ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #62 : ตอนที่ 33 ไม่มีวันปล่อยเธอไป

“บอสยังไม่นอนอีกหรอครับพึ่งหายป่วยแท้ๆเดี๋ยวก็ไม่สบายขึ้นมาอีกหรอกครับ”

“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกไม่ต้องห่วง.... ฉันมานั่งรอแก”

“มานั่งรอผม นี่บอสคิดอะไรกับผมรึเปล่าครับ หรือว่าเข้าโรงพยาบาลไม่กี่วันถึงกับเปลี่ยนแปลงรสนิยมทางเพศกันเลยทีเดียว ไม่นะครับบอสยังไงก็ละเว้นผมไว้สักคนเถอะครับผมยังไม่อยากเป็นสะใภ้ตระกูลยุทธรไพรศาร”

ทินภัทรพูดอย่ายียวนพร้อมทำหน้าตาจริงยังจนคนที่ท่อสังขารนั่งรอคนสนิมถึงกับยิ้ม เขากับชัยวัฒเติบโตมาด้วยกันไม่แปลกที่จะสนิทกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง เขาเคารพชัยวัฒไม่ต่างจากพี่ชายคนหนึ่งซึ่งคนสนิทหนุ่มก็น่าจะรู้ดีว่าเขานั้นรู้สึกอย่างไรภายใต้หน้ากากซาตานของเขา

“ถึงฉันจะเบี่ยงเบนแต่ก็คงจะไม่คิดเอาแกมาทำเมียหรอกนะ เพราะแกหน่ะมันขี้บ่นและเจ้ากี้เจ้าการไหนจะประชดประชันเป็นที่หนึ่ง ถ้าเอาแกมาทำเมียมีหวังฉันคงประสาทตายแน่ๆ”

“แหมไม่รักกันก็อย่ามาว่าสิฮ้าสุดหล่อ เขาเสียใจรู้ไหม”

ทินภัทรพูดอย่างจีบปากจีบคออย่างหน้าหมั่นไส้ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆกับซาตานหนุ่ม

“พอๆ อย่าพูดแบบนี้อีกนะไอชัยได้ยินแล้วมันขนลุกว่ะ”

“อะไรนะฮ้าบอสขาชัยนี่ไม่ค่อยได้ยินหน่ะฮ้า อะไรของบอสลุกหรอฮ้า”

“บอกให้พอไงไอชัยเดี๋ยวฉันทนไม่ไหวเอาปืนมายิงกระเทยควายแถวนี้ไม่รู้ด้วยนะเว้ย!”

“ฮาฮาฮา ครับๆไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับบอส แล้วมานั่งรอผมเนี่ยมีอะไรหรอครับ”

“ไปส่งพลอยมาเป็นไงบ้าง เขาถึงหอเรียบร้อยดีใช่ไหม”

“ครับเรียบร้อยดีไม่มีอะไรมาเป็นอันตรายทั้งสิ้นครับ”

“อืมดีแล้ว.....”

“แล้วนี่บอสจะทำยังไงต่อไปครับ จะจีบพลอยต่อหรือว่าจะขอเป็นแค่พี่ชาย”

“ถ้าเป็นแก แกจะยอมเสียคนที่เป็นทั้งชีวิตและลมหายใจของแกไปอีกเป็นครั้งที่สองรึเปล่าล่ะ ฉันรักของฉันและฉันจะไม่มีวันเสียพลอยไปอีก ยังไงฉันก็ต้องเอาครอบครัวฉันกลับมาให้ได้”

“แต่พลอยเขามีแฟนเป็นหมอคุณอยู่แล้วนะครับบอส”

“แล้วไงแกคิดว่าฉันสนใจงั้นหรอ..... ถ้าฉันสนใจฉันคงไม่ให้แกส่งมันไกลหูไกลตาแบบนั้นหรอก แกถามแบบนี้คงไม่คิดจะเปลี่ยนพรรคไปเข้าข้างไอหมอหน้าแกงจืดนั้นหรอกใช่ไหม”

“เปล่าครับ ผมก็แค่กำลังคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้มันถูกแล้วหรือเปล่าก็เท่านั้น”

“ไม่ว่ามันจะถูกหรือผิดฉันก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ขอเพียงแค่ให้ฉันได้พลอยกับลูกกลับมาเท่านั้นก็พอ และแกไอชัยแกจะต้องอยู่ข้างฉัน.....เข้าใจนะไอพี่ชาย”

“........”

ทินภัทรถึงกับทำหน้าไม่ถูกเมื่อถูกเจ้านายซาตานเรียกด้วยศักดิ์ที่เขานั้นไม่คิดที่จะอาจเอื้อมไปตีตัวเสมอ พักหลังๆมานี้เขายอมรับจริงๆว่าทินภัทรนั้นนิสัยดีขึ้นมาก รู้จักอ่อนข้อและรู้จักแบ่งปันกับผู้อื่น ไม่เหมือนแต่ก่อนที่เอาแต่เย็นชาและโหดร้ายเอาแต่ใจ ถึงมันจะไม่เปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ถือว่าเจ้านายของเขามีการพัฒนาทางอารมณ์ขึ้นเยอะมากจริงๆ และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เขานั้นตัดสินใจที่จะช่วยเหลือเจ้านายซาตานต่อไปไม่ว่าเรื่องที่ทำอยู่นั้นจะถูกหรือผิดก็ตามที

“ฉันไปนอนก่อน แกก็ไปนอนได้แล้ววันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วหนิ ขอบใจมากนะที่ช่วยฉัน”

“ครับ ฝันดีนะครับบอส”

“อืม...”

...................................................................................................................................

ตั้งแต่วันนั้นที่ทินภัทรออกมาจากโรงพยาบาลเขาก็ไปหาพลอยสวยแทบทุกวัน แต่ก็ยังเว้นระห่างเอาไว้บ้างเพราะไม่อยากให้เธอนั้นอึดอัดใจมากนักหากเขารุกหนัก และทุกครั้งที่เขาไปหาเธอเขาก็มักจะไปรอที่สวนสาธารณจนที่นี่เหมือนเป็นที่ที่เขาและเธอนั้นใช้นัดพบใคร เขามักจะจอดรถในบริเวณนั้นและลงไปเดินเล่นรอเธอในสวนเขาฆ่าเวลารอเธอด้วยการซื้อขนมมากมายไปให้เด็กๆที่เล่นอยู่แถวนั้น พร้อมทั้งร่วมเล่นกับเด็กๆด้วย จนเขานั้นเป็นที่รู้จักดีของคนที่มาสวนนี้เป็นประจำ ทินภัทรรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองนั้นมีความสุขมากขึ้น เขามองเห็นค่าของคนอื่นมากกว่าแต่ก่อนเปิดใจให้คนมากขึ้นและทั้งหมดนี้เขาก็ต้องขอบคุณพลอยสวยที่เธอทำให้เขานั้นเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง

ไม่ใช่เพียงแค่ทินภัทรเท่านั้นที่เปลี่ยนไปแต่พลอยสวยเองก็ด้วย เธอเป็นเขาในมุมมองที่แตกต่างออกไป ตอนแรกที่เธอเคยไปทำงานพิเศษเป็นลูกจ้างชั่วคราวของเขาที่รีสอร์ทบนเกาะเธอก็ได้ยิ่งเสียงซุปซิปนินทาเขามาหนาหูว่าเขานั้นเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองโหดและไร้ความปราณีและไม่ว่าเขานั้นต้องการอะไรก็ต้องได้เสมอ เพราะคำบอกเล่ามากมายเกี่ยวกับเกียรติศักดิ์ในด้านลบของเขาในตอนนั้นจึงทำให้เธอที่มีอคติกับเขาอยู่แล้วยิ่งมีอคติเข้าไปใหญ่ แต่มาวันนี้ความอคติที่เคยมีต่อเขามันค่อยเลื่อนรางหายไปทีละน้อยทีละน้อย บ้างทีเธอเลิกงานเร็วเธอก็จะรีบไปหาเขาก่อนและมักจะแอบมองเขาเล็กกับเด็กๆอยู่เสมอ เขาดูมีความสุขมากเมื่ออยู่ทามกลางเด็กๆที่วิ่งฮ่อมล้อมตัวเขา ความอ่อนโยนของเขาที่เธอได้เห็นมันทำให้เธออดที่จะชื่นชมในตัวเขาไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่หัวใจของเธอเต้นแรงเพราะเขามันก็จะเกิดอาการปวดร้าวตามมาทันที ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใจภายในใจ คำถามมากมายว่าเธอนั้นกำลังทำอะไรอยู่ทำไมถึงได้ปล่อยใจสนิทสนมใกล้ชิดกับเขาถึงเพียงนี้ ทั้งๆที่เธอนั้นมีหมอนิชคุณอยู่แล้วแท้ๆ นี่เธอกำลังจะหักหลังคนที่รักเธออย่างนั้นหรือ และนั้นก็คงจะเป็นสิ่งที่เธอคงจะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้เพราะเธอเป็นคนดึงนิชคุณเข้ามาเองเพื่อมากันท่าทินภัทรในตอนนั้น แล้วเธอจะถีบหัวเขาส่งเมื่อเธอมีใจเป็นอื่นได้อย่างไรกัน มันไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี และนั้นก็จะเป็นสิ่งที่เธอจะไม่มีวันทำมันเป็นอันขาด ฉีกหัวใจของคนที่รักและไว้ใจเธอ เพราะเหตุนี้ทุกครั้งที่เธอรู้สึกว่าทินภัทรจะเริ่มรุกเข้าใกล้ใจของเธอ เธอก็มักจะถอยออกมาเพื่อเว้นระห่างเสมอ

“อ่าวน้องพลอยมาแล้วเหรอครับ....”

ทินภัทรเอ่ยทักทายเจ้าของหัวใจด้วยท่าทียิ้มแย้มพร้อมกับแตะบอลส่งไปให้เด็กๆที่ตัวเองเล่นด้วยอยู่

“วันนี้พี่ต้องไปแล้วนะเอาไว้พี่จะมาเล่นด้วยใหม่”

“ครับพี่ทินก็แฟนพี่มาแล้วนี่นา แฮะๆ เอาไว้เรามาเล่นกันใหม่น้าครับ”

“ครับผม แล้วพี่จะเอาขนมอร่อยๆมาฝากนะไปพี่ไปล่ะครับ”

พลอยสวยไม่สบายใจนักที่เด็กๆเหล่านั้นมองว่าเธอคือแฟนของทินภัทร เธอกับเขาไม่ได้เป็นแฟนกันอย่างที่เด็กเหล่านั้นคิด หากใครมาได้ยินเข้ามันคงจะไม่ดีนักเพราะเธอนั้นมีแฟนอยู่แล้ว

“วันนี้น้องพลอยเลิกงานเร็วจังเลยนะครับ”

“คะ วันนี้ไม่ค่อยมีงานอะไรมากพลอยก็เลยออกมาก่อนหน่ะคะ แล้วนี่พี่ทิมมารอพลอยนานแล้วหรอคะ”

“ก็สักพักแล้วครับ แต่ไม่เป็นไรนะครับเพราะพี่กะว่าจะมาเล่นกับน้องๆที่นี่ก่อนด้วยก็เลยมาเร็วหน่ะครับ อืมแล้ววันนี้เราไปทานข้าวที่ไหนกันดีครับ”

“แล้วแต่พี่ทิมเลยคะพลอยที่ไหนก็ได้อยู่แล้ว”

เธอตอบเขาด้วยความรู้สึกลำบากใจ เพราะเธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้มันผิดเธอให้ความหวังแกเขาและกำลังทำร้ายจิตใจของหมอนิชคุณทางอ้อม และมันก็ควรจะถึงเวลาที่เธอจะต้องจบความสัมพันธ์อีลักอีเหลือกนี้ลงสักที ก่อนที่มันจะสายเกินไป

...................................................................................................................................

ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“ร้านนี้เขาอร่อยมากเลยนะครับน้องพลอย พี่มาทานหลายรอบแล้วอร่อยทุกรอบเลยครับ”

“คะ...”

ไม่ใช่ว่าเขาจะสัมผัสไม่ได้ถึงความเย็นชาของเธอในวันนี้ หากแต่เขานั้นยังไม่อยากที่จะยอมรับมันในตอนนี้จึงทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นไปก่อน ทั้งที่ในใจของเขาตอนนี้ภาวนาขอให้ทุกอย่างอย่าเป็นอย่างที่เขานั้นสังหรเอาไว้เลย เพราะในตอนนี้ทุกอย่างสำหรับเขาและเธอนั้นกำลังดีขึ้น เขาไม่อยากให้มันพังลงไปต่อหน้าอีกครั้งเพราะเขาอาจจะรับมันไม่ไหวจริงๆ

 “นี่ปลากะพงผัดคื่นไฉ้ครับ น้องพลอยลองทานดูนะครับ....”

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดดด

โทรศัพท์มือถือของพลอยสวยปรากฏให้เห็นชื่อของใครบ้างคนที่โทรเข้ามาขัดจังหวะของเขา และชื่อนั้นก็ทำให้เขาถึงกับต้องเบือนหน้าหนีเพราะรู้ดีว่าพลอยสวยต้องไม่มองข้างสายนี้แน่ๆ และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด เธอคว้าโทรศัพท์และเดินออกไปคุยข้างนอกร้านทันที เขาก็ได้แต่มองตามเธอไปเท่านั้น ทั้งๆที่อยากจะกระชากโทรศัพท์ของเธอมาและตะโกนบอกให้คนปลายสายออกไปจากชีวิตของเธอเสียที แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น..... มือหนากำเข้าหากันแน่ด้วยความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย และเมื่อเธอเดินกลับเข้ามาเขาก็ต้องทำตัวเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ้มและตักอาหารให้เธอ แต่พลอยสวยกับไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้อะไรเขาแม้แต่น้อย

“น้องพลอยลองทานอันนี้นะครับ..”

“พี่ทิมคะ.... พอเถอะคะ...”

“.......”

“หยุดทำแบบนี้สักที..... พลอยไม่สามารถให้ในสิ่งที่พี่ต้องการได้ และเราควรจะหยุดมันสักที”

“น้องพลอย.... ได้โปรดอย่าแบบนี้ได้ไหมครับ พี่...”

“พลอยไม่สามารถที่จะทำแบบนี้ได้อีกแล้วคะ พี่ก็รู้ว่าพลอยไม่สามารถรักพี่ตอบได้เพราะพลอยมีคนรักอยู่แล้วนั้นก็คือพี่คุณ..... พลอยหักหลังคนที่เขารักพลอยไม่ได้.... เพราะฉะนั้นเราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ อย่ารักพลอย...ไม่ต้องทำดีแบบนี้กับพลอยอีกต่อไปแล้ว พลอยของคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่พี่มีให้กับพลอย แต่พลอย.....ทำไม่ได้”

พลอยสวยลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะก้าวจากไปแต่ถูกมือหนาของทินภัทรดึงรั้งเอาไว้ก่อน

“พี่รักพลอย รักมาก.... ได้โปรดอย่าทิ้งพี่....”

ซาตานหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าจนแทบจะไม่เป็นคำ หัวใจของเขามันถูกบีบจนเหมือนกับจะปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เขาแทบจะไม่รู้สึกถึงอาการที่วนเวียนอยู่โดยรอบ มันเหมือนเขากำลังจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้ มันทรมานจนแทบจะขาดใจ

พลอยสวยค่อยสะบัดมือตัวเองออกก่อนจะใช้มืออีกข้างมาปลดมือของเขาออกไป และเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเขาเลยแม้แต่น้อย........

“พลอย...หยุดเถอะอย่าทำแบบนี้เลยอย่ารักพี่เพราะสิ่งที่พี่ให้พลอยได้ก็มีเพียงแค่ความสัมพันธ์ทางกายความใคร่ความต้องการของผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องการการปลดปล่อยเท่านั้น หัวใจของพี่มันเป็นของแก้วเขาไปแล้ว และมันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป....”

ประโยคนี้ที่เขานั้นเคยพูดกับพลอยสวยตอนที่เธอสารภาพกับเขาครั้งแรกมันดังก้องขึ้นมาในหัวของเขาอีกครั้ง มันไม่ต่างอะไรเลยกับคำพูดของเธอในวันนี้ มันเหมือนกับบาปที่เขาเคยทำเอาไว้กับเธอและลูกมันกำลังกลับมาเล่นงานเขาอย่างสาสม.... แต่เขาจะไม่มีวันยอมแพ้เพราะขนาดพลอยสวยในตอนนั้นยังไม่ยอมแพ้และสู้เอาชนะใจของเขาได้เขาเองก็ต้องทำได้เช่นกัน ไม่มีวันที่เขานั้นจะปล่อยมือจากเธอไปอีกแล้ว.....