ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #66 : ตอนที่ 35 ความเจ็บปวดที่คืนสนอง

 ซานตานหนุ่มกอดเกี่ยวร่างสาวเอาไว้แนบแน่นราวกับกลัวว่าหากปล่อยเธอให้ห่างกายแม้แต่นิดเดียวเธออาจจะหายไป จมูกโด่งได้รูปก้มลงสูดกลิ่นกายสาวที่ตัวเองรักและห่วงหามาแสนนานอย่างหลงใหลคลั่งไคล้ เขารักพลอยสวยเขารักเมียของเขาเธอคือเจ้าชีวิตและทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขา... ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เขาได้เธอกลับคืนมาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยมือจากเธออีก.....

“พี่รักพลอยมากนะครับรู้ไหม..... รัก.... รักมากเหลือเกิน....”

SENSOR SCENE 18+

เมื่อแสงแดดยามเช้าเริ่มมาเยือนร่างบางที่เคยนอนนิ่งก็เริ่มที่จะขยับตัวเคลื่อนไหวเพื่อให้ตัวเองนั้นหลุดพ้นจากพันธนาการที่กอดรัดตัวเองอยู่แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเมื่อยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นจนเธอเริ่มรู้สึกอึดอัดและหงุดหงิด

“นี่ปล่อยฉันนะ!”

“ไม่พี่จะไม่ยอมปล่อยน้องพลอยไปไหนทั้งนั้น.... ไม่อีกแล้วที่รัก”

“คุณมันเลวที่สุด.... ฉันเกลียดคุณ ปล่อย!”

“พี่จะไม่ปล่อยพลอย พี่รักพลอยนะครับได้โปรดเถอะที่รักเข้าใจพี่บ้างได้ไหม การอยู่โดยไม่มีพลอยมันก็เหมือนกับการที่พี่ยังมีชีวิตอยู่แต่ไร้หัวใจ เพราะฉะนั้นขอร้องล่ะครับอย่าบอกให้พี่ปล่อยมือจากพลอยเลยนะครับ”

“รักอย่างนั้นหรอ หึ! ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะถ้าหากคุณรักฉันจริงๆละก็คุณจะไม่มีวัน... ข่มขืนทำร้ายน้ำใจฉันอย่างนี้... สิ่งที่คุณมีให้ฉันมันก็แค่ความใคร่เท่านั้นคุณไม่ได้รักฉันไม่เลยสักนิด”

พลอยสวยพูดทั้งน้ำตาเธอไม่คิดว่าผู้ชายที่เธอนั้นมีความรู้สึกดีๆให้คนนี้จะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ หมดสิ้นกันแล้วสิ่งที่เธอทวงแหนมาตลอดถูกซาตานร้ายอย่างเขาพลาดไปอย่างโหดร้ายด้วยเหตุผลที่ว่าเขานั้นจะไม่ยอมเสียเธอไปเพราะรัก มันช่างเป็นเหตุผลที่ไร้สาระสิ้นดี เหตุผลของคนเห็นแก่ตัว....

“พี่รู้นะครับว่าตอนนี้พลอยกำลังโกรธพี่อยู่ เพราะสิ่งที่พี่ได้ทำลงไป พี่... พี่ไม่เคยต้องการให้มันย้อนกลับมาเป็นเหมือนเดิมแบบนี้เลย แต่พี่ไม่รู้จะรั้งพลอยไว้ได้ยังไงอีกแล้ว เพราะไม่ว่าพี่จะพยายามเข้ามาหาพลอยมากแค่ไหนก็ดูเหมือนพลอยจะยิ่งผลักไส้พี่ให้ไกลออกไปเท่านั้น.... และยิ่งพลอยดึงไอหมอนั้นเข้ามาเพื่อขวางพี่ด้วยแล้วมันก็ยิ่งทำให้พี่กลัว กลัวว่าพี่จะไม่มีวันได้พลอยกลับมาอีก พี่ก็เลย...”

“ก็เลยต้องข่มขืนฉัน.... คุณรู้ไหมคุณทินภัทรว่าคุณได้ทำลายความรู้สึกดีๆที่ฉันมีให้แก่คุณจนหมดเพราะการกระทำที่ร้ายกาจที่คุณได้ทำกับฉัน.... หากคุณไม่ได้ทำมันบ้างทีฉันอาจจะเลือกคุณแทนพี่คุณก็ได้ ฉันอาจจะยอมกลายเป็นคนผิดในสายตาของใครๆบอกเลิกกับพี่คุณแล้วหันมาคุณ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันเลือกถูกแล้วจริงๆที่เลือกพี่คุณไม่ใช่คุณ คุณทินภัทร!!!”

พระเจ้านี่เขาทำอะไรลงไป เขาทำพลาดอะไรลงไป หากเขาใจเย็นมากกว่านี้เรื่องราวมันก็คงจะไม่เวียนมาเป็นเหมือนแบบเดิมแบบนี้ใช่ไหม พระเจ้าเขานี่มันงี่เง่าเหลือเกิน

เพราะทินภัทรกำลังตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองพลอยสวยจึงอาศัยจังหวะนี้ลุกขึ้นจากเตียงหนีออกมาจากพันธนาการของเขาได้ เธอใช้ผ้าห่มพันกายเอาไว้ก่อนที่จะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้คนที่พึ่งรู้ว่าตัวเองกำลังทำผิดนั่งนิ่งอยู่คนเดียวบนเตียง และเมื่ออยู่คนเดียวตามลำพังภายในห้องน้ำเธอก็แทบจะหมดแรงร่างบายทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นก่อนจะร้องไห้ออกมา ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันทั้งเสียใจ ผิดหวัง และโกรธ เธอไม่คิดเลยว่าความหวังดีของเธอนั้นจะนำพาเอาซาตานร้ายเข้ามาหาตัวเองและพลาดเอาความบริสุทธิ์ของเธอไป เธอช่างโง่เหลือเกินที่หลงไปไว้ใจเขา ทั่งๆที่ความรู้สึกลึกๆในใจบ้างอย่างมันตะโกนร้องบอกเธอแล้วว่าอย่าไปไว้ใจอย่าไปรักผู้ชายคนนี้แต่เธอก็ไม่เคยฟังมันเลย จนในที่สุดฝันร้ายของเธอก็กลายเป็นจริงทุกสิ่งมันพังทลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี เพราะตัวเธอเองแท้ๆ.....

เสียงร้องไห้ของเมียรักที่ดังออกมาจากห้องน้ำมันช่างบาดลึกลงในหัวใจของเขาเหลือเกิน ทั้งๆที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าเขานั้นจะไม่ทำให้เธอเสียใจและเสียน้ำตาอีก แต่สุดท้ายเขาก็ทำมันลงไปจนได้ เขาทำร้ายเธอให้เจ็บอีกแล้ว และถ้าหากความเจ็บปวดครั้งนี้ทำเธอเกลียดเขาแล้วทิ้งเขาไปหาไอหมอนั้นล่ะเขาจะทำยังไง ถ้ามันเป็นแบบนั้นฆ่าเขาให้ตายซะยังจะดีกว่าที่เขานั้นจะต้องเสียเธอไปอีก

พอตั้งสติได้แล้วซาตานหนุ่มก็รีบลุกขึ้งมาจากเตียงหยิบกางของตัวเองที่ตกอยู่ข้างๆเตียงขึ้นมาสวมและเดินตรงมายังห้องน้ำทุบประตูเบาๆร้องเรียกคนที่อยู่ในนั้นด้วยหัวใจที่ร้อนรนเพราะกลัวว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะทำให้อะไรๆมันสายจนเกินไป

“พลอย.... น้องพลอย... เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ น้องพลอย”

“......”

ไม่มีเสียงใดๆดังออกมาห้องน้ำมีเพียงแค่เสียงฝักบัวเท่านั้นที่ดังแววออกมา ซึ่งนั้นก็ยิ่งทำให้ซาตานหนุ่มกลัว สมองเขานึกไปถึงภาพของเมียรักที่นอนแน่นิ่งตัวขาวซีดไร้สีเลือดอยู่บนเตียงภายในห้องเย็นภายในโรงพยาบาล ไม่นะอย่านะเขาไม่ต้องการเห็นภาพนั้นอีกแล้วไม่เอา

“น้องพลอย...เป็นอะไรรึเปล่าครับตอบพี่สิครับน้องพลอย น้องพลอย!!!”

จากที่แค่เคาะประตูเบาๆกลายเป็นการทุบและกระแทกเพราะความร้อนรนดุจไฟของเขา

“พลอย.... น้องพลอย อย่าทำอะไรโง่ๆนะครับน้องพลอย พี่รักน้องพลอยนะครับ น้องพลอย น้อง....”

มือหนาต้องชะงักเมื่อคนที่อยู่ภายในห้องน้ำเปิดประตูออกมาโดยมีเสื้อคลุมอาบน้ำคลุมกาย ดวงตาของเธอแดงกล่ำและช้ำบ่งบอกว่าเธอนั้นพึ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำผ่านตัวเขาไปอย่างไม่ใยดี เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาทำราวกับว่าเขานั้นไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นอย่างไรอย่างนั้น ก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้หัวใจของเขานั้นแทบหยุดเต้นออกมา

“ออกไปซะ.... ออกไปจากชีวิตของฉัน แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะถือว่ามันคือฝันร้ายสำหรับฉันเท่านั้น ฝันร้ายที่ฉันนั้นไม่อยากจดจำ.... และหลังจากวันนี้ไปหากว่าเราได้เจอกันอีกครั้งขอให้คุณจงทำเหมือนกับว่าเรานั้นไม่รู้จักกันมาก่อน ฉันเองก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ไปซะ.....แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันสักที”

เขาแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินสิ่งเหล่านั้นออกมา และเร็วยิ่งกว่าความคิดเขาเดินเข้าไปคว้าร่างของเธอเอาไว้และดึงเธอเข้ามาแนบอก  แต่พลอยสวยก็สามารถดิ้นหลุดออกมาได้และทำท่าจะเดินไปเปิดประตูเพื่อไล่เขาออกไปจากห้องของเธอ เมื่อเห็นท่าทีที่เย็นชาและไร้ซึ่งเยื้อใยของเมียรักเขาก็ไม่รีรอที่จะดึงรั้งเธอไว้อีกต่อไป ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายที่เคยมีถูกโยนทิ้งไปในวินาทีที่เขาคิดว่าจะเสียเธอไป ร่างสูงพุ่งตัวลงไปกอดขาทั้งสองข้างของหญิงสาวที่ตัวเองรักอย่างสุดหัวใจเอาไว้ก่อนที่จะอ้อนวอนขอร้องเธออย่างหมดสิ้นหนทาง

“ได้โปรดน้องพลอยอย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะครับคนดี พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพลอย พี่.... พี่ขอโทษ ทั้งหมดที่พี่ทำลงไปก็เพราะว่าพี่รักน้องพลอยมากก็เท่านั้น....ฮือๆ พี่เสียพลอยไปไม่ได้อีกแล้วพี่เสียพลอยไปไม่ได้.... และถ้าน้องพลอยยังยืนยันที่จะไล่พี่ออกไปจากชีวิตของพลอยละก็... น้องพลอยก็ฆ่าพี่ให้ตายซะตรงนี้เลยดีกว่าครับ ฆ่าพี่เลย....เพราะมันก็คงจะไม่ต่างกันกับที่น้องพลอยจะทำกับพี่ในตอนนี้...ฮือ.... พี่รักพลอย.....ที่รักพี่รักพลอย ได้โปรดให้พี่ทำอะไรหรือเป็นอะไรก็ได้แต่ขอร้องอย่าไล่พี่ไปอย่าทำกับพี่แบบนี้...ฮือ...”

พลอยสวยได้แต่นิ่งอึ่งเธอไม่คิดว่ามหาเศรษฐีผู้มีฉายาว่าซาตานร้ายแห่งเอเชียอย่างทินภัทรจะทำแบบนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆที่ต่ำต้อยอย่างเธอ นี่เขาเป็นบ้าไปแล้วหรืออย่างไรถึงได้ลงทุนกอดขาร้องไห้อ้อนวอนเธอขนาดนี้ แล้วไอคำที่เขามันจะพูดย้ำๆนั้นอีกว่าเขาจะไม่ยอมเสียเธอไปอีก นั้นมันมีความหมายว่าอะไรกัน เพราะเท่าที่เธอจำได้นั้นเขาและเธอไม่เคยคบหาหรือมีความสัมพันธ์กันมาก่อนแล้วเธอจะไปทิ้งเขาในตอนไหนกัน.....

ความคิดในสมองของพลอยสวยตอนนี้นั้นสับสนและตีกันวุ่นวายไปหมด เธอตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เขาทำต่อหน้าต่อตาเธอในตอนนี้ ความสงสารที่เกิดขึ้นมันก็มีอยู่ไม่น้อยหากแต่ความโกรธและความเกลียดที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์เมื่อคืนนั้นมันยังไม่จางหายไปไหน... และแล้วความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ เขาทำร้ายให้เธอเจ็บซ้ำน้ำใจเขาก็ควรจะได้รับมันคืนบ้างสิ ถึงแม้ว่าอีกใจหนึ่งจะบอกว่าอย่าไปยุ่งกับเขาอีกแต่เพราะทิฐิที่มีอยู่จึงทำให้เธอตัดสิ้นใจทำอะไรบ้างอย่างเพื่อตอบสนองความเจ็บปวดที่เขาได้ทำไว้กับเธอ...

“คุณจะยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียฉันไปใช่ไหม...”

“ครับทุกอย่าง...”

“ถ้าอย่างนั้นฉันมีข้อเสนอ....”