลาญทุกคนที่เข้ามาให้มอดไหม้ไปพร้อมกับมัน คุณป้าและทุกคนไม่ได้ต้องการจะแกล้งให้เธอเจ็บเลยนะเจ้าหญิง ฉันไม่ได้เข้าข้างใครแต่เพราะฉันรักเธอและอยากเห็นเธอมีความสุขฉันเลยร่วมมือกับพวกเขาหลอกเธอ เพื่อนสนิทกันก็ย่อมต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กันไม่ใช่เหรอ และฉันรับรองได้ว่าผู้ชายคนนี้รักเธอมากมายจริงๆเขาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเธอนะ....”

“ทรง....”

แก้วมณีโผเข้ากอดเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอคงไม่มีใครอีกแล้วที่จะเข้าใจเธอได้ดีเท่าคนๆนี้ เขาช่างแสนดีและหวังดีกับเธอเสมอมาและเขาก็สมควรที่จะได้รับความสุขเหมือนดั่งเธอเช่นกัน แต่แล้ว....

“เฮ้ย! ทำอะไรหน่ะ....”

อเล็กที่พึ่งเดินกลับเข้ามาเห็นภาพของทั้งสองคนกอดกันก็เกิดอารมณ์หึงหวงขึ้นทั้งที เขาไม่ถามอะไรอีกแล้วทั้งนั้นเดินตรงเข้าใส่คู่กรณีทันทีก่อนจะชัดหมัดใส่จนอีกคนล้มลงไปกองกับพื้น

“ทำอะไรของแกวะ ไหนบอกจะไม่ยุ่งกับเมียฉันแล้วไง แล้วนี่มันอะไร!!! ทำตัวเป็นคนดีบอกว่าจะไม่แย้งเมียชาวบ้านสุดท้ายก็มาแว้งกัดลับหลัง จำเอาไว้เลยนะถึงแม้ว่าฉันตายไปแล้วแกก็ไม่มีสิทธิมาแตะต้องลูกเมียฉัน ไม่มีปัญญาทำเองรึยังไงถึงได้คิดจะแย้งคนอื่นแบบนี้”

“หึหึ...”

“หัวเราะอะไรของแกวะ”

“ทรงเขากำลังหัวเราะคนขี้หึงไม่เข้าท่าอยู่หน่ะสิ..... เราก็แค่กอดกันเท่านั้นระหว่างแก้วกับทรงมันเป็นไปไม่ได้หรอกคะพี่อเล็ก เราเป็นได้แค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น พี่คงไม่ว่าหรอกใช่ไหมคะที่เพื่อนสนิทกอดกันเป็นให้กำลังใจกัน อีกอย่างถึงแก้วจะอยากประชดพี่อเล็กมากแค่ไหนด้วยการแต่งงานกับทรงมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้วเพราะทรงเขาหน่ะมีครอบครัวแล้ว ขืนแก้วไปทำแบบนั้นต้องโดนลูกโดนเมียทรงเขาสาปแช่งไปจนตายแน่ๆ แค่แก้วยืมตัวทรงมาบ่อยๆเนี่ยก็เกรงใจเมียเขามากอยู่แล้วแก้วไม่กล้าขอให้ทรงเขาทำอะไรให้แก้วมากกว่านี้แล้วล่ะคะ”

“มีครอบครัว..... แต่ว่าพี่.... แต่.... นี่แก้วรู้เรื่องทั้งหมดแล้วจริงๆหรอ แสดงว่าเมื่อกี้ที่แก้วบอกว่าจะแต่งงานกับไอทรงเนี่ยคือแกล้งพี่ใช่ไหม....”

“ก็พี่กับทุดคนอยากจะแกล้งแก้วก่อนทำไมกันล่ะคะ”

“แก้ว....คือพี่ พี่ขอโทษนะที่รักคือ....”

“แก้วจะถือว่าพี่ไม่ได้เป็นสามีของแก้วแล้วเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน...”

แก้วมณีพูดเสียงเรียบสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเป็นนิ่งเชยทำเอาอเล็กยิ่งใจหายเขารีบทรุดลงนั่งคุกเข่ากับพื้นข้างๆกับเธอก่อนจะซุกซบหน้าลงกับหน้าท้องของเธอที่นูนออกมาจนเห็นได้ชัดเพราะอายุครรภ์ที่ก้าวเข้าสู่เดือนที่สี่แล้ว เขาโอบกอดเธอเอาไว้แน่นราวกับว่าเธอกำลังจะหายไปจากตรงหน้าเขา

“พี่ขอโทษที่รักที่เล่นอะไรบ้าๆแบบนี้ ได้โปรดยกโทษให้พี่ด้วยนะ ยกโทษให้พี่กับเรื่องที่ผ่านมา ได้โปรดนะครับ”

“ไม่...เพราะว่าคุณไม่ใช่สามีของฉัน”

แก้วมณียังคงเย็นชาอเล็กเงยหน้ามองเธอทั้งๆที่ยังกอดเธออยู่แบบนั้นนัยน์ตาของเขามีน้ำใสๆเอ่อล้นออกมา นี่เธอจะไม่ยอมให้อภัยเขาเลยงั้นหรอ เขาคงจะเลวมากสินะเธอถึงได้ทำกับเขาแบบนี้

“เพราะสามีของฉันเขาไม่ได้ผิวคลำ หน้าไทยจ๋าแบบนี้...... ไปล้างหน้าล้างตาถอดรูปเงาะออกแล้วกลับมาเป็นแบบเดิมซะไม่งั้นแก้วจะหาสามีใหม่จริงๆด้วยเข้าใจไหม”

“โอ้แก้ว.... ที่รักได้จ๊ะได้เดี๋ยวพี่ไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละจ๊ะ รอแปบนึงนะจ๊ะทูนหัวแปบเดี๋ยวจ๊ะเดี๋ยวพี่มา”

พูดจบอเล็กก็หอมแก้มแก้วมณีฟอดใหญ่แล้วก็รีบวิ่งหายไปในห้องน้ำ เพียงไม่นานเขาก็กลับมาในรูปลักษณะเดิมของเขา เขารีบเดินตรงมาหาเมียรักที่นั่งรออยู่ที่เดิมและคุกเข่าลงตรงหน้าของเธออีกครั้ง แก้วมณีไม่พูดอะไรเธอได้แต่จ้องมองเขาแบบนั้นมือบางเอื้อมไปสัมผัสแก้มสากที่มีไรเคราขึ้นนิดๆ น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ก่อนจะทรุดตัวลงมาจากเก้าอีกที่ตัวเองนั่งอยู่และดึงตัวเขาเข้ามากอด แก้วมณีร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครทั้งนั้น เธอคิดถึงเขามากมายเหลือเกินเดือนกว่าๆที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานเพราะคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้เขาต้องจากเธอและลูกไปอย่างไม่มีวันย้อนกลับนั้นมันช่างยาวนานมากมายเหลือเกิน เธอร้องไห้จนน้ำแทบเป็นสายเลือดเจ็บปวดทุกครั้งเมื่อคิดถึงความโง่เขลาของตัวเองที่เอาความแค้นมาเป็นใหญ่เหนือเหตุและผลกับความรัก หากไม่มีทรงเกียรติและคุณรจนาอยู่เคียงข้างป่านนี้เธอก็คงจะฆ่าตัวตายตามเขาที่เธอคิดว่าจากไปนานแล้ว.... แต่ตอนนี้เขากลับมาอยู่ตรงหน้าเธออีกครั้งกลับมาเป็นแสงสว่างให้กับคนที่หัวใจมืดบอดอย่างเธอ และครั้งนี้เธอสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่มีวันปล่อยให้เขานั้นหลุดลอยไปจากเธออีกไม่อีกแล้ว เพราะการอยู่โดยไม่มีเขามันช่างทรมานไม่ต่างจากตายเลยจริงๆ

“ไม่เอาครับไม่ร้องนะคนดี.... ไม่ร้องนะครับเดี๋ยวลูกของเราร้องไห้ไปด้วยนะ พี่อยู่นี่แล้วแล้วจะไม่ไปไหนอีกแล้วนะครับอย่าร้องนะครับ”

“แก้ว.... แก้วขอโทษ.....ที่ผ่านมาแก้วผิดเองทั้งๆที่พี่อเล็กไม่ได้มีเจตนาทำให้พี่กรของแก้วตายแท้ๆแต่แก้วกับเอาความแค้นที่มีทั้งหมดมาลงกับพี่และครอบครัวของพี่ แก้วทำผิดกับพี่อเล็กมากมายเหลือเกิน.... แก้วขอโทษ”

“ไม่เป็นไรที่รักไม่เป็นนะครับ พี่กับคุณตาแล้วก็คุณแม่ไม่มีใครโกรธแก้วเลยสักคนทุกคนเข้าใจดีครับว่าแก้วทำไปเพราะอะไร และที่แม่ของพี่เขาถูกแก้วหลอกง่ายๆก็ไม่ได้เป็นเพราะแก้วหรือเพื่อนของแก้วแค่อย่างเดียวแต่เป็นเพราะความโลภและความหลงผิดของคุณแม่พี่เองด้วย หากท่านไม่ติดการพนันและยับยั้งตัวเองได้เรื่องนี้ก็คงไม่เป็นไปตามแผนของแก้วแน่ๆ แต่มันก็มีข้อดีเหมือนกันนะที่รักที่คุณแม่พี่เขาเป็นแบบนี้”

“ข้อดี...แก้วไม่เห็นว่ามันจะดีอะไรตรงไหนเลยแก้วทำร้ายคุณแม่แก้วทำร้ายทุกคนมันมีข้อดีตรงไหนกันคะ”

“มีสิจ๊ะ ก็ถ้าคุณแม่ไม่เป็นแบบนั้นแก้วกับพี่ก็คงจะไม่เจอกันแน่ๆ อีกอย่างตอนนี้คุณแม่ท่านเลิกการพนันเด็ดขาดแล้วนะแก้วเพราะบทเรียนที่ท่านได้รับมาจากเรื่องนี้ทำให้ท่านคิดอะไรได้หลายๆอย่าง ตอนนี้ท่านเลยละทางโลกขอไปบวชชีเรียนรู้ธรรมะที่วัดป่าบนดอย ท่านบอกว่าตอนนี้ท่านได้เจอความสุขที่แท้จริงแล้วและยังฝากพี่มาบอกแก้วด้วยว่าท่านไม่ได้โกรธเคืองอะไรแก้วเลยให้แก้วสบายใจได้ ส่วนคุณตาท่านก็เข้าใจดีและยังรอแก้วไปเยี่ยมท่านอยู่นะครับที่รัก”

“ฮือ...ฮือฮือ”

แก้วมณีร้องไห้โฮออกมาอีกครั้งทำเอาอเล็กและคุณรจนากับทรงเกียรติพากันตกอกตกใจที่อยู่เธอก็หันกลับมาร้องไห้เอาเป็นเอาตายอีกครั้งแบบนี้ทั้งๆที่เรื่องทุกอย่างก็ดูจะคลี่คลายหมดแล้ว

“แก้ว... แก้วไม่พอใจอะไรตรงไหนครับทำไหมร้องไห้อีกแล้วล่ะครับที่รัก”

“ฮือๆ แก้ว...แก้วไม่รู้แก้วรู้แค่ว่าแก้วอยากร้องไห้ ฮือๆ พี่อเล็กทิ้งแก้วไปตั้งเดือนกว่าๆรู้ไหมว่าแก้วเจ็บปวดแล้วก็เสียใจมากแค่ไหนที่ต้องอยู่กับความคิดที่ว่าพี่อเล็กตายจากแก้วแล้วก็ลูกไปแล้ว ฮือๆ”

“โอ๋ๆ พี่ของโทษครับที่รัพี่ขอโทษคราวหลังพี่จะไม่ทำอีกแล้วนะคนดีไม่เอาแล้วนะไม่ร้องนะครับ”

“ไม่รู้ล่ะแก้วเสียใจ ทุกคนหลอกแก้ว ฮือๆ ทั้งคุณแม่ทั้งทรง ทุกคนหลอกแก้ว ฮือๆ”

“แม่... เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าแม่อย่างนั้นหรือแก้ว”

คุณรจนาถามย้ำเพราะเธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากลูกเลี้ยงสาวของเธอ มันเป็นคำที่เธอเฝ้ารอมานานเหลือเกิน นานมากจนเธอเลิกคาดหวังว่าจะได้ยินมัน พอมาวันนี้สิ่งที่เธอต้องการเป็นจริงเลยอยากจะถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกครั้งว่าสิ่งที่เธอได้ยินนั้นมันเป็นเรื่องจริงไม่ใช่แค่หูฝาดไป

“คะ.... ฮือแม่ แม่หลอกแก้วทรงก็ด้วย ฮือๆ”

คุณรจนาพอได้ยินคำยืนยันจากปากรู้เลี้ยงสาวก็ปล่อยโฮออกมาอีกคนและวิ่งเข้าไปโอบกอดลูกเลี้ยงสาวเอาไว้ด้วยความดีใจ

“ขอบคุณนะแก้วขอบคุณ แม่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วลูกแม่รักแก้วมากนะลูกรักมากเหลือเกิน ที่แม่ทำลงไปเพราะต้องการให้ลูกรู้ว่าความเจ้าคิดเจ้าแค้นมันไม่ได้มีผลดีอะไรกับแก้วเลย แม่แค่ต้องการให้ลูกจำและไม่กลับไปทำผิดซ้ำอีก แม่ขอโทษนะแก้วที่หลอกลูกแบบนี้แม่ขอโทษ ฮือๆ”

“ฮือๆ แก้วก็ต้องขอโทษแม่ด้วยเพราะแก้วทำให้แม่เสียใจและกลุ้มใจมาตลอด แก้วรักแม่นะคะ”

“แก้วของแม่ฮือๆ....”

“เฮ้อ.... ไม่เข้าใจอารมณีของพวกผู้หญิงเลยจริงๆ”

ทรงเกียรติบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังอะไรเขามองภาพแห่งความสุขข้างหน้าอย่างยิ้มๆ ก่อนที่อเล็กจะมองกลับมาที่ทรงเกียรติและก้มศีรษะลงเล็กน้อยให้เขาเหมือนเป็นคำขอบคุณ ทรงเกียรติก็ทำเช่นนั้นกลับเหมือนกัน เขาดีใจที่วันนี้คนที่เขารักนั้นมีความสุขความสุขที่เขาเองคิดว่าจะกลับไปสร้างมันกับคนที่อยู่ที่บ้านของเขาเช่นกัน.....

“พี่รักแก้วนะครับที่รัก ขอบคุณจริงๆที่แก้วทำให้ผู้ชายคนนี้ได้รับบทเรียนอะไรหลายๆอย่างขอบคุณที่แก้วทำให้พี่รู้จักกับคำว่ารัก ต่อจากนี้ไปพี่สัญญานะครับว่าจะทำให้แก้วมีแต่ความสุข และไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนๆพี่ก็จะขอรักแก้วคนเดียวเท่านั้นตลอดไป พี่รักแก้วนะครับ”

เรื่องราวระหว่างเขาและเธอนั้นผ่านพ้นอุปสรรคอะไรด้วยกันมามากมายเหลือเกิน และนั้นมันก็ทำให้เขารู้ว่าความรักนั้นมีค่ามากแค่ไหน ความรักนั้นสามารถเอาชนะได้ทุกสิ่ง ความรักสามารถทำให้เราทำทุกอย่างได้แม้แต่การให้อภัยในเรื่องที่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ และเขาจะใช้โอกาสในครั้งนี้ให้คุ้มค่ามากที่สุดต่อจากนี้เขาจะไม่มีวันแยกจากเธออีกเพราะเธอคือรักแท้ที่เขานั้นรอค่อยมานาน รักที่เป็นเหมือนดั่งรางวัลจากการที่เขาเอาจะเกมแค้นของเธอได้ รักที่จะเป็นหนึ่งเดียวในใจของเขาตลอดไป

..............................................................................................................................

 มาเสิร์ฟตอนจบแล้วจร้า...... วันนี้ภูมิแพ้เล่นงานจนคอแดงเลยจามตลอดเลยคร้า หนูเนสไม่ถูกกับโรคประจำตัวโรคนี้เลย Y^Y 
           โอเคคร้าก่อนอื่นหนูเนสขอขอบคุณเพื่อนทุกคนที่ติดตามเรื่อง "เกมแค้นไฟเสน่หา" ด้วยน้าคร้า สำหรับเรื่องนี้ก็ได้จบลงแล้วในวันนี้ แต่ก็ยังมีความเกี่ยวโยงกับอีกเรื่องที่กำลังร้อนแรงในตอนนี้ของหนูเนส (ร้อนแรงจริงเปล่าเนี่ย) นั้นก็คือ "ปฏิหาร์รักแห่งกาลเวลา" ทรงเกียรติที่เปลี่ยนแปละชื่อเป็น ทินภัทร จะขอมาเขย่าใจเพื่อนๆในเรื่องนี้กันคะ พอได้เลยว่าเรื่องนี้มีหักมุมนะตะเอง มาเป็นกำลังใจให้ทินภัทร (ทรงเกียรติ) กันด้วยน้าคร้า 
            ส่วนเรื่องตอนพิเศษของเรื่อง "เกมแค้นไปเสน่หา" นั้น สามารถติดตามกันได้ในอาทิตย์หน้าคร้า
P.S อย่าทิ้งเขานะพวกตะเอง ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปของหนูทันบี (หนูเนส) ด้วยน้าคร้า ขอบคุณคร้าเพื่อนๆพี่ๆ น้องๆทุกคน รักพวกตะเองจุงเบยยยยย จุ๊บๆ ฝันดีคร้า