ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [-End-] We're Idol !!!!!!!! วุ่นรักฉบับไอดอล

    ลำดับตอนที่ #13 : STAGE 11 : We don't talk anymore.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 290
      1
      26 ก.ย. 59

    "อาทิตย์หน้าจะมีปาร์ตี้นะ เราใส่ธีมอะไรกันดี"
    "ฉันว่าเจ้าหญิงดีมั้ย เราไม่ค่อยได้เเต่งเจ้าหญิงกันเลยอ่ะ"
    "ออนนี่ ฉันว่าธีมบาร์บี้ดีกว่า"
    "ฉันเห็นด้วยกับซอจู"
    "ฉันว่าเราเเต่งแบบคอสเพลย์ดีมั้ย อันนี้ยังไม่เคยเเน่"
    "อ่าา ฟานี่ว่าน่าสนุกนะ คอสเพลย์ คอสเพลย์"
    "อย่างฉันต้องชุดว่ายน้ำ..."
    "ยัยซันว่าไง ช่วยคิดหน่อย"
    "............"
    "เฮ้ ซานหนี่ วอทซัพ"
    "............"
    "ออนนี่"
    "............"
    "ย๊าาาห์!! ยัยซุนกยู ยัยอาจุมม่า!!!"
    "ห่ะ วะ ว่าไง" นี่ฉันเหม่อไปถึงไหนกันเนี่ย ฉันได้ยินยัยพวกนี้คุยกันเรื่องธีมงานปาร์ตี้ที่จะถึงเเต่ฉันไม่มีสติจะรับรู้อะไรทั้งนั้น ในหัวของฉันมันคิดเเต่เรื่องที่เซฮุนกับฉันจูบกันครั้งเเรก วันที่เค้ามาบังคบให้ฉันคบจนเราจบความสัมพันธ์ มันวกไปวนมาเหมือนหนังที่ฉายอยู่ในหัวฉันซ้ำๆ 
    "เป็นอะไร?" ยัยเเทต้องเห็นความผิดปกติของฉันเเน่ๆถึงได้จ้องอย่างจับผิดแบบนี้
    "ปะ เปล่า ฉันรู้สึกเหนื่อยๆหน่ะ" ฉันบอกปัดไป
    "ไหวรึเปล่าออนนี่" เป็ดยุนถามฉัน
    "นั่นสิ Are you OK? " ฟานี่ถามอีกคน
    "ฉันไม่เป็นไรเเล้ว เมื่อกี้ถึงไหนเเล้วนะ"
    "พวกฉันช่วยกันคิดธีมที่จะเเต่งมางานปาร์ตี้ มีเจ้าหญิง บาร์บี้ คอสเพลย์ เเต่ไม่เอาชุดว่ายน้ำที่ยัยยูริเสนอนะ"
    แทยอนอธิบายเรื่องธีมที่เลือกมาใส่ในวันปาร์ตี้ เป็นปาร์ตี้เล็กๆในบริษัทของเรา จัดเพื่อเลี้ยงสังสรรค์กัน จริงๆไม่ต้องเเต่งอะไรมามากมายหรอกเเค่ดื่มกินกัน เเต่ถ้าไม่จัดเต็มก็เหมือนไม่ให้เกียรติงานน่ะสิ ที่เเน่ๆนี่ SHINee จัดเต็มเเน่ๆ
    "อ่า ฉันว่าเจ้าหญิงน่าสนใจนะ แต่คอสเพลย์ก็น่าสนุก บาร์บี้นี่เราเอาไว้ไปแต่งในปาร์ตี้ฮาโลวีนดีกว่านะ"
    "งั้นเปิดโหวต" ยัยเเทให้พวกเราโหวตว่าจะใส่ธีมไหนกันดี เเละเสียงข้างมากบอกว่าใส่เป็นคอสเพลย์น่าสนุกกว่าเราเลยตกลงกันว่าวันงานเราจะเเต่งคอสเพลย์กันมา จากนั้นพวกเราก็หาๆดูว่าจะเเต่งแบบไหนกันดี ฉันที่ต้องไปอัดรายการวิทยุต่อก็เลยฝากให้เพื่อนๆเลือกให้ เเละออกมาก่อน

        ฉันเดินออกมาด้วยจิตใจที่เหม่อลอยอีกครั้ง ไม่ชอบเเบบนี้เลย รู้ทั้งรู้ว่าสำหรับเค้ามันจบเเล้ว เเต่ทำไมฉันยังคิดถึงอยู่ได้ เอาเค้าออกไปจากหัวไม่ได้เลยรึไง เป็นแบบนี้จนจะบ้าตายอยู่เเล้ว! 
    ระหว่างทางที่ฉันเดินอยู่ก็ดันมีคนๆนึงที่กำลังจะเดินสวนมา เหมือนพระเจ้าจะเล่นตลกนะเพราะคนๆนั้นคือโอเซฮุน..
    เค้านิ่งเฉยราวกับไม่รู้จักฉัน ไร้ความรู้สึกใดๆในเเววตานั้น...เเละก่อนที่เค้าจะเดินจากไป...
    "วะ หวัดดี" ฉันรวบรวมความกล้าทักทายเค้า
    "........." เค้าไม่ตอบฉันเเต่โค้งให้ตามมารยาทเเทน
    "นะ นี่! นายจำฉันได้มั้ย? " บ้าบออะไรของฉันเนี่ยไปถามเค้าแบบนั้นทำไมกันให้ตายเถอะ
    "ครับ นู่น่าซัน" เค้าตอบเสียงเรียบ ซึ่งเรียบจนฉันคิดว่าเค้าเอาเตารีดมารีดคำพูดพวกนั้นระหว่างที่พูดไปด้วย
    "อะ เอ่อ..." ฉันอ้ำอึ้งไปต่อไม่ถูกไม่คิดเลยว่าคนที่คอยกวนประสาทฉันตลอดเวลาจะกลายเป็นคนเย็นชากับฉันขนาดนี้
    "ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวนะ มีคนรอผมอยู่" เเล้วเค้าก็เดินจากไป... เจ็บดีจัง ฉันเจ็บมากี่ครั้งเเล้วนะกับท่าทีแบบนี้ของเค้าตั้งเเต่เราเลิกกัน คนที่รออยู่นี่คงเป็นจอยสินะ ฉันมันทำบ้าอะไรเนี่ย ควรทำแบบที่เค้าทำสิ จบคือจบ! 








     ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ sm entertainment party
    (ปล.ขออนุญาตใช้รูปเก่าจากงานปาร์ตี้ฮาโลวีนปี 2014 ของ SM (เพื่อการมโน555))
    ผลการค้นหารูปภาพสำหรับ anime gif png

        วันนี้เป็นวันปาร์ตี้ที่เรานัดกันไว้ ตอนเเรกฉันไม่อยากจะมาหรอกนะ มันไม่มีอารมณ์อยากจะดื่ม เเต่ฉันดันนัดกับพวกเพื่อนๆไว้ไง ฉันรู้นะว่าทุกคนสังเกตุเห็นฉันซึมมาหลายวัน วันนี้ฉันเลยตั้งใจจะทำตัวร่าเริงเข้าไว้ ตัวการ์ตูนคอสเพลย์ที่ฉันเเต่งมาวันนี้คือ สึซึมิยะ ฮารุฮิ ใส่เป็นชุดนักเรียนหญิงกระโปรงสีฟ้า เสื้อขอปกกะลาสี ตามเเบบฉบับนักเรียนญี่ปุ่น แหม >< ฉันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยะ ดูตัวเองในกระจกนึกว่าสาวมัธยมปลาย ฮ่าๆๆ พอฉันมาถึงงานตอนนี้เริ่มครึกครื้นเเล้วล่ะ ฉันเดินตรงไปที่โต๊ะของพวกเรา เห็นว่ามีฮโยยอน ยูริ ทิฟฟานี่มาก่อนเเล้ว สักพักยัยเเทก็ตามมาพร้อมกับยุนอา ซูยองเเละซอฮยอน พอมาพร้อมหน้าพวกเราก็พูดคุยเเละดื่มกัน เสียงเพลงที่เปิดก็สนุกดี เเต่ความหมายมันเเทงใจยังไงไม่รู้ อ่าฉันจำได้เพลง We don't talk anymore ของ Charlie Puth 


    We don't talk anymore

    We don't talk anymore

    We don't talk anymore
    Like we used to do

    We don't love anymore

    What was all of it for?

    Oh, we don't talk anymore
    Like we used to do...


             พวกนั่งคุยนั่งดื่มกันได้สักพัก ก็พากันเดินไปถ่ายรูปทักทายกับโต๊ะอื่นบ้าง ฉันเองก็เดินไปรอบๆทักทายคนโน่นคนนี้ตามประสา เเละฉันก็ไปเจอเข้ากับคนที่ฉันไม่อยากจะเจอเลย ยิ่งเสียงเพลงท่อนที่ Selena ร้องมันยิ่งทำให้ฉันจุกยังไงไม่รู้


    I just hope you're lying next to somebody

    Who knows how to love you like me

    There must be a good reason that you're gone

    Every now and then I think you

    Might want me to come show up at your door

    But I'm just too afraid that I'll be wrong...


         เค้าทั้งคู่เเต่งเป็นเจ้าหญิงเจ้าชาย ถึงเค้าจะไม่ได้อยู่ใกล้กันมากเเต่ก็ดูออกนะว่ามาด้วยกัน เหมาะสมกันดีนะ เค้าจะเเถลงข่าวกันรึเปล่าว่าเค้าคบกัน ทุกคนคงรู้กันหมด เค้าคบกันเปิดเผยมันคงเป็นการให้เกียรติกัน ไม่เหมือนฉันที่เคยคบกันเเบบลับๆกับเซฮุน ถ้าฉันเปิดเผยทุกๆอย่างมันอาจดี ตอนนี้คนที่อยู่ข้างๆเค้าคงเป็นฉัน เเต่ช่างมันเถอะยังไงซะถ้าครบสามเดือนเราก็ต้องจบความสัมพันธ์ และตอนนี้มันจบไปแล้ว จบก่อนจะถึงสามเดือนด้วยซ้ำ ฉันทนดูพวกเค้าไม่ไหวเลยเลือกที่จะเดินเลี่ยงออกมาเเละกลับไปที่โต๊ะ 

    "ฉันอยากดื่ม ดื่มให้เมา!" ฉันพูดออกไปแบบนั้น ยัยยูริก็รีบรินเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์มาให้ฉันทันที
    "อย่าเครียดเรื่องงานมากนักเลยหน่าซุนกยู"
    "ฮ่าๆ วันนี้ฉันขอปลดปล่อยสักวันนะ" ฉันว่าพลางยกแก้วเเละกระดกน้ำที่อยู่ข้างในทั้งหมดลงคอในรวดเดียว อ่าแสบคอชะมัด ดูเหมือนจะไม่ไหวนะ
    "ไม่มีเบียร์เหรอ ฉันว่ากินเบียร์ดีกว่า ฮ่าๆ" ฉันขอเปลี่ยนเป็นเบียร์แทน ตอนนี้คอฉันจะไหม้เเล้วให้ตายเถอะ
    "กินเบียร์เธอก็เมาแอ๋น่ะสิยัยซัน จำตอนนั้นไม่ได้รึไง" แทยอนพูดเตือนความจำของฉันว่าฉันยังไงก็ไม่มีทางกินเบียร์ได้โดยไม่เมา 5555555 เเต่ใครสนตอนนี้ฉันอยากเมา พรุ่งนี้เเคนเซิลงานให้หมดเลย!เอาให้เเฮงกันไปข้างนึง ล้อเล่นๆ5555 แหมเอาเเค่หลับสบายก็พอ
    "ช่างเถอะหน่าขอวันนึง มาทุกคนชนแก้ววว" ฉันไล่ชนเเก้วกับทุกคนเลย ตอนนี้เริ่มคุมสติไม่อยู่555 ฉันเค้าสู่โหมด Let's it go เเล้วตอนนี้ ปล่อยทุกอย่างไม่สนใจอะไรเเล้วตอนนี้ ยิ่งกินยิ่งนึกถึงภาพสองคนนั้นเคียงคู่กัน เจ็บใจ ปวดใจ อยากลืมไปให้หมด!!




    "ซันนี่เพลาๆหน่อย เธอกินไปเยอะเเล้วนะ!" ฉันได้ยินเสียงแว่วๆ ใครพูดนะ เเทยอนเหรอ ตอนนี้ฉันหูอื้อตาลายไปหมดเเล้ว แต่ต้องรักษาฟอร์มไว้ก่อน
    "อาา เเทยอนเเค่นี้เอง เยอะตรงหนาย" บ้าจริงสติสตังเริ่มไม่โอเคละ
    "ไหวมั้ย เป็นอะไรถึงได้ดื่มเยอะขนาดนี้นะ ฉันจะไปส่งที่คอนโด หยุดดื่มได้เเล้ว" แทยอนพูดพร้อมกับดึงเเก้วในมือฉันไป
    "แทยอนนนน เอามาาา" ฉันคว้าได้เเต่อากาศ เมาจริงๆนะ เเต่ยังรู้เรื่องอยู่
    "น่าอายชะมัดซันนี่ เธอทำตัวน่าอายมากตอนนี้" เเทยอนพูดเเละเข้ามาประคองฉัน คนอื่นๆเค้าไปเต้นกัน ฉันกับเเทยอนนั่งดื่มรู้ัวอีกทีฉันก็คุมตัวเองไม่ได้ละ 
    "หนักชะมัดยัยหมูอ้วนซันนี่ อย่าทิ้งน้ำหนักตัวมาเยอะสิให้ตายเถอะ" ฉันได้ยินยัยเเทบ่น
    "แทถั่วเน่าเธอทำยังไงถึงได้ลืมเเบคฮยอนนน หาาา บอกฉานที" 
    "โอ้ยซันนี้พูดอะไรให้มันเป็นคำหน่อยได้มั้ย ฟังไม่รู้เรื่อง"
    "แทยอนอ่าฉันปวดตรงใจ ปวดมากๆ ฮืออออออ" ยัยเเทไม่ฟังฉันเลยสักนิด พอลากฉันมาได้สักพักก็ทิ้งฉันไว้ตรงที่โต๊ะที่ไหนสักที่ในบริษัท อ่อใช่ทางเดินที่ผ่านห้องพักของเรา ยัยเเทให้ฉันนั่งเเละก็พูดบางอย่างออกมา ได้ยินไม่ค่อยชัดเลยเเฮะ
    "ให้ตายเถอะฉันลืมมือถือไว้ที่โต๊ะ นั่งตรงนี้รอฉันก่อนนะ อย่าได้ลุกไปไหนเชียว" พูดเสร็จก็เดินจากไป อะไรเนี่ยะทิ้งฉันไว้เหรอ เธอทิ้งฉันไปอีกคนเหรอเเทยอน เซฮุนทิ้งฉันมันยังไม่พอเหรอ ฮืออออ
    "ฮือออออออ ฮึกๆ ฮืออออออทิ้งฉันไปทำไม นายทิ้งฉันทำไม" ฉันร้องไห้ออกมาเเล้วเตรียมจะเข้าสู่ห้วงนิทราตรงนี้เลย ไม่ไหวเเล้วหนักหัวไปหมด นอนมันตรงนี้เเหละ!!











    Music: We don't talk anymore
    Artist: Charlie Puth
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×