ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #77 : ตอนที่ 40 Ending I

ร่างสูงเดินเข้ามาในร้านอาหารตามที่ได้นัดเอาไว้กับลูกค้าแต่แล้วสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่เขานั้นเฝ้าถวินหามาตลอดสองสามวันที่ผ่านมา แต่เธอไม่ได้มาเพียงลำพังเพราะข้างกายของเธอในตอนนี้มีไอหมอหน้าจืดนั่งอยู่ด้วย ทินภัทรกัดฟันแน่นร่างของเขาสั่นเทิ้มไปหมดด้วยความหึงหวง แต่ก่อนที่เขาจะพุ่งตัวเข้าใส่ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามือของคนสนิทหนุ่มก็เอื้อมมาฉุดรั้งเขาเอาไว้ก่อน

“นั้นบอสจะทำอะไรครับ”

“ฉันก็จะเข้าไปจัดการไอหมอนั้นน่ะสิ รนหาที่ซะแล้วฉันส่งมันไปอยู่ดีๆที่เมืองนอกไม่ชอบ ชอบที่จะกลับมาเจ็บตัวที่นี่ แล้วนี่มันกลับมาตั้งแต่เมื่อไรทำไมฉันไม่รู้เรื่อง ฉันบอกให้แกรายงานฉันทันทีที่รู้ว่ามันกลับมาไม่ใช่หรอไอชัย”

“หมอคุณเขากลับมาถึงเมื่อวานนี้ครับ...”

“แกรู้! แล้วทำไมไม่รายงานฉัน!!! เดี๋ยวนี้แกอยู่ข้างมันงั้นหรอไอชัยถึงได้ปกปิดเรื่องนี้”

ชัยวัฒถอนหายใจอย่างเอือมละอากับความหึงหวงจนคุ้มคลั่งของเจ้านาย ไม่ใช่ว่าเขานั้นพยายามจะปกปิดเรื่องนี้แต่เป็นเพราะว่าพลอยสวยได้ขอเขาเอาไว้เขาจึงจำใจช่วยปกปิด

หลังจากวันนั้นที่เขาได้คุยกับนายหนุ่มเสร็จเขาก็รีบไปหาพลอยสวยเพื่อหวังที่จะช่วยเจ้านายเจรจาและขอความเห็นใจจากเธอ เขาใช้เวลาอยู่นานในวันนั้นเพื่อที่จะพูดเกลี่ยกล่อมให้พลอยสวยเข้าใจอะไรหลายๆอย่างในตัวเจ้านายของเขา ว่าเจ้านายของเขารักเธอมากแค่ไหนและยอมทำทุดอย่างเพื่อเธอ ได้โปรดให้เธอเห็นใจเจ้านายของเขาด้วย และก็ดูเหมือนกับว่าคำขอร้องของเขาจะเป็นผลเมื่อพลอยสวยมีที่ท่าที่จะใจอ่อนให้กับนายของเขาลงมาบ้าง และที่เธอยอมอ่อนลงบ้างที่อาจจะเป็นเพราะเธอหน้าจะมีใจให้กับนายของเขาเช่นกัน และหากไม่ใช่เพราะความรู้สึกผิดของเธอที่มีต่อคุณหมอคุณ ปานนี้เธอกับเจ้านายของเขาก็อาจจะลงเอ่ยกันไปแล้วก็เป็นได้

“ขอร้องเถอะนะครับน้องพลอยได้โปรดให้โอกาสบอสของพี่นะครับ บอสน่ะเขารักน้องพลอยมากนะครับ บอสรักน้องพลอยมากและยอมทำทุกอย่างก็เพื่อน้องพลอย..... พี่กลัวว่าหากบอสต้องเสียน้องพลอยไปบอสอาจจะทนรับเรื่องนี้ไม่ได้ พี่รู้ว่าสิ่งที่พี่ขอน้องพลอยนั้นมันอาจจะดูเห็นแก่ตัว ที่บอกให้น้องพลอยทิ้งหมอคุณแล้วมาหาบอสของพี่ แต่ลึกๆน้องพลอยเองก็รักบอสเหมือนกันไม่ใช่หรือครับ และก็รักมาก่อนที่หมอคุณจะเข้ามาเพียงแค่ตอนนั้นน้องพลอยไม่ยอมรับความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นเพราะฝันร้ายก็เท่านั้น...... พี่อยากให้น้องพลอยคิดไตร่ตรองดูให้ดีๆนะครับว่าจะเลือกทางไหน เพราะไม่ว่าน้องพลอยจะเหลืออะไรยังไงซะเรื่องนี้ก็ต้องมีคนเจ็บอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าจะเจ็บแล้วมีความสุขหรือจะเจ็บแล้วมีความทุกข์ อีกอย่างตอนนี้น้องพลอยไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว....”

“คือพลอย.... พลอยแค่อยากขอเวลาเท่านั้น....”

“แค่น้องพลอยรับปากพี่ว่าจะคิดเรื่องบอสของพี่อีกครั้งพี่ก็ดีใจมากแล้วครับ แล้วนี่หมอคุณจะกลับมาเมืองไทยเมื่อไรหรอครับพี่ได้ข่าวมาว่าเขาจะกลับมาเมืองไทยเร็วๆนี้”

“บอสของพี่ชัยเขาคงจะบอกน่ะสินะคะ....หึ! พี่คุณจะกลับมาถึงในอีกสองวันคะ... แต่พลอยขอร้องอะไรพี่ชัยสักอย่างได้ไหมคะ เพื่อแลกกับการพิจารณาเรื่องที่พี่ชัยขอ”

“.... ได้สิครับ”

“พี่ชัยอย่าไปบอกเรื่องที่พี่คุณจะกลับมาวันไหนให้เจ้านายพี่ชัยรู้ได้รึเปล่าคะ.... เพราะถ้าหากพลอยจะต้องจบกับพี่คุณขึ้นมาจริงๆพลอยก็อยากเป็นคนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับพี่เขาฟังเอง.... พลอยแค่อยากจะเคลียปัญหาในครั้งนี้เองเพราะพลอยเป็นคนลากพี่คุณเข้ามาเกี่ยวพลอยก็ควรจะจัดการทุกอย่างเองหากเขาเข้ามายุ่งเรื่องราวก็คงจะใหญ่โตและบานปลายไปกันใหญ่แน่ๆ พี่ชัยก็รู้นิสัยของเขาดี”

“ครับพี่รู้.... นี่ก็แสดงว่าน้องพลอยจะเลือกบอสของพี่แล้วใช่ไหมครับ....”

“ตอนนี้พลอยยังตอบอะไรพี่ชัยไม่ได้หรอกคะ เพราะพลอยรู้สึกสับสนเหลือเกิน เขากลายเป็นผู้ชายในฝันร้ายของพลอยไปแล้ว.... ตอนนี้พลอยไม่รู้จริงๆว่าควรที่จะทำยังไงกับเรื่องเขา แต่เรื่องพลอยกับพี่คุณพลอยคิดมานานแล้วล่ะคะว่าพลอยควรจะพูดความจริงทุกอย่างกับพี่คุณสักที เพราะพลอยเป็นต้นเหตุ หากพลอยปิดหูปิดตายัดเหยียดลูกที่อยู่ในท้องให้พี่คุณมันก็คงจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายและเห็นแก่ตัวมาก เพราะฉะนั้นเรื่องระหว่างพลอยกับพี่คุณมันก็ควรจะจบสักที และพลอยก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ารับผลของความผิดทั้งหมดด้วยตัวของพลอยเอง ไม่ว่าเรื่องมันจะออกมาเป็นอย่างไรก็ตาม....”

“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันไม่มีใครผิดหรือถูกหรอกครับ เพราะเราทุกคนก็ต่างผิดด้วยกันทั้งนั้นรวมถึงพี่ด้วย พลอยผิดที่ลากหมอคุณเข้ามาเพื่อกันท่าบอสของพี่และให้ความหวังทั้งๆที่รู้ว่าไม่สามารถให้ในสิ่งที่หมอคุณต้องการได้ บอสของพี่ผิดที่เมื่อรู้แล้วว่าพลอยเป็นแฟนกับหมอคุณบอสก็ยังรั้นที่จะเข้าไปและทำทุกอย่างจนมันบานปลายมาถึงขนาดนี้ พี่ก็ผิดที่สนับสนุนและช่วยบอสทำเรื่องต่างๆ เพราะฉะนั้นเราทุกคนก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนผิดด้วยกันทั้งนั้นพลอยอย่าคิดมากไปเลยครับ”

“พี่ชัย..... ขอบคุณจริงๆนะคะที่ให้คำปรึกษาดีๆกับพลอยเสมอทุกครั้งที่พลอยมีปัญหา”

“ไม่เป็นไรครับก็เราพี่น้องกันหนิจริงไหม”

..............................................................................................................................

“ผมไม่ได้เข้าข้างเขา แต่เพราะผมเป็นห่วงบอสต่างหาก บอสอยากให้เรื่องมันใหญ่โตไปมากกว่าที่เป็นอยู่แบบนี้หรือครับ ถ้าหากบอสเข้าไปบ้างทีบอสอาจจะต้องสูญเสียน้องพลอยไปตลอดกาลอีกครั้งก็เป็นได้.... เชื่อผมสักครั้งเถอะนะครับบอสอย่าเข้าไปเลย”

ชัยวัฒรั้งเจ้านายหนุ่มเอาไว้ด้วยเหตุ เพราะถ้าหากเขาปล่อยทินภัทรไปอาละวาทหมอคุณละก็โอกาสที่เจ้านายของเขาจะได้ตัวและหัวใจของพลอยสวยกลับมาคงจะไม่เหลือ ตอนนี้เขาก็ได้แต่หวังว่าเจ้านายของเขาจะเชื่อและฟังในเหตุผลที่เขาบอก...

ทินภัทรกัดฟันแน่นมองหน้าคนสนิทหนุ่มด้วยสายตาแข็งกร้าว เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของชัยวัฒจนหลุดก่อนที่จะมองไปยังภาพที่บาดตาอีกครั้งและเดินไปยังโต๊ะวีไอพีที่เขาจองเอาไว้อย่างไม่พอใจนัก ทำเอาชัยวัฒถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เรื่องราวไม่เลวร้ายลงอย่างที่เขาคิด

“พี่ขอให้น้องพลอยจัดการเรื่องทุกอย่างได้ด้วยดีนะครับ”

ชัยวัฒเอ่ยอวยพรพลอยสวยอย่างจริงใจขณะที่มองหญิงสาวที่หัวใจของเขานั้นหลงรักแต่ไม่อาจที่จะเอื้อมถึงเธอได้เพราะเธอนั้นอยู่สูงเกินเคียงคู่กับคนที่เขาก็รักไม่ต่างจากน้องชาย

.............................................................................................................................

“น้องพลอยเป็นอะไรรึเปล่าครับ.... พี่ไม่เห็นน้องพลอยแตะต้องอาหารสักอย่างเลย แล้วก็อีกอย่างตั้งแต่ที่พี่กลับมาเมื่อวานน้องพลอยก็ดูเงียบๆ น้องพลอยไม่สบายรึเปล่า”

พลอยสวยมองหน้าของหมอนิชคุณแล้วก็ถึงกับจุกแน่นไปหมด เธอไม่รู้ว่าเริ่มพูดกับเขายังไงดี เพราะเรื่องที่เธอจะพูดกับเขานั้นมันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากมายเหลือเกิน และเธอก็เป็นคนผิดที่ทำให้เรื่องราวมันกลายมาเป็นแบบนี้ แต่หากเธอไม่ทำอะไรมันก็เท่ากับว่าเธอนั้นทำร้ายซ้ำเติมผู้ชายที่แสนดีคนนี้ลงไปอีกเพราะฉะนั้นถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องแก้ไขเรื่องราวทั้งหมดสักที

“พี่คุณคะพลอย.... พลอยมีเรื่องอยากจะสารภาพ....”

“สารภาพ....”

“ค่ะสารภาพ.... พลอยไม่รู้จะเริ่มต้นพูดเรื่องนี้ยังไงดี..... พลอยขอโทษแต่เรื่องระหว่างเรามันควรจะหยุดลงแค่นี้พลอยเลวเกินกว่าที่จะได้รับความรักที่มีค่าจากพี่คุณ พลอยไม่สามารถจะหลอกพี่คุณได้ต่อไปอีกแล้ว.... พลอยขอโทษ....”

พลอยสวยพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเธอรู้สึกเสียใจมากจริงๆที่เธอทำร้ายผู้ชายดีๆคนนี้ได้อย่างเลือดเย็น

“น้องพลอยล้อพี่เล่นใช่ไหมครับ.... หึหึ น้องพลอยแค่ล้อเล่นใช่ไหม.... ไม่..ไม่นะพลอยไม่อย่าล้อพี่เล่นแบบนี้พี่ไม่สนุกด้วย พลอยล้อเล่นใช่ไหม....”

หมอนิชคุณเอื้อมมือไปคว้ามือของหญิงสาวที่เขารักเข้ามากุมเอาไว้ หัวใจของเขาตอนนี้มันสั่นราวกับแก้วที่กำลังจะแตกละเอียด

“พลอยไม่ได้ล้อเล่นคะ พลอยไม่สามารถทำร้ายพี่คุณไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว พลอยควรจะจบเรื่องนี้ลงสักที พลอยไม่ได้รักพี่เหมือนอย่างที่พี่รักพลอย ความรักที่พลอยมีให้พี่คุณมันเป็นเพียงความรักแบบพี่น้องเท่านั้นไม่มีทางเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้....”

“ไม่พลอยไม่.... มันต้องเปลี่ยนได้สิครับ มันต้องเปลี่ยนได้พลอยไม่ต้องรีบร้อนนะพี่รอพลอยได้เสมอพี่จะไม่เร่งเร้าเรื่องแต่งงานอีก ขอร้องเถอะนะพลอยอย่าทำแบบนี้”

“มันไม่มีทางเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นได้หรอกคะพี่คุณ ไม่วัน.....”

มือหนาที่เคยกอบกุมมือของพลอยสวยอยู่ถึงกับหมดแรงเมื่อได้ยินเธอเอ่ยออกมา เขาค่อยๆปล่อยมือของเธอลง ดวงตาของเขาในตอนนี้มันเต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาเพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง.... ใช่เธอไม่มีทางเปลี่ยนใจหันมารักเขาได้ ก็มันจะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อหัวใจของเธอนั้นไปอยู่กับคนอื่นตั้งแต่ต้นแล้ว และเขาก็รู้ดีมาตลอดเพียงแค่เพราะคิดว่าสักวันเธอจะหันมารักเขาอย่างที่รักใครบ้างคนบ้างก็เท่านั้น

“เพราะคุณทินภัทรใช่ไหมที่ทำให้พลอยมาพูดกับพี่อย่างนี้... ใช่ไหมพลอย”

“พี่คุณ....”

พลอยสวยถึงกับหน้าเสียเมื่อได้ยินชื่อของใครบ้างคนหลุดออกมาจากปากของเขา

“พี่รู้ดีมาตลอดว่าพลอยรักใคร..... หึหึ อาจจะเป็นเพราะว่าพี่แอบหลงรักพลอยตั้งแต่แรกที่เห็นพลอยบนเกาะละมั่งมันเลยทำให้พี่ค่อยเอาแต่จับจ้องพลอยตลอดเวลา ทุกครั้งที่พี่ไปหาพลอยที่มหาลัยพี่มักจะเห็นคุณทินเขาเฝ้ามองพลอยอยู่ทุกวันไม่มีครั้งไหนที่พี่ไปหาพลอยแล้วจะไม่เห็นเขา สายตาที่เขามองพลอยและพลอยมองเขามันไม่เหมือนกับคนที่พึ่งรู้จัก หรือนายจ้างกับลูกจ้างเก่า สายตาที่เขาใช้มองพลอยมันแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความรักและความหึงหวง และถึงแม้ว่าพลอยจะทำเหมือนเป็นรำคาญเขาอยู่ทุกครั้งที่เจอกับเขาแต่พี่ก็รู้ดีว่าพลอยรู้สึกยังไง..... ไม่ใช่ว่าพี่จะไม่รู้ว่าพลอยยอมคบกับพี่เพราะอะไร แต่เป็นเพราะพี่มีความหวัง ความหวังที่ว่าสักวันพลอยจะสามารถรักพี่เหมือนอย่างที่พี่รักพลอยได้... แม้แต่ตอนนี้พี่ก็ยังหวังอยู่... พี่รอได้... พี่จะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้นขอร้องอย่าทำแบบนี้ได้ไหม...”

“พี่คุณ.... พลอยขอโทษที่พลอยหลอกใช้พี่มาเป็นเครื่องมือ หลอกให้ความหวังกับพี่ล้อเล่นกับความรู้สึกของพี่.... ในตอนแรกพลอยคิดนะคะว่าสักวันพลอยจะสามารถรักพี่ได้มากกว่าความเป็นพี่ชาย แต่ไม่ว่าพลอยจะพยายามมากเท่าไรความรักที่พลอยมีให้ต่อพี่มันก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย.... พลอยขอโทษ พี่อย่ารอพลอยเลยนะคะเพราะพลอยคงไม่มีค่าพอที่จะอยู่เคียงข้างกับพี่ ต่อจากนี้ไปหากพี่คุณจะโกรธจะเกลียดพลอยและไม่พูดกับพลอย พลอยจะไม่ว่า เพราะสิ่งที่พลอยทำกับพี่นั้นมันมากมายเหลือเกิน พลอยขอโทษคะ... พลอยไม่ได้ตั้งใจ”

หมอคุณก้มหน้าลงซ้อนน้ำตาที่ไหลออกมา เขารู้ดีว่าสักวันมันจะต้องเป็นแบบนี้ความหวังลมๆแล้งๆของเขานั้นไม่มีวันเป็นจริง เมื่อหัวใจเธอมันไม่ได้เป็นของเขา ถึงจะพยายามมากแค่ไหนก็คงจะไร้ประโยชน์

“เป็นเพราะเขาใช่ไหมน้องพลอยถึงได้มาบอกเลิกกับพี่ในวันนี้.... พี่หมายถึงคุณทินน่ะเพราะเขาใช่ไหม”

หมอหนุ่มถามคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจออกมาทั้งน้ำตา เขาต้องการเหตุผลมากว่าคำว่าขอโทษจากปากของเธอ และเหตุผลของเธอก็คงจะต้องเกี่ยวพันกับใครบ้างคนที่เขาสงสัยแน่ๆ และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้เมื่อสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าพยักหน้าน้อยๆและหลบสายตาเขา

“หึหึ... ในที่สุดสาวน้อยปากแข็งของพี่ก็ทำตามที่หัวใจของตัวเองเรียกร้อง....”

“ไม่เชิงแบบนั้นหรอกคะ พลอยไม่ได้บอกเลิกกับพี่คุณเพื่อไปหาเขา แต่ที่พลอยสารภาพทุกอย่างในวันนี้ก็เพราะว่าพลอยไม่อยากทำร้ายพี่คุณต่อไปอีกแล้ว ตอนนี้เรื่องระหว่างเขากับพลอยมันยังห่างไกลคำว่าลงเอยอยู่เยอะ เขา... เขาเป็นเหมือนฝันร้ายของพลอย ฝันร้ายที่ออกมาชีวิตในโลกแห่งความจริง พลอยไม่รู้ว่าพลอยจะไว้ใจหรือเชื่ออะไรเขาได้รึเปล่า เพราะเรื่องระหว่างเขากับพลอยมันไม่ได้เริ่มต้นกันดีนัก”

“ไหนๆพี่ก็ต้องเป็นฝ่ายแพ้แล้วพลอยช่วยสารภาพทุดอย่างให้พี่ฟังทั้งหมดได้ไหม อย่างน้อยมันก็ช่วยทำให้พี่รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองไม่ได้โง่หรือพลาดอะไรไป ได้ไหมครับ”

พลอยสวยมองหน้าหมอหนุ่มด้วยความรู้สึกผิดเปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจ และถ้าหากว่าการสารภาพบาปของเธอในครั้งนี้มันจะเป็นการปลดปล่อยทั้งเธอและหมอหนุ่มเธอก็จะทำ

“คะ พลอยจะเล่าทุกอย่างให้พี่คุณฟัง....”

พลอยสวยเริ่มเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกี่ยวกับทินภัทรและเธอให้กับหมอนิชคุณคนที่กำลังจะกลายเป็นอดีตแฟนของเธอ เธอเล่าทุกอย่างอย่างจริงใจโดยไม่ปกปิดเขาเลยสักเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฝันร้ายที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเกลียดและเหม็นขี้หน้าทินภัทรในตอนแรก หรือจะเป็นเรื่องที่ทินภัทรเล่าให้เธอฟังว่าเขาย้อนเวลากลับมาอย่างปาฏิหาริย์เพื่อมาเธออีกครั้งเธอก็ล้วนแล้วแต่เล่าให้หมอหนุ่มฟังจนหมด รวมทั้งเรื่องที่เธอกำลังอุ้มท้องลูกของทินภัทรด้วย

หมอหนุ่มถึงกับนิ่งไปเมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของเธอ ทำเอาพลอยสวยทำอะไรไม่ถูกเมื่อหมอหนุ่มตกอยู่ความเงียบนานกว่าหลายนาที

“พี่คุณคงโกรธพลอยมากสินะคะ ที่แอบคบกับเขาทั้งๆที่พลอบยังเป็นแฟนพี่อยู่ พลอยรู้ว่ามันผิดและไม่ต่างอะไรกับพลอยนอกใจพี่ พลอยขอโทษคะ”

“หยุดพูดคำขอโทษสักทีเถอะครับ....”

“พี่คุณ....”

“รู้ไหมว่าตั้งแต่เราเริ่มคุยกันน้องพลอยพูดคำว่าขอโทษกับพี่มากจนพี่นับไม่ถ้วนแล้ว พอเถอะครับไม่ต้องพูดมันอีกแล้ว..... บ้างทีนี่มันอาจจะเป็นพรหมลิขิตระหว่างพลอยกับเขา ซึ่งถ้าเกิดเรื่องที่คุณทินเล่าให้พลอยฟังเป็นความจริงนั้นก็เท่ากับว่าพี่ต่างหากที่เป็นมือที่สาม ที่เขามาทำลายครอบครัวของเขาและน้องพลอย... น้องพลอยอาจจะคิดว่าแปลกที่ว่าทำไหมพี่ถึงเชื่อเขา แต่นี่คงจะเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้พี่ไม่โกรธหรือแค้นคุณทินภัทรเขาได้ที่มาแย้งพลอยไปจากพี่ และมันคงจะเป็นเหตุผลที่ดีที่จะทำให้พี่ทำใจจากเรื่องนี้ อย่าขอโทษพี่อีกเลยนะครับ ตอนนี้น้องพลอยกำลังจะเป็นคุณแม่เพราะฉะนั้นอย่าเครียดไปเลยนะครับ... ถือซะว่าชาตินี้พี่มาเจอน้องพลอยช้าเกินไป.... ความรักมันไม่จำเป็นเสมอไปนี่ครับที่จะต้องได้เขามาครอบครอง แต่ถ้าเกิดชาติหน้ามีจริงพี่ขอไหมได้ไหมครับขอให้น้องพลอยเลือกพี่ก่อนที่จะเลือกเขา....”

“พี่คุณ.... พลอย.... พลอยขอ....”

“ไหนเมื่อกี้พี่บอกว่าอะไรครับ... จำไม่ได้แล้วหรอว่าพี่ไม่อยากได้คำขอโทษอีกแล้ว... เอาเป็นว่าเรามาทานข้าวกันต่อดีกว่านะ หลานพี่คงจะหิวแย่ ทานข้าวกันเถอะครับมาพี่ตักให้นะ”

หมอนิชคุณตักอาหารและพูดกับพลอยสวยด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่สื่อถึงมิตรภาพใหม่รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ

เมื่อทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วหมอนิชคุณก็เดินเคียงคู่มากับพลอยสวยจนถึงหน้าร้าน หมอหนุ่มพยายามปกปิดความเสียใจเอาไว้ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มทั้งๆที่หัวใจนั้นบอบช้ำ และยิ่งเขาทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและปกติมากเท่าไรมันก็ยิ่งทำให้พลอยสวยหนักใจและรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้นสีหน้าของเธอจึงไม่สู้ดีนักเพราะเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นมันร้ายแรงเกินกว่าที่เธอจะถูกให้อภัยโดยง่าย

“อย่าทำหน้าเหมือนกับว่าแบกโลกไว้ทั้งใบอย่างนั้นสิครับ มันไม่สวยเลยนะ”

“..... พี่คุณทำใจได้ยังไงคะ พี่คุณยกโทษให้พลอยได้ยังไงกัน ทั้งๆที่พลอยทำร้ายพี่คุณถึงขนาดนี้แต่พี่ก็ยังให้อภัยพลอยได้... ทำไมพี่ไม่ด่าว่าพลอยทำไมพี่เกลียดพลอยทำไมคะ..”

“รักไงครับ เพราะว่ารักที่พี่มีให้พลอย มันมากเกินกว่าที่พี่จะสามารถอยู่ได้โดยตัดขาดจากพลอย ระหว่างเรามันยังคงเหมือนเดิมไม่ว่ายังไงพลอยก็คนรักของพี่เสมอ และอะไรที่พี่สามารถทำเพื่อให้พลอยมีความสุขได้พี่ก็จะทำ เหมือนอย่างที่พี่บอกเมื่อกี้ไงครับว่า รักไม่ใช่การครอบครอง และรักสำหรับพี่คือการให้ต่างหาก.... ถึงเราจะไม่ใช่คนรักกันแล้วแต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้หนิครับจริงไหม”

หมอนิชคุณยิ้มให้อย่าจริงใจ ก่อนจะอ้าแขนทั้งสองข้างออก

“ไหนมาให้พี่ชายกอดทีได้ไหมครับ ถือว่าเป็นการรับขวัญพี่ชายคนใหม่ไง แต่ถ้าหากน้องพลอยไม่อยากกอดพี่ก็ไม่เป็นอะไรนะครับ”

ไม่รอให้แขนแข็งแกร่งนั้นหุบลงพลอยสวยก็พุงเข้าไปกอดหมอนิชคุณเอาไว้ทันที และหมอหนุ่มก็กอดตอบพร้อมทั้งระบายยิ้มออกมา

“อ้อมกอดของความรักที่แท้จริงมันเป็นแบบนี้นี่เองสินะ กอดที่มาจากความรักจริงๆไม่ใช่เพราะหน้าทีหรือถูกบังคับ กอดแบบพี่น้อง......ขอบคุณครับ... ขอบคุณ....”

ตุ๊บ!

แรงกระชากของใครบ้างคนทำให้หมอหนุ่มหลุดออกจากอ้อมกอดของพลอยสวยทันทีที่ถูกดึง จากนั้นก็มีกำปั้นหนักๆชัดเข้ามาเต็มหน้าจนเขาล้มลงไปกองลงกับพื้นทั้งยืน กว่าจะรู้สึกตัวว่าถูกใครทำร้ายเขาก็ถูกชัดเข้ามาอีกหลายหมัด ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาเปรอะเปื้อนคราบเลือดเต็มไปหมด

“แกมีสิทธิ์อะไรมากอดเมียของฉันห๊าไอหมอหน้าจืด  อยากตายนักใช่ไหม อยู่เมืองนอกดีๆไม่ชอบโง่กลับมารนหาที่ตายถึงที่นี่!”

ทินภัทรทำท่าจะเข้าไปอัดหมอหนุ่มต่อแต่ก็ถูกเมียรักทั้งร้องห้ามและดึงเอาไว้ก่อนจนเขาต้องหยุดชะงักอารมณ์เดือดนั้นไว้อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ตอนนี้อารมณ์หึงห่วงของเขามันพุ่งทะยานแตะติดเพดานเดือดต่อให้เอาอะไรมาขวางไว้ก็คงไม่ไหวแต่ถ้าเมียห้ามนั้นมันก็อีกเรื่อง ไม่หยุดก็คงจะไม่ได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันต่างหากที่ต้องถามว่าคุณมีสิทธิ์อะไรถึงได้มาทำร้ายพี่คุณเขาแบบนี้ มันจะป่าเถื่อนไปแล้วนะคุณทินภัทร”

“พลอยถามว่าพี่สิทธิ์อะไรงั้นหรอ... ก็สิทธิ์ของความเป็นสามีและพ่อของลูกไง... พี่ไม่ชอบให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะต้องพลอยทั้งนั้นถึงแม้มันจะเป็นแฟนของพลอยก็ตามที แต่พี่เป็นสามีและพี่ขอปลดมันออกจากการเป็นแฟนของพลอยเดี๋ยวนี้ พี่จะไม่ทนเสียพลอยกับลูกไปอีกแล้ว...”

ทินภัทรกระชากพลอยสวยเข้ามาแนบตัวก่อนที่จะหันไปชี้นิ้วด่าหมอนิชคุณเสียงดังลั่น

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปขอให้แกจำเอาไว้ว่าผู้หญิงคนนี้คือเมียฉัน และแกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง ถ้าแกไม่เชื่อฉันละรับรองเลยว่าไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่จะเดือดร้อน แต่มันจะเป็นทั้งครอบครัวแกที่จะเดือนร้อนไปด้วย.... ไป๊พลอยกลับบ้านพี่จะไม่ทนอีกแล้วพลอยต้องกลับไปอยู่กลับพี่! ไป!!!!”

“ไม่ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น... ไม่! ปล่อยฉันนะ”

ทินภัทรไม่สนใจว่าเมียรักของเขาจะดิ้นมากแค่ไหนเขาจัดการอุ้มเธอขึ้นมาจากพื้นและพาเดินไปที่รถโดยไม่สนใจใครหน้าไหนที่มองมาทั้งนั้น ตอนนี้สมองของเขามันมืดบอดไปหมดรู้เพียงอย่างเดียวก็คือเขาต้องพาหัวใจของเขาทั้งสองดวงกลับบ้านก็เท่านั้น

“หมอไหวไหมครับ เดี่ยวผมพาไปโรงพยาบาลนะครับ”

ชัยวัฒที่ไม่อาจจะห้ามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาเมื่อครู่ได้รีบเข้ามาหาหมอหนุ่มทันที่ที่เจ้านายของตัวเองขึ้นรถและขับออกไป เขาค่อยๆพยุงคุณหมอขึ้นและพาไปยังรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่

“ผมไม่เป็นอะไรมาก ขอบคุณครับ”

“ผมต้องขอโทษแทนเจ้านายของผมด้วยนะครับ เอ่อคุณหมอคงไม่แจ้งความใช่ไหมครับ”

“ไม่หรอกครับ... ผมเข้าใจ”

“ขอบคุณครับคุณหมอ....”