ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #75 : ตอนที่ 39.2 ไม่ยอมเสียเธอ

“เป็นยังไงบ้างครับบอสไปเที่ยวมาสนุกไหมครับ”

ชัยวัฒถามเมื่อก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าเจ้านายของเขาในตอนนี้มีไม่ได้อยู่ในอารมณ์สุนทรีเหมือนอย่างเขาเลยแม้แต่น้อย และเมื่อเขาเห็นสภาพของห้องเจ้านายหนุ่มท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

“มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นหรือครับ ทำไหมห้องบอสถึงได้มีสภาพแบบนี้”

ชัยวัฒมองห้องทำงานที่ต้องนี้กระจัดกระจายไปด้วยเอกสารและข้าวของที่หล่นระเนระนาดพื้นเต็มไปหมดอย่างไม่เชื่อสายตา พระเจ้านี้ห้องทำงานเจ้านายเขาถูกโจทย์บุกเข้ามาปล้นอย่างนั้นหรือมันถึงได้ดูยับเยินแบบนี้ แต่พอเขาหันไปเห็นมือของเจ้านายคำตอบก็ผุดขึ้นมาในทันที เมื่อมือของเจ้านายหนุ่มตอนนี้มันแตกและมีเลือดไหลซิบๆ ไม่ต้องเดาเขาก็ฟันธงได้ว่าที่ห้องมีสภาพแบบนี้ต้องเป็นเพราะเจ้าของห้องทำเป็นแน่

“พลอยท้อง ฉันกำลังจะมีลูก... ลูกที่ฉันรอคอยมาตลอด...”

“น้องพลอยท้อง!”

ชัยวัฒทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาที่อยู่ในห้องอย่างหมดแรง พระเจ้าเรื่องนี้มันชักจะบานปลายไปกันใหญ่แล้ว ที่ๆแน่เรื่องลูกนี่คงไม่ใช่เรื่องที่สาวน้อยพลอยสวยเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ก่อนแน่ๆเพราะไม่อย่างนั้นเจ้านายของเขาคงไม่มีสภาพแบบนี้

“ผมเชื่อว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่น้องพลอยเขาคาดคิดเอาไว้ก่อนใช่ไหมครับ”

“ใช่.... เขาจะคิดเอาไว้ก่อนได้ยังไงในเมื่อเขากินยาคุมทุกวันตลอดเวลาที่อยู่กับฉัน”

“กินยาคุม.... ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังกันครับบอส... บอสอย่าบอกนะว่า... ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเอาไว้ใช่ไหมครับบอส เมื่อวันก่อนผมเห็นคุณหมอรุจเข้ามาหาบอสที่นี่ บอสคงไม่ได้ทำอย่างที่ผมคิดเอาไว้ใช่ไหมครับ”

“ฉันบอกให้หมอรุจทำยาขึ้นมาให้เหมือนกับยาคุมที่พลอยกินอยู่ประจำ และฉันก็แอบสลับยาของพลอยกับยาที่หมอรุจเอามาให้เอง.... แต่ที่ฉันทำไปทั้งหมดก็เพราะว่าฉันรักพลอย.... ไอหมอคุณมันกำลังจะกลับมาและพลอยจะต้องวางแผนทิ้งฉันแล้วกลับไปหาไอหมอนั้นแน่ๆ ฉันปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ฉันเสียพลอยไปไม่ได้อีกแล้วเข้าใจไหมชัย.... ฉันเสียเขาไปไม่ได้อีกแล้ว!!!!!”

ซาตานหนุ่มตะโกนใส่คนสนิทเสียงดังด้วยความอัดอั้น ตั้งแต่เขาพาพลอยสวยกลับมาจากทะเลเมื่อวานเขากับเธอก็แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย ทั้งๆที่เขาอยู่ในห้องเดียวกันกับเธอแท้ๆแต่เธอก็ทำกับเขาเหมือนว่าเขานั้นคืออากาศธาตุที่ไร้ตัวตน และเมื่อเขาได้ยินว่าหมอนิชคุณเลื่อนกำหนดการกลับมาเยี่ยมเมืองไทยให้เร็วขึ้นเป็นอาทิตย์หน้าเขาก็ยิ่งร้อนรน จนเกิดมีปากมีเสียงกับพลอยสวยอีกครั้ง

“มันกลับมาแล้วจะทำไม พี่ไม่มีวันปล่อยพลอยไปหรอกนะ เรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะพลอย พลอยจะทำกับพี่แบบนี้ไม่ได้”

“ทำไมจะทำไม่ได้.... ฉันบอกคุณไปแล้วไงว่าเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันรักพี่คุณฉันไม่ได้รักคุณ ออกไปจากชีวิตฉันไปได้แล้ว”

“พลอยจะทิ้งพี่แล้วกลับไปหามันอย่างนั้นหรอ พลอยคิดว่าพี่จะปล่อยให้พลอยทำอย่างนั้นง่ายๆหรอ”

“ทำไมคุณจะทำอะไร”

“พี่ไม่ทำอะไรหรอกนอกจะไปบอกความจริงให้กับไอหมอหน้าโง่นั้นให้มันรู้ว่าพลอยกับพี่เป็นอะไรกันและเรากำลังจะมีลูกด้วยกันก็เท่านั้น ดูสิว่ามันจะทำยังไงถ้าหากรู้ว่าสถานะของมันได้เปลี่ยนไปจากแฟนตัวจริงกลายเป็นชู้กับเมียคนอื่นไปแล้ว”

เพี้ย!!!!

หน้าของซาตานหนุ่มสะบัดตามแรงอารมณ์และโทสะของคนที่ฟาดฝามือใส่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เธอมองเขาด้วยสายตาที่เกลียดชังและปวดร้าว ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับผู้ชายในฝันร้ายของเธอเลยแม้แต่น้อย ทั้งท่าทาง แววตา และการพูด เขาเหมือนคนๆเดียวกันกับชายในฝันไม่มีผิดเพี้ยน ผู้ชายที่เธอเกลียดชังและหลงใหลในคราวเดียวกัน

“คุณนี่มันเลวจริงๆ ฉันขอถามคุณหน่อยเถอะ ฉันไปทำอะไรให้คุณอย่างนั้นหรอคุณถึงได้มาทำแบบนี้กับฉัน คุณทำแบบนี้กับฉันทำไม...”

“เพราะพลอยเป็นเมียและแม่ของลูกพี่ยังไงล่ะ..... พลอยจำเรื่องฝันร้ายที่พลอยเคยเล่าให้ไอชัยฟังได้ไหม ฝันร้ายที่มันเป็นต้นเหตุทำให้พลอยค่อยแต่จะหลบหน้าพี่และตั้งป้อมรังเกียจพี่ในตอนแรก”

“ทำไมแล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย เพราะตอนนี้คุณก็ไม่ต่างอะไรกับผู้ชายในฝันร้ายของฉันอยู่แล้วหนิ ฉันหน้าจะเชื่อในความรู้สึกของตัวฉันเองตั้งแต่แรก นั้นก็คือการอยู่ให้ไกลจากคุณ ฉันไม่หน้าเผลอไว้ใจคนอย่างคุณเลยจริงๆ”

“พี่ไม่รู้ว่าพลอยจะเชื่อในสิ่งที่พี่จะพูดไหม หากพี่บอกว่าฝันของพลอยมันคือเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเราในอีกช่วงเวลาหนึ่ง และพี่ก็ย้อนเวลากลับมาเพื่อแก้ไขเรื่องทั้งหมดนั้น แต่มันกลับแย่ไม่ต่างจากเดิมอีกล่ะพลอยจะว่ายังไง”

“คุณนี่มันคงบ้าไปแล้วจริงๆถึงได้แต่งเรื่องขึ้นมาเป็นนิยายแบบนี้ ฉันว่าคุณหน้าจะลองไปทำอาชีพนักเขียนดูนะเพื่อว่ามันจะรุ่งแล้วก็ดังเป็นพรุแตก”

“พี่รู้อยู่แล้วว่าพลอยจะต้องไม่เชื่อในสิ่งที่พี่พูด แต่มันคือเรื่องจริง พลอยคือเมียและแม่ของลูกพี่ พี่จะไม่มีวันเสียพลอยไปอีก”

“คุณมันบ้าไปแล้วคุณรู้ตัวรึเปล่า ออกไปจากห้องฉันซะเพราะฉันคงจะทนอยู่ร่วมกับคนบ้าอย่างคุณไม่ได้อีกแล้ว ออกไปเดียวนี้นะ ออกไป!!!!”

“ไม่พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น ไม่มีทางที่พี่จะปล่อยพลอยไปเป็นอันขาด ไม่มีทาง!”

“ได้คุณไม่ไปใช่ไหม.....”

พลอยสวยหันไปเห็นมีดปลอกผลไม่ที่วางอยู่บนโต๊ะเธอรีบเดินไปคว้ามันขึ้นมาก่อนที่จ่อมันลงที่ข้อมือของตัวเอง

“ถ้าคุณไม่ออกไป ฉันจะตายให้คุณดู”

“อย่า!!! อย่าทำแบบนี้น้องพลอย ไม่เอาแบบนี้ ไม่เอาอีกแล้ว โอเคพี่จะกลับไปก่อนก็ได้ แต่ขอร้องพลอยอย่าทำร้ายตัวเองนะครับ ได้โปรด... พี่ยอมแล้ว อย่าทำแบบนี้อีกเลยที่รัก”

“ฉันจะไม่แบบนี้ถ้าหากคุณไม่บีบบังคับฉันอีก และถ้าหากฉันรู้ว่าคุณไปบอกเรื่องของเรากับพี่คุณหรือทำอะไรเขาละก็ รับรองได้เลยว่าคุณจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกแน่ๆ และฉันไม่ได้ขู่เพราะฉันจะทำมันจริงๆ....”

“ครับพี่จะไม่บังคับหรือยุ่งกับไอหมอคุณนั้นอีก แต่ขอร้องพลอยอย่างทำร้ายตัวเองนะที่รัก นะครับนะ”

“ฉันไม่อะไรแน่หากว่าคุณรักษาสัญญาของคุณ คุณทินภัทร”

“ครับพี่สัญญา...”

เขาต้องออกมาจากห้องของเธอโดยไม่มีทางเลือก หัวใจของเขาสั่นไหวราวกับแก้วน้ำบางๆที่กำลังจะแตกสลาย การที่เขากลับมาถึงบ้านของตัวเองได้นี่ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ตลอดทั้งคืนหลังจากที่กลับมาจากห้องของพลอยสวยเขาก็แทบจะไม่ได้นอนเลย เพราะเมื่อเขาหลับตาลงเมื่อไรภาพของเธอที่ยืนถือมีดจอไปที่ข้อมือตัวเองและภาพของเธอร่างที่ไร้วิญญาณของเธอที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงที่เย็นเฉียบในโรงพยาบาลในอีกช่วงเวลาหนึ่งก็ฉายทับซ้อนกันไปมาจนเขานั้นไม่สามารถหลับตาลงได้แต่นั่งอยู่จนเช้า และก็มาบริษัททั้งๆสภาพที่อิดโรยและวิตกกังวลแบบนั้น เมื่อมาถึงที่ห้องทำงานเขาก็กดโทรศัพท์โทรหาเธอทันทีเพื่อให้แน่ใจว่าเธอนั้นยังคงอยู่ดีและไม่เป็นอะไร แต่ก็สายของเขาก็ถูกตัดทิ้งทุกครั้งและปิดเครื่องไป เขาไม่สามารถทนต่อความเครียดที่มีอยู่ได้จึงทำลายข้าวของในห้องเพื่อระบายอารมณ์จนกระทั้งคนสนิทอย่างชัยวัฒเข้ามาหา เขาถึงได้สงบลงได้

“ผมบอกบอสแล้วใช่ไหมครับว่าให้ใจเย็น พยายามทำดีเพื่อให้น้องพลอยเขาเปลี่ยนใจกลับมาหาบอสเอง แล้วนี่บอสทำอะไรลงไปครับ เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง ผมอยากจะบ้าตาย”

“แกจะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อทำดีไปเท่าไรพลอยก็ไม่เคยเห็นค่า เอาแต่คิดว่าตัวเธอเองต้องรับผิดชอบไอหมอนั้นในฐานะที่ดึงมันเขามากันท่าฉัน ฉันไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะที่จะทนทำดีต่อไปในขณะที่เมียฉันกำลังจะไปหาคนอื่น”

“แล้วผลของการใจร้อนและทำอะไรอย่างขาดสติมันเป็นยังไงล่ะครับ บอสแฮปปี้ไหม บอสพอใจรึเปล่าที่ทุกอย่างมันออกมาเป็นแบบนี้ เพราะถึงพลอยเขาจะมีลูกบอสติดท้องแต่เขาก็ตัดสินใจเลือกหมอคุณอยู่ดี เพราะความหึงไร้สาระแท้ๆ”

“แกไม่เข้าใมจฉันหรอกชัย....”

“ใช่ครับผมไม่เข้าใจอะไรบอสเลย ไม่เข้าว่าทำไมทนทำดีมาตลอดได้แต่กับไม่ทนเพราะแค่โทรศัพท์ของคนที่อยู่ไกลตั้งค่อนโลก.... ผมไม่เข้าใจครับบอส”

ชัยวัฒถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ทุกอย่างที่เขาปูทางมาให้กับเจ้านายหนุ่มมาพังลงอย่างไม่เป็นท่าเพราะความหึงโหดของเจ้านายแท้ๆ แบบนี้แล้วเขาจะช่วยอะไรได้อีกในเมื่อเรื่องมันบานปลายเป็นไฟลามทุ่งแบบนี้แล้ว