ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #44 : ตอนที่ 23.1 ผู้ช่วยซาตาน

ทินภัทรกลับมาที่บ้านด้วยความอ่อนล้าทั้งกายและใจ สายตาและท่าทีของพลอยสวยแสดงออกอย่างชัดเจนทุกครั้งที่เจอกันว่าเธอนั้นเกลียดเขามากแค่ไหน เขาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้เกลียดเขามากมายขนาดนี้ทั้งๆที่เรื่องราวระหว่างเขาและเธอทั้งหมดนั้นพึ่งจะเริ่มต้นกันใหม่ หรืออาจจะเป็นเพราะครั้งแรกที่เขาได้เจอเธอที่ชายหาดบนเกาะและยังไม่รู้ตัวว่าได้ย้อนอดีตกลับมาจนพูดจาและทำอะไรให้เธอกลัวและหวาดระแวง จะคิดแบบนั้นก็ไม่น่าจะใช่เพราะเขาก็ได้ขอโทษเธอไปแล้ว..... ยิ่งคิดหาคำตอบเท่าไรว่าทำไมเธอถึงได้เกลียดเขามากมายขนาดนี้ก็ยิ่งเหมือนเป็นการบั่นถอนความรู้สึกของตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้เขาทั้งทรมานและเจ็บปวดมากเกินกว่าที่จะทำใจยอมรับกับเรื่องที่เจอมาได้ เขาอยากจะขอเวลาสักพักเพื่อรักษาแผลในหัวใจไม่ให้กัดหนองและกลับมาแข็งแรงพอที่จะต่อสู้ใหม่อีกครั้งก็เท่านั้น.....

 ร่างสูงก้าวเข้ามาภายในห้องที่ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นเหมือนกับแกลรอลี่เก็บรูปของแก้วมณีมากมายแต่ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเขลาเดิมอีกเมื่อเขาแปลเปลี่ยนมันให้กลายเป็นห้องเด็กที่มีทั้งเปลน่ารักๆกับเหล่าตุ๊กตาและของเล่นมากมาย ซาตานหนุ่มเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างกับเปลที่ตั้งอยู่กลางห้องมือของเขาลูบคลำมันไปมาก่อนที่น้ำตาของเขาจะเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิด พลางคิดว่าหากพลอยสวยไม่ฆ่าตัวตายและอยู่รอเขากลับมาสารภาพความในใจละก็ป่านนี้ลูกของเขาก็คงจะคลอดออกมาดูโลกแล้ว และเขาก็คงจะมีครอบครัวที่มีความสุขและอบอุ่น ไม่ต้องมาทนทรมานอ้างว้างอยู่ตามลำพังแบบนี้ แต่เขาจะโทษใครได้อีกเพราะเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้พลอยสวยต้องเลือกจบชีวิตตัวเองและลูกน้อยลง...

“พี่มันเลวที่ทำร้ายพลอย....พี่เป็นสาเหตุทำให้พลอยต้องทำแบบนั้น พี่มันเลวจนไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ มันก็สมควรแล้วถ้าหากตอนนี้พลอยจะเกลียดพี่... พี่ขอโทษ.... ป๊าขอโทษลูกที่ทำร้ายทั้งลูกและแม่ของลูก....”

ซาตานหนุ่มพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบาแต่สั่นเครือ มือหนาปิดปากตัวเองแน่นเพราะไม่ต้องการให้มีเสียงสะอื้นเล็กลอดออกมา

“บอสครับ.... บอสเป็นอะไรรึเปล่าครับ”

ชัยวัฒถามเจ้านายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง ความจริงเขามานั่งรอทินภัทรที่บ้านอยู่นานแล้วเพื่อเอาเอกสารมาให้เซ็นตามปกติ แต่เมื่อทินภัทรเดินเลยผ่านเขาไปราวกับคนไร้สติและวิญญาณทั้งๆที่เขาเอ่ยเรียกหลายครั้ง เขาจึงตัดสินใจเดินตามเจ้านายหนุ่มขึ้นมา และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นห้องนี้ด้วยตาของตัวเองหลังจากที่ฟังคำบอกเล่าของคนรับใช้ภายในบ้านมาหลายครั้ง ว่าเจ้านายหนุ่มได้จ้างสถาปนิกมาตกแต่งห้องเด็กภายในบ้านทั้งๆที่ตัวเองนั้นยังไม่มีลูก สร้างความสงสัยให้กับเหล่าคนรับใช้ในบ้านเป็นอย่างมาก ว่าทำไมเจ้านายของตนถึงได้มีพฤติกรรมแปลกแบบนี้

“ออกไป... ฉันอยากอยู่คนเดียว”

“นี่บอสเป็นอะไรกันแน่ครับ ตั้งแต่วันที่เรากลับมาจากรีสอร์ทบนเกาะบอสก็เอาแต่ทำตัวแปลกๆแบบนี้มาตลอด  บอสไม่เหมือนบอสคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก บอสไม่เข้าบริษัทเอางานกลับมาทำที่บ้านในตอนกลางคืนและออกไปไหนไม่รู้ในตอนกลางวัน บ้างวันกลับมาก็เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ก็ในห้องเด็กนี่ บอสเป็นอะไรกันแน่ครับ”

“ฉันบอกให้ออกไปไง ไม่ได้ยินรึไง ออก... ไป....”

“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นครับจนกว่าจะได้คำตอบว่าทำไมบอสถึงได้เป็นแบบนี้.... ได้โปรดเถอะครับบอสถึงแม้ผมอาจจะช่วยเหลืออะไรบอสไม่ได้มากแต่การระบายออกมามันก็ดีกว่าเก็บไว้ไม่ใช่หรือครับ”

“ฉันไม่มีอะไรจะบอกแกทั้งนั้นออกไป!”

ซาตานหนุ่มเริ่มขึ้นเสียงตอนนี้เขาไม่อยากจะคุยอะไรกับใครทั้งนั้น เขาต้องการอยู่คนเดียว ต้องการฝังตัวเองเอาไว้ภายใจความเสียใจและความผิดที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำเท่านั้น

“ทำไมบอสถึงได้จัดห้องเด็กนี่ขึ้นมาครับ... มันมีความหมายอะไรสำหรับบอส”

ชัยวัฒพยายามคาดคั้นเจ้านายหนุ่มอย่างไม่ลดละ ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็จะไม่ยอมถอยแน่ๆ เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงได้เป็นแบบนี้

“ไอชัย! แกอยากตายใช่ไหมฉันบอกให้ออกไปไง ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือยังไง ฉันบออกให้ออกไป ฮือๆๆๆ ออกไป...ฮือๆๆ”

ซาตานหนุ่มหันกลับมาระเบิดอารมณ์ใส่ลูกน้องคนสนิททั้งน้ำตาเขาทรุดลงกับพื้นหลังพิงกับเปลที่ตั้งอยู่และร้องไห้ออกมาเหมือนคนบ้า ตอนนี้เขาไม่สามารถปกปิดความอ่อนแอของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เขาอ่อนล้าและเจ็บปวดเกินกว่าจะใส่หน้ากากของความเข้มแข็งได้อีก เขาเสแสร้งทำเป็นเข้มแข็งไม่ได้อีกต่อไปแล้วในตอนนี้

“บอส....”

ชัยวัฒพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นเจ้านายของตนตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เขาย่อตัวลงข้างๆก่อนจะเอื้อมมือไปจับไหล่หนาของเจ้านายหนุ่มเอาไว้เป็นการให้กำลังใจ ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้านายของเขาเป็นแบบนี้ แต่เขาสัญญากับตัวเองว่าเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเจ้านายของเขาแน่ๆ