ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [-End-] We're Idol !!!!!!!! วุ่นรักฉบับไอดอล

    ลำดับตอนที่ #16 : STAGE 14 : RESTART

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 359
      0
      1 ต.ค. 59

     

    ฉันออกมาจากห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จเเล้ว ก็เห็นเซฮุนยืนคุยโทรศัพท์อยู่ 
    "เลิกยุ่งซักทีได้มั้ย"
    .............................
    "ฉันไม่ได้ชอบเธอมาตั้งเเต่เเรก"
    .............................
    "เอาเป็นว่าเราเลิกกันนะ"

    เเละเค้าก็ตัดสายนั้นทิ้ง...เค้าคงไม่ได้บอกเลิกจอยหรอกนะ... ฉันเดินผ่านเค้าไปเพื่อจะไปเก็บกระเป๋าของฉันที่ตกอยู่ที่พื้น ของในนั้นกระจัดกระจายไปทั่ว ฉันอยากกลับแล้ว ฉันไม่อยากอยู่กับเค้า มันมีหลากหลายความรู้สึก แต่ที่เเน่ๆคือทรมาณ เอาตรงๆฉันเองก็รู้สึกเหมือนกันกับเค้า แต่เรามรอะไรกันทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน
    "จะไปไหน" ฉันสะดุ้งนิดหน่อยที่เค้าเข้ามาเงียบๆแบบนี้
    "กลับคอนโด" พูดไปมือฉันก็เก็บของโดยไม่หันไปมองเค้า
    "บอกเเล้วไงให้อยู่ที่นี้ก่อน"
    "ก็ใช่ แต่นั่นหมายถึงนายต้องไปบริษัท หายมาทั้งคู่แบบนี้มันน่าสงสัย"
    "ไหวเเล้วเหรอ?" เค้าเดินมากอดฉันจากข้างหลัง
    "อย่านะเซฮุน พอเถอะ"
    "อย่าไป ผมไม่ให้ไป" เเค่พูดอ้อนไม่พอยังเอาคางมาเกยไหล่อีก อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยเซฮุน
    "ปล่อยเถอะ ขอร้องฉันไม่มีเเรงสู้นายนะตอนนี้"
    "ถ้าสู้ผมไหวก็แปลกแล้ว....เมื่อคืนผมเต็มที่ไปหลายยกนะ" เค้ากระซิบข้างหูฉัน เด็กบ้า เด็กลามก!
    "เด็กอย่างนายอย่ามาพูดจาลามกกับฉัน!"
    "เด็กเหรอ ที่เห็นเมื่อคนยังคิดว่าเด็กอยู่อีกเหรอ" เค้าพูดได้หน้าตาเฉย เเต่หน้าฉันสิร้อนผ่าวไปหมดเเล้ว
    "หยุดๆๆๆ หยุดพูดฉันไม่อยากฟัง ปล่อยฉัน!"
    "บอกก่อนว่าจะไม่ไปไหน ไม่งั้นไม่ปล่อย เเละอาจจะทำต่อจากจากเมื่อคืน" ทะลึ่งชะมัด! คิดว่ากลัวรึงไง เหอะเซฮุน รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปนะที่จะมาขู่เรื่องลามกแบบนี้!
    "อยู่ก็ได้ (' '  )" ฉันหันไปบอกเค้าอย่างร้องขอความเมตตา อย่าทำแบบนั้นกับฉันอีกเลย คิดแล้วอายชะมัด
    "ผมหิวเเล้ว พี่ทำอะไรให้กินหน่อยได้มั้ย เพราะเราออกไปข้างนอกไม่ได้"
    "อืม อยากกินอะไรหล่ะ"








         เป็นการทำอาหารที่วุ่นวายที่สุดในชีวิต ฉันเเค่อยากทำอาหารดีๆโดยไม่มีตัวกวนมาวุ่นวาย ดีนะทีในตู้เย็นของเค้าเต็มไปด้วยวัตถุดิบ แต่นายตัวดีน่ะสิปากบอกให้ฉันทำให้กิน เเต่ดันมาวุ่นวายในครัว หันหลังให้ก็กอด หันหน้าเข้าหาก็จูบ ฉันเเทบจะปามีดไล่เค้าออกไปให้พ้นๆ ทำเสร็จก็พากันมานั่งกินที่โต๊ะทานข้าว ฉันรู้สึกว่าเซฮุนตัวกวนจอมเอาเเต่ใจกลับมาเเล้ว มันก็แอบรู้สึกดีนะ
    "ผมบอกเลิกจอยเเล้ว ผมขอโทษนะยอโบ"
    "ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันนิ " ฉันพูดแบบนั้นเเต่ในใจตอนนี้อย่างกับลิงโลด ย้ากกกก คนมีอายุย่อมชนะผู้อ่อนกว่า หึ! เฮ้ยๆ ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ยะ เค้าเลิกกันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันนิ 
    "ไม่เเคร์เลยเหรอ ไม่หึงเค้าเหรอ" อี๋มาคงมาเค้า เเหวะ
    "อย่าทำแบบนี้เลย ฉันเสียดายอาหารที่ฉันทำหน่ะ" 
    "ดีกันนะ ผมสัญญาจะดูเเลนู่น่าให้ดีที่สุด"
    "............."
    "ขอโทษที่วันนั้นไม่ฟัง"
    ".............."
    "ตอนนี้พร้อมจะฟังเเล้ว พูดออกมาได้เลย ถึงจะสายไปสำหรับผมแต่ถ้าพี่ยังให้โอกาส พูดมันออกมาเถอะ"
    ".............."
    "ผมเห็นว่าพี่ใช้พวงกุญเเจที่ผมซื้อให้" เค้าเห็นเหรอ ฉันห้อยมันไว้กับกุญเเจรถยนต์พร้อมกับใส่สร้อยข้อมือไว้ที่คอมันด้วย
    "ฉัน...ฉันกลัวเป็นแบบเเทยอนกับแบคฮยอน" ฉันตัดสินใจพูดออกไป
    "ไม่ต้องห่วง เราคบกันลับๆแบบนี้ก็ได้ ต่อให้คนในค่ายรู้พวกเค้าก็เอาไปพูดไม่ได้หรอก" เค้าจับมือฉันเเละพูดต่อ
    "ต่อให้เราออกไปไหนด้วยกันไม่ได้ ต่อให้ต้องหลบสายตาผู้คน เเต่ผมจะไม่มีวันทิ้งพี่ไปอีกแล้ว"
    "..............." จะร้องเเล้วนะ อย่าทำซึ้งได้มั้ย
    "ฉันแก่กว่านายมากนะ"
    "ผมชอบเล่นของสูง ตกลงมามันเจ็บดี"
    "ฉะ ฉันขี้บ่นขี้วีนด้วยนะ"
    "นั่นแหละที่ทำให้ผมหลงรัก"
    "ฉันอารมณ์แปรปรวนนายตามไม่ทันเเน่"
    "ผมปรับตัวเก่ง รับมือที่ได้ทุกอารมณ์อยู่เเล้ว"
    "ฉันชอบทำเล็บ นายรอได้เหรอ"
    "ผมเล่นเกมตอนรอพี่ทำเล็บก็ได้"
    "ฉันเลี้ยงแมวนะ นายดูเหมือนไม่ชอบหมาเเมวเลย"
    "ผมรู้เคยเจอแล้วที่คอนโด ผมจะรักมันเหมือนรักเจ้าของของมัน"
    "ดูเหมือนเราต้องศึกษากันอีกเยอะนะ"
    "ผมมีเวลาให้พี่ศึกษาตัวผมไปอีกนาน"
    "แต่...............ฉันไม่ชอบคนที่เด็กกว่า"
    "........................" เหมือนเค้าจะจุกนะที่ได้ยิน เค้าทำสีหน้าเศร้าลงเล็กน้อย
    "เเต่ดันรักไปแล้ว" ฉันพูดเเค่นั้นกลับทำให้เค้ายิ้มกว้างเลย หน้าเค้าเวลายิ้มเยอะๆนี้อาเป๊ะยังอายอ่ะ55555
    เป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ไม่ได้เเย่หรือเลวร้ายไปซะหมด ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขก็จริง เเต่ต่อจากนี้หล่ะใครจะรู้...












    ทางด้านเเทยอน
    "ฉันเกลียดนายไอ่หมาบ้า ออกไป!" ฉันปาข้าวของใส่ไอ่หมาบ้าแบคฮยอนที่พรากความสามบริสุทธิ์ของฉันไป 
    เค้าหลบมันได้ทุกทีเเหละน่า ฉันเกลียดเค้า อยากจะฆ่าเค้าทิ้งทุกๆครั้งที่นึกถึงเรื่องเมื่อคืน
    "เกลียดผัวตัวเอง มีที่ไหนกัน" หนอยย ดูคำพูดของเค้าสิ! 
    "นายไม่ใช่ผัวฉัน ไปตายซะไอ่คนเลว! " เค้าเค้ามากระชากร่างของฉัน
    "เมื่อกี้ว่าไงนะ อยากให้ย้ำอีกครั้งเหรอว่าพี่เป็นเมียผม!" เค้าทำท่าจะคร่อมฉันอีก แต่เสียงโทรศัพท์ของเค้าดังช่วยชีวิตฉันไว้ก่อน



    "ฮัลโลว่าไงชาน"
    .................................
    "ไม่เข้านะ"
    .................................
    "ไม่ได้เป็นอะไร เเค่เหนื่อยๆเมื่อคืนดื่มหนัก"
    .................................
    "โอเคเจอไว้เจอกัน" กดตัดสายเสร็จก็พุ่งมาทางฉันต่อ

    "อย่าคิดว่าจะรอดไปได้นะนู่น่า" พูดจบเค้าก็จูบฉันอีกครั้ง เเต่ฉันผลักเค้าออก
    "นายมาทำแบบนี้ทำไม นายไล่ฉัน รังเกียจฉัน ตีตัวออกห่างฉันสารพัดวิธี พอฉันจะลืมนายได้ นายจะมาวุ่นวายอีกทำไมห่ะแบคฮยอน ฮึก ฮืออ นายเห็นฉันเป็นสิ่งของเหรอ หรือที่ระบายอารมณ์ ฉันไม่ใช่อะไรของนายทั้งนั้น!!!!"
    "........................................."
    "ลืมเรื่องเมื่อคืนเถอะ ฉันจะถือว่าทำทาน ฮึก นายไม่รักก็อย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน ฮืออออ ฉันเป็นคนมีหัวใจ นายได้ฉันไปแล้วก็ควรจะพอสักที ไปให้พ้นจากชีวิตฉัน ฮึก ฮืออ"
    "........................................." เค้าไม่พูดอะไรเเต่เดินเค้ามาใกล้ฉัน ทำให้ฉันต้องถอยหลังหนี
    "พอได้เเล้ว หยุดรังแกฉัน ฉันเคยทำให้นายรำคาญ ต่อไปฉันจะไม่ให้นายเห็นหน้าอีก และนายเองก็ควรทำเหมือนกัน!"
    "ไม่" พูดจบก็ดึงฉันเข้าไปกอด
    "ขอโทษ" เค้าพูดขอโทษออกมา ทำเอาฉันตกใจเล็กน้อย
    "มาไม้ไหนอีก ฮืออ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
    "ไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ไม่รัก แต่เหตุผลคือไม่อยากทำให้ชีวิตพี่พัง..คิดว่าไม่เป็นไรเเค่ปล่อยพี่ไป คิดว่าคงจะไม่รู้สึกอะไร คิดว่ามันดีต่อเราทั้งคู่ ดีกว่าทนคบท่ามกลางกระเเสแอนตี้...แต่พอเห็นพี่กำลังจะเริ่มใหม่กับคนอื่น ความเห็นแก่ตัวมันก็เกิดขึ้นมา......"
    "................................." ฉันตั้งใจฟังสิ่งที่เค้าพูดพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัว
    "ไม่อยากให้พี่หันหลังให้ ไม่อยากให้พี่ไปเป็นของใคร กลัวว่าพี่จะลืมเรื่องของผม กลัวว่าจะไปรักคนอื่นเหมือนที่รักผม และยิ่งเมื่อคืนที่เห็นพี่จูบกับพี่ซิ่วหมินยิ่งโมโห อยากจะเดินผ่านเเละทำเป็นลืมๆไปซะ แต่ไม่ได้ ผมเสียพี่ไปไม่ได้"
    "เลยต้องทำแบบนี้กับฉันเหรอแบค นายคิดมั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง ถึงจะรักนายเเต่ฉันไม่ได้อยากให้มันลงเอยเเบบนี้ ไม่ใช่การขืนใจแบบนี้"
    "จะรับผิดชอบเอง" เค้ากระชับกอดเเน่นขึ้น
    "ไม่ได้มีเเค่นายที่ไม่อยากทนคบท่ามกลางกระเเสแอนตี้ ฉันเองก็ด้วย" ฉันพูดออกไปเพราะน้อยใจที่เค้าพูดแบบนั้น กระเเสแอนตี้มันหายไปได้เเต่เค้ากลับเลือกที่จะหนี
    "พี่เคยบอกว่าคบกันแบบลับๆก็ได้...ยังจำได้ใช่มั้ย?" เค้าเก็บคำพูดฉันไปคิดด้วยเหรอ
    "......................................."
    "สัญญาว่าครั้งนี้จะดีกว่าเดิม" ใจฉันกลับมาเต้นรัวอีกครั้งเหมือนตอนที่เค้ามาบอกว่าชอบฉันในครั้งเเรก
    "ฉันไม่อยากเชื่อใจนายอีกแล้ว" 
    "ได้โปรด กลับมานะ"
    "ตอนฉันขอนาย นายเมินฉันเหมือนหมูเหมือนหมา..." พูดเเล้วเจ็บจี๊ดเลย
    "การเเสดงทั้งนั้น ทำเป็นไม่รัก แต่ตอนนี้รู้ตัวเเล้วว่ารักมาก"
    "โกหก..."
    "เชื่อเถอะ ยอมทุกอย่างเลย" ฉันคิดอะไรขึ้นมาได้ในทันทีที่เค้าบอกจะยอมฉันทุกๆอย่าง
    "ทุกอย่างเลยเหรอ"
    "ทุกอย่างจริงๆ"




    "นู่น่าอย่าทำแบบนี้มันจั๊กจี้ ฮ่าๆๆ โอ๊ยย ฮ่าๆ"
    "ฮ่าๆๆ ตอนฉันโดนนายมัดมันก็ทรมาณแบบนี้แหละ"  ฉันมองเค้าที่โดนฉันมัดมือไว้ที่หัวเตียงแบบที่เค้าเคยทำกับฉันเมื่อคืน เเละเอาขนไก่มาจั๊กจี้เท้าเค้า เค้าดิ้นทุรนทุรายน่าสงสารมาก แต่มันก็สมควรเเล้ว 
    "ปล่อยผมเถอะ ฮ่าๆ โอ๊ย ผมจะตายเเล้ว ฮ่ะฮ่าๆๆๆๆ" เค้าพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนมาทางฉัน แหมทีเมื่อคืนโหดอย่างกับปีศาจ แต่ฉันเเพ้ลูกอ้อนของเค้าทุกทีไม่รู้เป็นอะไร
    "ก็ได้" ฉันเดินไปแก้มัดให้เค้า
    "เสร็จผมล่ะ"
    "ว้ายย!" พอแก้มัดเสร็จเค้าก็ดึงตัวฉันให้ลงไปนอนเเทนที่เค้าก่อนจะคร่อมร่างฉันเอาไว้ เค้ามันวายร้ายชัดๆ
    "นายจะทำอะไร คนชั่วววว"
    "ไหนๆก็กลับมาคืนดีกันละ ขอแบบเมื่อคืนอีกสักทีเเล้วกันนะ" 
    "อย่านะเเบคฮยอนม่ายยยยยยยยยยยยย"
    เค้าไม่ใช่ลูกหมาเเต่เป็นปีศาจหื่นต่างหาก กรี๊ดดดดดด










    ปล. ยังไม่จบนะค่าาามีต่อนะ และรอติดตามตอนพิเศษจากไรท์ด้วยน้า
    ปล.อีกที NC เสดเเล้วน้าาาาายังขอกันได้อยู่นะคะรีดเดอร์ หลังสอบจะส่งให้ทู้กคนที่เม้นทู้กตอนเเละขอNCมา เป็น NC กากๆจากไรท์เอง555555 ฝากติดตามตอนพิเศษด้วยน้าจะมีคู่ไหนอีก เป็นเรื่องสั้นๆค่ะ ไม่เสียเวลารีดเดอร์แน่นอนน รักนะคะ ฝากติดตามด้วยน้าา





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×