คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #56 : ตอนที่ 30.1 ผลของความพยายาม
“น้องพลอยอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าครับ”
ทินภัทรถามขึ้นระหว่างที่เขากับเธอกำลังเดินไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลนักจากสวนสาธารณ คำถามของซาตานหนุ่มทำให้แผนการกลั่นแกล้งอะไรบ้างอย่างเขาขึ้นมาได้ เธอยิ้มก่อนที่จะตอบกลับไปด้วยท่าทีอารมณ์ดี
“ถ้าฉันบอกว่าอยากกินอะไรแล้วคุณจะพาฉันไปกินไหมล่ะ”
“ไปสิครับทุกอย่างที่น้องพลอยอยากทานพี่พาไปทานได้หมด ไกลแค่ไหนพี่ก็จะพาน้องพลอยไปครับ”
เขาพูดมันออกมาจากใจจริงๆ ไม่ว่าเธอนั้นต้องการสิ่งไหนเขาก็จะหามาให้เธอทุกอย่างยกเว้นอย่างเดียวนั้นก็คือ การที่เธออยากให้เขาไปจากเธอ....
“ฉันอยากกินส้มตำปูปลาร้า ไก่ย่างแล้วก็น้ำตก แต่ต้องเป็นร้านที่ฉันเลือกเท่านั้นนะ”
ซาตานหนุ่มรู้ทันทีว่าตัวเองกำลังถูกเมียรักแกล้ง แต่กับเรื่องแค่นี้ไม่มีอะไรลำบากเกินกว่าที่ซาตานร้ายแห่งเอเชียอย่างเขาจะทำได้อยู่แล้ว สบายมาก....
“ตามใจน้อยพลอยเลยครับพี่ทานได้”
“นายพูดเองนะว่านานกินได้... เอาให้แน่นะ”
“ครับ”
“งั้นเราก็รีบไปกันเถอะร้านนี้คนเยอะเดี๋ยวจะรอนาน อีกอย่างฉันก็หิวจนจะเป็นลมแล้วด้วย รีบไปรีบไป”
พลอยสวยเดินนำหน้าซาตานหนุ่มอย่างอารมณ์ดี อดใจรอไม่ไหวที่จะได้แกล้งใครบ้างคนให้สะใจ ถึงตอนนั้นเธอจะหัวเราะให้กลิ้งดูสิว่าเขาจะกินได้ไหม
“เดินนำแบบนั้นรู้หรือครับว่ารถพี่จอดที่ไหน”
“เอ่อ.... ไม่รู้ ก็... ก็คุณเดินช้าหนิฉันก็เลยเดินนำ ชักช้าอยู่ได้แค่ช่วยถือของไม่กี่ชิ้นเอง แต่ก็อ่ะนะคนแกก็แบบนี้แหละทำอะไรก็ช้าไปหมด”
เธอรู้สึกหน้าแตกนิดหน่อยแต่มีหรือที่เธอนั้นจะยอมให้เขาเป็นผู้ชนะในศึกน้ำลายครั้งนี้ไม่มีทางซะหรอก รู้จักพลอยสวยน้อยไปหน่อยแล้ว
“ถึงพี่จะแกแต่พี่ก็ยังฟิตนะครับเขาฟิตเนตเกือบทุกวัน ไม่เชื่อจะพิสูจน์ก็ได้นะครับ”
“คนบ้าพิสูจน์อะไร โรคจิต...”
พลอยสวยโวยวายออกมาทันทีเมื่อคิดว่าทินภัทรนั้นพูดจาลกมากใส่ตัวเอง นี่อะไรกันเธอมองเขาในแง่ดีได้ไม่เท่าไรก็จะออกลายโรคจิตแล้วหรอ คนบ้า!
“เดี๋ยวก่อนครับน้องพลอย ที่พี่บอกว่าพิสูจน์เนี่ยพี่หมายถึงว่าน้องพลอยจะให้พี่แบกของเยอะกว่านี้พี่ก็ไหวครับ..... แล้วน้องพลอยคิดว่าพี่หมายถึงอะไรหรอครับ”
ซาตานหนุ่มถามกลับยิ้มๆทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเธอคิดอะไร ก็เขาจงใจให้เธอคิดแล้วก็หักเลี้ยวให้เธอเขวเองนี่นา
“ฉัน... ชังมันเถอะ.... แล้วไอที่มองแบบนั้นหมายความว่ายังไง คุณคิดว่าฉันคิดอะไรลามกกับคุณอย่างนั้นหรอ ห๊า!”
“เปล่าครับเปล่า เรารีบไปหาอะไรทานกันเถอะครับน้องพลอยดูจะเริ่มโมโหหิวแล้ว ไปครับไป”
..............................................................................................................................
พอมาถึงที่ร้านส้มตำเจ้าประจำของสาวน้อยจอมแสบ เธอก็จับจ้องพฤติกรรมของซาตานหนุ่มแบบไม่คาดสายตา แต่แล้วเธอก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อเขาไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจหรือตกใจกับร้านที่เธอพามาเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆที่มันเป็นเพียงแค่ร้านรถเข็นข้างทางเล็กๆร้านหนึ่งที่มีโต๊ะให้นั่งทานเพียงแค่สองสามโต๊ะเท่านั้น เขาดูเป็นปกติและยังนำเธอไปนั่งที่โต๊ะก่อนอีกด้วย เลยทำให้เธออดหงุดหงิดไม่ได้ที่แผนของเธอดูท่าจะไม่สนุกเอาซะแล้วเมื่อ
“พี่จดเมนูเองครับน้องพลอยจะทานอะไรว่ามาเลยครับ”
“งั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ...”
“เอาเลยครับเต็มที่เลย”
“ฉันเอาตำปูปลาร้าเผ็ดเปรี้ยว ย้ำๆคำว่าเผ็ดนะ แล้วก็น้ำตกหมูเผ็ดๆ ไก่ย่าง ปลาดุกย่าง ต้มแซบหมูชิ้น ตับหวาน ซุปหน่อไม้ ข้าวเหนียวฉันขอสอง โอเคพอแค่นี้แล้วคุณล่ะจะกินอะไร”
“เอ่อพี่ไม่รู้เหมือนกันครับพี่ทานกับน้องพลอยดีกว่าครับ งั้นพี่เพิ่มข้าวเหนียวเป็นสี่ไปเลยละกันนะครับคนละสอง”
“ตามสบายแล้วแต่คุณละกัน มาเดี๋ยวฉันเอาเมนูไปให้ป้าแกเอง เพราะถ้าป้าเห็นฉันเขาจะจำได้ว่าฉันกินรสอะไร”
“ครับ”
พลอยสวยเดินปลีกตัวออกมาสั่งส้มตำกับแม่ค้าเจ้าประจำของเธอ และเธอก็สั่งเกตว่าวันนี้ที่ร้านมีสาวน้อยสาวใหญ่มายืนรอส้มตำกันเต็มไปหมดผิดจากปกติไปมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจึงได้แต่ทำหน้างงเท่านั้นก่อนจขะยื่นใบสั่งอาหารให้กับป้าเจ้าของร้านตามปกติ
“อ่าวหนูพลอยวันนี้พาใครมาด้วยจ๊ะเนี่ยหล่อยังกับพระเอกหนังเกาหลีที่ป้าเคยดูเลย เห็นแล้วใจละลาย ดูสิเพราะเขามานั่งที่ร้านก็เลยมีสาวๆมาส่งส้มตำป้ากันใหญ่ก็วิวมันดีหนิเนอะ”
“อ่อที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง....”
“ว่ายังไงนะจ๊ะหนูพลอยตกลงเขาเป็นใครกันหรือลูก”
“เอ่อเขาเป็นเจ้านายพลอยหน่ะคะป้า พอดีเขาผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาทานข้าวด้วยกัน”
“เจ้านายหรอหรือว่าแฟนจ๊ะ เรื่องธรรมดาหน้ามีแฟนหล่อก็ไม่เขิลหรอกโชว์ไปเลยลูก คนของเรามีดีเราต้องโชว์นะรู้ไหม แต่จะว่าไปแล้วก็เหมาะสมกับหนูพลอยดีนะ ถ้ามีลูกเนี่ยคงออกมาน่ารักหน้าดู พ่อก็หล่อแม่ก็ทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนี้”
“มะ..ไม่ใช่คะป้าเขาไม่ใช่แฟนหนูจริงๆคะ เป็นแค่เจ้านายเท่านั้น”
“จ๊ะๆเจ้านายก็เจ้านาย แล้ววันนี้เอารสเดิมเลยไหมหรือว่าเปลี่ยนรส”
“รสเดินคะป้า แต่วันนี้เอาเผ็ดๆหน่อยนะคะพลอยอยากได้เผ็ดๆ”
“แล้วเจ้านายเราเขาจะกินได้หรอหนูพลอยดูท่าจะไม่ไหวเอานะแค่รสปกติที่เรากินก็เผ็ดระแปดระดับเก้าแล้วนะ”
“วันนี้เอาเผ็ดระดับสิบไปเลยคะป้า เขากินได้แน่นอนคะรายนี้เขาชอบกินเผ็ด”
พลอยสวยนึกขำในใจวันนี้แหละเขาเสร็จเธอแน่จะเอาไห้ร้องไห้น้ำตาล่วงไปเลย
“หรอจ๊ะ ดูไม่ออกเลยจริงๆนะเนี่ย โอเคงั้นป้าจัดเต็มไปเลยนะหนูพลอย”
“คะจัดไปเลยคะป้า เอาเต็มที่”
“จ๊ะๆ ไปนั่งรอก่อนนะลูกเดี๋ยวป้าเอาไปเสริฟ”
“คะป้า”
พลอยสวยเดินมานั่งที่โต๊ะและดูท่าทางของเธอนั้นจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก็แน่ล่ะสิคนมีแผนมันก็ต้องอารมณ์ดีเป็นธรรมดา
“ดูน้องพลอยจะสนิทกับป้าที่ร้านนี้มากเลยนะครับ”
“ก็ใช้เพราะฉันชอบซื้อร้านป้าเขากินบ่อยๆ อันที่จริงเกือบจะทุกวันเลยด้วยซ้ำ กินส้มตำของป้าเขาทีไรมีแรงลุยงานจนโต้รุ่งทุกที”
“งานที่ออฟิตมันหนักขนาดที่ทำให้น้องพลอยต้องอดหลับอดนอนเลยหรอครับ”
ซาตานหนุ่มถามด้วยความอยากรู้เพราะหากเป็นแบบนั้นสงสัยว่าเขาคงต้องขอคุยกับหัวหน้างานของเธอหน่อยแล้วว่าทำไมถึงให้งานเมียเขาเยอะเกินไปจนต้องอดหลับอดนอนเสียสุขภาพแบบนี้
“ก็ไม่เท่าไรหรอก แต่การที่เรารับงานเขามาดูแล้วก็ต้องทำให้สุดความสามารถไม่ใช่หรอ อีกอย่างงานของฉันมันคือการออกแบบบ้านให้คนอยู่ และบ้านก็เป็นสิ่งที่คนๆนั้นจะต้องอยู่ไปทั้งชีวิตและต้องอยู่กับมันทุกวัน เพราะฉะนั้นเราก็ควรทำมันด้วยใจเพื่อให้เขาได้มีความสุขเวลาอยู่กับและเห็นมัน เห็นลูกค้ามีความสุขในงานที่ฉันสร้างและออกแบบฉันก็มีความสุขแล้วก็หายเหนื่อยแล้ว”
“เป็นอย่างที่ไอชัยพูดจริงๆด้วย น้องพลอยเป็นสถาปนิกที่ดีจริงๆพี่ดีใจนะครับที่น้องพลอยมาร่วมทำงานกับบริษัทของพี่ แต่บ้างทีน้องพลอยก็ต้องพักผ่อนบ้างนะครับ น้องพลอยเป็นแค่คนธรรมดาไม่ใช่เครื่องจักรหรือพระเจ้า ร่างกายคนเราต่างก็ต้องการพลังงานและการพักผ่อนด้วยกันทั้งนั้น หากร่างกายไม่พร้อมก็คงจะทำอะไรออกมาได้ไม่เต็มร้อย”
“คุณไม่ต้องห่วงว่าฉันจะทำงานออกมาไม่ดีหรอกนะ งานของฉันทุกชิ้นฉันรับรองได้ว่ามันจะออกมาดีที่สุดอยู่แล้ว”
“พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นครับน้องพลอย พี่หมายความว่าน้องพลอยควรจะดูแลตัวเองให้มากๆพี่เป็นห่วงสุขภาพของน้องพลอยมากกว่างาน เพราะพลอยเป็น....”
ไม่ทันที่ทินภัทรจะได้พูดความในใจอะไรออกไปป้าเจ้าของร้านส้มตำก็ยกส้มตำมาส่งซะก่อนทำให้ซาตานหนุ่มจำต้องเก็บคำพูดนั้นลงคอไปโดยปริยาย ก่อนจะส่งสายตาสื่อความหมายไปให้คนตรงหน้าแทนคำพูด แต่ดูเหมือนกับว่าหญิงสาวตรงหน้าจะไม่อยากสนใจมันเท่าไร เธอเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาของเขา มันเหมือนกับเธอขยำความรู้สึกรักและหวงใยของเขาแล้วโยนลงพื้นอย่างไรอย่างนั้น ไม่ว่าเขาพยายามจะสื่อให้เธอรู้มากแค่ไหนมันก็ไปไม่ถึงใจของเธอสักที เหมือนกับเกราะสะท้อนกันกลางระหว่างเขาและเธออย่างไรอย่างนั้น
“มาแล้วจร้า ตำปูปลาร้ารสแซบ ต้มแซบ ซุปหน่อไม่ น้ำตกหมู ตับหวาน ทุกอย่างรสจัดแซบถึงใจจ๊ะ แล้วเดี๋ยวป้าเอาไก่ย่างกับปลาดุกย่างกับข้าวเหนียวมาให้นะจ๊ะ”
“ขอบคุณคะป้า”
“กินให้อร่อยนะจ๊ะพ่อหนุ่ม”
ไม่วายที่ป้าเจ้าของร้านจะส่งสายตาหวานๆให้ซาตานหนุ่มที่นั่งอึ่งอยู่กับอาหารตรงหน้า เขามองทุกอย่างแล้วก็กลืนน้ำลายลงคอเพราะสีสันมันช่างน่ากลัวเหลือเกิน สีมันแดงจัดจนเขาเหงื่อแตกเดาได้เลยว่ามันคงต้องเผ็ดสุดๆแน่ๆ
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ กินไม่ได้หรอ ฉันถามคุณแล้วนะว่ากินได้ทุกอย่างที่ฉันอยากกินรึเปล่าหน่ะจะมาโทษกันไม่ได้นะ”
“พี่ทานได้ครับ แค่นี้เองสบายมาก..... แต่น้องพลอยชอบกินเผ็ดหรือครับ”
ซาตานหนุ่มจำได้ดีเมื่อตอนที่เขาและเธอนั้นอยู่ด้วยกันของโปรดของเมียรักที่เขาเห็นเธอทำให้เขาทานอยู่ประจำนั้นไม่ค่อยมีของเผ็ดเลยด้วยซ้ำ แต่แล้วทำไมนี่มันถึงได้แดงฉานมาซะขนาดนี้ได้ มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน
“ฉันหน่ะเป็นคนชอบกินเผ็ดมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พริกเป็นเม็ดฉันก็เคยกินเล่นมาแล้วนะคุณจะบอกให้ ทานกันเถอะเดี๋ยวส้มตำจะเซ็งเอาแล้วจะไม่อร่อยกันพอดี มาเดี๋ยวฉันตักให้นะ”
พลอยสวยตักนู้นตักนี่ใส่จานให้กับซาตานหนุ่มอย่างอารมณ์ดี เธอมีความสุขกับการกลั่นแกล้งเขาเหลือเกิน ให้ตายสิมันสนุกมากเลยจริงๆ ยิ่งเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของเขาแล้วด้วยเธอนี่แทบจะกลั่นขำไม่ไหวเลยทีเดียว แต่ไม่ว่าสาวน้อยช่างแกล้งจะขยันตักให้เธอมากเท่าไรเขาก็กินหมดทุกคำที่เธอตักให้ กินไปเหงื่อก็แตกไป หน้าของเขาเปลี่ยนสีกลายเป็นสีแดง กินไปก็กินน้ำไปดูแล้วช่างน่าสมน้ำหน้า เอ่ย!ไม่ใช่น่าสงสารต่างหาก
“หึหึ ถ้ากินไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนกินหรอกนะดูสิเหงื่อแตกยังกับอาบน้ำมาแล้ว”
พลอยสวยไปขำไปกับท่าทางของเขา แต่เมื่อซาตานหนุ่มได้เห็นร้อยยิ้มของเมียรักเขาก็พลอยยิ้มตามไปด้วยแค่ได้เห็นเธอยิ้มมีความสุขเขาก็ดีใจแล้ว ถึงจะรู้ว่าที่เธอทำอยู่นี้จะเป็นการแกล้งเขาก็ตาม แต่เขาก็ยอม ยอมเธอทุกอย่าง
“ไม่เป็นไรครับ... พี่กินได้”
“ไม่ต้องมาบอกว่าไม่เป็นไรเลย ฝืนกินเข้าไปแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก พอๆฉันแค่อยากแกล้งคุณก็เท่านั้นแหละ พอแล้วไม่ต้องกินแล้ว”
เธอดึงซ้อนซ้อมออกมาจากมือเขาเมื่อเห็นเขาพยายามจะฝืนตักส้มตำที่เธอตักให้เขาปากอีก ไม่รู้ทำไมถึงแกล้งเขาได้ไม่เท่าไรก็ต้องใจอ่อนด้วยก็ไม่รู้ อดสงสารเขาไม่ได้ทุกทีสินะพลอยสวย
“แต่พี่ทานต่อได้จริงๆนะครับ”
“ไม่ต้องแล้วพอแล้ว ป้าคะเก็บเงินด้วยคะ”
“แต่ยังเหลือเยอะอยู่เลยนะครับน้องพลอย”
“ก็มันเผ็ดมากคุณกินไม่ได้หรอก พอเถอะ”
“อ่าวหนูพลอยทำไมวันนี้กินเหลือเยอะเลยล่ะจ๊ะ ว๊ายแล้วนี่คุณโอเคไหมคะทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ กินเผ็ดไม่ได้หรือคุณ”
“คือผมทานเผ็ดไม่ค่อยได้เท่าไรน่ะครับ แต่ว่ารสชาติมันโอเคมากเลยนะครับอร่อยๆจริงๆ”
ทินภัทรพูดไปพลางเอาทิชชูซับเหงื่อตัวเองไป มันเผ็ดจนเขาต้องกระดกน้ำเข้าไปอีกหลายแก้วแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไรนัก เพราะความเผ็ดมันฝังลึกลงในลิ้นและคอของเขาซะจนถอนยาก
“อ่าวแล้วไหนหนูพลอยบอกว่าคุณชอบกินเผ็ด... นี่หนูพลอยแกล้งพ่อคุณรูปหล่อเขาหรือจ๊ะเนี่ย ดูสิตัวแดงหมดแล้ว”
“เอ่อ....”
คนถูกจับได้หน้าเสีย เธอตั้งแกล้งเขาจริงๆแต่ไม่นึกว่าเขานั้นก็จะสู้กินทุกอย่างที่เธอจัดมาแบบนี้หนิ นึกว่าพอเขากินเข้าไปแล้งรู้ว่าเผ็ดก็จะหยุดที่ไหนไดฝืนกินเข้าไปได้ตั้งเยอะคนบ้า
“ไม่เป็นไรครับผมโอเค ร้านป้าอร่อยมากครับวันหลังผมจะมาอุดหนุนใหม่นะครับ”
“จ๊ะๆ คราวหน้าป้าจะทำให้ไม่เผ็ดนะเราจะได้ทานได้”
“ขอบคุณครับ”
พอเดินออกมาจากร้านพลอยสวยก็ลากทินภัทรไปที่ร้านสะดวกซื้อใต้หอและมองหาบ้างอย่างที่อยู่ในตู้แช่ก่อนจะหยิบมันออกมาและนำไปจ่ายเงินและยื่นให้กับซาตานหนุ่มไป
“เอานี่กินนมนี่ซะมันจะช่วยให้คุณหายเผ็ดได้”
“ขอบคุณครับ”
“คราวหลังถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนเข้าใจไหม ดูสิคนแถวนี้เขามองว่าฉันเป็นพวกใจยักษ์ใจมารกันไปหมดแล้ว”
“พี่ขอโทษนะครับน้องพลอย”
“พูดแต่คำว่าขอโทษอยู่ได้น่ารำคาญชะมัด งั้นฉันขึ้นห้องก่อนนะขอบคุณนะที่ไปส่งแล้วก็ไปรับวันนี้”
“พี่เต็มใจครับ พลอยจะให้พี่มารับมาส่งพลอยทุกวันพี่ก็ยินดีนะครับ”
“ไม่ต้องหรอกเราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณทำแบบนั้นคนอื่นเขาจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่ แค่วันนี้คุณมาส่งฉันคนเขาก็เม้าท์กันไปสามวันเจ็ดวันแล้ว ไม่เอาด้วยหรอก”
“ครับ...แต่พี่ขอมาหาน้องพลอยบ้างได้ไหมครับ นะครับ”
สายตาของเขาเว้าวอนสะจนเธอรู้สึกใจสั่น นี่มันอะไรกันพักหลังมานี้หัวใจของเธอดูอ่อนแอขึ้นมากแค่มองตาเขามันก็อ่อนเป็นเยลลี่แล้ว ไม่ได้นะพลอยสวยเธอทำแบบนี้ไม่ถูกเธอตัดสินใจคบกับพี่หมอนิชคุณแล้วเธอจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนของเธอ
“นะครับน้องพลอย พี่สัญญาครับว่าจะไม่มาบ่อยจนน้องพลอยรำคาญ นะครับได้โปรด...”
“ก็ตามใจคุณสิ.... ฉันขึ้นห้องก่อนนะมีงานต้องไปทำต่อ”
บ้าจริงพลอยสวยเธอคิดยังไงของเธอนะถึงได้ตอบเขาไปแบบนี้ นี่ก็เท่ากับว่าเธอเปิดโอกาสให้กับเขาเลยนะ อยากจะตบปากตัวเองจริงๆ ยัยพลอยเอ่ย
พลอยสวยนึกขัดใจตัวเองอยู่ในใจที่พลั้งปากพูดเปิดทางให้ซาตานหนุ่มไปอย่างนั้น ซึ่งคำตอบของเธอก็ทำให้เขายิ้มออก และรอยยิ้มของเขาก็ทำให้เธอหวั่นไหวไม่น้อยจนต้องวิ่งหนีขึ้นตึกไปโดยไม่คิดจะหันหลังกลับมามองเขาให้หัวใจอ่อนไหวอีก
“ทำไมใจเราสั่นแบบนี้เนี่ยบ้าจริงยัยพลอย”
มือบางทาบลงที่หน้าอกที่เต้นรั่วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเมื่อเข้ามาอยู่ในห้อง เธอไม่ชอบความรู้สึกนี้จริงๆให้ตายสิ มันก็แค่สายตาและรอยยิ้มเท่านั้นทำไมถึงได้ทำให้เธอเป็นได้ถึงขนาดนี้กันนะ
……………………………………………………………………………………………
“น้องพลอยมองหาใครอยู่หรอคะ คุณพี่นิดเห็นน้องพลอยมองแบบนี้อยู่หลายวันแล้วนะคพเวลาเดินผ่านสวนนี่หน่ะ”
“อ่อเปล่าคะพลอยก็มองไปอย่างนั้นแหละคะพี่นิดไม่มีอะไรหรอก”
“หรอกคะ... โอเคงั้นวันนี้เราไปแวะช๊อปกันที่... ดีกว่าพี่อยากจะได้ชุดใหม่ใส่ไปงานแต่งเพื่อนนะจ๊ะ น้องพลอยไปเป็นเพื่อนพี่นะคะ”
“คะ...”
พลอยสวยตอบตกลงเพื่อนร่วมงานไปอย่างใจลอยเป็นเพราะในใจเธอตอนนี้กำลังคิดถึงใครบ้างคนที่หายหน้าหายตาไปหลายวันแล้วตั้งแต่เธอแกล้งเขาวันนั้น เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงได้คิดถึงเขาและหงุดหงิดเมื่อคิดถึงตอนที่เขาบอกเธอว่าจะมาหาแต่ก็ไม่มาและหายหน้าหายตาไปหลายวัน นี่เธอคงบ้าไปแล้วแน่ๆที่เขาคิดถึงเขาอยู่แบบนี้
“คนบ้าไหนบอกว่าจะมาหาบ้างไงทำไมถึงได้หายไปแบบนี้นะ”
“อะไรหรือคะคุณน้องเมื่อกี่พี่นิดไม่ค่อยได้ยินพอดีมั่วและแชตไลท์อยู่หน่ะคะ”
“เปล่าคะไม่มีอะไรพลอยก็บ่นไปเรื่อย แล้วนี่เราจะนั่งรถเมล์หรือแท็กซี่ไปกันดีคะ”
“แท็กซี่ดีกว่าเดี๋ยวคุณพี่นิดออกเองไปคะรถมาพอดี”
“คะ”
..............................................................................................................................
ที่ออฟฟิตของพลอยสวยในวันรุ่งขึ้น เธอมาทำงานด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมั่วเล็กๆซึ่งนั้นก็คงเป็นเพราะอารมณ์ความหงุดหงิดที่ไม่ได้เห็นหน้าใครบ้างคนมาหลายวันแล้ว
“ว่าไงครับน้องพลอย...”
“พี่ชัย... มาได้ยังไงคะเนี่ยหรือว่าวันนี้มีประชุม”
“ครับวันนี้ที่นี่มีประชุมผู้บริหารพี่ก็เลยมา เป็นไงบ้างครับงานหนักไหม มีบ้างคนบอกพี่ว่าเราทำงานโต้รุ่งเลยที่เดียว”
“ใครบ้างคนที่ว่าคือบอสใหญ่ของพี่ชัยรึเปล่าคะ”
“ครับก็ไม่เชิง... แต่น้องพลอยนี่ก็ร้ายใช่ย่อยนะครับเนี่ย”
“เขาคงไปฟ้องพี่ชัยใช่ไหมคะว่าพลอยแกล้งเขาหน่ะ”
“บอสไม่ใช่คนช่างฟ้องครับ แต่ที่พี่รู้ก็เพราะว่าบอสต้องสารภาพกับหมอต่างหาก”
“สารภาพกับหมอ”
พลอยสวยถึงกับว่างงานที่ทำอยู่ลงทันทีเมื่อได้ยินชัยวัฒพูดว่าซาตานหนุ่มต้องไปสารภาพกับหมอ นี่เขาเป็นอะไรถึงต้องไปหาหมอ
“ครับหมอ... บอสนอนโรงพยาบาลได้สองสามวันแล้ว เพราะว่าอาหารเป็นพิษกับอาแพ้พริก”
“แพ้พริก...”
“บอสเขาคงอยากจะเอาใจน้องพลอยก็เลยไม่บอกหน่ะ อีกอย่างไออาการแพ้พริกของบอสเนี่ยก็ไม่ได้เป็นหนักอะไรมากมาย อาจจะเป็นเพราะบอสปกติแล้วเวลาบอสกินพวกอาหารเผ็ดๆบอสเขาก็จะมีแค่ผืนคัน กับอาการแสบร้อนนิดหน่อยก็เท่านั้น แต่ไม่เคยเป็นหนักถึงขนาดนี้”
“แล้วตอนนี้เขา...คือเขาออกจากโรงพยาบาลรึยังคะ”
“ยังครับ หมอบอกว่าเขาต้องพักที่โรงพยาบาลต่ออีกสักวัน.... พี่ขอไปเข้าประชุมก่อนนะครับได้เวลาแล้ว”
“คะ... เดี่ยวก่อนคะพี่ชัย”
“ครับ”
“เขาอยู่โรงพยาบาลไหนหรอคะ”
ชัยวัฒยิ้มนิดก่อนจะตอบเธอออกไป ไม่ต้องให้เดาเขาก็รู้ว่าพลอยสวยนั้นคงเป็นห่วงเจ้านายซาตานของเขาแน่ๆ อย่างน้อยก็คุ้มค่าที่ยอมเจ็บตัวละนะงานนี้
ความคิดเห็น